فهرست مطالب
فصلنامه دولت پژوهی
پیاپی 22 (تابستان 1399)
- تاریخ انتشار: 1399/06/31
- تعداد عناوین: 6
-
-
صفحات 1-34
امروزه شیوع ویروس کرونا در ایران و سراسر جهان تبدیل به یک مسئله اجتماعی شده و به نوبه خود جایگاه، کارکرد و اهمیت نهاد دولت ها را نیز آشکار نموده است. این مقاله با هدف تحلیل جامعه شناختی اعتماد مردم به عملکرد دولت در شرایط شیوع کرونا از نظریه های زتومکا و برناد باربر استفاده گردیده است. روش تحقیق پژوهش «پیمایش» بوده و جامعه آماری آن را افراد 15 سال به بالای کشور در سال 1399 تشکیل می دهند. از طریق فرمول کوکران حجم نمونه تحقیق برابر با 1600 نفر برآورد گردیده و شیوه نمونه گیری از نوع «نمونه گیری چندمرحله ای» می باشد. یافته ها نشان می دهد که بحث اعتماد به عملکرد دولت هم متوجه مجموعه ای از رفتارها و انتظارات ابزاری نسبت به نظام سیاسی و نیز بعد ارزش شناختی اعتماد در قبال نظام سلامت می با شد. به طور مشخص و متاثر از ایده نظری زتومکا، اعتماد مردم کشور به نظام سیاسی از نوع «اعتماد ابزاری» بوده که کماکان در سطح «اعتماد پایه» می باشد؛ در مقابل، اعتماد به نظام پزشکی و سلامت که اعتمادی مبتنی بر انتظارات اخلاقی و نیز «اعتماد ارزش شناختی» میباشد، در حد بسیاری افزایش یافته است. همچنین در بررسی اعتماد مردم به عملکرد مجموعه دولت مشخص شد که مولفه های اعتمادساز از معرف های هر دو نوع اعتماد تشکیل می شود؛ به عبارتی مردم وقتی وارد تعامل و همکاری با مجموعه دولت می شوند بتدریج به رعایت رفتارهای بهداشتی فردی و جمعی می پردازند و از حجم انتقادات کاسته می شود که به نوبه خود زمینه های همکاری مردم را فراهم می سازد.
کلیدواژگان: اعتماد اجتماعی، عملکرد دولت، بحران کرونا، اعتماد ابزاری، اعتماد ارزش شناختی -
صفحات 35-62
حسب پیش بینی های صندوق بین المللی پول، اقتصاد خاورمیانه به واسطه بیماری کویید-19 در سال 2020 نسبت به سال پیش از آن 2/5 درصد کوچکتر خواهد شد. این آمار که تنها گوشه ای از نتیجه ویرانگر گسترش ویروس کرونا در محیط بین الملل می باشد بی سابقه ترین رکود اقتصادی خاورمیانه را رقم زده است. اگرچه ابتکار عمل دولت ها مبنی بر اعمال محدودیت در جابجایی های اجتماعی باعث مهار گسترش ویروس مورد بحث گردیده است اما در عین حال زمینه ساز ایجاد اختلال در روند تولید و تعمیق فقر در منطقه نیز به حساب می آید. حال سوال این است که برنامه های قرنطیه دولت های منطقه چگونه باعث کاهش تولید ناخالص ملی و رکود داخلی گردید. به نظر می رسد پیاده سازی برنامه های کنترلی برای جلوگیری از انتشار ویروس کرونا در دو سطح منطقه ای و بین الملل بین الملل باعث ایجاد وقفه در زنجیره ارزش جهانی گردیده است. وضعیت مذکور از یک سو باعث اختلال در روند عرضه کالا و خدمات در اقتصادهای داخلی شد و از سویی دیگر کاهش تقاضا را در سطح کلان رقم زد. تبلور شرایط موجود را می توان به خوبی در روند نزولی حجم سرمایه گذاری و تجارت خارجی، کاهش قیمت نفت، جریان حواله های انتقال وجه و صنعت گردشگری منطقه بیش از دیگر بخش ها مشاهده کرد. مقاله حاضر قصد دارد در پرتو نظریه وابستگی متقابل از زیرمجموعه اقتصاد سیاسی بین الملل لیبرال و در چارچوب روش تحلیل کمی که مبتنی بر ارقام و داده های آماری ارایه شده توسط نهادهای پولی-مالی بین المللی در طول یک سال گذشته می باشد، نتایج محدودیت-های کنترلی داخلی و خارجی دولت ها بر اقتصاد خاورمیانه را بررسی نماید.
کلیدواژگان: اقتصاد سیاسی، خاورمیانه، ویروس کرونا، رکود، فقر -
صفحات 63-105
پس از اپیدمی ویروس کرونا از ماه های آغازین سال 2020 در جهان؛ آلن بدیو، فیلسوف مارکسیست فرانسوی، طی مقاله ای تلاش کرد از جانب دولت به مسئله نگاه کند و بیان داشت دولت بورژوازی باید در حالیکه به منافع طبقاتی خود اهمیت می دهد، به منافعی عمومی تر نیز نظر کند و این بزنگاه را چون بزنگاه رویارویی با دشمنی عمومی دید. تلاش واقع بینانه این فیلسوف ایده آلیست در فهم وضعیت دولت فرانسه، برای هم کیشان و منتقدان وی غیرمنتظره بود. در این مقاله تلاش می شود از رهگذر نقد انتقادات وارد شده به آلن بدیو در موضع گیری اخیرش در باب وضعیت اپیدمی، شرح داده شود که چگونه وضعیت همه گیری بیماری کرونا نه وضعیتی فلسفی و نه موقعیتی متافیزیکی است و اینکه چرا توصیه های بدیو به دولت امانویل مکرون، به معنای موجه سازی ناکارآمدی سیاست های نیولیبرالیستی در مواجهه با اپیدمی کرونا نیست. برای پی گرفتن این هدف به تعریف بدیو از وضعیت فلسفی پرداخته و نسبت وی با مفهوم "رخداد" همچون مفهوم محوری وی در تعریف وضعیت فلسفی اشاره شده و در ادامه بررسی می شود چگونه وضعیت پاندمی کرونا، یک رخداد و وضعیتی فلسفی نیست و موضع گیری سیاسی آلن بدیو در شرایط حاضر در برابر دولت مکرون علی رغم شکل محافظه کارانه اش، در ادامه فلسفه رادیکال او فهم می شود. در نهایت پیشنهاد این فیلسوف سیاسی- رفتن به سمت الگویی مشابه دولت رفاه- با زیربنای اقتصادی و الگوی سیاسی هژمون فعلی در جهان سرمایه داری، به عنوان یک راه حل ممکن در مواجهه با وضعیت کرونا ارزیابی می شود.
کلیدواژگان: پاندمی کرونا، وضعیت فلسفی، رخداد، اقتصاد سیاسی نئولیبرالیستی، دولت رفاه -
صفحات 107-140
دولت های مختلف در سطح جهان اقدامات محدودکننده سنگینی را بهمنظور مقابله با شیوع ویروس کووید-19 در دستور کار قرار داده اند؛ اقداماتی که در شرایط عادی برای مردم غیرقابل تحمل هستند. علی رغم اعتراضات مردمی در برخی از کشورها، این اقدامات محدودکننده و تدابیر غیرعادی تا بدین لحظه مورد پذیرش عموم قرار گرفته اند. کاربست یک نظریه بهمنظور بررسی چگونگی پذیرش این اقدامات محدودکننده، هدف اصلی این پژوهش میباشد. پرسش پژوهش این است که: امنیتی کردن کروناویروس توسط مقامات ذیصلاح دولتهای مختلف چگونه بر پذیرش اقدامات محدودکننده آن دولت ها توسط مردم در مواجهه با کروناویروس تاثیر میگذارد؟ فرضیه این است که «به واسطه کنشگفتاری موفقیتآمیز «امنیتی کردن» سلامت مردم از خطر پاندمی (همه گیری) ویروسی توسط دولت های مختلف و نیروی اجرایی نهفته در آن، زمینه فعلی تغییر نموده و مخاطب (در این جا مردم کشورهای مختلف) متقاعد میگردد که تدابیر و تمهیدات غیرعادی نظیر تعطیلی دانشگاه ها، مساجد، اماکن مقدس مذهبی، دیسکوها و کلوب های شبانه که دولت های مختلف آن ها را در مواجهه با کروناویروس بکار می گیرند را تحمل نماید». متدولوژی این پژوهش مبتنی بر بررسی اظهارات و بیانیه های مطبوعاتی نخست وزیران بریتانیا و استرالیا و صدراعظم آلمان میباشد. به واسطه بررسی اظهارات این سه مقام دولتی، عناصر اصلی و شرایط تسهیل کننده کنش گفتاری امنیتی کردن کروناویروس مورد تدقیق قرار میگیرد که به همین دلیل میتوان روش پژوهش را کیفی ذکر نمود. روش گردآوری داده ها استفاده از تارنماهای معتبر و رسمی میباشد. ضمنا این نکته مفروض گرفته میشود در تمامی کشورهایی که اقدامات محدودکننده در مقابله با پاندمی کووید- 19 اعمال میگردد مشابه فرآیندی که این سه مقام دولتی در امنیتیکردن کروناویروس و اعمال محدودیتهای شدید به کار میگیرند، تکرار میگردد.
کلیدواژگان: مکتب کپنهاگ، کرونا ویروس، کنش گفتاری، بازیگران امنیتی کننده، ابزارهای غیرعادی، محدودیت های سنگین -
صفحات 141-175
امروزه ویروس کرونا به مرحله فراگیری و یک دغدغه بزرگ بین المللی تبدیل شده است. این ویروس، توانسته است به دولت های جهان، اختیاراتی بدهد که در شرایط عادی ممکن نبود. از طرفی محدودیت های زیادی نیز برای آنها بوجود آورده است. در همین راستا، هدف مقاله حاضر بررسی تطبیقی عملکرد دولت ایران و سنگاپور در مقابله با کرونا و آینده س امروزه ویروس کرونا به مرحله فراگیری و یک دغدغه بزرگ بین المللی تبدیل شده است. این ویروس، توانسته است به دولت های جهان، اختیاراتی بدهد که در شرایط عادی ممکن نبود. از طرفی محدودیت های زیادی نیز برای آنها بوجود آورده است. در همین راستا، هدف این مقاله بررسی تطبیقی عملکرد دولت ایران و سنگاپور در مقابله با کرونا و آینده سیاسی-اجتماعی پیش روی دولت های مذکور و وضعیت نهایی این ویروس در چارچوب روش آینده پژوهی است. بنابراین، پرسش این است که «عملکرد دولت ایران و سنگاپور در مقابله با ویروس کرونا چگونه بوده و آینده سیاسی-اجتماعی پیش روی این دولت ها و وضعیت نهایی این ویروس به چه شکل رقم خواهد خورد؟» نتایج حاصل از تحقیق نشان می دهد که عملکرد دولت سنگاپور در رویارویی با ویروس کرونا به نسبت ایران سریع تر، برنامه ریزی شده تر، قانون مندتر و شفاف تر بوده است، در باب آینده پیش روی هر دو دولت نیز پنج سناریو قابل طرح است که در سه دسته بندی عبارتند از: الف-آینده مطلوب: پایان کرونا، کاهش هزینه های شغلی برای دولت ها و بهبود نظام دانایی شهروندان؛ ب- آینده محتمل: 1-شکست تدریجی کرونا، ظهور بحران جوانان بیکار و فشار حداکثری بر دولت؛ 2- مهار تدریجی کرونا، گسترش نفوذ و تسلط اطلاعاتی دولت ها؛ 3- بقای کرونا، متمرکز شدن قدرت و بسته شدن فضای دموکراتیک؛ پ- آینده ممکن: شکست درازمدت کرونا، بحران اقتصادی و فشار حداکثری بر مردم و ظهور اعتراضات اجتماعی. یاسی -اجتماعی پیش روی دولت های مذکور و وضعیت نهایی این ویروس در چارچوب روش آینده پژوهی است. بنابراین، سوالی که مطرح است این است که «عملکرد دولت ایران و سنگاپور در مقابله با ویروس کرونا چگونه بوده و آینده سیاسی-اجتماعی پیش روی این دولت ها و وضعیت نهایی این ویروس به چه شکل رقم خواهد خورد؟» نتایج حاصل از تحقیق نشان می دهد که عملکرد دولت سنگاپور در رویارویی با ویروس کرونا به نسبت ایران سریع تر، برنامه ریزی شده تر، قانون مندتر و شفاف تر بوده است، در باب آینده پیش روی هر دو دولت نیز پنج سناریو قابل طرح است که در سه دسته بندی عبارتند از: الف)آینده مطلوب: پایان کرونا، کاهش هزینه های شغلی برای دولت ها و بهبود نظام دانایی شهروندان؛ ب)آینده محتمل: 1- شکست تدریجی کرونا، ظهور بحران جوانان بیکار و فشار حداکثری بر دولت؛ 2-مهار تدریجی کرونا، گسترش نفوذ و تسلط اطلاعاتی دولت ها؛ 3- بقای کرونا، متمرکز شدن قدرت و بسته شدن فضای دموکراتیک؛ ج) آینده ممکن: شکست دراز مدت کرونا، بحران اقتصادی و فشار حداکثری بر مردم و ظهور اعتراضات خیابانی.
کلیدواژگان: ایران، سنگاپور، کرونا، آینده پژوهی، دولت -
صفحات 177-213
در حال حاضر بیماری کووید-19 به یک معضل بزرگ و بحران زا در اکثر کشورها تبدیل شده است و مسیولان دولتی را با چالش های زیادی مواجه کرده است. هدف از این پژوهش تاثیر بیماری کووید-19 بر اعتماد سیاسی با توجه به نقش میانجی سرمایه اجتماعی و نقش تعدیل گر رسانه های اجتماعی می باشد. این مطالعه از لحاظ هدف از نوع توصیفی و با روش پیمایشی انجام شده است. نمونه آماری در این مطالعه 300 نفر از افراد جامعه شهری شیراز است که با روش نمونه گیری طبقه بندی تصادفی، انتخاب گردیده اند و جهت گردآوری داده ها از پرسشنامه 30 گویه ای با طیف 5 گزینه ای لیکرت استفاده شد. به منظور تحلیل داده ها، روش حداقل مربعات جزیی مورد استفاده قرار گرفت. یافته ها نشان دهنده این است که ابزار اندازه گیری از روایی مناسبی برخوردار هستند و ضریب آلفای کرونباخ آن برای تمام سازه های پژوهش بیشتر از 7/0 می باشد. یافته ها نشان داد که بیماری کووید-19 بر اعتماد سیاسی و سرمایه اجتماعی جامعه شهری شیراز تاثیر منفی و معناداری دارد. با این وجود سرمایه اجتماعی تاثیر مثبت و معناداری بر اعتماد سیاسی جامعه شهری شیراز دارد. همچنین نتایج این پژوهش نشان داد که سرمایه اجتماعی در رابطه بین بیماری کووید-19 و اعتماد سیاسی نقش میانجی گری ایفا می کند و رسانه های اجتماعی نیز می توانند رابطه بین بیماری کووید-19 و اعتماد سیاسی را تعدیل نمایند.
کلیدواژگان: بیماری کووید-19، اعتماد سیاسی، سرمایه اجتماعی، رسانه های اجتماعی، جامعه شهری شیراز
-
Pages 1-34
Today, the spread coronavirus in Iran and around the world has become a social issue and in turn has revealed the position, function and importance of the institution of states. This article aims to sociologically analyze public trust in government performance in the situation of the corona outbreak using the theories of Sztompka and Bernad Barber. The research method is "survey" and its statistical population consists of people above 15 years old in Iran in 2020. The sample size of the research was estimated to be 1600 people using Cochran's formula and the sampling method is "multi-stage sampling". Findings show that people's trust in the state in preventing the coronavirus stems from behaviors and instrumental expectations towards the political system as well as the value component of trust around the country's health system. Specifically, the people's trust in the political system, which is an instrumental trust, is of the "basic trust" type; In contrast, trust in medical and health system, which is based on moral expectations as well as value trust, has increased greatly. Also, in the study of public trust in government performance, it was found out that the trust mechanism consists of components of both types of trust; In other words, when people interact and cooperate with the government, they gradually observe individual and collective health behaviors and criticize less. This, in turn, provides the opportunity for people’s cooperation.
Keywords: social trust, Government Performance, Corona Crisis, Instrumental Trust, Value Trust -
Pages 35-62
According to the International Monetary Fund forecasts, the Middle Eastern economy will shrink by 5.2 percent in 2020 compared to the previous year due to Covid-19. These statistics, which are just one part of the devastating result of the spread of the corona virus in the international arena, show the most unprecedented recession in the Middle East. Although the initiative of governments to restrict social mobility has curbed the spread of the virus in question, it also disrupts the production process and deepens destitution in the region. The question now is how the quarantine programs of the regional governments have caused the GDP reduction and the domestic recession. It seems that the implementation of control programs to prevent the spread of the corona virus at both the regional and international levels has disrupted the global value chain. On the one hand, this situation disrupted the supply of goods and services in domestic economies, and on the other hand, it reduced demand on a large scale. The crystallization of the existing conditions can be well seen in the declining trend of investment and foreign trade, falling oil prices, remittances and the tourism industry in the region more than other sectors. In the light of the theory of interdependence from the subset of liberal international political economy and in the framework of the quantitative analysis method based on figures and statistical data provided by international monetary institutions over the past year, this article intends to examine the effects of internal and external control constraints of governments on the Middle Eastern economy.
Keywords: political economy, The Middle East, Corona virus, Recession, Destitution -
Pages 63-105
After coronavirus pandemic in the early months of 2020 in the world, Alain Badiou, French Marxist philosopher, tried to analyze the issue on behalf of the government in an article. He declared that the bourgeoisie state must pay attention to more general interests at the same time it takes care of the interests belonging to its class. He defined the situation as a confrontation with a public enemy. The realistic efforts of Alain Badiou as an idealistic philosopher in understanding the French state was unexpected for all his colleagues and critics. This article tries to explain how the coronavirus pandemic is neither a philosophical nor a metaphysical situation through the criticisms of Alain Badiou's recent stance in the epidemic situation, and why Badiou's recommendations to Emmanuel Macron administration do not meant to justify ineffectiveness of Neoliberal policies confronting with the coronavirus pandemic. In order to find the answer, we try to define Badiou's philosophical approach and understand its relation to the concept of "event" as the central concept in his philosophical discourse and it goes on to examine how the Corona pandemic situation is not a philosophical event or situation, and that Allen Badiou's political stance against Macron's government in the current context, despite his conservative form, is further understood in his radical philosophy. Finally, the proposal of this political philosopher - moving towards a model similar to the welfare state - with the economic foundation and political model of the current hegemony in the capitalist world, is considered as a possible solution in the face of the corona situation.
Keywords: Coronavirus pandemic, Philosophical Situation, event, Neoliberal Political economy, Welfare state -
Pages 107-140
Various governments around the world have put tough restrictive measures on the agenda to combat the outbreak of the Covid-19 virus. Actions that are unbearable for people under normal circumstances. These restrictive measures and extraordinary means have so far been accepted by the public (despite popular protests in some countries). This study seeks to answer the main question: "Which of theories can best explain or understand the restrictive actions of different states in the face of coronavirus?" It hypothesizes that "use extraordinary means such as the closure of universities, mosques, religious shrines, discos and nightclubs, etc. "Different governments use them in the face of the coronavirus, due to the “securitization' of public health from the risk of a viral pandemic by different governments." The theory of "securitization" is therefore used, because in "securitization", the a securitising actor defines a security issue as a threat to the survival of a referent object which is claimed to has a right to survive. Since a question of survival necessarily involves a point of no return at which it will be too late to act, it is not defensible to leave this issue to normal politics. The securitising actor therefore claims a right to use extraordinary means or break normal rules, for reasons of security; Tools that are normally unjustifiable and not tolerated. At the same time, the actions of a transnational actor such as the World Health Organization(WHO) in "securitization" the coronavirus are examined using the concept of " Macrosecuritization ".
Keywords: Speech, ACT, securitization -
Pages 141-175
Today, the coronavirus has become a pandemic and a major international concern. The virus has been able to give states powers that would not normally be possible. It has created many restrictions for them, either. In this regard, the purpose of this paper is the comparative study of the performance of the Iranian and Singaporean states dealing with the coronavirus, the political-social future of these two nations and the final status of the virus within the framework of future research method. Therefore, the question that arises is, "what has been the performance of Iran and Singapore dealing with the coronavirus, and what would be the political-social future of these countries and the final status of this virus?" The results show that Singapore's performance in confrontation with the coronavirus is faster, more planned, more legal and more transparent than in Iran. In terms of the future of both states, five scenarios can be proposed, which are in three categories: A) The Favorable Future: The End of Corona, Reduction of Job Costs for States and Improving the Knowledge System of Citizens. B) Probable Future: 1. Corona's gradual defeat, the emergence of the crisis of unemployed youth and maximum pressure on the State. 2. Gradual control of Corona, expansion of influence and intelligence dominance of States. 3. Corona's survival, the centralization of power and the closing of democratic space. C) Possible future: long-term failure of Corona, economic crisis and maximum pressure on the people and the emergence of social protests.
Keywords: Iran, Singapore, Corona virus, Future Study, State -
Pages 177-213
Covid-19 disease is now a major and critical problem in most countries and has created many challenges for government officials. The aim of this study was to determine the effect of Covid-19 disease on political confidence with regard to the mediating role of social capital and the moderating role of social media. This study was applied in a descriptive and surveyed manner. The statistical sample in this study is 300 people from Shiraz urban community who were selected by random sampling method and a 30-item questionnaire with a range of 5 options was used to collect data. In order to analyze the data, the partial least squares method was used. The findings indicate that measurement tools have good validity and Cronbach's alpha coefficient for all research structures is more than 0.7. The findings show that Covid-19 disease has a negative and significant effect on political confidence and social capital of Shiraz urban society. However, social capital has a positive and significant effect on the political confidence of the urban community of Shiraz. The results also show that social capital plays a mediating role in the relationship between Covid-19 disease and political confidence and that social media can moderate the relationship between Covid-19 disease and political confidence.
Keywords: COVID-19 disease, Political Confidence, Social Capital, Social Media, Shiraz Urban Community
©2000-2024 magiran.com All Rights Reserved.