فهرست مطالب

علمی شیلات ایران - سال بیست و ششم شماره 4 (پیاپی 102، مهر و آبان 1396)

مجله علمی شیلات ایران
سال بیست و ششم شماره 4 (پیاپی 102، مهر و آبان 1396)

  • تاریخ انتشار: 1396/08/10
  • تعداد عناوین: 18
|
  • عبدالرحیم پذیرا، فهیمه عبدالحسین زاده، فرشاد قنبری، سعید مغدانی، هانیه ضیاییان نوربخش صفحات 1-12
    این مطالعه با هدف بررسی شاخص های تنوع، غالبیت و غنای گونه ای خرچنگ های منطقه بین جزر و مدی حوضه ساحلی بندر بوشهر انجام گردید. 9 ایستگاه نمونه برداری در ناحیه بین جزر و مدی انتخاب شد و نمونه برداری با استفاده از پرتاب تصادفی کوادرات با ابعاد (25 × 25 سانتی متر) در فصل گرم (شهریور ماه 1394) و سرد (دی ماه 1394) صورت گرفت. سپس نمونه ها توسط فرمالین 10 درصد فیکس و به آزمایشگاه منتقل و شناسایی و شمارش گردیدند. همچنین خصوصیات فیزیکوشیمیایی آب از قبیل دما، pH، اکسیژن محلول و شوری نیز در هر ایستگاه اندازه گیری شد. شاخص تنوع با استفاده از فرمول شانون- وینر، شاخص غالبیت با استفاده از فرمول سیمپسون و شاخص غنای گونه ای با استفاده از فرمول مارگالف مورد بررسی قرار گرفت. نمونه های شناسایی شده در این مطالعه جمعا 13 گونه متعلق به 7 خانواده از 1 رده بودند. بیشترین گروه های شناسایی شده در فصول مورد مطالعه از خانواده های Grapsidae، Porcellanidae و Xanthidae بود. نتایج آزمون آنالیز تجزیه واریانس یک طرفه (ANOVA) نشان داد که در بین ایستگاه های مختلف نمونه برداری از نظر فراوانی گروه های خرچنگ ها اختلاف معنی داری وجود داشت (05/0>P)، اما بین فصول از نظر آماری اختلاف معنی داری وجود نداشت (05/0P>). همچنین نتایج نشان داد که بیشترین میزان شاخص تنوع گونه ای شانون- وینر 916/1 در ایستگاه شماره 3 در فصل گرم، بیشترین میزان شاخص غنای گونه ای مارگالف 454/4 در ایستگاه شماره 3 در فصل گرم و بیشترین میزان شاخص غالبیت گونه ای 00/1 در ایستگاه شماره 1، 2 و 9 در فصل گرم اندازه گیری گردید. در انتهای این مطالعه می توان نتیجه گرفت که تنوع خرچنگ های منطقه بین جزر و مدی حوضه ساحلی بندر بوشهر پایین بود.
    کلیدواژگان: تنوع گونه ای، غالبیت گونه ای، غنای گونه ای، خرچنگ، منطقه بین جزر و مدی، بندر بوشهر
  • سعید حاجی نژاد، احمد ایمانی، فرزانه نوری، کوروش سروی مغانلو صفحات 13-23
    عدم توازن در تغذیه اسیدهای چرب، حتی برای مدت کوتاه می تواند کارایی لاروها را دستخوش تغییر سازد. در این مطالعه اثر سطوح مختلف اسیدهای چرب HUFA و PUFA (C18)جیره غذایی بر بافت روده لاروهای تازه به تغذیه افتاده ماهی قزل آلای رنگین کمان بررسی شد. برای این منظور سطوح مختلف HUFA (صفر، 5/0، 1 و 2 درصد) در سطح 20 درصد PUFA (آزمایش نخست) و سطوح مختلفPUFA (10، 30،20 و40 درصد) در سطح 8 درصد HUFA (آزمایش دوم) در جیره های غذایی آزمایشی ایجاد و به تغذیه لاروها رسید. مدت زمان انجام آزمایش شش هفته بود. در پایان آزمایش، از هر تیمار بصورت تصادفی شش عدد ماهی انتخاب و قسمت آغازین روده کوچک آن ها برای مطالعات بافت شناسی جدا گردید. با توجه از هم گسیختگی و ریزش اپیتلیوم و حضور واکوئل های چربی انتروسیت های بخش پیشین روده بچه ماهیان قزل آلای رنگین کمان، می توان چنین بیان نمود که هرگاه میزان PUFA جیره غذایی 20 درصد باشد، برای جلوگیری از آثار نامطلوب چنین افزایشی (عموما به دلیل جایگزینی روغن ماهی با منابع ارزان قیمت گیاهی) سطح HUFA جیره غذایی باید افزایش یابد و بهترین میزان آن در این مطالعه 2 درصد برآورد گردید. همچنین در آزمایش دوم (سطح HUFA 8 درصد چربی جیره غذایی)، با افزایش سطح PUFA تا 40 درصد چربی جیره غذایی، شاخص های بافتی بهبود یافت. علاوه بر این، کمترین تعداد سلول های جامی و در نتیجه بیشترین تعداد سلول های جاذب در تیمارهای 3 و 6 قابل مشاهده بود. نتیجه آنکه در گروه های تغذیه شده با جیره غذایی حاوی 20 درصد PUFA و 2 درصد HUFA یا 40 درصد PUFA و 8 درصد HUFA، تعداد واکوئل های چربی کمترین بوده و اپیتلیوم طبیعی در بافت روده قابل مشاهده بود.
    کلیدواژگان: روده پیشین، HUFA، PUFA (C18)، بچه ماهیان تازه به تغذیه افتاده، Oncorhynchus mykiss
  • محسن باقری، مجید فرزان، محمدعلی طالبی، مرتضی کرمی، پرویز منصوری صفحات 25-35
    کیفیت آب رودخانه های صمصامی و دیناران در استان چهارمحال و بختیاری در سال 1393 مورد ارزیابی قرار گرفت. برای هر رودخانه 7 ایستگاه در نظر گرفته شد. از هر ایستگاه به طور ماهیانه (اردیبهشت تا مهر) نمونه برداری شد و نمونه ها برای تعیین میزان نیتریت، آمونیوم، فسفات محلول، BOD5، COD، TSS، TDS، Cu، Zn، Hg، کلرور، سموم ارگانوفسفره، pH، مالاشیت گرین و EC تحت شرایط استاندارد به آزمایشگاه منتقل شدند. در رودخانه های تحت مطالعه، فسفات محلول بالاتر از مقدار استاندارد بود (05/0>p). در مورد تمامی پارامترهای اندازه گیری شده روند افزایشی از ایستگاه اول تا ایستگاه آخر وجود داشت. میزان BOD5 و COD بجز در تعداد معدودی از ایستگاه ها، پایین تر از مقدار استاندارد (0001/0>p) یا در حد استاندارد بود. در ایستگاه های آخر رودخانه های تحت مطالعه مقداری مالاشیت گرین وجود داشت (002/0>p). سایر پارامترها در آب هر دو رودخانه، پایین تر از میزان استاندارد قرار داشتند (05/0>p). بطور کلی، آب دو رودخانه از کیفیت مطلوبی برخوردار است اما، گسترش مزارع جدید پرورش ماهی، مستلزم کنترل میزان فسفات، نیتریت و مالاشیت گرین می باشد.
    کلیدواژگان: ماهیان سردآبی، کیفیت آب، آلودگی، رودخانه
  • مصطفی رمضان پور بیجاییه، عالی حسینی، امین اوجی فرد، اکبر عباس زاده صفحات 37-46
    ماهی گوازیم دم رشته ای (Nemipterus japonicus) یکی از گونه های مهم تجاری ماهیان در آبهای خلیج فارس می باشد. پاره ای از مهمترین ویژگی های جنسی و تغذیه ای ماهی گوازیم دم رشته ای صید شده از آب های سواحل خلیج فارس (استان بوشهر) از شهریور 1391 تا شهریور ماه 1392 مورد بررسی قرار گرفت. از 315 ماهی مورد بررسی تعداد 101 عدد نر، 184 عدد ماده و 30 عدد از آنها به علت نارس بودن، جنسیت نامشخص داشتند. دامنه طولی (TL) آنها از 20 تا 36 سانتی متر با میانگین (±انحراف معیار) 9/215/28 سانتی متر برای ماده ها و 6/20 تا 40 سانتی متر با میانگین (±انحراف معیار) 1/448/31 سانتی متر برای نرها تعیین شد. همچنین حداقل و حداکثر طول مشاهده شده به ترتیب 20 (ماده) و 40 (نر) سانتی متر ثبت شد. وزن ماده ها از 98 تا 303 گرم با میانگین (±انحراف معیار) 8/306/172 گرم و نرها از 100 تا 380 گرم با میانگین (±انحراف معیار) 76/721/242 گرم بود. میانگین ضریب چاقی برای نرها 07/0±80/1 و برای ماده ها 09/0±86/1 محاسبه شد. میانگین طول نسبی روده برای تمام نمونه ها 91/0 بود. شدت تغذیه با اندازه گیری شاخص معدی در ماه های مختلف نمونه برداری محاسبه شد. بیش ترین تعداد معد ه های پر با میزان 85% در مرداد ماه و کم ترین تعداد با میزان 12/28% در فروردین ماه مشاهده شد. از مجموع 315 معده مورد بررسی، تعداد 122 عدد خالی و 193 عدد پر تشخیص داده شدند. در میان معده های پر بررسی شده، خرچنگ با 56 درصد بیشترین میزان را در رژیم غذایی این ماهی داشت، در حالیکه ماهی (27 درصد)، میگو (17 درصد)، پلی کت (8 درصد)، ماهی مرکب (4 درصد)، لابستر (2 درصد) و هشت پا (1 درصد) سایر طعمه های غذایی این ماهی را تشکیل می دادند. تغییرات شاخص گنادی (GSI) در طول دوره نمونه برداری ماهیان ماده از بهمن تا فروردین روند صعودی و پس از آن روند نزولی نشان داد. تغییرات شاخص کبدی (HSI) ماهیان گوازیم دم رشته ای نر و ماده با یکدیگر مشابه و با تغییرات GSI در ماهیان نر و ماده نیز منطبق بودند. نتایج حاصل نشان داد که این ماهی دارای شدت تغذیه نسبتا پرخور بوده و سخت پوستان غذای اصلی و ماهی و نرمتنان غذای فرعی این آبزی را تشکیل می دهند.
    کلیدواژگان: خلیج فارس، گوازیم دم رشته ای، تغذیه، شاخص رسیدگی جنسی، شاخص کبدی
  • گیلان عطاران فریمان، پروین صادقی، رقیه شیرزایی صفحات 47-55
    برخی از گونه های فیتوپلانکتون در شرایط نامساعد و در چرخه زندگی تولیدمثلی خود سیست تولید کرده که در رسوبات کف ته نشین می شوند و تحت شرایط مساعد مجددا شکوفا شده و به ستون آب برمی گردند. به منظور شناسایی دقیق مورفولوژی، گونه های فیتوپلانکتون در دو مرحله ی سیست و متحرک بررسی گردیدند زیرا برخی از سیست های مشابه به فیتوپلانکتون متفاوتی تبدیل می شوند. هدف از این تحقیق، کشت سیست های موجود در رسوبات خلیج چابهار منطقه لیپار و شناسایی نمونه های شکوفا شده می باشد. رسوبات از منطقه لیپار در سال 1394 توسط Ekman Grab با سطح جمع کنندگی 225 سانتی متر مربع جمع آوری گردید. سیست زنده گرد ناشناخته بصورت انفرادی از رسوبات جدا سازی شد و در فایکولب در شرایط کاملا استریل ب صورت جداگانه تحت شرایط 12 ساعت روشنایی و 12 ساعت تاریکی در درجه حرارت °C1±25 در محیط کشت F2، کشت داده شدند. بررسی مورفولوژی گونه شکوفا شده نشان داد که سیست جدا شده متعلق به گونه Dunaliella salina می باشد. جهت تائید شناسایی استرین خالص حاصل از کشت سیست مورد نظر، استخراج DNA و سپس واکنش زنجیره ای پلی مراز (PCR) انجام گردید. توالی ژنی گونه D. salina با توالی ژنی گونه های مشابه از بانک ژن مقایسه گردید. بررسی مولکولی و فیلوژنی گونه نشان داد که گونه شکوفا شده از نظر توالی نوکلئوتیدی بیشترین شباهت را با گونه D. salina دارد. همچنین، این مطالعه نشان داد که گونه D. salina از سواحل جنوب ایران توانایی تولید سیست را دارد.
    کلیدواژگان: Dunaliella salina، سیست، فیلوژنی، رسوبات، سواحل جنوب ایران
  • مسعود هدایتی فرد، سید محمد میری صفحات 57-72
    تغییرات چربی و اسیدهای چرب غیراشباع فیله نمک سود ماهی آمور تحت تاثیر روش های مختلف پخت بررسی شد. برای این منظور فیله های خام، نمک سود شده (با 24 درصد نمک خشک) و پخته شده (سرخ شده، آب پز، حرارت مایکروویو و کباب شده) مورد ارزیابی کیفی قرار گرفتند. نتایج نشان داد که هم نمک سود کردن و هم سرخ کردن موجب افزایش میزان چربی شد (p<0.05)، تمامی روش های پخت موجب افزایش شاخص های اکسایشی چربی شدند، اما سرخ کردن موجب بالاترین افزایش ارزش پراکساید (با 66/4 PV meqO2/kg) و کمترین افزایش تیوباربیتوریک اسید (با 525/0 TBA mgMDA/Kg) گردید و پختن با مایکروویو بالاترین اسیدهای چرب آزاد (99/1% FFA) را تولید نمود. همچنین طی فرآیند نمک سود کردن اسیدهای چرب غیراشباع (UFA)، چندغیراشباع (PUFA) و مجموع ω-6 افزایش یافتند اما مجموع اسیدهای چرب بلندزنجیره EPA+DHA و نیز شاخص غیراشباعیت (PI) کاهش یافتند (p<0.05) که بیانگر اثرات نمک روی این شاخص ها بود، درحالیکه روی ω-3 بی تاثیر بود (p>0.05). از طرف دیگر دربین روش های مختلف پخت، سرخ کردن موجب کاهش شدید اسیدهای چرب اشباع (SFA) از 79/29 به 93/22 % و برعکس افزایش قابل توجه UFA از 57/55 به 16/71 % شد که می تواند ناشی از نفوذ نوع روغن مایع مصرفی به درون بافت ماهی باشد. سرخ کردن همچنین میزان ω-6 را (18/16 به 13/36 %) افزایش داد (p<0.05) ولی روی ω-3 بی اثر بود. تمام روش های پخت به دلیل فرآیند حرارتی به شدت موجب افت شاخص PI گردیدند (p<0.05). فقط آب پز کردن موجب کاهش ω-3 فیله نمک سود (از 15/2 به 44/1 %) شد (p>0.05). همچنین فرآیند پخت با مایکروویو موجب کاهش اسیدهای چرب PUFA و نیز شاخص PI گردید، ولی روی سایر ترکیبات مهم «فیله نمک سود آمور» تاثیری نداشت و در نهایت کباب کردن نیز بدون تاثیر روی اسیدهای چرب UFA، PUFA، ω-3 و حتی ω-6، صرفا موجب کاهش معنی دار مجموع اسیدهای چرب EPA+DHA (از 06/1 به 49/0%) گردید (p<0.05). با این حال هیچیک از روش های معمول پخت ماهی، موجب فساد کیفی چربی نشدند.
    کلیدواژگان: اسیدهای چرب چندغیراشباع، روش های پخت، ماهی آمور، نمک سود
  • خسرو آئین جمشید، آرش حق شناس صفحات 73-81
    این مطالعه بخشی از طرح کلان ملی و فناوری ‏« کسب و انتقال دانش فنی برای تولید میگوی عاری از بیماری خاص و قطع وابستگی به محصولات ‏‏خارجی»‏ ‏بود که باهدف ارزیابی و تحلیل ریسک کلیه مراحل تولید میگوی عاری از بیماری های خاص (‏Specific Pathogen Free‏) شامل؛ ‏مولدسازی، تکثیر لارو، پرورش میگو، تغذیه و کیفیت آب، تعیین الگوی پایش پیامدها، تعیین راهکارهای مدیریت و کنترل پیامدها از فروردین سال 1391 تا شهریور 1393 در ایستگاه ‏تحقیقاتی بندرگاه و ایستگاه ‏تحقیقاتی خلیج فارس، متعلق به پژوهشکده میگوی کشور، واقع در شهر بوشهر انجام گردید. شناسایی و غربالگری ریسک های پروژه از روش صورت ریز پرسشنامه ای و کمی سازی ریسک ها ‏بر اساس روش تجزیه وتحلیل جنبه زیست محیطی و اثر آن، 2(EA)، استفاده شد. براساس نتایج این مطالعه تعداد عوامل خطر شناسایی شده در ایستگاه تحقیقاتی بندرگاه 15 مورد بود در صورتیکه این تعداد در ایستگاه تحقیقات میگوی SPF خلیج فارس 13 مورد برآورد گردید . تعداد بیشتر عوامل خطر در ایستگاه بندرگاه نسبت به ایستگاه خلیج فارس می تواند بدلیل سطح پائینتر ایمنی زیستی ایستگاه بندرگاه، ساختار فیزیکی فضا ها، قدمت آن و وجود دو کانون احتمالی بروز آلاینده ها، نیروگاه اتمی بوشهر و اسکله صیادی بندرگاه، در نزدیکی این ایستگاه باشد. بالاترین عدد اولویت جنبه (APN) محاسبه شده در ‏ایستگاه بندرگاه 42 بود درصورتیکه بیشترین مقدار عددی اولویت جنبه در ‏ایستگاه خلیج فارس 30 بود. نتیجه این تحقیق نشان می دهد که سطح خطر در ایستگاه خلیج فارس پائینتر از سطح آن در ایستگاه بندرگاه است. بیشترین احتمال خطر در ‏هر دو ایستگاه تحقیقاتی مورد بررسی مربوط به انتقال عوامل بیماری زا ناشی از تغذیه میگوها و آلودگی آب ورودی می باشد.
    کلیدواژگان: ارزیابی ریسک زیست محیطی، میگو، عاری از بیماری خاص، بوشهر
  • رضا عباس پور نادری، سید یوسف پیغمبری، تورج ولی نسب، رسول قربانی صفحات 83-93
    در این مطالعه میزان زی توده، CPUA، پراکنش و ترکیب صید آبزیان ترال کف دریای عمان (سواحل استان سیستان و بلوچستان) براساس آمار و اطلاعات جمع آوری شده درگشت تحقیقاتی سال 1395 با استفاده از کشتی فردوس 1 مورد بررسی قرار گرفت. کل منطقه مورد بررسی به 5 منطقه با حروف M تا Q و 4 زیر منطقه با لایه عمقی 20-10، 30-20، 50-30 و 100-50 متر تقسیم شدند و در مجموع 92 ایستگاه به صورت تصادفی انتخاب گردید. مقدار زی توده و CPUA به روش مساحت جاروب شده محاسبه شده و نقشه پراکنش آبزیان ترسیم گردید. بررسی حاضر نشان داد که مناطق M (بیاهی تا خور گالک) و Q (بریس تا گواتر) از وضعیت صید مناسب تری برخوردار بودند. همچنین لایه عمقی 20-10 متر دارای کمترین مقدار CPUA و زی توده آبزیان تجاری، غیرتجاری و کل بود. مقدار زی توده لایه عمقی 100-50 متر حدود 1/4 برابر لایه عمقی20-10 متر محاسبه گردید. بیشترین مقدار CPUA کل آبزیان، کفزیان تجاری و کفزیان غیرتجاری به ترتیب در مناطق M، Mو Q مشاهده شد. پراکنش آبزیان کفزی تجاری با تراکم بالا بیشتر در غرب ولی آبزیان غیرتجاری در شرق سواحل استان سیستان و بلوچستان مشاهده شد. نتایج این مطالعه می تواند در مدیریت بهره برداری از ذخایر کفزیان دریای عمان مورد استفاده قرار گیرد.
    کلیدواژگان: صید بر واحد سطح (CPUA)، پراکنش، ترکیب صید، زی توده، دریای عمان
  • زهره مخیر، رضوان موسوی ندوشن، مهناز ربانی ها، محمدرضا فاطمی، شهلا جمیلی صفحات 95-105
    در تحقیق حاضر پراکنش و تراکم مرحله لاروی خرچنگ گرد Ilyoplax frater (خانواده Ocypodidae) درآب های ساحلی و خوریات و نواحی ساحلی و مصبی بوشهر( شامل 6 ایستگاه خوریات رمله، دوبه، شیف و لشکری، خورمصب فراکه و ایستگاه دریایی) مورد بررسی قرار گرفت. نمونه برداری طی دوره زمانی خرداد ماه 1394 لغایت فروردین ماه 1395 هر دو ماه یکبار انجام گرفته است. پارامترهای محیطی شامل شوری، دما، pH، شفافیت و کلروفیل آاندازه گیری و ثبت شد. بیشترین تراکم لارو I. frater درشهریور 1394(N/m340/2359±11974) و کمترین تراکم آن در دی 1394(N/m396/25±55/83) ثبت شد. همچنین بیشترین تراکم لارو این گونه درخور رمله(N/m305/2449±20/9796) و کمترین تراکم آن در خور مصب فراکه (N/m399/33±70/128) دیده شد. براساس آزمون DstLM (Distance Linear Model) مشخص گردید که مهمترین عوامل محیطی اثرگذار بر پراکنش I. frater در منطقه دما و شوری بوده است.
    کلیدواژگان: Ilyoplax frater، تراکم، پراکنش، نواحی ساحلی، بوشهر
  • غلامعلی اکبرزاده، محمدرضا صادقی، لیلی محبی نوذر، کیوان اجلالی، محمد صدیق مرتضوی صفحات 107-117
    در مطالعه حاضر، برای طبقه بندی سطح تغذیه گرایی و شرایط کیفی آب از شاخص چند متغیره حاصل از آزمون مولفه های اصلی استفاده گردید. در این شاخص برای محاسبه میزان تروفی از چهار متغیر نیترات، نیتریت، آمونیاک و فسفات بعنوان عوامل غیر زنده جهت تولید زیتوده و کلروفیل a بعنوان شاخصی از میزان تولیدات فیتوپلانکتونی استفاده گردید. نمونه برداری از آب های ساحلی استان هرمزگان در ده ایستگاه به مدت دوازده ماه از فروردین تا اسفند درسال1391 صورت گرفت. کمترین میزان شاخص تروفی محاسبه شده در این تحقیق برابر با1/0 در ایستگا های 9 و10 و بیشترین آن برابر با 5/1 در ایستگاه 3 به ثبت رسید. در آب های نزدیک ساحلی مجاور شهر بندر عباس، شرایط تروفی در سطح یوتروف و دوراز ساحل شهر بندر عباس از حالت مزوتروف تا الیگو تروف ودر سایر مناطق در رتبه الیگوتروف بوده است. بر اساس آزمون خوشه بندی، تغییرات زمانی میزان شاخص تروفی به دو دوره زمانی اول(مزوتروف - الیگوتروف) و دوم(یوتروف - مزوتروف) تقسیم گردید. از نظر کیفیت آب، در بسیاری از ماه های مورد بررسی ، آب های ساحلی بندر عباس، در رتبه ضعیف(آلودگی بالا) تا متوسط و سایر مناطق در رتبه خوب بوده است. کاهش کیفیت آب در آب های نزدیک ساحلی بندرعباس به دلیل تاثیرات بالقوه ورود مواد مغذی ناشی از ورود فاضلاب های خانگی و شهری، به آب های ساحلی بوده است.
    کلیدواژگان: کیفیت آب، شاخص چند متغیره، تغذیه گرایی، مولفه های اصلی، استان هرمزگان
  • سید صابر مستولی زاده، یزدان مرادی، محمد صدیق مرتضوی، عباسعلی مطلبی، منصوره قائنی صفحات 119-130
    اسپیرولینا پلاتنسیس Spirulina platensis ریز جلبک سبز- آبی با محتوای مواد مغذی منحصر به فرد و دارای اثرات تغذیه ای و درمانی متعددی می باشد که در غنی سازی فراورده های غذایی مختلف به کار گرفته شده است. اطلاعات درباره غنی سازی آرد گندم با پودر ریز جلبک اسپیرولینا پلاتنسیس جهت تولید پاستا بسیار اندک است. اثر افزودن پودر میکروجلبک اسپیرولینا پلاتنسیس در سطوح صفر، 25/0، 5/0، 75/0 و 1 درصد وزنی بر مقدار پروتئین به وسیله روش میکروکجلدال و چربی به روش سوکسله اندازه گیری شد.همچنین اثر این غنی سازی بر تغییرات اسیدهای آمینه و اسیدهایچرب به ترتیب به وسیله روش های کروماتوگرافی گازی (GC) و کروماتوگرافی مایع با کارایی بالا (HPLC) اندازه گیری شد. نتایج نشان دادند که سطوح مختلف پودر میکروجلبک اسپیرولینا تاثیر معنی داری بر ویژگی هایشیمیایی پاستا داشت (0.05>P).بر اساس نتایج بدست آمده، سطوح مختلف پودر میکروجلبک اسپیرولینا تاثیر معنی داری بر برخی اسیدهای آمینه ضروری و برخی اسیدهای چرب غیر اشباع پاستا داشت (0.05>P). با افزودن 25/0 درصد پودرمیکروجلبک اسپیرولینا پلاتنسیس به پاستا، ضمن دستیابی به محصول غنی شده به عنوان یک غذای فراسودمند، ارزش غذایی آن بهبود می یابد، ویژگی های میکروبیولوژی محصول نهایی بر اساس استاندارد ملی ایران حفظ می شود و محصولی مورد پذیرش مصرف کنندگان ارائه می گردد.
    کلیدواژگان: پودر میکروجلبک اسپیرولینا پلاتنسیس، پاستا، غنی سازی، غذای فراسودمند
  • محمد یونس زاده فشالمی، امیر پرویز سلاطی، سعید کیوان شکوه صفحات 131-138
    یکی از مهمترین سیستم های دفاعی بدن جهت حفظ هومئوستاز بدن، دفاع آنتی اکسیدانی می باشد. در بررسی آنزیم های آنتی اکسیدانی در روند رسیدگی تخمدان در ماهی استرلیاد پرورشی، تعداد 24 عدد ماهی ماده مولد استرلیاد پرورشی در مراحل قبل از زرده سازی، زرده سازی، پس از زرده سازی و آترزی (هر مرحله 6 ماهی) جدا سازی و نمونه خون از آنها گرفته شد. تشخیص مرحله رسیدگی بر اساس بافت شناسی تخمدان انجام شد. فعالیت آنزیم های کاتالاز، سوپراکسیداز دیسموتاز، گلوتاتیون پروکسیداز و محتوای مالون دی آلدهید در سرم خون ماهی مورد بررسی قرار گرفت. نتایج نشان داد فعالیت آنزیم های کاتالاز و گلوتاتیون پروکسیداز در مرحله زرده سازی در مقایسه با قبل از آن کاهش یافت (p<0.05)، ولی مجددا تا مرحله آترزی روندی افزایشی نشان داد. فعالیت آنزیم سوپراکسید دیسموتاز در تیمارهای مورد مطالعه اختلاف معنی داری نشان نداد (p>0.05). غلظت مالون دی آلدهید نیز در گروه های مختلف تفاوت معنی داری نداشت (p>0.05). نتایج این مطالعه نشان داد علیرغم افزایش متابولیسم در مراحل رسیدگی جنسی، دفاع آنتی اکسیدانی کفایت کافی جهت مقابله با این تغییرات را دارا می باشد.
    کلیدواژگان: آنزیم های آنتی اکسیدانی، تاس ماهی، خون، تولید مثل، لیپید پراکسیداسیون
  • عیسی بهرامی زاده، کاوه رحمانی فرح صفحات 139-150
    هدف از این پژوهش بررسی کارایی ریز پوشانی با استفاده از سطوح مختلف هیدروکلوئیدهای زانتان و آلژینات سدیم بود (با نسبت هسته به دیواره 1 به 2). تیمارهای آزمایشی با ترکیب دیواره شامل زانتان 1 درصد، آلژینات 1 درصد، زانتان 75/0 درصد+آلژینات 25/0 درصد، زانتان 5/0 درصد+آلژینات 5/0 درصد و زانتان 25/0 درصد+آلژینات 75/0 درصد بودند. این ترکیبات بر اساس طرح آزمایشی با سایر مواد دیواره مخلوط شدند. سپس به منظور دستیابی به پودر ریزپوشانی شده مخلوط هموژن و به روش خشک کردن انجمادی خشک شدند. یافته ها نشان داد روغن ریزپوشانی شده با زانتان 75/0 درصد+آلژینات 25/0 درصد دارای کمترین اندازه ریزپوشینه، میزان رطوبت و مقدار روغن سطحی بود (05/0>p). همچنین بالاترین مقدار کارایی ریزپوشانی، قابلیت خیسی و شاخص قابلیت جذب آب نیز در این تیمار مشاهده گردید (05/0>p). تیماری که با زانتان 1 درصد آماده شد، کمترین میزان پایداری امولسیون و چگالی ذرات را همراه با تیماری که با زانتان 25/0 درصد+آلژینات 75/0 درصد تهیه شده بود، نشان داد (05/0>p). تیمار زانتان 5/0 درصد+آلژینات 5/0 درصد بیشترین میزان شاخص جذب آب را با مقدار 9/2 درصد نشان داد (05/0>p). استفاده از آلژینات 1 درصد سبب دستیابی به بیشترین روشنایی (23/75) میان ریزپوشینه ها شد (05/0>p). بر اساس یافته های این پژوهش استفاده از 75/0 درصد زانتان+25/0 درصد آلژینات به منظور تولید ریزپوشینه روغن ماهی با بهترین ویژگی ها، مناسب می باشد.
    کلیدواژگان: ریزپوشینه، هیدروکلوئید، کارایی ریزپوشانی، زانتان، آلژینات
  • محبوبه علیزاده نوذری، مریم شاپوری صفحات 151-159
    در این پژوهش عملکرد پروبیوتیک آلفامیون بر شاخص های رشد، خون و ترکیب لاشه ماهی فیل ماهی (Huso huso) به منظور افزایش رشد بیشتر و بالا بردن سیستم ایمنی ماهی مورد بررسی قرار گرفت. پروبیوتیک آلفامیون در چهار سطح 5/0، 1، 5/1 و 2 درصد به جیره غذایی اضافه گردید و جیره فاقد پروبیوتیک برای تغذیه گروه شاهد مورد استفاده قرار گرفت. هر جیره به صورت تصادفی برای ماهیان با وزن اولیه تقریبی 2/3±192 گرم در سه تکرار اختصاص داده شد. بعد از 8 هفته تغذیه، وزن نهایی ماهیان تغذیه شده با پرو بیوتیک به صورت معنی داری (05/0>p) بالاتر از ماهیان گروه شاهد بود. ضریب تبدیل غذایی در تمام تیمارهای تغذیه شده با پرو بیوتیک به صورت معنی داری (05/0>p) پایین تر از ماهیان گروه شاهد بود که در تیماردو درصد کمترین مقدار را دارا بود. ضریب رشد ویژه در ماهیان تغذیه شده با پرو بیوتیک بیشتر از گروه کنترل بوده است (05/0>p). میزان کورتیزول و لیزوزیم به طور معنی داری در ماهیان تغذیه شده با تیمار شاهد در مقایسه با سایر تیمارها بالاتر بود. در آنالیز تقریبی لاشه، میزان پروتئین نسبت به گروه شاهد، افزایش نشان داد و بیشترین مقدار در تیمار یک درصد مشاهده شد. میزان چربی و خاکستر لاشه هم نسبت به گروه شاهد کاهش یافت و کمترین میزان، در تیمار دو درصد مشاهده شد. نتایج این آزمایش نشان دهنده این است که افزودن پروبیوتیک آلفامیون به میزان دو درصد دارای اثرات مثبتی بر شاخص های رشد، پارامترهای خونی و ترکیب لاشه در فیل ماهی است.
    کلیدواژگان: خاویاری، پروبیوتیک آلفامیون، رشد، شاخص بیو شیمیایی خون، لاشه
  • آذین امیدپور، ابوالفضل عسکری ساری، نرگس جوادزاده پورشالکوهی صفحات 161-171
    این تحقیق در سال 1392 به منظور تعیین و مقایسه میزان فلزات نیکل و وانادیوم در عضله هشت گونه ماهی خلیج فارس شامل ماهی حلوا سفید (Pampus argenteus)، شانک زردباله (Acanthopagrus latus)، هامور معمولی (Epinephelus coioides)، بیاه (Liza macrolepis)، مید (Liza klunzingeri)، صبور (Tenualosa ilisha)، کفشک زبان گاوی (Cynoglossus arel) و زمین کن دم نواری (Platycephalus indicus) در استان خوزستان انجام شد. 120 قطعه نمونه ماهی از اسکله صیادی بحرکان در استان خوزستان تهیه شد. هضم شیمیایی نمونه های ماهی به روش مرطوب و سنجش نیکل و وانادیوم به روش جذب اتمی با دستگاه Perkin Elmer 4100 انجام شد. تجزیه و تحلیل داده ها از طریق آزمون دانکن و آنالیز واریانس یکطرفه (ANOVA) انجام شد. در این تحقیق میزان وانادیوم و نیکل در گونه های ماهی اختلاف معنی داری داشت (P<0.05). بالاترین غلظت نیکل در ماهی هامور معمولی (587/0 میلی گرم در کیلوگرم وزن تر) و پایین ترین میزان در عضله ماهی حلوا سفید (223/0 میلی گرم در کیلوگرم وزن تر) به دست آمد. بالاترین غلظت وانادیوم در ماهی هامور معمولی (184/0 میلی گرم در کیلوگرم وزن تر) و پایین ترین میزان در عضله ماهی زمین کن دم نواری (109/0 میلی گرم در کیلوگرم وزن تر) به دست آمد. در این تحقیق میزان وانادیوم در عضله ماهیان مورد مطالعه پایین تر از حد مجاز سازمان بهداشت جهانی (5/0 میلی گرم بر کیلوگرم وزن تر) بود، اما میزان نیکل در عضله ماهیان مورد مطالعه بالاتر از حد مجاز سازمان بهداشت جهانی (38/0 میلی گرم بر کیلوگرم وزن تر) به دست آمد.
    کلیدواژگان: نیکل، وانادیوم، ماهی، عضله، بندر هندیجان، خلیج فارس
  • مسطوره دوستدار، فرهاد کی مرام، مهوش سیفعلی، شهلا جمیلی، علی بانی صفحات 173-181
    درتحقیق حاضر، گونه های موجود خانواده شانک ماهیان در خلیج فارس و دریای عمان و ساختار جمعیتی گونه غالب جنس مهم این خانواده، Acanthopagrus، با استفاده از ویژگی های ریخت سنجی و شمارشی از خرداد 1394 تا اردیبهشت 1395 مورد بررسی قرار گرفتند. شانک ماهیان از 5 منطقه خوزستان، بوشهر، غرب و شرق تنگه هرمز و سیستان و بلوچستان در آب های خلیج فارس و دریای عمان بصورت فصلی نمونه برداری شدند. در مجموع 54 ویژگی شامل 41 ویژگی ریخت سنجی و 13 ویژگی شمارشی در هر نمونه اندازه گیری گردید و 9 گونه از خانواده شانک ماهیان شامل Acanthopagrus arabicus، Acanthopagrus bifasciatus، Acanthopagrus berda، Argyrops spinifer، Crenidense crenidens، Diplodus sargus kotschyi، Rhabdosargus haffara، Rhabdosargus sarba وSparidentex hasta در آب های خلیج فارس و دریای عمان شناسایی شدند. همچنین در بررسی ساختار جمعیتی شانک زردباله عربی Acanthopagrus arabicus نتایج حاصل از بررسی آزمون دانکن بر روی طول استاندارد، آنالیز طبقه بندی ویژگی های ریخت سنجی و شمارشی، آزمون تجزیه به مولفه های اصلی PCA))، آنالیز و تحلیل تابع متمایز کننده DFA)) و آزمون خوشه ای(Cluster) بر روی ویژگی های ریخت سنجی و شمارشی نشان داد که نمونه های مورد مطالعه در 5 منطقه دارای اختلاف معنی داری بودند (p<0/05) که بیانگر وجود تنوع فنوتیپی در گونه A. arabicus در 5 منطقه مورد بررسی می باشد. میانگین درصد افرادی که به طور صحیح در جمعیت اصلی خود جای گرفتند برای ویژگی های ریخت سنجی و شمارشی به ترتیب 3/85 و 3/48درصد بود و نشان داد که ویژگی های ریخت سنجی در مقایسه با ویژگی های شمارشی قدرت تفکیک بیشتری در بین نمونه های 5 منطقه از خود نشان دادند.
    کلیدواژگان: شانک ماهیان، ریخت سنجی، شمارشی، شانک زردباله عربی، خلیج فارس و دریای عمان
  • صدف فروزانی، تیرداد مقصودلو، فرشاد قنبری صفحات 183-188
    این تحقیق با هدف بررسی اثر انجماد 18- درجه سانتی گراد بر برخی ویژگی های شیمیایی و میکروبی بافت خوراکی ماهی سرخو معمولی انجام پذیرفت. برای این منظور تعداد 30 قطعه از ماهی مذکور با میانگین وزنی و طولی به ترتیب 708 گرم و 35 سانتی متر در سال 1394 از بازار ماهی فروشان بندر بوشهر تهیه شد و به مدت 180 روز در سردخانه نگهداری گردید. بر اساس نتایج این تحقیق مقادیر پروتئین خام، چربی خام، خاکستر و رطوبت در نمونه تازه به ترتیب 15/0 ± 87/15، 14/0 ± 50/4، 21/0 ± 37/2 و 24/0 ± 72/77 درصد تعیین شد که این مقادیر بعد از 180 روز نگهداری در سردخانه به ترتیب به 33/0 ± 57/15، 05/0 ± 02/4، 15/0 ± 00/3 و 43/0 ± 12/77 درصد تغییر یافت. همچنین میزان pH، مجموع ازت فرار و پراکسید در نمونه تازه به ترتیب 39/0 ± 59/5، 01/1 ± 36/14 میلی گرم ازت در 100 گرم گوشت و 07/0 ± 77/0 میلی اکی والان پراکسید بر کیلوگرم چربی تعیین شد که این مقادیر بعد از 180 روز نگهداری در سردخانه به ترتیب به 06/0 ± 85/6، 28/0 ± 63/19 میلی گرم ازت در 100 گرم گوشت و 09/0 ± 97/1 میلی اکی والان پراکسید بر کیلوگرم چربی تغییر یافت. آنالیز میکروبی نشان داد که میزان شمارش کلی باکتری ها در نمونه تازه log CFU/g 12/0 ± 00/3 می باشد که این مقدار بعد از 180 روز نگهداری در سردخانه به log CFU/g 11/0 ± 47/3 تغییر یافت. با توجه به نتایج بدست آمده و مقایسه با استاندارد ها می توان نتیجه گرفت که ارزش غذایی این ماهی بعد از نگهداری در انجماد دچار افت محسوسی نمی گردد.
    کلیدواژگان: انجماد، ویژگی های شیمیایی، ویژگی های میکروبی، بافت خوراکی، ماهی سرخو معمولی
  • محمدسعید گنجور، سیدجلیل ذریه زهرا، محمدرضا مهرابی، علیرضا قائدی، محدث قاسمی، ابوالحسن راستیان نسب صفحات 189-193
    یکی از عوامل مهم بیماری زا در قزل آلای رنگین کمان پرورشی ویروس IHN (Infectious Hematopoietic Necrosis Virus) است. این ویروس سبب بیماری عروق خونی و بافت خون ساز ماهی به خصوص در مراحل نوزادی و لاروی می شود. این بیماری بسیار مسری است و تلفات ناشی از آن تا 95 درصد می رسد. لذا بررسی مستمر سلامتی کارگاه ها از نظر حضور یا عدم حضور بیماری ضروری است. هدف تحقیق حاضر، شناسایی و رهگیری حضور احتمالی این ویروس در مولدین قزل آلای رنگین کمان در منطقه تنگاری (دشتروم) از توابع استان کهگیلویه و بویراحمد کشورمان بود. نمونه برداری از (کبد، طحال و کلیه)، تخم، اسپرم و لارو مولدین و پیش مولدین در طی چهار سال متمادی (1391 الی 1394) انجام شد. از هر 100 مولد، یک مولد بعنوان نمونه جداسازی شد. بنابراین، طی چهار سال و از 3000 مولد، در مجموع 120 مولد نمونه گیری و آزمایش شدند. بعلاوه از محصولات آنها مثل تخم، اسپرم، تخم چشم زده، لارو و بچه ماهی آنها آزمایش بعمل آمد. نمونه ها در شرایط انجماد به آزمایشگاه ارسال می شدند و به منظور شناسایی ویروس IHN آزمایش می شدند. جهت آزمایش، نمونه ها پس از آماده سازی، بر روی دو تیره سلولی BF2 و EPC تلقیح شدند و سپس به کمک روش ملکولی RT-PCR (Reverse Transcriptase-PCR) از نظر حضور ویروس IHN مورد بررسی قرار گرفتند. نتایج دال بر عدم حضور ویروس در تمامی نمونه ها بود و عملا درصد فراوانی ویروس در نمونه های بررسی شده صفر گزارش شد.
    کلیدواژگان: ماهی سرد آبی، بیماری ویروسی، IHN، روش ملکولی RT-PCR، ایران
|
  • Abdol-Rahim Pazira, Fahimeh Abdolhossein Zadeh, Farshad Ghanbari, Saeid Moghdani, Hanieh Ziyaeian Noorbakhsh Pages 1-12
    The aim of this study was determination of diversity, dominance and species richness of intertidal zone crabs of coastal field of Bushehr seaport. 9 stations were selected for sampling in the inter-tidal zone and sampling bed sediments was done in both warm (August 2015) and cold (December 2015) seasons using Quadrate (25×25 cm) randomly. Samples were preserved by using 10% buffered formalin and transported to the laboratory and counted and identified. More over physicochemical properties of water such as temperature, pH, dissolved oxygen (DO) and water salinity were also measured in each station. Diversity index was investigated using Shannon-Weaver formula, dominancy index was investigated using Simpson formula, and species richness was investigated using Margalof formula. The identified samples were totally 13 species from 7 families and 1 order. The most frequent identified families in seasons were Grapsidae , Porcellanidae and Xanthidae. According to the results of ANOVA, there were significant differences between frequency changes of crabs in all stations (P0.05). Also results of this study indicate that the most diversity rate (1.916) was in station 3 and warm season, the most species richness rate (4.454) was in station 3 and warm season and the most dominancy rate (1.000) was in station 1, 2, 9 and warm season. At the end of study, we can conclude that diversity of inter-tidal zone crabs in Bushehr seaport coastline was low.
    Keywords: Species diversity, Species dominance, Species richness, Crab, Inter-tidal zone, Bushehr seaport
  • Saeed Hajinezhad, Ahmad Imani, Farzaneh Noori, Kourosh Sarvi Moghanlou Pages 13-23
    Imbalanced dietary fatty acid profile could influence the performance of larvae. In the present study the effect of various dietary levels of HUFA and PUFA (C18) on histoarchitecture of newly weaned rainbow trout (Oncorhynchus mykiss) larvae were investigated. To this end, various dietary HUFA levels (0, 0.5, 1 and 2 percent) at a fixed dietary PUFA of 20 percent (the first experiment) and various dietary PUFA levels (10, 20, 30 and 40 percent) at fixed dietary HUFA of 8 percent (the second experiment) were created and fed to larvae. The experiments were lasted for six weeks. At the end of the experiments, six fish were randomly taken and the proximal intestine was dissected out and fixed for histological studies. According to lipid epithelial disorganization and cell lifting along with frequency of enterocyte fat stores of proximal intestine of fries, it could be stated when dietary PUFA was fixed at 20 percent (mainly due to replacing dietary fish oil with plant sources), there is no way to prevent such deteriorative histological alterations except increasing dietary HUFA levels up to 2 percent of dietary lipid content. In the second experiment, increasing dietary PUFA to 40 percent of dietary lipid content improved proximal intestine integrity. Furthermore, the lowest goblet cells counts and consequently the highest number of enterocytes, or intestinal absorptive cells, were recorded in treatment 3 and 6. Concludingly, in those groups feeding on diet containing 20 percent PUFA with 2 percent HUFA or 40 percent PUFA with 8 percent HUFA lower lipid vacuoles were present and normal intestinal epithelia were observed.
    Keywords: Proximal intestine, HUFA, PUFA (C18), Newly weaned fries, Oncorhynchus mykiss
  • Mohsen Bagheri, Majid Farzan, Mohammad Ali Talebi, Morteza Karami, Parviz Mansoori Pages 25-35
    Water quality of the Samsami and Dinaran rivers of Chaharmahal and Bakhtiari province were assessed in year 1393. For each river, 7 stations were determined. Water sampling has been done monthly (May to October) and samples, under standard situation, were sent to laboratory for assessing: Nitrite, Ammonium, Soluble Phosphate, BOD5, COD, TSS, TDS, Cu, Zn, Hg, Cl-, Organophosphate toxins, pH, Malachite green and EC. Soluble phosphate was higher than standard in studied rivers (p
    Keywords: Coldwater fish, Water quality, Pollution, River
  • Mostafa Ramezanpour Bijaeiye, Aali Hosseini, Amin Oujifard, Akbar Abbaszadeh Pages 37-46
    Japanese threadfin bream (Nemipterus japonicus) is one of the most important commercial species of fishes in the Persian Gulf. The purpose of this research was to elucidate some features of the sexual cycle and nutritional traits of fish caught in the Persian Gulf (Bushehr province) from September 2012 to September 2013. The total number of 315 fish was studied. The number of male and female fish was 101 and 184 respectively and the sex of 30 of them was not recognizable due to fish prematurity. Total length (TL) ranged from 20 to 36 cm with a mean (±SD) of 28.15±2.9 cm for females, whereas for males it ranged from 20.6 to 40 cm with a mean (±SD) of 31.48±4.1 cm. Moreover the minimum and maximum measured lengths were 20 cm (found in females) and 40 cm (found in males), respectively. The weight of female fish ranged from 98 to 303 g with a mean (±SD) of 172.06±3.8 g, whereas for males it ranged from 100 to 380 g with a mean (±SD) of 242.21±7.76 g. The average amounts of condition factor were 1.8±0.07 and 1.86±0.09 for males and females, respectively. The average amount of intestine relative length mean was 0.91 for all samples. Vacuity index was calculated in different months for evaluating the severity of feeding. The maximum and minimum amounts of filled stomachs were observed with 85% and 28.12% of filled stomachs in August and April, respectively. From 315 examined stomachs, 122 were empty and the others were full. The predominant food in the full stomachs was crab (56%) followed by fish (27%), shrimp (17 %), polycheat (8%), squid (4%), lobster (2%) and octopus (1%). The trend of GSI changes in females from February to April was upward and after that it became downward. Hepatosomatic index (HSI) fluctuations in males and females were similar to each other and conformed to GSI changes. The results showed that this fish was relatively gluttonous and crustacean was their main source of food, whereas fish and mollusks were their secondary source of food.
    Keywords: Persian Gulf, Threadfin bream (Nemipterus japonicus), Nutrition, Gonadosomatic index, Hepatosomatic index
  • Attaran Fariman G. *, Sadeghi P., Shirzaie R Pages 47-55
    Some species of phytoplankton under unfavorable environmental conditions and in their sexual life cycle produce resting cyst that settle to the bottom sediments and become motile in the water column when suitable conditions provided. Phytoplankton species were studied in two stages of motile and cyst for accurate identification of morphology, because some similar cysts may convert to a different phytoplankton and vice versa. The objectives of this study were to culture cysts that isolated from sediments of Lipar zone located in the southeast coast of Iran and to identify excysted samples. Sediment samples from Lipar zone were collected by Ekman grab with 225 cm2 area in 2015. Unknown live and orbicular single cysts were isolated from sediments and cultured in sterile conditions in phycolab using f2 medium under 12 hours light and 12 hours dark cycles at 25±1°C. Assessment of excysted plankton morphology revealed that the cyst is belonged to Dunaliella salina species. In order to confirm this morphological identification, DNA of the plankton was extracted and PCR was performed. The sequence of the sample was compared with the sequences of the similar species from GenBank. Phylogeny and molecular analysis confirmed this identification. The present study revealed that D. salina from the south coast of Iran was able to produce resting cyst.
    Keywords: Dunaliella salina, Cyst, Phylogeny, Sediment, South coast of Iran
  • Hedayatifard M. *, Miri S.M Pages 57-72
    Lipid content and poly-unsaturated fatty acids changes of salted Grass-Carp fillet were evaluated as affected by methods of cooking. For this purpose, raw, dry-salted (by 24% salt) and cooked fillets (fried, boiled, microwaved and grilled) were evaluated, qualitatively. The results showed that salting and frying both increased the lipid content (p0.05). On the other hand, frying, among of cooking methods, decreased SFA, (29.79 to 22.93%), highly and instead UFA (55.57 to 71.16%), considerably that indicate diffusion of oil into the fish tissues. Frying also increased ω-6 (16.18 to 36.13%) amount (p
    Keywords: Cooking, Fatty acids, Grass-carp, Salted fish
  • Khosrow Aein Jamshid, Arash Haghshenas Pages 73-81
    This study is a part of the national and technology master plan entitled "Attain to technical knowledge of specific pathogen free shrimp production and cut off to dependence on foreign products". The goals of this work were to assess and analysis the risk factors of production of specific pathogen free Litopenaeus vannamei shrimp in its all stages (broodstocking, laravl production, shrimp farming, feeding and water quality), determining the pattern of outcomes monitoring, management and control of outcomes from April 2012 to September 2015 in Bandargah research station and Persian Gulf SPF Shrimp research station and their environment, belonging to Shrimp Research Center, located in Bushehr. Identification and screening of risk factors have been done based on Environment Aspect and Effect Analysis method, (EA)2, using a fine statement questionnaire and quantification of risks.
    The number of identified risk factors in Bandargah research station was 15 while it was 13 in Persian Gulf SPF Shrimp research station. The more number of risk factors in Bandargah station in respect to its number in Persian Gulf station is might due to lower level of biosecurity, physical structure and aging of Bandargah station and existence of two possible source of contamination, the Bushehr nuclear power plant pollutants and Bandargah fishing harbor, near to the station. On the basis of results, the maximum values of APN in Bandargah station was 42 while it was 30 in Persian Gulf station. These results revealed that the level of risk in Bandargah station is lower than that in Persian Gulf station.
    The most probable risks in both studied research stations are related to transmission of pathogens in shrimp feeding and water intake pollution.
    Keywords: Environmental risk assessment, Shrimp, Specific pathogen free, Bushehr
  • Reza Abbaspour Naderi, Seid Yoosef Paighambari, Tooraj Valinassab, Rasoul Gorbani Pages 83-93
    Biomass, Catch per Unit of Area (CPUA), distribution and catch composition of Bottom Trawl demersal resources from Oman Sea (Sistan and Balochestan province coastal waters) were investigated in this study. Data were collected in one research cruise by using R/V Ferdows-1 during 2016. The study area was stratified into 5 strata (M to Q) and 4 Substratum covering the depths of 10- 20, 20-30, 30-50 and 50-100 m in the Oman Sea. A total of 92 stations were selected in a random stratified design distributed in different depths and area. The swept are method was used to access and estimate the amount of biomass and CPUA. Result indicated that the percentage of density of demersal resources in the M Stratum (Biahi to Galak estuary) and Stratum Q (Bersi to Gwatr) had the highest value of biomass and CPUA. Also depths of 10-20 m had lowest value CPUA and biomass of commercial, non-commercial and total species. The amount of biomass in depth of 50-100 m was 4.1 times higher than that of depth 10-20m. Maximum CPUA of commercial, non-commercial and total species was estimated in strata M, M and Q and M respectively. Aroun100 species were identified in this study; the results of the study suggest that high density of commercial species distribution concentrated in West-coast, while non-commercial resources observed in East coast of Sistan and Balochestan province. The Result of this study is beneficial for objective management of Demersal Resources exploitation in Oman Sea.
    Keywords: CPUA, Distribution, Catch composition, Biomass, Oman Sea
  • Z. Mokhayer, R. Mousavi Nadoshan, M. Rabbaniha, M.R. Fatemi, Sh Jamili Pages 95-105
    In the present study the distribution pattern and density of Ilyoplax frater as the larval stage of crab( family Ocypodidae) were studied by selecting six different stations covering both estuarines (Ramleh, Dubbeh, Shif, Lashkary), Creek-estuary region(farakeh) and Sea station in the northwest Persian Gulf, Bushehr Province waters within June 2015 to March 2016. MeroZooplankton samples were collected bimonthly and physico-chemical parameters (Transparency, Salinity, Temperature, pH, Chl-a) were also measured. In the temporal succession, major peak of I. frater zoea abundance occurred in the September 2015(11974±2359.40 N/m3) and minor peak occurred in Janaury 2016 (83.55± 25.96 N/m3). The highest and the lowest density of I. frater zoea with values of 9796.20 ± 2449.05 and 128.71± 33.99 N/m3were found for Ramleh and Farakeh stations, respectively. The DstLM (Distance Linear Model) test with considering the environmental factors and density of chlorophyll-a it was found that there is significant relationship between I. frater zoea density and some physical and chemical parameters with the most important factors of temperature and salinity in which effects on distribution of I. frater zoea in the study area.
    Keywords: Ilyoplax frater, Density, Distribution, Coastal water, Bushehr
  • Gholamali Akbarzadeh, Mohammad Reza Sadeghi, »Eili Áohebbie Ãozar, Keyvan Ejlali, Mohammad Seddiqe Áortazavi Pages 107-117
    The present study ,Principal component analysis and multivariate index were used for Classification and determine of trophy by according to the European water framework directive in coastal water hormozgan province. In the proposed approach, the first principal component is used and evaluated as a eutrophication index on independent dataset and four variables nitrate, nitrite, ammonia and phosphate as abiotic factors for biomass and chlorophyll a was used as an indicator of phytoplankton production. Water samples were collected at 10 stations during the 12 months in 2012. During the investigation, Lower Trophy (0.1) were at stations 9 & 10 and the Highest value(1.5) observed at the station 3(goorsoozan area). Based on the criteria by according to the European water framework directive ,level trophy in near coastal water and far from coast of Bandar Abbas have been In the situation of mezotroph condition, and the area Jask and Lengeh in oligotrophic condition respectively.Temporal analysis of Trophic conditions showed that the trophic status can be divided into first(oligo- mezotroph) and second(Mezo-Eutroph) periods. Also in many times, the level of water quality in coastal water of Bandar Abbas is the rank good or fairly good and the other area(Jask and Lengeh ) the good rating respectively.The low quality of coastal water in Bandar Abbas due to the potential impacts of the entry of nutrients from domestic and urban sewage into coastal waters.
    Keywords: Water quality, multivariate index, Eutrophication, PCA, Hormozgan province
  • Saber Mostolizadeh, Yazdan Moradi, Mohammad Sadiq Mortazavi, Abasali Motallebi, Mansoreh Ghaeni Pages 119-130
    Spirulina platensis is a blue-green microalgae with unique nutrient content and numerous nutritional and therapeutic effects which is used for enrichment of various food products. There is a lack of knowledge about wheat flour fortification in pasta production with powdered Spirulina platensis. Therefore, the application effects of Spirulina platensis powder at various levels of 0.0, 0.25, 0.5, 0.75 and 1 % of pasta weight were evaluated, on the amounts of protein and fat content of pasta by micro-Kjeldahl and Soxhlet extraction methods, respectively. The effects of fortification on the amino acids and fatty acids of pasta, were evaluated by Gas Chromatography (GC) and High Performance Liquid Chromatography (HPLC), respectively. Adding various amounts of Spirulina powder showed significant effects on chemical parameters of pasta (P
    Keywords: Spirulina platensis microalgae powder, Pasta, Enrichment, Functional food
  • Mohammad Youneszadeh Fashalami, Amir Parviz Salati, Saeed Keyvanshokooh Pages 131-138
    One of the most important defense systems in fish to keep homeostasis is antioxidant defense system. To assay antioxidant enzymes in ovarian maturation process in cultured Sterlet sturgeon Acipenser ruthenus females, 24 fish were identified in four groups: previtellogenic, vitellogenic, post-vitellogenic and atresia (6 in each group) and blood samples were taken. Maturity stages were identified on the basis of histological criteria and direct observation. The activity of catalase (CAT), superoxide dismutase (SOD(, glutathione peroxidase (GPX) and malondialdehyde (MDA) content in blood was investigated. The results showed CAT and GPX activity decreased in the vitellogenic stage in compare to previtellogenic (P 0.05). MDA concentration in different groups did not show significant changes (P> 0.05). The results of this study showed nevertheless the metabolism increased in the process of sexual maturation, the antioxidant defense is could effectively protect fish against these changes.
    Keywords: Antioxidant enzymes, Sturgeon fish, Blood, Reproduction, Lipid peroxidation
  • Issa Bahramizadeh, Kaveh Rahmanifarah Pages 139-150
    The aim of this study was to evaluate encapsulation efficiency of fish oil using different combinations of xanthan and sodium alginate (core-wall ratio of 1:2). Experimental treatments were consisted of xanthan 1%, Alginate 1%, xanthan 0.75% Alginate 0.25%, xanthan 0.5% Alginate 0.5% and xanthan 0.25% Alginate 0.75% of the wall material. These experimental combinations of xanthan and sodium alginate were mixed with the other wall components. Afterward, the mixture were homogenized and subsequently freeze-dried to obtain encapsulated powder. Results revealed that encapsulated fish oil with xanthan 0.75% Alginate 0.25% had the lowest particle size, moisture content and surface oil content as compared to the others (P
    Keywords: Encapsulated, Hydrocolloid, Encapsulation efficiency, Xanthan, Alginate
  • Mahboobeh Alizadeh Nozari, Maryam Shapoori Pages 151-159
    This experiment was conducted to examine the effect of dietary alphamion probiotic on growth, hematological indices and body composition of Huso huso fingerlings. A basal diet supplemented with 0 (control), 0.5, 1, 1.5 and 2 percent probiotic to formulate five experimental diets. Each diet was randomly allocated to triplicate groups of fish with initial average weight of approximately 192±3.2 g. After 8 weeks of feeding trial, fish fed diets with probiotic showed the highest final weight and SGR, and lowest in fish fed the control diet (P
    Keywords: Huso huso, Alphamion probiotic, Growth, Hematology, Body composition
  • Azin Omidpour, Abolfazl Askary Sary, Narges Javadzadeh Pourshalkouhi Pages 161-171
    This study was carried out to determine and comparison of concentration metals nickel and vanadium in muscle of eight species of fish, Epinephelus coioides, Platycephalus indicus, Cynoglossus arel, Acanthopagrus latus, pampus argenteus, Tenualosa ilisha, Liza macrolepis and Liza klunzingeri from Khuzestan province in 2013. 120 samples of fish collected from Bahrekan in Khuzestan province. Chemical digest samples of fish by wet method and nickel and vanadium measured by Perkin Elmer 4100 atomic absorption spectrometry. Data were analyzed statistically using one-way ANOVA and Duncan test. In this study concentrations of nickel and vanadium in species of fish were significantly different (P
    Keywords: Nickel, Vanadium, Fish, Muscle, Hendijan port, Persian Gulf
  • Mastooreh Doustdar, Farhad Kaymaram, Mahvash Seifali, Shahla Jamili, Ali Bani Pages 173-181
    This study investigated the present species of Sparidae family in the Persian Gulf and Oman Sea. Population structure of dominant and significant species of the genus” Acanthopagrus” was examined through morphometric and meristic characteristics from June 2014 to May 2016. Sparidae samples were collected from 5 area of Khuzestan, Bushehr, West and East Strait of Hormuz, and Sistan & Baluchistan in the Persian Gulf & Oman Sea. Totally, 54 characteristics comprising 41 morphometric and 13 meristic characteristics were measured in each species and 9 species from Sparidae family including Acanthopagrus arabicus, Acanthopagrus bifasciatus ¡ Acanthopagrus berda , Argirops spinifer¡ Crenidense crenidens¡ Diplodus sargus kotschyi ¡ Sparidentex hasta Rhabdosargus sarba and Rhabdosargus haffara, were identified. The result of the investigation on the family structure of Acanthopagrus arabicus species was carried out by Dunkan test on standard length, analysis on classification of morphometric and meristic characteristics, decomposition test to main component of PCA, discriminant function analysis (DFA) and the Cluster test on morphometric and meristic characteristics showed that the studied samples in 5 areas have considerable differences (P
    Keywords: Sparidae, Morphometry, Meristic, Acanthopagrus arabicus, Persian Gulf, Oman Sea
  • Sadaf Foruzani, Tirdad Maghsoudloo, Farshad Ghanbari Pages 183-188
    This research aims to investigate the effects of freezing and frozen storage at -18°C on the chemical and microbial features of edible tissue of Lutjanus johnii. 30 samples of fish with average weight and length of 708 g and 35 cm were obtained from the fish market of Bushehr seaport in 2015 and were stored for 180 days in a freezer. The results of this research indicated that the amounts of crude protein, crude fat, ash and moisture of fresh samples were 15.87, 4.50, 2.37, and 77.72% respectively, whereas these amounts were changed to 15.57, 4.02, 3.00 and 77.12% respectively after 180 days of frozen storage. The amounts of pH, total volatile nitrogen and peroxide of fresh samples were 5.59, 14.36 mg N2/100g and 0.77 meq O2/kg respectively, whereas these amounts were changed to 6.85, 19.63 mg N2/100g and 1.97 meq O2/kg respectively after 180 days of frozen storage. Microbial analysis showed that total bacterial count in fresh sample was 3.00 log CFU/g that was changed to 3.47 log CFU/g after 180 days of frozen storage. According to these results and by comparing the results with the standards, it can be concluded that the nutritional value of this fish was not noticeably decreased after 180 days of frozen storage.
    Keywords: freezing, chemical features, microbial features, edible tissue, Lutjanus johnii
  • Mohammedsaeed Ganjoor, Sayedjalil Zorriehzahra, Mohammadreza Mehrabi, Alireza Ghaedi, M. Ghasemi, A. Rastiannasab Pages 189-193
    IHNV (Infectious Hematopoietic Necrosis Virus) is one of the most important pathogens in cultured rainbow trout (Oncorhynchus mykiss). The virus causes the disease that affects the hematopoietic tissue and blood vessels of fish, especially in larvae and fingerling stages. The disease is highly contagious and causes mass fish casualty (up to 95%). Therefore, continuous health monitoring of fish farms is necessary. The objectives of the present study were to identify and track the probable presence of the virus in fish farm in Dasht-e-Rome, Kohgiluyeh and Boyer-Ahmad province, Iran. Samples were prepared from the liver, spleen, kidney, egg, sperm and larvae of the adult fish and broodfish during four years from 2012 to 2016. About one percent of the broodstock population was used for sampling (1%×3000 broodfish×4years=120fish). In order to detect the presence of IHN-virus, samples were sent to a laboratory in frozen condition. After preparation of samples, they were inoculated with two types of cell line (BF2 and EPC) and examined by the molecular methods (Reverse Transcriptase-PCR) to detect the presence of IHN virus. The results showed that all samples were free from the IHN virus and the frequency of virus was 0% in all examined samples.
    Keywords: Cold water fish, Viral disease, IHN, RT-PCR molecular method, Iran