مقایسه ی تجویز آنتی بیوتیک سیستمیک به تنهایی با جرمگیری و تسطیح ریشه (SRP) در درمان پریودنتیت مزمن ژنرالیزه

بیان مساله: در بسیاری موارد، آنتی بیوتیک به عنوان مکمل درمان پریودنتال به کار می رود. تعیین تاثیر تجویز سیستمیک آنتی بیوتیک در بهبود بیماری های پریودنتال و ارایه ی یک روش مقرون به صرفه در مهار عفونت های پریودنتال در جمعیتی که دسترسی به درمان های پریودنتال نداشته، ضروری است.

هدف از این پژوهش، مقایسه ی تاثیر آنتی بیوتیک و جرمگیری و تسطیح ریشه هر یک به تنهایی با روش درمانی مطلوب (آنتی بیوتیک + جرمگیری و تسطیح ریشه) در بهبود بیماران پریودنتیت مزمن ژنرالیزه بود.
مواد و

این بررسی، به روش تجربی در 44 بیمار مبتلا به پریودنتیت مزمن ژنرالیزه انجام گرفت. بیماران به گونه ی تصادفی به 3 گروه تقسیم شدند: 1- گروه SRPتنها جرمگیری و تسطیح ریشه دریافت کردند، 2- در گروه AB تنها آنتی بیوتیک تجویز شد، 3- گروه درمان ترکیبی که جرمگیری و تسطیح ریشه را همراه با آنتی بیوتیک دریافت کردند. نمایه های اندازه گیری شده عمق پاکت پریودنتال(PPD)، خونریزی لثه (GBI) و نمایه ی پلاک (PI) بود که در آغاز و سه ماه پس از درمان بررسی شدند. واکاوی های آماری توسط آزمون های اسمیرنوو- کلموگروو، کوواریانس و چند متغیره انجام گردید.

در همه ی گروه ها PPD، GBIو PL سه ماه پس از درمان در مقایسه با زمان پایه به گونه ی معنادار کاهش یافت (در همه ی موارد 05/0> p). گروه درمان ترکیبی کاهش بیشتری در میزان PPD در مقایسه با دیگر گروه ها نشان داد و این تفاوت نسبت به گروه های دیگر چشمگیر بود (001/0= p). تفاوت میان گروه ها در کاهش GBI معنادار گزارش نشد) 05/0 < p).

در پریودنتیت مزمن ژنرالیزه، درمان دارویی به تنهایی به اندازه ی جرمگیری و تسطیح ریشه تنها در کاهشPPD موثر بوده، ولی درمان همراه با آنتی بیوتیک و جرمگیری و تسطیح ریشه در مقایسه با دو روش دیگر در کاهشPPD موثرتر است.