فصلنامه آسیب شناسی درمانگاهی دامپزشکی
سال پنجم شماره 1 (پیاپی 17، بهار 1390)

کبد چرب یکی از اختلالات عمده متابولیکی است که در اوایل شیردهی تقریبا نیمی از گاوهای شیری چند شکم زا را به صورت خفیف و یا فوق العاده شدید درگیر می نماید. هدف از مطالعه کنونی بررسی فراوانی سندرم کبد چرب با ارزیابی مقادیر سرمی NEFA، TB، Gluc در گاوهای شیری منطقه تبریز می باشد. گاوهای شیری نمونه گیری شده در چهار گروه بر اساس وضعیت آبستنی شامل 8-1 ماهه آبستن، 9-8 ماهه آبستن، کمتر از یک ماه از زایمان آنها گذشته و بیشتر از یک ماه از زایمان آنها گذشته تقسیم شدند. مقادیر سرمی NEFA، توتال بیلی روبین و گلوکز در خون به روش اسپکتروفوتومتری اندازه گیری شدند. در این مطالعه مقادیر سرمی NEFA، ما بین گروه های تقسیم بندی شده در سطح اطمینان 99% اختلاف معنی داری داشته و مقدار آن در گاوهای تازه زا (Eq/lµ6/123 ± 58/1125) بیشتر از سایر گروه ها بود (001/0p<)، همچنین در این مطالعه بین مقادیر توتال بیلی روبین و گلوکز سرمی در نمونه های سرمی گروه بندی های انجام شده اختلاف معنی داری وجود داشت و مقادیر سرمی گلوکز و بیلی روبین توتال در گروه گاوهای تازه زایمان کرده به ترتیب کاهش و افزایش معنی داری را نسبت به سایر گروه ها نشان داد (001/0p<). همچنین نتایج این مطالعه نشان داد که با افزایش مقادیر سرمی NEFA در چهار گروه مورد مطالعه مقادیر سرمی توتال بیلی روبین افزایش و مقادیر سرمی گلوکز کاهش می یابد(001/0p<) و وقوع فراوانی سندرم کبد چرب در گاوهای تازه زا بیشتر است. ارتباط معنی داری ما بین مقادیر سرمی NEFA و سن دام های مورد مطالعه وجود نداشت.

خارخاسک (Tribulus tertestris)  گیاه گل زا است که به طور سنتی به عنوان محرک میل جنسی استفاده می شود. مطالعات نشان داده اند که عصاره خارخاسک (TTE) غلظت خونی تستسترون را افزوده و آثار افزاینده میل جنسی ایجاد می نماید. هر چند این عصاره امروزه به عنوان یکی از مهم ترین اجزای تشکیل دهنده داروهای آفرودیازیک می باشد، ولی اطلاعات مشخصی در ارتباط با آثار هیستولوژیک آن بر بیضه در مصرف طولانی مدت وجود ندارد. هدف مطالعه حاضر تعیین اثرات تجویز خوراکی و طولانی مدت دوز معمول (mg/kg 10)و دوز (mg/kg  20) از عصاره خارخاسک بر وزن بدن، هیستولوژی و وزن بیضه، در موش های صحرایی بود تا بتوان آثار احتمالی منفی آن را در موارد مصرف افراطی دارو تخمین زد. بدین منظور 30 سر موش صحرایی نر بالغ نژاد Sprague Dawley به طور تصادفی انتخاب و به سه گروه تقسیم شدند که به ترتیب، شاهد (گروه C)، دز mg/kg10 عصاره (گروه A) و دز  mg/kg20 عصاره (گروه B) را یک بار در روز به مدت 8 هفته دریافت کردند. حیوانات در روز اول وزن کشی شدند و در روز آخر نیز  بی هوش گردیده و مجددا وزن کشی شده و بیضه سمت چپ همه گروه ها به روش جراحی باز برداشته و وزن بیضه به همراه و بدون اپیدیدیم اندازه گیری شد. مقاطع هیستوپاتولوژی از بافت بیضه ها به روش رنگ آمیزی هماتوکسیلین-ایوزین و تریکروماسون جهت مطالعات ریزبینی آماده شد. در برش های تهیه شده، قطر لوله های اسپرم ساز، ضخامت لایه اپیتلیالی، طول فضای بینابینی و ضخامت کپسول بیضه، مورد بررسی قرار گرفت. همه مراحل تحقیق به صورت کور انجام گردید. جهت تحلیل داده ها از آزمون آنالیز واریانس یک طرفه و آزمون تعقیبی توکی استفاده گردید. مقدار 05/0p< برای تعیین سطح معنی دار بودن بین گروه ها در نظر گرفته شد. نتایج حاصله افزایش معنی داری را در وزن گروه A و کاهش معنی داری را در وزن موش های گروه B در مقایسه با گروه C نشان داد. توزین بیضه ها افزایش وزن معنی داری را در در گروه A نشان داد ولی تفاوت معنی داری مابین وزن بیضه گروه C با B برآورد نگردید. بررسی میکروسکوپیک گروه B حضور لوله های اسپرم ساز چروکیده و کاهش تعداد سلول های اسپرماتوگونی را مشخص نمود. اسپرماتوسیت اولیه و اسپرماتوزویید ها در مقایسه با گروه A و C تعداد کمتری داشتند و تخریب لوله های اسپرم ساز در گروه  Bکاملا واضح بود. عروق زیر کپسولی ضخیم و منتشر بوده و همه پارامترهای مذکور در دو گروه دیگر طبیعی بودند. نتایج نشان می دهند که مصرف افراطی عصاره خارخاسک به مدت 8 هفته می تواند به آثار تخریبی در سیستم تناسلی موش های صحرایی بیانجامد که می تواند مشکلات باروری برای جنس نر پیش آورد.

گیاه زیرفون از خانواده Tiliaceae عمدتا در مناطق شمالی کشور پراکندگی دارد. اثرات فارماکولوژی متعدد آن عبارتند از: اثرات ضداضطرابی، ضد باکتری، ضد تشنج، ضد اسپاسم، آرامبخش و تسکین دهنده، خواب آور، شل کنندگی عضلات. به منظور مطالعه اثرات تسکینی، پیش بیهوشی و ضداضطرابی عصاره زیرفون در مقایسه با دیازپام در گروه های مختلف موش های صحرایی ماده نژاد ویستار با شرایط سنی و وزنی برابر، دوزهای mg/kg 150، mg/kg 300 و mg/kg 450 از عصاره گیاهی، mg/kg 2/1 دیازپام و همچنین دی متیل سولفوکساید (DMSO) به عنوان دارونما با حجم برابر، 30 دقیقه قبل از ارزیابی اثرات تسکینی، پیش بیهوشی (مدت خواب القاء شده با کتامین با دوز mg/kg 40) و ارزیابی اثرات ضد اضطرابی با استفاده از (Elevated plus maze) و (Rotarod test) به صورت داخل صفاقی تزریق شد. نتایج به دست آمده بیانگر افزایش معنی دار مدت خواب القاء شده با کتامین و همچنین افزایش معنی دار مدت زمان سپری شده در بازوهای باز در گروه های تیمار با دوزهای بالا و پایین عصاره بود (01/0p<). نتایج حاصله نشان داد که عصاره زیرفون در دوز mg/kg 300 دارای اثرات تسکینی، پیش بیهوشی و ضداضطرابی است.

در این مطالعه ساختار عدسی و دیواره خلفی چشم گاومیش به علت اهمیت آنها در بینایی تحت بررسی های اولتراسونوگرافی قرارگرفته و علاوه بر توصیف نمای اولتراسونوگرافی این اعضا در تصویربرداری دو بعدی، اندازه گیری آنها در تصاویر محور جلویی- عقبی نیز انجام یافت. تصاویر اولتراسونوگرافی حاصله همانند سایر حیوانات و به خصوص مثل گاو بوده است. میانگین و انحراف معیار کل ضخامت عدسی چشم گاومیش ها 052/0± 133/1 سانتی متر، میانگین و انحراف معیار ضخامت عدسی چشم راست 052/0±135/1 سانتی متر و میانگین و انحراف معیار ضخامت عدسی چشم  چپ 053/0±132/1 سانتی متر اندازه گیری شد.میانگین و انحراف معیار ضخامت دیواره خلفی چشم راست و چپبه ترتیب برابر 042/0±677/1 میلی متر و 041/0±672/1 میلی متر و میانگین و انحراف معیار ضخامتکلی دیوارهخلفی چشم گاومیش ها برابر 040/0±674/1 میلی متر به دست آمد. اختلاف معنی داری در مقایسه بین میانگین ضخامت عدسی و دیواره خلفی چشم راست گاومیش با میانگین مشابه آنها در چشم چپ دیده نشد.

بیماری اسهال ویروس گاو باعث تضعیف سیستم ایمنی دام می شود و حیوان را مستعد ابتلا به سایر بیماری ها می نماید. نظر به اینکه عادی ترین شکل این بیماری فرم مزمن آن است، در کشور ما به صورت جدی مورد توجه قرار نمی گیرد. با توجه به اینکه در گله های شیری خیلی از موارد ناباروری  بدون مشخص شدن علت آن وجود دارد و هیچ گونه واکسیناسیون و کنترل علیه بیماری اسهال ویروسی گاو در گاوداری های صنعتی تبریز صورت نمی گیرد، ضرورت بررسی میزان شیوع این بیماری در سطح گاوداری های شیری منطقه آشکار می شود. به منظور بررسی آلودگی با ویروس اسهال ویروسی گاو در منطقه تبریز، نمونه خون از ورید 508 راس گاو شیری هلشتاین از گاوداری های صنعتی تبریز اخذ گردید. سرم ها تا زمان آزمایش در دمای منفی 20 درجه سانتی گراد نگه داری شدند. نمونه های سرم با استفاده از روش الایزای غیر مستقیم و با کیت تجارتی جهت جستجوی آنتی بادی ویژه ویروس اسهال ویروسی گاو مورد آزمایش قرار گرفتند. از مجموع 508 راس گاو تحت بررسی 95 مورد (7/18درصد) دارای آنتی بادی ضد اسهال ویروسی گاو بودند.

به منظور مطالعه استفاده از سطوح مختلف کنجاله هسته خرما در تغذیه جوجه خروس های گوشتی، تعداد 180 قطعه جوجه یک روزه راس 308، در یک طرح کاملا تصادفی با 5 تیمار و 3 تکرار (12 قطعه در هر تکرار)، در جایگاه های مورد آزمایش قرار گرفتند. جیره ها به صورت آزاد در تمام دوره پرورش(49 روز) در اختیار جوجه ها قرار داده شد. جیره های آزمایشی عبارت بودند از جیره پایه و تیمارهایی که در آنها به ترتیب 5، 10، 15 و 20 درصد از ذرت پایه با کنجاله هسته خرما جایگزین شده بود. تیمار دوم حاوی 5 درصد، تیمار سوم جیره حاوی 10 درصد، تیمار چهارم حاوی 15 درصد و تیمار پنجم حاوی 20 درصد کنجاله هسته خرما جایگزین ذرت پایه بودند. در این آزمایش خوراک مصرفی، اضافه وزن روزانه، ضریب تبدیل غذایی و میزان مصرف انرژی قابل سوخت و ساز در پایان هر هفته محاسبه شدند. در پایان دوره از هر قفس دو قطعه خروس به صورت تصادفی انتخاب شده و وزن لاشه، چربی محوطه بطنی روده ها، سنگدان، طحال، لوزالمعده، کبد و کیسه صفرا اندازه گیری شد و نمونه های بافت روده نیز مورد مطالعات بافت شناسی قرار گرفت. رطوبت بستر در سن 49 روزگی اندازه گیری شد. نتایج نشان داد که بهترین اضافه وزن روزانه در سطح 15 درصد جایگزینی کنجاله هسته خرما مشاهده شد. بیشترین مصرف خوراک در سطح 5 درصد جایگزینی و کمترین مصرف خوراک را گروه شاهد داشت. بهترین ضریب تبدیل غذایی در سطح 15 درصد در کل دوره به دست آمد. بیشترین انرژی دریافتی قابل سوخت و ساز مربوط به گروه شاهد بود. بیشترین وزن زنده و بیشترین درصد لاشه مربوط به گروه 15 درصد جایگزینی کنجاله هسته خرما بود.بیشترین میزان رطوبت بستر مربوط به تیمار 20% کنجاله هسته خرما بود. بررسی هیستوپاتولوژیک بافت روده نشان دادکنجاله هسته خرما تا سطح 10 درصد کمترین تاثیر را بر ضخامت بخش های مختلف بافت روده داشت. طبق نتایج به دست آمده بهترین سطح جایگزینی کنجاله خرما در جیره جوجه های گوشتی 15 درصد می باشد.

محدودیت غذایی در میش های آبستن، عاملی است که به صورت خواسته یا ناخواسته سلامتی جنین در حال رشد را تهدید می کند. هدف از این مطالعه بررسی اثر محدودیت غذایی بر غلظت سرمی گلوکز، تری آسیل گلیسرول، اسیدهای چرب غیراستریفیه، بتاهیدروکسی بوتیرات و اوره در گوسفندان قزل (بومی آذربایجان) در هشت هفته آخر آبستنی بود. الگوی طرح مورد استفاده اسپلیت پلات در زمان و تعداد نمونه مورد بررسی 14 راس میش بود. پس از آماده سازی و سازگاری دام ها و استفاده از جیره فلاشینگ، در خارج از فصل زایش همزمان سازی فحلی توسط سیدر گوسفندی ایجاد شد. القاء آبستنی به صورت جفت گیری طبیعی انجام گرفت. در هفته چهارم آبستنی، نمونه اولیه اخذ (P0) و سپس گوسفندان به گروه های شاهد (T2) و تیمار محدودیت غذایی (T1) تقسیم بندی شدند. در دوره های مختلف آبستنی (P1 تا P3) نیز نمونه گیری انجام و غلظت سرمی هر یک از پارامترهای اشاره شده اندازه گیری شد. نتایج این مطالعه نشان داد که علی رغم ایجاد محدودیت غذایی به میزان 5/27-5/16%، این محدودیت اثر معنی داری بر غلظت سرمی گلوکز و تری آسیل گلیسرول نداشتولی از همین لحاظ تفاوت آماری معنی دار در مقایسه میانگین غلظت سرمی بتاهیدروکسی بوتیرات، اسیدهای چرب غیر استریفیه و اوره وجود دارد (05/0p<). محدودیت غذایی در تعدادی از دام های مورد مطالعه کتوز ملایم تا متوسط ایجاد کرد. بنابراین، در محدودیت غذایی متعاقب فلاشینگ غذایی در ابتدای آبستنی، میش های آبستن با استفاده از ذخیره چربی و گلوکونیوژنز اقدام به حفظ هومیوستاز گلوکز و ادامه روند آبستنی می نمایند، در حدی که از 10 راس دام گروه تیمار محدودیت غذایی تنها یک راس میش در انتهای آبستنی سقط کرد.

به منظور تعیین مناسب ترین فاصله زمانی تغذیه جوجه های گوشتی با روغن ماهی و اثر آن بر سیستم ایمنی و کلسترول و تری گلیسیرید خون، آزمایشی به مدت 49 روز با استفاده از 5 درصد روغن ماهی که در زمان های مختلف تغذیه شدند، انجام گردید. بدین منظور از 600 جوجه یک روزه گوشتی سویه راس در 6 گروه آزمایشی، که هر گروه آزمایشی دارای 4 تکرار بود، استفاده شد. گروه های آزمایشی شامل: جیره بدون روغن ماهی و دارای 5 درصد روغن ذرت ‍ (گروه شاهد) و تغذیه روغن ماهی از 2، 3، 4، 5 و 6 هفتگی بود. غلظت کلسترول و تری گلیسرید در سنین 37 و 44 روزگی تعیین شد. تیتر آنتی بادی علیه گلبول قرمز خون گوسفند (SRBC)، متعاقب ایمن سازی در روزهای 30 و 37 روزگی، 7 روز پس از هر تزریق تعیین شد. مصرف روغن ماهی، غلظت کلسترول سرم را تحت تاثیر قرار نداد اما غلظت تری گلیسرید سرم به طور معنی داری کاهش یافت (01/0 p<). عیار IgG علیه SRBC در تزریق اول تحت تاثیر گروه های آزمایشی قرار گرفت (01/0 p<) و بیشترین پاسخ ایمنی در گروه شاهد و تیماری که 2 هفته از روغن ماهی تغذیه نموده بود مشاهده گردید. به عبارتی افزایش بیشتر زمان مصرف روغن پاسخ ایمنی را کاهش داد. عیار IgM در تزریق دوم تحت تاثیر گروه های آزمایشی قرار گرفت و تیمارهایی که 2 تا 4 هفته از روغن ماهی تغذیه نمودند پاسخ ایمنی بالاتری نسبت به سایر تیمارها نشان دادند (05/0p<).

بررسی تاثیر سطوح مختلف مولتی آنزیم بر عملکرد و میزان بقاء ماهیان قزل آلای
رنگین کمان(Oncorhynchus mykiss)  پرواری
به منظور مطالعه تاثیر سطوح مختلف مکمل مولتی آنزیم بر روی فراسنجه های افزایش طول کل و وزن بدن، مقدار غذای مصرفی، نرخ بقای ماهی و ضریب تبدیل غذایی ماهیان قزل آلای رنگین کمان پرواری بر پایه طرح کاملا تصادفی با 2000 قطعه ماهی قزل آلای رنگین کمان پرواری به وزن 5 ± 150 گرم، پایه ریزی و اجرا شد. بدین منظور چهار جیره غذایی متفاوت از لحاظ سطوح مختلف مکمل مولتی آنزیم (شاهد، 5/0، 1 و 5/1 کیلوگرم مولتی آنزیم کمین + فیتاز در یک تن خوراک) برای ماهیان تنظیم و مورد استفاده قرار گرفت. تجزیه و تحلیل آماری در مورد میانگین افزایش طول کل و وزن بدن (رشد مطلق)، مقدار غذای مصرفی، نرخ بقای ماهی و ضریب تبدیل غذایی به صورت دوره ای (هر 10 روز یکبار) به مدت 40 روز انجام شد. نتایج تجزیه واریانس در مورد صفت خوراک مصرفی نشان داد که اثر تیمار (جیره آزمایشی) بین سطوح مختلف مکمل مولتی آنزیم روی صفت خوراک معنی دار نبود (05/0p>). در طی این بررسی مقدار ضریب تبدیل غذایی و میزان بقاء بر اساس آزمون آماری خی دو (Chi square)، در سطح 05/0=α، تفاوت بین گروه های تحت مطالعه، معنی دار نبود. بر اساس آزمون آماری آنالیز واریانس یک طرفه (One way Analyse of Variance) در سطح 05/0=α تفاوت بین میانگین وزن ماهیان و نیز طول آنها در گروه های تحت مطالعه در هیچکدام از مقاطع زمانی اندازه گیری شده معنی دار نبود. با توجه به تاثیر نوع و غلظت مولتی آنزیم مصرفی در پاسخ مثبت و منفی حیوان، لذا با در نظر گرفتن نتایج فوق، می توان عنوان نمود که نوع و یا غلظت مولتی آنزیم کمین مورد استفاده در ماهیان قزل آلای رنگین کمان مناسب نمی باشد.

این آزمایش به منظور بررسی و مقایسه اثرات استفاده از  پروبیوتیک، اسید آلی و مخلوط چند گیاه دارویی بر عملکرد، کیفیت تخم مرغ و فراسنجه های بیوشیمیایی و ایمنی خون مرغ های تخم گذار انجام گرفت. آزمایش در قالب طرح کاملا تصادفی با تعداد 192 قطعه مرغ تخم گذار سویه های- لاین (W36) از سن 37 تا 49  هفتگی در 4 تیمار و 4 تکرار و هر تکرار با 12 قطعه مرغ تخم گذار شامل تیمار شاهد (بدون استفاده از پروبیوتیک، اسید آلی و مخلوط چند گیاه دارویی)، تیمار 2) حاوی 005/0 درصد پروبیوتیک پروتکسین، تیمار 3) حاوی 2/0 درصد اسید پروپیونیک و تیمار 4  حاوی 2 درصد (5/0 درصد از هر گیاه) از مخلوط گیاهان دارویی (آویشن، گزنه، پونه و کاکوتی) به مدت 12 هفته انجام گردید. نتایج حاصله نشان داد که استفاده از پروبیوتیک، اسید آلی و مخلوط چند گیاه دارویی دارای اثرات معنی داری بر عملکرد و صفات کیفی تخم مرغ می باشد (05/0>p). بر این اساس، حداکثر مقدار تولید توده ای تخم مرغ (38/51 گرم) و بهترین ضریب تبدیل غذایی (04/2) در گروه آزمایشی 3 و بالاترین شاخص رنگ زرده (5/4) در گروه آزمایشی 4 با کاربرد مخلوط گیاهان دارویی (آویشن، گزنه، پونه و کاکوتی) حاصل گردید. تفاوت معنی داری در بین گروه های مختلف آزمایشی در رابطه با فراسنجه های بیوشیمیایی و ایمنی خون مشاهده نشد. با توجه به داده های حاصله استفاده از پروبیوتیک، اسید آلی و مخلوط چند گیاه دارویی باعث بهبود عملکرد و کیفیت تخم مرغ در مرغ های تخم گذار می گردد.

این مطالعه به منظور ارزیابی نقش مصرف مکمل سلنیم در تلیسه های آبستن در اواخر آبستنی بر روی سطح سرمی سلنیم و گلوتاتیون پراکسیداز در خود تلیسه ها و گوساله های متولد شده از آنها انجام گرفت. 16 راس تلیسه آبستن سنگین انتخاب و در 2 گروه 8 راسی شاهد و تیمار قرار گرفتند سعی شد که شرایط محیطی، مدیریتی و تغذیه ای هر 2 گروه یکسان باشد. در گروه تیمار روزانه مکمل سلنیم دار (سلنیت سدیم) به میزان mg 1 به مدت 30 روز استفاده شد (1mg به ازای هر گاو). در روز صفر (قبل از مصرف مکمل) و در زمان زایمان از تلیسه های هر 2 گروه از ورید وداج خون گیری شد همچنین از گوساله های هر 2 گروه در زمان تولد و 48 ساعت بعد از تولد خون گیری شد و پس از جداسازی سرم مقادیر سرمی سلنیم با روش جذب اتمی و گلوتاتیون پراکسیداز سرم با استفاده از کیت بیوشیمیایی اندازه گیری شد. در تلیسه ها سطح سرمی سلنیم و گلوتاتیون پراکسیداز در گروه تیمار افزایش معنی داری را نشان داد که به ترتیب (008/0p= و 003/0p=) در گوساله ها نیز در زمان تولد افزایش سلنیم سرم در گروه تیمار در مقایسه با گروه شاهد معنی دار بود (042/0p=) ولی گلوتاتیون پراکسیداز سرم افزایش نشان داد که معنی دار نبود (076/0p=). در زمان 48 ساعت بعد از تولد در گوساله های گروه تیمار سطح سرمی سلنیم و گلوتاتیون پراکسیداز افزایش نشان داد ولی هیچ کدام معنی دار نبودند. به ترتیب  (052/0p= و 088/0p=). نتیجه نهایی اینکه مصرف مکمل سلنیم در اواخر آبستنی باعث بالا رفتن سلنیم و گلوتاتیون پراکسیداز سرم در تلیسه ها و گوساله های متولد شده از آنها می شود و می تواند به عنوان آنتی اکسیدان در این دام ها مفید واقع شود و پیشنهاد می شود در اواخر آبستنی مصرف این مکمل در جیره غذایی گاو در نظر گرفته شود.

یک راس بزغاله نر با اتساع قابل توجه غلاف آلت تناسلی و عدم دفع ادرار، 48 ساعت پس از تولدبه درمانگاه دام های بزرگ دانشکده دامپزشکی دانشگاه آزاد اسلامی تبریز ارجاع گردید. با پونکسیون، مایع سروزی زرد کمرنگ که بوی مشابه ادرار داشت،از محل اتساع خارج گردید. در بررسی های اولیه پارگی میزراه حدس زده شده و اورتروتومی پرینیال انجام گردید. متعاقب استفاده از کاتتر، انسدادنزدیک قسمت انتهایی میزراه و در بررسی های حین جراحی عدم وجود قسمتی از آلت تناسلی و میزراه (که اجازه ورود کاتتر ادراری را نمی داد) مشخص گردید. با جداسازی میزراه از بافت های اطرافی و انجام اورتروستومی دایمیاز ناحیه میاندوراه به منظور ایجاد توانایی برای ادرار کردن بزغاله، مجرای میزراه شکافته شده و لبه هایش به سطوح خارجی پوست بخیه زده شده و تثبیت گردید. بعد از جراحی، مایع درمانی و آنتی بیوتیک تراپی انجام شد. در پیگیری های بعد از جراحی، هیچ تورمی گزارش نشده و حیوان در وضعیت سلامت کامل به سر می برد. آپلازی مادرزادی میزراه همراه قسمتی از آلت تناسلی از موارد نادر و با وقوع بسیار کم در حیوانات اهلی می باشد.