بررسی موفقیت بالینی و رادیوگرافیک درمان پالپ زنده با استفاده از مدل های رگرسیون حاشیه ای

درمان رایج و مرجع برای بیماری التهاب برگشت ناپذیر پالپ دندان، معالجه ریشه دندان(RCT) است. اما امروزه به علت اهمیت زنده نگه داشتن پالپ دندان، پالپوتومی مورد توجه فراوان قرار گرفته است.
مطالعه به منظور بهره گیری از مدل های رگرسیون حاشیه ای جهت مقایسه موفقیت معالجه ریشه دندان، با نتایج درمان پالپ زنده (پالپوتومی) توسط دو ماده MTA و CEM برای درمان بیماری التهاب برگشت ناپذیر پالپ دندان انجام شد.
این کارآزمایی بالینی در سال 1387 در 4 استان خراسان رضوی، تهران، یزد و فارس انجام شد. بیماران به طور تصادفی سه درمان معالجه ریشه دندان (203 نفر)، پالپوتومی با MTA (207 نفر) و پالپوتومی با CEM (205 نفر) را دریافت کردند. برای این افراد دو شاخص حساسیت به ضربه و وجود ضایعه پری اپیکال در سه زمان پایه، 6 ماه و 1 سال پس از درمان بررسی شد. داده ها با مدل رگرسیون حاشیه ای و روش معادلات برآوردی تعمیم یافته با نرم افزار SAS نسخه 1/9 تحلیل شدند.
نسبت شاخص وجود ضایعه پری اپیکال در درمان RCT، 07/5 برابر پالپوتومی با MTA و 25/3 برابر پالپوتومی با CEMبود (001/0P<). پالپوتومی با دو ماده MTA وCEM تفاوت آماری معنی داری نداشتند. نسبت شانس حساسیت داشتن به ضربه در گروه های درمانی تفاوت معنی داری نداشت. جنسیت و سن نیز اثر معنی داری روی دو متغیر پاسخ حساسیت به دق و وجود ضایعه پری اپیکال نداشتند.
با توجه به یافته ها، به نظر می رسد پالپوتومی می تواند جای گزین مناسبی برای معالجه ریشه دندان باشد.