بررسی تاثیر مداخله ارگونومیک در کاهش اختلالات اسکلتی- ماهیچه ای در کارکنان دانشکده پزشکی شیراز

درصد بالایی از ناراحتی های اسکلتی- ماهیچه ای به علت وضعیت بدنی نامناسب و طراحی ضعیف ایستگاه های کار می باشد. بنابراین پژوهش حاضر جهت بررسی میزان شیوع اختلالات اسکلتی- ماهیچه ای، ارزیابی ایستگاه های کاری و بررسی تاثیر اقدامات مداخله ای ارگونومیک در بین کارکنان دانشکده پزشکی دانشگاه علوم پزشکی شیراز انجام گردید.
در این مطالعه مداخله ای، 200 نفر از کارکنان واحد های مختلف دانشکده پزشکی شرکت نمودند. افراد به صورت تصادفی به دو گروه آزمایش و گواه تقسیم شدند. اطلاعات به وسیله پرسشنامه، روش های استاندارد RULA QEC، جمع آوری شد و همچنین لیست ارزیابی ارگونومیک پست های کار به منظور ارزیابی شرایط کاری استفاده گردید.
نتایج نشان داد که بعد از انجام اقدام مداخله ای جهت گروه آزمایش، بین افزایش آگاهی از اصول ارگونومی و بهبود ایستگاه کاری ارتباط معنی داری(p≤0.05) وجود دارد. همچنین کاهشی معنی دار(p≤0.05) در میزان ناراحتی اسکلتی- ماهیچه ای توسط کارکنان گروه آزمایش بعد از مداخله، مشاهده گردید. سطح خطر بعد از اقدام اصلاحی کمتر شد و وضعیت بدن بهبود یافت. همچنین ارتباط معنی داری (p≤0.05) بین سطح خطر با گردن و شانه درد در گروه آزمایش مشاهده شد. بعد از انجام مداخله، امتیاز ایستگاه کار نیز افزایش معنادار(p≤0.05) یافت.
بر اساس یافته های این مطالعه می توان گفت که مداخله ارگونومیک می تواند باعث بهبود وضعیت بدن، ایستگاه های کار و همچنین کاهش میزان شیوع اختلالات اسکلتی – ماهیچه ای در بین کارکنان شود.