رابطه رگه ی شخصیتی اضطراب با عملکرد موثر و کفایت پرادزش حافظه ی کاری

مطالعه حاضر بر پایه تعریف «گری» از رگه شخصیتی اضطراب و با بهره گیری از نظریه کفایت پردازشی، تاثیرات این رگه را بر عملکرد موثر و کفایت پردازش حافظه کاری مورد بررسی قرار می دهد. بدین منظور، در یک مطالعه شبه تجربی، تعداد 793 دختر دانشجوی 18 تا 28 ساله، پرسشنامه شخصیتی آیزنک و مقیاس بازداری/ روی آوری کارور و وایت را تکمیل نمودند و با توجه به نمراتشان در کرانه های بالا و پایین ابعاد برون گردی و نوروزگرایی به دو گروه 15 نفره رگه اضطراب بالا (نوروز گرا/درون گرد) و رگه اضطراب پایین (پایدار هیجانی/ برون گرد) اختصاص یافتند. در مرحله بعدی این دو گروه تکالیف حافظه کاری 1-back و PASAT و فراخنای ارقام (مستقیم و معکوس) را اجرا نمودند. نمرات نهایی آن ها در این تکالیف به عنوان شاخص عملکرد حافظه کاری و میانگین زمان پاسخگویی صحیح به عنوان شاخص تلاش مغزی، محاسبه گردید. نتایج با استفاده از آزمون آماری t برای گروه های مستقل مقایسه شد. نتایج حاکی از آن است که آزمودنی های گروه رگه اضطراب بالا در تکالیف مرتبط با نظام اجرایی مرکزی حافظه کاری، با وجود به کارگیری تلاش مغزی بیشتر، عملکرد موثرضعیف تری نسبت به گروه رگه اضطراب پایین داشتند. در حالی که این تفاوت عملکرد در مولفه مدار آوایی حافظه کاری معنی دار نبود. در کل، همسو با نظریه کفایت پردازش، نتایج این تحقیق نیز نشان داد که عملکرد موثر و کفایت پردازش نظام اجرایی حافظه کاری در آزمودنی های رگه اضطراب بالا آسیب دیده است.