بررسی رابطه ی بیماری پریودنتال با سطح سرمی 17-IL در مبتلایان به آرتریت روماتویید

بیان مساله: شواهد متعددی در خصوص وجود و نقش 17-IL در پاتوژنز آرتریت روماتویید و پریودنتیت مزمن وجود دارد. 17-IL توسط سلول هایTh ترشح می شود.
هدف از این پژوهش، بررسی وضعیت پریودنتال بیماران آرتریت روماتویید و ارتباط آن با سطح سرمی 17-IL در مقایسه با مبتلایان به پریودنتیت مزمن بود.
مواد و در این پژوهش مورد- شاهدی سطح سرمی 17-IL در 37 بیمار مبتلا به آرتریت روماتویید و 30 فرد طبیعی به روش RFLP-PCR و الیزا تعیین، بررسی و مقایسه گردید. در هر دو گروه بیمار، معیارهای بالینی پریودنتال مانند عمق پاکت پریودنتال (PPD)، سطح اتصال های بالینی (CAL)، نمایه ی خونریزی (BI) و پلاک (PI) بررسی و مقایسه شد. در این پژوهش از آزمون کروسکال والیس (Kruskal-Wallis) برای بررسی سطح سرمی 17-IL استفاده گردید.
در این بررسی، ارتباط آماری معنادار میان یافته های پاراکلینیکی گوناگون (همچون CRP، RF و ESR) و سن آغاز بیماری RA یافت نشد. بالاترین سطح سرمی 17-IL در بیماران RA با پریودنتیت متوسط و شدید دیده شد (13/0= p). شیوع و شدت بیماری پریودنتیت در گروه آزمایش بالاتر بود.
بیماران آرتریت روماتویید، مستعد ابتلا به پریودنتیت شدید هستند و سطح سرمی 17-IL ارتباط مثبتی با شدت بیماری پریودنتیت در مبتلایان به آرتریت روماتویید دارد.