اثر مورفین خوراکی بر تکوین حباب های مغزی پروزنسفال و رومبنسفال در جنین موش بزرگ آزمایشگاهی نژاد ویستار

مطالعات قبلی نشان داده است که مصرف مورفین در طی بارداری می تواند موجب تاخیر در نمو جنین و ایجاد نقایص جنینی گردد. این پژوهش به بررسی اثر مصرف مورفین توسط مادر باردار و اثرات آن بر تکوین حباب های مغزی پروزنسفال و رومبنسفال در جنین موش بزرگ آزمایشگاهی نژاد ویستار پرداخت.
تعداد 12 موش ماده با محدوده ی وزنی 170 تا200 گرم استفاده شد. گروه های آزمایش و کنترل پس از بارداری، گروه آزمایش مورفین را با دوز 05/0 میلی گرم در میلی لیتر در آب آشامیدنی دریافت نمودند. گروه کنترل فقط آب آشامیدنی دریافت می کردند. در روز 10 بارداری موش های باردار با کلروفرم کشته شده، جنین ها به همراه رحم طی عمل جراحی از بدن حیوان خارج، به منظور فیکس شدن به مدت یک هفته در محلول فرم آلدئید 10 درصد قرار گرفتند. سپس جنین های فیکس شده مراحل پردازش بافتی را طی و پس از برش گیری و رنگ آمیزی با هماتوکسیلین-ائوزین از نظر تکوین حباب های اولیه ی مغزی پروزنسفال، رومبنسفال و ضخامت قشر مغز به وسیله ی میکروسکوپی نوری و نرم افزار موتیک مورد برسی قرار گرفت.
کاهش شدید مساحت رومبنسفال و پروزنسفال در گروه آزمایش نسبت به گروه کنترل قابل ملاحظه بود. همچنین افزایش ضخامت قشر مغز در گروه آزمایش نسبت به گروه کنترل اختلاف معنی دار نشان داد (05/0P<).
این مطالعه نشان داد که مصرف مورفین در دوران بارداری باعث نقص تکوین حباب های مغز اولیه در جنین می گردد. این آسیب ممکن است منشا نقص عملکرد و تکوین دستگاه عصبی مرکزی در نوزادانی باشد که از مادران معتاد به دنیا آمده اند.