فهرست مطالب

مجله میکروب شناسی مواد غذایی
سال پنجم شماره 3 (پاییز 1397)

  • تاریخ انتشار: 1397/09/05
  • تعداد عناوین: 8
|
  • پژوهشی
  • حامد کریمیان، الهه تاج بخش *، ابراهیم رحیمی صفحات 1-9
    در دو دهه اخیر، انتروکوک ها مقاومت گسترده ای به تعدادی از آنتی بیوتیک ها کسب کرده اند که این امر سبب پیچیدگی در درمان عفونت های ناشی از این باکتری ها گردیده است. از آن جایی که گوشت قرمز به عنوان یک ماده غذایی پر مصرف مورد استفاده در ایران است و به سهولت با این باکتری آلوده می شود بر آن شدیم تا فراوانی ژن های مقاومت آنتی بیوتیکی درجدایه های انتروکوکوس فکالیس جدا شده از گوشت قرمز در شهرستان شهرکرد را مورد بررسی قرار دهیم. این تحقیق به صورت مقطعی-توصیفی روی 104 نمونه گوشت قرمز در سال 1394 در شهرکرد انجام شد. جداسازی باکتری با استفاده از روش های بیوشیمیایی و تائید آن بر اساس ردیابی ژن 16srDNA صورت گرفت و مقاومت آنتی بیوتیکی جدایه ها با استفاده از روش کربی بائر و ردیابی مولکولی ژن های tetM، ant(2'')-I، ermB و aac(6')/aph(2') انجام شد. بیشترین مقاومت میکروبی به استرپتومایسین (2/95 درصد) و بیشترین حساسیت نسبت به وانکومایسین (100 درصد) مشاهده شد. ژن ermB با فراوانی 9/76 درصد و ژن aac(6')/aph(2') با فراوانی 40 درصد بیشترین و کمترین ژن های کد کننده مقاومت آنتی بیوتیکی در ایزوله انتروکوکوس فکالیس بودند. نتایج مطالعه حاضر نشان داد که تا کنون مقاومت نسبت به ونکومایسین در ایزوله های انتروکوکوس فکالیس جدا شده از گوشت قرمز در شهرستان شهرکرد مشاهده نشده اما مقاومت بالایی نسبت به آنتی بیوتیک های استرپتومایسین، سفوتاکسیم، مروپنم، اریترومایسین، تتراسایکلین مشاهده گردید. هم چنین مشخص شد که ژن ermB در ایزوله های انتروکوکوس فکالیس مقاوم به آنتی بیوتیک از شیوع نسبتا بالایی برخوردار است و فراوان ترین ژن عامل مقاومت است.
    کلیدواژگان: انتروکوکوس فکالیس، گوشت، ژن های مقاومت آنتی بیوتیکی
  • علی تقی خانی، شهلا شهریاری * صفحات 10-25
    مصرف زیاد سس مایونز و استفاده از نگهدارنده های مصنوعی، اهمیت مطالعه بر روی کاربرد اسانس های طبیعی به هدف بهبود کیفیت و افزایش طول مدت نگهداری سس را ضروری میکند. هدف در این تحقیق بررسی اثر غلظت های مختلف مرزنجوش بر ویژگی های میکروبی، شیمیایی، حسی و طول مدت نگهداری سس مایونز میباشد. متغیرهای مورد بررسی شامل غلظت های مختلف اسانس مرزنجوش 100، 150، 200 و 250 پی پی ام، دو دمای مختلف 4 و 15 درجه سانتیگراد و زمان های نگهداری 0، 1، 2، 3 و 4 ماه بودند. نتایج حاصل از آزمون های میکربی (شمارش کلی میکروارگانیسم ها، کپک و مخمر، سالمونلا، کلی فرم، استافیلو کوکوس ارئوس و باکتری های اسید لاکتیک) ، شیمیایی (پراکسید، تیوباربیتوریک، اسیدیته و pH) و حسی بر اساس آزمایش فاکتوریل و قالب طرح کاملا تصادفی مورد ارزیابی قرار گرفتند. نتایج حاکی از این بود که با افزایش غلظت اسانس مرزنجوش تغییرات شاخص های شیمیایی در طی زمان های مختلف نگهداری کاهش یافته بطوری که در غلظت های 200 و 250 پی پی ام از اسانس مرزنجوش در حد خوبی از استاندارد قرار گرفتند. بیشترین قابلیت اسانس مرزنجوش در جلوگیری از فساد اکسیداتیو و میکروبی در دمای 4 درجه سانتی گراد، کلیه زمان های مختلف نگهداری و غلظت های 200 و 250 پی پی ام مشاهده شد. نتایج به دست آمده نشان داد که، سس مایونز با غلظت 200 پی پی ام از اسانس مرزنجوش به خوبی ویژگی های ارگانولیپتیکی خود را حفظ کرده و از نظر رشد میکروبی در حد استاندارد است. بنابراین می تواند به عنوان نمونه بهینه سس مایونز تولیدی در نظر گرفته شود.
    کلیدواژگان: سس مایونز، مرزنجوش، نگهدارنده، میکروبی
  • داریوش عسگرپور *، مهدی قاسمی، ماهرخ بهرامی صفحات 26-35
    ویبریو پاراهمولیتیکوس از خانواده ویبریوناسه یک باکتری هالوفیل گرم منفی میله‏ای شکل، غیر‏‏‏‏‏‏اسپور زا و دارای تاژک قطبی و متحرک می ‏باشد که به عنوان عامل گاستروآنتریت ناشی از مصرف غذا های دریایی آلوده در سراسر جهان شناخته می ‏شود. این باکتری سه بیماری عمده بالینی در انسان ایجاد می‏ کند به طوری‏که علاوه برگاستروآنتریت می ‏تواند باعث ایجاد عفونت زخم و سپتی‏ سمی شود. هدف از انجام این مطالعه، بررسی میزان آلودگی به ویبریو پاراهمولیتیکوس در نمونه ‏های میگوی جمع آوری شده از شهر اردبیل بود. در این مطالعه توصیفی مقطعی، 80 نمونه میگوی تازه از فروشگاه‏ های مختلف عرضه کننده مواد غذایی دریایی شهر اردبیل جمع آوری شد. نمونه‏ ها بلافاصله هموژن و در محیط TCBS آگار کشت داده شده و سویه های جداسازی شده مورد آزمون های بیوشیمیایی قرار گرفتند. DNA کلنی ‏های تیپیک ویبریو پاراهمولیتیکوس استخراج و ژنVp-toxR به عنوان شاخصی جهت شناسایی ویبریو پاراهمولیتیکوس با روش PCR مورد بررسی قرار گرفت. نتایج PCR نشان داد از 80 نمونه میگوی جمع آوری شده، 11 نمونه (75/13 درصد) حامل ژن Vp-toxR بودند. بر اساس نتایج بدست آمده میگو مخزن مهمی برای این باکتری بوده و از آن جا که می ‏تواند حامل باکتری زنده و عفونی کننده باشد لذا مصرف غیر بهداشتی این اغذیه دریایی به عنوان خطر باالقوه برای بهداشت و سلامت عمومی محسوب می‏گردد.
    کلیدواژگان: ویبریو پاراهمولیتیکوس، میگو، PCR
  • مطهره بروغنی، رضوان پوراحمد *، علی اکبریان موغاری صفحات 36-48
    هدف از این تحقیق بررسی اثر الیگوفروکتوز و نوع کشت میکروبی بر میزان اسید لینولئیک کنژوگه (CLA) و زنده مانی باکتری های پروبیوتیک در ماست پروبیوتیک بود. از الیگوفروکتوز به میزان 3 و 5 درصد در ماست پروبیوتیک حاوی لاکتوباسیلوس اسیدوفیلوس یا بیفیدوباکتریوم لاکتیس استفاده گردید (نمونه شاهد بدون افزودن پری بیوتیک در نظر گرفته شد). زنده مانی پروبیوتیک ها، میزان CLA، pH، اسیدیته و ویژگی های حسی ماست پروبیوتیک در بازه های زمانی 1، 11 و 21 روز مورد بررسی قرار گرفت. تعداد باکتری های پروبیوتیک و pH نمونه ها طی زمان به طور معنی داری کاهش ولی اسیدیته افزایش یافت (05/0>P). میزان CLA در اکثر نمونه های مورد بررسی طی نگهداری به طور معنی داری افزایش پیدا کرد (05/0>P). درحالی که با گذشت زمان نگهداری تغییر معنی داری در امتیاز پذیرش کلی اکثر نمونه ها مشاهده نشد. بالاترین جمعیت باکتری پروبیوتیک مربوط به تیمار حاوی لاکتوباسیلوس اسیدوفیلوس و 5 درصد الیگوفروکتوز بود. پس از نمونه شاهد 1 (نمونه حاوی لاکتوباسیلوس اسیدوفیلوس)، نمونه حاوی لاکتوباسیلوس اسیدوفیلوس و 3 درصد الیگوفروکتوز بالاترین میزان CLA را داشت. بالاترین امتیاز حسی (پذیرش کلی) پس از تیمار شاهد 1 مربوط به نمونه حاوی لاکتوباسیلوس اسیدوفیلوس و 3 درصد الیگوفروکتوز بود که در ضمن در پایان دوره نگهداری، جمعیت بالایی از باکتری پروبیوتیک را داشت (CFU/ml 106 ×6/4)؛ بنابراین می توان گفت ترکیبات پری بیوتیک با اثر مثبتی که بر زنده مانی باکتری های پروبیوتیک و میزان CLA در نمونه های ماست پروبیوتیک می گذارند می توانند خواص سلامت بخش فرآورده های پروبیوتیک را بهبود بخشند.
    کلیدواژگان: اسید لینولئیک کنژوگه، الیگوفروکتوز، کشت میکروبی، ماست پروبیوتیک
  • ساناز علی زاده، حسن ممتاز، ابراهیم رحیمی * صفحات 49-55
    باکتری سالمونلا به عنوان یک بیماری منتقل شونده از مواد غذایی مطرح بوده و یک معضل بزرگ در بهداشت جامعه در دنیا به حساب می آید. هدف از این تحقیق تعیین شیوع سالمونلا و بررسی ژن های حدت سالمونلا انتریتیدیس و سالمونلا تیفی موریوم جدا شده از شیر و فراورده های شیری گاومیش و گوشت گاومیش در استان خوزستان، شهرستان ملاثانی بود. در مجموع 210 نمونه از گوشت، شیر و فراورده های شیری در اسفند 94 و فروردین 95 از شهرستان ملاثانی جمع آوری و با هدف بررسی حضور سالمونلا انتریتیدیس و سالمونلا تیفی موریوم و ژن های حدت مورد ارزیابی قرار گرفتند. به طور کلی شیوع سالمونلا در نمونه های مورد مطالعه 86/2 درصد به دست امد. شیوع آلودگی نمونه ها به سالمونلا اینتریتیدیس 6/66 درصد و سالمونلا تیفی موریوم 3/33 درصد بود. بیشترین شیوع الودگی سالمونلا در نمونه های پنیر 10 درصد و سپس در شیر 5/2 درصد و در سرشیر 14/7 درصد. هیچ سالمونلایی در نمونه های گوشت، ماست، کره و شیربرنج یافت نشد.
    کلیدواژگان: سالمونلا تیفی موریوم، سالمونلا اینتریتیدیس، ژن های حدت، PCR، شیر و قراورده های شیر و گوشت
  • منوچهر مومنی شهرکی، امیر شاکریان *، ابراهیم رحیمی صفحات 56-64
    استافیلوکوکوس اورئوس یکی از اصلی ترین عوامل ایجاد کننده مسمومیتهای غذایی در انسان است. وقوع مقاومت های شدید آنتی بیوتیکی در این باکتری سبب افزایش اهمیت آن شده است. مطالعه حاضر به منظور ارزیابی میزان شیوع و خصوصیات مقاومت آنتی بیوتیکی سوش های استافیلوکوکوس اورئوس جدا شده از سبزیجات و سالاد در استان چهارمحال و بختیاری انجام پذیرفت. در این مطالعه تعداد 485 نمونه سبزیجات و سالاد جمع آوری و سریعا به آزمایشگاه انتقال داده شدند. نمونه ها با استفاده از کشت میکروبی ارزیابی شدند و سوش های استافیلوکوکوس اورئوس جدا شده از نظر الگوی مقاومت آنتی بیوتیکی با استفاده از روش انتشار دیسکی مورد ارزیابی قرار گرفتند. میزان شیوع استافیلوکوکوس اورئوس در نمونه های سبزیجات و سالاد به ترتیب 16 و 91/11 درصد بود. بیشترین وکمترین میزان شیوع باکتری بترتیب در لردگان (50/26 درصد) و شهرکرد (72/6 درصد) مشاهده شد. اختلاف معنادار آماری برای شیوع استافیلوکوکوس اورئوس بین نمونه های سالاد و سبزیجات دیده شد (P< 0.05). سوش های استافیلوکوکوس اورئوس جدا شده از نمونه های سبزیجات و سالاد بیشترین میزان مقاومت را بر علیه آنتی بیوتیک های پنی سیلین (58/95 درصد)، تتراسایکلین (23/88 درصد)، آمپی سیلین (41/79 درصد)، اریترومایسین (05/72 درصد) و متی سیلین (58/70 درصد) داشتند. کم ترین شیوع مقاومت آنتی بیوتیکی بر علیه آنتی بیوتیک های ایمی پنم (35/7 درصد)، کلرامفنیکل (05/22 درصد)، کوتریموکسازول (47/26 درصد) و کوآموکسی کلاو (41/29 درصد) گزارش گردید. عدم تجویز بی رویه آنتی بیوتیک ها با توجه به نتایج روش انتشار دیسکی می تواند خطر استافیلوکوکوس اورئوس مقاوم را در سبزیجات و سالاد کاهش دهد.
    کلیدواژگان: استافیلوکوکوس اورئوس، سبزیجات، سالاد، شیوع، مقاومت آنتی بیوتیکی
  • سارا امیری سامانی، مریم جعفری*، فاطمه نجاتی صفحات 65-77
    هدف از پژوهش حاضر، بررسی قابلیت پری بیوتیکی موسیلاژ دانه گزنه (Urtica pilulifera) در بهبود رشد و ماندگاری باکتری لاکتوباسیلوس رامنوسوس (LGG) و نیز بررسی تغییر در ویژگی های مختلف شیر تخمیر شده در مقایسه با اینولین (پری بیوتیک تجاری) در طول دوره نگه داری می باشد. برای این منظور، مقادیر025/0، 05/0، 1/0 و 2/0 درصد وزنی/وزنی از موسیلاژ دانه گزنه و مقادیر 5/0 و 1 درصد وزنی/وزنی اینولین به محیط شیربازسازی شده افزوده شده و پس از تلقیح باکتری در نمونه های شیر، تغییرات در اسیدیته، میزان آب اندازی، ویسکوزیته، تعداد باکتری پروبیوتیک و ویژگی های حسی در طی 21 روز نگه داری مورد بررسی قرار گرفت. نتایج نشان داد افزودن موسیلاژ به شیر تخمیر شده سبب بهبود رشد و زنده مانی لاکتوباسیلوس رامنوسوس و متعاقبا افزایش میزان اسیدیته در نمونه ها می شود. به علاوه، افزودن موسیلاژ، کاهش در میزان میزان آب اندازی نمونه ها در طول دوره نگه داری را به همراه داشت. همچنین بر اساس نتایج به دست آمده، موسیلاژ مورد مطالعه در مقایسه با اینولین توانایی بالاتری را در حفظ تعداد باکتری و کاهش ویژگی آب اندازی در نمونه ها نشان داد. در نهایت با در نظر گرفتن نتایج حاصل از آزمون های فیزیکوشیمیایی، میکروبی و حسی، نمونه حاوی 1/0 درصد موسیلاژ به عنوان بهترین نمونه در این پژوهش در نظر گرفته شد.
    کلیدواژگان: پری بیوتیک، لاکتوباسیلوس رامنوسوس (LGG)، شیر تخمیر شده
  • آنا عبدالشاهی، مرضیه موسوی نسب، لیلا منجذب مرودشتی * صفحات 78-89
    کردلان پلی ساکاریدی نامحلول در آب و گران قیمت است که از واحدهای 14Î2"> (1 3)D-گلوکان تشکیل شده است. خواص ژل ایجادشده توسط گرما باعث شده کردلان در صنایع غذایی از اهمیت بالایی برخوردار شود. یکی از اصلی ترین فاکتورهای محدودکننده استفاده گسترده از کردلان، هزینه تولید بالای آن است. لذا به کارگیری ضایعات کشاورزی راهی مناسب برای این مشکل است. در این تحقیق، تولید کردلان توسط باکتری Agrobacterium radiobacter PTCC 1654 در محیط کشت با غلظت های مختلف (5، 5/7 و 10 درصد) شیره انگور و ساکارز به عنوان منبع کربن، مورد ارزیابی قرار گرفت. علاوه بر این، میزان کردلان و بیومس تولیدی تعیین و ترکیب قندهای پلی ساکارید به دست آمده با استفاده از تکنیک کروماتوگرافی لایه نازک تعیین شد. تغییرات pH محیط تخمیر نیز در طول فرایند مورد ارزیابی قرار گرفت. نتایج نشان داد بالاترین میزان تولید پلی ساکارید، در محیط تخمیر حاوی شیره انگور با بریکس 5/7 و پس از گذشت 144 ساعت از شروع تخمیر به دست آمد. pH محیط تخمیر در طول فرایند تخمیر از 7 به حدود 5/5 کاهش یافت. نتایج کروماتوگرافی لایه نازک پلی ساکارید تولیدی نشان داد که تنها مونومر تشکیل دهنده ساختار این پلیمر، گلوکز بود. نتایج همچنین نشان داد که شیره انگور در مقایسه با ساکارز خالص به شکل معنی داری بازدهی بالاتری در تولید کردلان داشت (05/0p <). بنابراین در این زمینه دارای مزیت نسبی بود. بر اساس یافته های حاصل از پژوهش حاضر می توان نتیجه گرفت، ضایعات کشاورزی نظیر شیره انگور را می توان به عنوان منبع کربن فرایند تخمیر برای تولید پلیمر کردلان استفاده کرد.
    کلیدواژگان: Agrobacterium radiobacter PTCC 1654، زیست پلیمر، شیره انگور، کردلان
|
  • H Karimian, E Tajbakhsh*, E Rahimi Pages 1-9
    In the past two decades, Enterococci resistant to some antibiotics has gained widespread that it would cause complications in the treatment of infections caused by these bacteria. Since meat as a foodstuff consumed in Iran is common and easily contaminated with bacteria therefore, we decided to detect frequency of antibiotic resistance genes in Enterococcus faecalis isolated from meat in Shahrekord. This cross sectional study was conducted on 104 samples of meat in 2016 in Shahrekord. Isolation of bacteria using by biochemical methods and confirmed with detection of 16srDNA gene, and antibiotic resistance genes isolates using by Kirby-Bauer method and molecular method for detection of tetM, ant (2'')-I, erm B and aac (6')/aph (2') genes. Most bacterial resistance to streptomycin (2/95%) and sensitivity to vancomycin (100%) were estimated. Prevalence of ermB gene reported 76.9% and prevalence of aac (6')/aph (2') gene reported 40% in E. faecalis isolated. The results indicate that is not resistance to vancomycin in E. faecalis isolated from meat in Shahrekord, but high resistance to Streptomycin, Cefotaxime, Meropenem, Erythromycin, Tetracycline were found also found that ermB gene in E. faecalis high prevalence of antibiotic-resistant gene is the most abundant strength.
    Keywords: Antibiotic resistance genes, Enterococcus, Enterococcus faecalis, Meat
  • A Taghikhani, Shahla Shahriari* Pages 10-25
    The high consumption of mayonnaise and its improper maintenance procedures cause that the use of natural essence in mayonnaise becomes important. In this research, the effects of different concentrations of essential oils of marjoram on physicochemical, microbiological and sensitive characterization of mayonnaise were investigated. The influence of three different concentrations of Marjoram essential oil (100,150, 200 and 250 ppm), two different temperatures (4 and 15 °C) and storage times (0, 1, 2, 3 and 4) months were examined. The obtained results from microbial experiments (Total count of microorganisms, mold and yeast, Salmonella, Coliform, Staphylococcus aureus and Lactic acid bacteria), chemical experiments (Peroxide, Thiobarbituric index, pH and acidity) and sensitivity analysis were evaluated based on fully factorial experiment design and the Duncan test. The results indicated that by increasing the concentration of Marjoram essential oil, the index changes of chemical tests decreased in all of times storage. The maximum effect of Marjoram essential oil on mayonnaise for preventing deterioration of mayonnaise was at the storage temperature of 4 oC. The Marjoram essential oil having 200 ppm at the temperature of 4 oC had the maximum effect for the preventing mayonnaise deterioration. Also, the experimental results that, the chemical and microbiological characteristics of mayonnaise were kept suitably. Therefore, the best optimal strategy of mayonnaise production is in these conditions.
    Keywords: Mayonnaise, Marjoram, Preservative, Microbiological
  • D Asgarpoor*, M Ghasemi, M Bahrami Pages 26-35
    Vibrio parahaemolyticus, a member of family Vibrionaceae, is a non-spore-forming, rod-shaped, gram-negative and halophilic bacterium with a single polarflagellum known as seafood-borne gastroenteritis throughout the world. These bacteria are characterized by three major clinical manifestations, including wound infection, primary septicemia and gastroenteritis. Accordingly, the present cross-sectional study aimed to detect V. parahaemolyticus using PCR method in 80 fresh shrimp samples collected from different seafood centers in Ardabil, Iran. The samples after immediately homogenization were cultured in TCBS agar. The resulting isolates were identified by biochemical tests, and then typical colonies were selected for DNA extraction. Next, the PCR technique was employed to detect the presence or absence of vp-toxR gene as a marker of these bacteria. Based on the findings, 11 (13.75 %) out of 80 fresh shrimp samples were positive for V. parahaemolyticus. According to the results, shrimp could be the major sources of V. parahaemolyticus thathave a potential risk to the public health inasmuch as might be viable and infectious.
    Keywords: Vibrio parahaemolyticus, shrimp, PCR
  • M Broughani, Rezvan Pourahmad*, A Akbarian Moghari Pages 36-48
    The purpose of this study was to investigate the effect of oligofructose and type of microbial culture on conjugated linoleic acid (CLA) and viability of probiotic bacteria in probiotic yogurt. The amounts of 3 and 5 percent of oligofructose were used in probiotic yogurt containing Lactobacillus acidophilus or Bifidobacterium lactis. (The control sample was considered without adding the prebiotic compound). The viability of probiotic bacteria, CLA content, pH, acidity and sensory properties of probiotic yogurt were investigated at intervals of 1, 11 and 21 days. During storage, the number of probiotics and pH of the samples decreased but acidity increased significantly (P<0.05). The amount of CLA increased significantly in the majority of samples during storage (P<0.05). However, the score of overall acceptance of the majority of the samples did not change significantly during storage. The highest population of probiotic bacteria was belonged to sample containing Lactobacillus acidophilus + 5% oligophroctase. After control 1 sample (sample containing L. acidophilus), sample containing L. acidophilus + 3% oligofructose had the highest concentration of CLA. After control 1 sample, sample containing L. acidophilus + 3% oligophroctase had the highest sensory score (overall acceptance) which also had a high population of probiotic bacteria (4.6 × 106 CFU/ml) at the end of the maintenance period. Therefore, it can be said that prebiotics have a positive effect on survival of probiotics and CLA content in probiotic yogurt so can improve health properties of probiotic products.
    Keywords: probiotic yogurt, oligofructose, conjugated linoleic acid, microbial culture
  • S Alizadeh, H Momtaz, Ebrahim Rahimi* Pages 49-55
    This study aims at investigating the outbreak of Salmonella and Disease-Agent Genes Pf Salmonella interitidis and Salmonella typhimurium separted from bison milk and its products and bison meat in Khuzestan province- Mollasani town. On the Whole, 210 samples of meat, milk and its products in Esfand 94 and Farvardin 95 have been collected from Mollasani town. Samples have been analyzed for the presence of S. interitidis and S. typhimurium and Disease- Agent Genes. The outbreak of Salmonella in the studied sample was 2.8%. Highest out breaks of contamination were respectively in cheese sample 10%, cream 7.14% and 2.5%. No Salmonella was detected in meat, yogurt, butter and rice pudding. The separated Salmonella in the sample were S. interitidis 5% and S. typhimurium 2.5%.
    Keywords: Salmonella typhimurium, Salmonella interitidis, Disease-Agent Genes, PCR, Meat, Milk, its products
  • M Momeni Shahraki*, Amir Shakerian, E Rahimi Pages 56-64
    Staphylococcus aureus is one of the main causative agents of food poisoning in human. Occurrence of severe antibiotic resistances has increased the importance of this bacterium. The present study was carried out to assess the prevalence rate and antibiotic resistance pattern of S. aureus strains isolated from vegetable and salad samples in Chaharmahal Va Bakhtiari Province. In this study, 485 samples of vegetable and salad were collected and immediately transferred to the laboratory. Samples were evaluated by microbial culture and the isolated S. aureus strains were analyzed for the antibiotic resistance pattern using the disk diffusion method. The prevalence rate of S. aureus in vegetable and salad samples were 16% and 11.91%, respectively. The highest (26.50%) and the lowest (6.72%) contamination rates were observed in Lordegan and Shahrekord cities. A Significant statistical difference was observed for the prevalence of S. aureus between vegetable and salad samples (P<0.05). S. aureus strains isolated from vegetable and salad samples had the highest prevalence of resistance against penicillin (95.58%), tetracycline (88.23%), ampicillin (79.41%), erythromycin (72.05%) and methicillin (70.58%) antibiotics. The lowest prevalence of antibiotic resistance was reported against imipenem (7.35%), chloramphenicol (22.05%), cotrimoxazol (26.47%) and co-amxiclave (29.41%). Judicious prescription of antibiotics according to the results of the disk diffusion method can reduce the risk of resistant S. aureus in vegetable and salad.
    Keywords: Staphylococcus aureus, Vegetable, Salad, Prevalence, Antibiotic resistance
  • S Amiri, Samani, *M Jafari, F Nejati Pages 65-77
    The aim of this study was to investigate the prebiotic potential of Roman nettle seed mucilage in the growth and survival of Lactobacillus rhamnosus (LGG) as well as changes in different physicochemical, reological and sensory properties of fermented milk compared with inulin (commercial prebiotic) during the storage time. For this purpose, values of 0.025, 0.05, 0.1 and 0.2% (w/w) of nettle seed mucilage and 0.5 and 1% (w/w) inulin has been added to the recombined milk and after inoculation of bacteria, changes in acidity, syneresis, viscosity, the number of probiotic bacteria and sensory properties were studied during 21 days. The results showed that the addition of mucilage to fermented milk improved the growth and survival of L. rhamnosus and subsequently increase the acidity of the samples. Furthermore, the addition of mucilage compared with inulin, led to reduction in syneresis of the samples and higher counts of probiotics during storage. Finally, according to physico-chemical, microbiological and organoleptic results, samples containing 0.1% (w/w) of mucilage were considered as the best sample in this study.
    Keywords: Mucilage, Prebiotic, Lactobacillus rhamnosus (LGG), Fermented milk
  • A Abdolshahi, M Moosavi, Nasab, L Monjzeb Marvdashti* Pages 78-89
    Curdlan is water-insoluble and expensive polysaccharide that is made up of D-glucan monomers with b- (1→3) bonds. The properties of the gel created by the heat make Curdlan very important in the food industry. One of the main limiting factors for using Curdlan is its production cost. Agricultural waste can be used as a cheap substrate for its production. In this research, Curdlan production of was evaluated by Agrobacterium radiobacter PTCC 1654 in a culture medium different concentrations (5, 7.5 and 10%) of grape syrup and neat sucrose as carbon source. Based on the yield of Curdlan production, the optimum carbon source was determined. Moreover, the amount of produced Curdlan and biomass was measured. The polysaccharide sugar composition was evaluated by thin-layer chromatography technique. The pH change of the medium was also evaluated during the fermentation process. The results showed that the highest amount of polysaccharide was obtained in fermentation medium containing grape syrup with 7.5 Brix and after 144 hours. The pH of the fermentation medium decreased from about 7 to about 5.5 during the fermentation process. The results of thin-layer chromatography of polysaccharide showed that the glucose was the only monomer in the polymer's structure. In grape syrup medium Curdlan production in grape syrup was significantly higher than sucrose medium (p<0.05). Grape syrup is a cheap substrate widely available in Iran and has potential for Curdlan production.
    Keywords: Agrobacterium radiobacter PTCC 1654, biopolymer, Curdlan, grape syrup