فراوانی عفونت محل عمل در بیماران تحت عمل جراحی بیمارستان گلپایگانی قم(88-1387)

عفونت بیمارستانی عفونتی است که در آغاز بستری شدن بیمار بروز پیدا نکرده و در دوره کمون خود نباشد. این عارضه باعث افزایش مدت بستری، هزینه و مرگ و میر بیمار می شود.
مطالعه به منظور تعیین فراوانی عفونت محل عمل، نوع عوامل ایجادکننده آن و بیماری های زمینه ای در بیماران جراحی انجام شد.
این مطالعه مقطعی آینده نگر در سال های 88-1387 بر روی بیماران عمل شده توسط جراحان عمومی در بیمارستان گلپایگانی قم انجام شد. اطلاعات همه بیمارانی که دچار عفونت محل عمل شده بودند ثبت و داده ها با آزمون های تی و کای دو تحلیل شدند.
طی این سال ها 3400 نفر عمل شده بودند که میانگین سنی آن ها 2 ± 55 سال بود و %53 آنان زن بودند.
شایع ترین عمل ها عبارت بودند از: کله سیستکتومی(%4/36)، آپاندکتومی (%29)، جراحی معده (%4/13)، عمل فتق (%3/9) و جراحی روده (%6). حدود %9/2 بیماران دچار عفونت محل عمل شدند که میانگین سنی آن ها 2 ± 58 سال بود و %53 آنها زن بودند. اختلاف معنی داری بین آنان و کل بیماران از نظر میانگین سنی و توزیع بین دو جنس مشاهده نشد. فراوانی عفونت محل عمل در جراحی معده، روده و کله سیستکتومی بیش تر از آپاندکتومی و عمل فتق و این اختلاف از نظر آماری معنی دار بود (01/0 P<). بیماری های زمینه ای شایع در کل بیماران و بیماران مبتلا به عفونت شامل دیابت و بیماری انسدادی مزمن ریه بود. شایع ترین عوامل عفونت محل عمل استافیلوکوک طلایی (%32) و سودوموناس (%5/20) بودند.
میزان عفونت محل عمل در این مطالعه در حد قابل قبول بود؛ بدین معنا که به طور غیرعادی کم یا زیاد نبود. ارگانیسم غالب با برخی از مطالعه ها متفاوت بود که در هر بیمارستانی ممکن است عوامل میکروبی خاصی شایع باشند.