اثرات آنتی اکسیدان و پرواکسیدان آسکوربات در هنگام ایجاد گروه های کربنیل در آلبومین سرم توسط آهن

هدف این مطالعه بررسی اثرات آنتی اکسیدان و پرواکسیدان آسکوربات بر آلبومین سرم در طی استرس اکسیداتیو توسط آهن می باشد.
در این مطالعه تجربی، آلبومین در یک سیستم اکسیداتیو حاوی یون های آهن و غلظت های مختلف آسکوربات قرار داده شد. برای بررسی تجزیه آلبومین، الکتروفورز در ژل پلی آکریل آمید در حضور سدیم دودسیل سولفات و طبق روش لاملی انجام شد. تغییرات اکسیداتیو در آلبومین، با روش سنجش گروه های کربنیل و با استفاده از معرف 2 و 4 دی نیتروفنیل هیدرازین نشان داده شد.
با استفاده از روش سنجش کربنیل، آسکوربات اثرات دوگانه ای نشان داد: ابتدا اثر پرواکسیدان بر آلبومین مشاهده شد، سپس به صورت وابسته به دوز به اثر آنتی اکسیدان تغییر یافت. آسکوربات در غلظت های کم (صفر تا 100 میکرومول) دارای اثرات پرواکسیدان ولی در غلظت های بالا (100 تا 300 میکرومول) دارای اثرات آنتی اکسیدان است. هم چنین طرح الکتروفورتیک پروتئین های سرم نشان دهنده به هم پیوستن قابل توجه پروتئین ها در محدوده وزن مولکولی 35 تا 45 کیلودالتون و تجزیه پروتئین ها در محدوده وزن مولکولی 115 تا 180 کیلو دالتون است.
آسکوربات می تواند در حضور یون های آهن، گونه های اکسیژن فعال را تولید کند و هم چنین قادر است از تولید این ترکیبات اکسید کننده جلوگیری نماید. این نتایج ممکن است در شرایط استرس اکسیداتیو در هنگام تجویز آسکوربات کاربرد داشته باشد و یا می تواند برای جلوگیری از تغییرات اکسیداتیو پروتئین ها در گردش خون و سایر مایعات بیولوژیک ارزشمند باشد.