بررسی خواص فیزیکی وشیمیایی داربست کامپوزیتی کیتوسان-ژلاتین-هیدروکسی آپاتیت تهیه شده به روش خشکاندن انجمادی

با توجه به ساختار کامپوزیتی استخوان طبیعی، با طراحی مواد کامپوزیتی پلیمر – سرامیک می توان داربستی ایده آل برای مهندسی بافت استخوان به منظور افزایش خواص مکانیکی، بیولوژیکی وفیزیکی به دست آورد.هدف از این مطالعه بررسی تاثیر مقادیر مختلف پلیمری ژلاتین در داربست کامپوزیتی، کیتوسان- ژلاتین- هیدروکسی آپاتیت و همچین تاثیر تغییر فاز سرامیکی هیدروکسی آپاتیت به بتا تری کلسیم فسفات در خواص این داربست است.
در این مطالعه داربست کامپوزیتی پلیمر-سرامیکی، کیتوسان -ژلاتین-هیدروکسی آپاتیت و کیتوسان -ژلاتین-بتاتری کلسیم فسفات به منظور استفاده در کاربردهای مهندسی بافت استخوان به روش خشکاندن انجمادی تهیه گردید. هم چنین تاثیر اضافه نمودن غلظت های مختلف ژلاتین بر روی خواص این داربست های کامپوزیتی مطالعه شد. به منظور بررسی اثرات متفاوت HA و β-TCP درون داربست کامپوزیتی هر کدام از این مواد به طور جداگانه و هم چنین در ترکیب با یکدیگر،به عنوان یک کلسیم فسفات دو فازی،به محلول های پلیمری اضافه گردید. خواص داربست های تهیه شده با استفاده از آزمون هایی مانند میکروسکوپ الکترونی روبشی (SEM) به منظور ارزیابی مورفولوژی، بررسی میزان تورم در PBS برای تخمین درصد جذب آب نمونه ها، تخلخل سنجی و طیف سنجی مادون قرمز (FT IR) به منظور مطالعه ساختار شیمیایی نمونه ها،مورد ارزیابی قرار گرفته شده است.
تصاویر بدست آمده ازSEMبیانگر این است که داربست های تهیه شده با این روش متخلخل و با تخلخل های به هم مرتبط می باشند.هم چنین مطالعات نشان داده است که افزایش ژلاتین تا میزان 10% منجر به افزایش تخلخل ها و اندازه تخلخل هامی گردد اما با بیشتر شدن میزان ژلاتین تا 20% این مقادیر کاهش یافته است.در حالیکه نرخ تورم به طور مداوم افزایش یافته است.هم چنین در داربست هایی بافاز پلیمری ثابت،با تغییر فاز سرامیکی از HA به βTCP متوسط اندازه تخلخل، میزان تخلخل ومیزان جذب آب داربست ها افزایش یافته است.
نتایج این پژوهش نشان داد که تهیه داربست های کامپوزیتی پلیمر-سرامیک کیتوسان-ژلاتین-هیدروکسی آپاتیت به روش خشکاندن انجمادی به دلیل شباهت داشتن به ساختار استخوان و همچنین دارا بودن تخلخل های مناسب،می تواند در کاربردهای مهندسی بافت استخوان به کار گرفته شود. واژه های کلیدی: