نشریه فضای گردشگری
پیاپی 16 (پاییز 1394)

درحال حاضر صنعت گردشگری یکی از منابع مهم تولید درآمد، اشتغال و ایجاد زیر ساخت ها  برای نیل به توسعه پایدار محسوب می شود. شهرستان ماهنشان همانند سایر مناطق کشور علی رغم داشتن قابلیت ها  و توانمندی های فراوان در زمینه اکوتوریستم و ژیوتوریستم و جاذبه های طبیعی بی نظیر و متنوع، همچنان برای گردشگران نا آشناست و مشکلات و موانع متعددی در جذب طبیعت گرد دارد. این پژوهش شناسایی توانمندی ها  وتنگناهای اکوتوریسم و ژیوتوریسم شهرستان ماهنشان را با رویکردی راهبردی مد نظر دارد. تحقیق حاضر از لحاظ هدف، کاربردی – توسعه ای و از لحاظ روش انجام توصیفی – تحلیلی است و با اتکاء بر یافته های اسنادی و میدانی به بررسی موضوع پرداخته شده است. ابزار جمع آوری داده ها شامل مصاحبه و تکمیل پرسشنامه بوده و باتوجه به اطلاعات بدست آمده به بررسی جاذبه ها ، امکانات و خدمات و وضعیت کلی اکوتوریسم و ژیوتوریسم در منطقه مورد مطالعه پرداخته شده است. در مراحل بعد برای تجزیه و تحلیل اطلاعات و تعیین استراتژی ها  و راهبردهای توسعه اکوتوریسم و ژیوتوریسم از روش تحلیل SWOT استفاده گردید و در نهایت به ارایه راهبردها و استراتژی های مرتبط باتوسعه اکوتوریسم و ژیوتوریسم منطقه پرداخته شد. نتایج یافته ها نشان داد که منطقه مورد مطالعه با 10نقطه قوت و ضریب نهایی 51/3 و 8 فرصت و ضریب نهایی 39/3 در برابر 8 نقطه ضعف و ضریب نهایی 65/1و 8 تهدید باضریب نهایی 65/1توانمندی های بسیار زیادی برای توسعه اکوتوریسم و ژیوتوریسم دارد ولی ضعف ها  وتهدید های موجود مانع از بالفعل شدن این توانمندی ها  گردیده است. بنابراین می توان گفت استراتژی نهایی توسعه اکوتوریسم و ژیوتوریسم شهرستان ماهنشان یک استراتژی تهاجمی و مبتنی بر تقویت نقاط قوت و استفاده از فرصت های موجود در جهت غلبه بر ضعف ها  و تهدیدات پیشرو در زمینه توسعه گردشگری منطقه می باشد.

وجود مناطق بیابانی و کویری نادر و جذاب در ایران و امکان بهره مندی به شکل طبیعت گردی (اکوتوریسم)، پرداختن به مبحث توسعه ی طبیعت گردی بیابان را پراهمیت و ضروری ساخته است. با وجود محدودیت‌های زیستی، چشم‌اندازهای ویژه ی زیبا و خیره‌کننده این نواحی می‌تواند به عنوان نقاط مهم جذب کننده گردشگر امروزی مطرح گردد و فواید اقتصادی و اجتماعی حاصل از آن، به توسعه ی بهتر شرایط زیستگاهی این مناطق بی انجامد. اکوتوریسم بیابان با رویکرد توسعه پایدار، از یک سو به عنوان موتور محرکه ی اقتصاد مناطق بیابانی و کویری، اقتصاد محلی را تنوع بخشنده و وضع اقتصادی ساکنان نواحی بیابانی را اعم از شهرنشینان، عشایر و روستانشینان متحول می‌نماید و از دیگر سو تاثیرات فرهنگی، اجتماعی و زیست محیطی مطلوبی را به همراه دارد. این مقاله درصدد است تا با بیان اهمیت و ضرورت توسعه   ی طبیعت گردی بیابان و نقش طبیعت گردی بیابان در اقتصاد ملی و منطقه ای و پیامدهای اجتماعی آن، راهبردهایی منتج از بررسی جاذبه‌های اکوتوریسمی مناطق بیابانی ایران، ظرفیت‌ها و پتانسیل های آن و نقش اجتماعی مردم و مدیران در توسعه ی اکوتوریسم بیابان در ایران را، با امکان سنجی جاذبه های طبیعی این نواحی و با رویکرد توسعه ی پایدار اکوتوریسمی ارایه دهد.

هدف از انجام این تحقیق بررسی اثرات اقتصادی، اجتماعی و روان‌شناختی گردشگری در دهستان لاهرود از توابع شهرستان مشگین‌شهر می‌باشد. ماهیت این تحقیق کاربردی؛ روش اجرای آن توصیفی تحلیلی و هدف آن توسعه‌ای است. جامعه آماری این تحقیق کلیه ساکنین دهستان لاهرود می‌باشد که با توجه به گستردگی حجم آن با استفاده از فرمول کوکران تعداد 190 نفر به عنوان حجم نمونه در نظر گرفته شده است. این تحقیق به روش پیمایشی و با استفاده از پرسش‌نامه صورت گرفته است. روایی صوری پرسش‌نامه توسط پانل متخصصان امر مورد تایید قرار گرفت و پایایی آن نیز با استفاده از ضریب آلفای کرونباخ 87/0 محاسبه شده است. نتایج این پژوهش بیان‌گر آن است که توسعه گردشگری در محدوده مورد بررسی دارای اثرات مثبت اقتصادی، اجتماعی و روان‌شناختی بوده است. نتایج آزمون کای‌اسکویر نشان می‌دهد که گردشگری نقشی به سزا در اشتغال‌زایی، بهبود درآمد اهالی، عدم افزایش قیمت کالا و اجناس، تنوع محصولات داخلی، افزایش ساخت‌و‌ساز روستا و بهبود کمی و کیفی صنایع دستی روستا داشته و اثرات مثبتی در تغییر نوع لباس، تغییر نوع مراسمات، الگوی مصرف غذا، بهبود آموزش در روستا، بهبود وضعیت بهداشت فردی و عمومی، افزایش عرصه بهداشتی محصولات، بهبود روابط بیرونی روستا با نواحی هم‌جوار، کاهش مهاجرت از روستا و مشارکت در کارهای جمعی، افزایش حس خودتعیینی، خلاقیت، شایستگی، معنی‌داری، تاثیر و اعتماد در نزد اهالی داشته است. در نهایت، با توجه به نتایج پژوهش پیشنهادات کاربردی ارایه شده است.

هدف از مقاله حاضر بررسی و تحلیل جایگاه نوآوری در عرصه‌ی توسعه گردشگری در شهر کاشان می باشد. این پژوهش از نوع کاربردی است و به روش توصیفی- تحلیلی صورت گرفته است. جامعه آماری پژوهش، ساکنین شهر کاشان شامل تعداد 302637  نفر می باشد. حجم نمونه از طریق فرمول نمونه گیری تعداد 200 نفر برآورد گردید. سپس با استفاده از روش پیمایشی و ابزار پرسشنامه، اطلاعات مورد نیاز از پاسخگویان اخذ گردید. آنگاه با ورود داده ها به محیط نرم افزاری SPSS و تعیین پایایی پرسشنامه با آزمون آلفای کرونباخ، با استفاده از آزمون های آماری پیرسون و رگرسیون تحلیل روی داده ها صورت گرفت. نتایج حاصل از تحلیل یافته ها از طریق آزمون همبستگی پیرسون بیانگر آن است که بین متغیرهای چهارگانه مورد بررسی شامل متغیرهای مشارکت اجتماعی، توسعه زیرساخت های محلی، رضایت جامعه محلی، حمایت از الگوهای اجتماعی و میراث فرهنگی با متغیر نوآوری و توسعه گردشگری رابطه معنی داری وجود دارد. همچنین نتایج حاصل از آزمون رگرسیون نشان می دهد که متغیر توسعه زیرساخت های محلی با ضریب 348/0 بیشترین تاثیر را در بین ابعاد چهارگانه مورد بررسی بر روی متغیر نوآوری و توسعه گردشگری در شهر کاشان دارد.

استان خراسان جنوبی دارای پتانسیل های فراوان گردشگری است که امکان و فرصت مناسبی برای توسعه پایدار گردشگری پدید آورده است. در این مقاله، برنامه ریزی استراتژیک توسعه پایدار گردشگری در استان خراسان جنوبی در راستای کمک به توسعه گردشگری و تبدیل استان به یک مقصد گردشگری بین المللی پایدار و رقابتی و تعیین نوع استراتژی مناسب در راستای توسعه گردشگری استان مورد مطالعه هستیم. در این مقاله، عوامل استراتژیک موثر در گردشگری استان شناسایی و با استفاده از مدل ترکیبیSWOT و ANP، اهمیت و اولویت عوامل و گروه ها و روابط آنها بررسی و پس از رتبه بندی عوامل استراتژیک، مهمترین فرصت ها و تهدیدها، نقاط قوت و ضعف گردشگری استان در راستای توسعه پایدار صنعت گردشگری در استان ارایه شد. نتایج حاصل از ارزیابی کارشناسان از عوامل سوات در قالب تکنیک فرآیند تحلیل شبکه ای نشان می دهد که در گروه نقاط قوت، جاذبه های متنوع طبیعی در زمینه ژیوتوریسم و اکوتوریسم (7940/0)، در زمینه نقاط ضعف، ظرفیت پایین مدیریتی (3531/0)، در گروه فرصت ها، معرفی استان به عنوان پایلوت توسعه پایدار با تاکید بر گردشگری از طرف سازمان ملل (4741/0)، در گروه تهدیدها، عدم تمایل بخش خصوصی و سرمایه گذاران به سرمایه گذاری در عرصه گردشگری (3411/0)، از مهمترین عوامل استراتژیک استان خراسان جنوبی محسوب می گردند. در نهایت با هدف برنامه ریزی استراتژیک استان از بعد گردشگری پایدار، با تلفیق عوامل استراتژیک محدوده مطالعه، استراتژی تهاجمی و رشد و توسعه از اهمیت ویژه ای برخوردار است. سرانجام با توجه به استراتژی انتخاب شده پیشنهادات اجرایی و پژوهشی به منظور تحقق هدف توسعه پایدار گردشگری ارایه شده است.

هدف پژوهش حاضر بررسی و ارزیابی اثرات گردشگری بر تحولات روستایی بخش شاهو از توابع شهرستان روانسر است. روش تحقیق از نوع توصیفی تحلیلی بوده که جهت گردآوری داده ها از مطالعات اسنادی و میدانی استفاده شده است. جامعه آماری پژوهش حاضر را کلیه سرپرستان خانوارهای بخش مذکور (908N=) تشکیل می دهند که با استفاده از فرمول کوکران و به روش نمونه گیری طبقه ای چندمرحله ا ی، 206 نفر به عنوان نمونه انتخاب شده‌اند. ابزار جمع آوری اطلاعات میدانی پرسشنامه ای بوده، که روایی صوری آن با استفاده از نظرات اساتید دانشگاهی و کارشناسان مربوطه و پایایی آن با استفاده از ضریب آلفای کرونباخ مورد تایید قرار گرفت. نتایج استفاده از تکنیک تحلیل عاملی،پنج عامل را در تبین اثرات گردشگری برنواحی روستایی بخش شاهو شناسایی کرد که به ترتیب اهمیت عبارت اند از: عامل اقتصادی (35/20 درصد)، کالبدی (933/16 درصد)، اجتماعی فرهنگی(351/13 درصد)، زیست محیطی (297/13 درصد) و بهداشتی (997/10 درصد). لازم به ذکر است، پنج عامل مذکور 928/74 درصد از کل واریانس اثرات ورود گردشگران بر نواحی روستایی بخش شاهو را تبیین می کنند.

تالابها علاوه بر نقش مهم اکولوژیکی، دارای نقش های متعدد اقتصادی، اجتماعی و حتی سیاسی نیز میباشند. از جمله انتظار میرود ایران به عنوان بنیانگذار کنوانسیون بین المللی حفظ تالابها- رامسر، اقدامات اساسی برای حفظ تالا بهای خود، من جمله تالاب انزلی ایفاء نماید. تالاب انزلی مهمترین تالاب جنوبی منطقه خزر به شمار م یرود که به دلیل تنوع زیاد زیستگاه جانوری-گیاهی و همچنین به عنوان محل تغذیه، استراحت، تولید مثل، مهاجرت و زمستان- گذرانی پرندگان، از ویژگ یهای مطلوب یک مقصد گردشگری برخوردار است. به همین دلیل، تحقیق حاضر درصدد است تا به بررسی عوامل بازاریابی موثر بر جذب گردشگر در این تالاب بپردازد. با توجه به پیشینه تحقیق و نیز مبانی نظری، مدل نظری تحقیق طراحی و بر اساس آن، پنج فرضیه اساسی برای آزمون تجربی تدوین گردید. جهت انجام تحقیق حاضر از روش تحقیق توصیفی- تحلیلی استفاده شده است. برای جمع آوری اطلاعات از ابزار پرسشنامه استفاده شده که توسط 347 نفر از گردشگران تالاب انزلی تکمیل شده است. برای توصیف و تحلیل داد ه ها از آمار ه های توصیفی و نیز آمار ه های تحلیلی استفاده گردیده است. نتایج پژوهش نشان داد که همبستگی معناداری بین برند شهر(اصالت، شخصیت و موقعیت یابی)، رضایتمندی، عملکرد، سیاس تگذاری و تبلیغات موثر با جذب گردشگر وجود دارد. به طور کلی نتایج تحقیق بیانگر آن است که در منطقه مورد مطالعه، ظرفیت های مناسبی برای بازاریابی گردشگری وجود دارد و از جمله آنها، ظرفیت های بازاریابی اجتماعی است که در آن با استفاده از خود گردشگران میتوان به توسعه گردشگری پرداخت. در پایان این مقاله، پیشنهادهایی جهت ارتقاء برنام هریزی و توسعه گردشگری در منطقه مورد مطالعه ارایه شده است.

هدف اصلی پژوهش حاضر شناسایی شاخصه های توسعه گردشگری روستایی در حوزه فرهنگی در روستای حیدرآباد از توابع شهرستان ایلام بوده است. این پژوهش به لحاظ هدف از نوع کاربردی، به لحاظ ماهیت، کمی و از لحاظ شیوه جمع‌آوری اطلاعات از نوع تحقیقات پیمایشی است. جامعه آماری این پژوهش شامل سه گروه کارشناسان، خانوارهای ساکن در روستاو گردشگران بود که نمونه‌های آماری گروه کارشناسان و خانوارهای ساکن در روستا به صورت سرشماری و نمونه‌های آماری جامعه گردشگران به شیوه نمونه گیری در دسترس انتخاب شدند. . در مجموع 250 نفر به عنوان نمونه آماری پژوهش مورد مطالعه قرار گرفتند. ابزار اصلی گردآوری اطلاعات پرسشنامه محقق ساخته‌ای است که مبنای طراحی آن بررسی منابع داخلی و خارجی، اهداف و سوالات پژوهش بوده است. روایی ابزار پژوهش توسط پانل صاحب‌نظران ترویج و توسعه روستایی دانشگاه آزاد اسلامی واحد ایلام و نیز خبرگان گردشگری روستایی استان ایلام بررسی و مورد تایید قرار گرفت و جهت سنچش پایایی از ضریب آلفای کرونباخ (96%) استفاده گردید. جهت شناسایی مولفه های توسعه گردشگری از تحلیل عاملی اکتشافی استفاده شد. نتایج بدست آمده از تحلیل عاملی نشان داد که در حوزه فرهنگی، سازو کارهای تبلیغاتی با درصد واریانس 93/21) به عنوان مهم ترین مولفه های توسعه گردشگری روستای حیدرآبادشناسایی شده اند.