فهرست مطالب
فصلنامه علوم زیستی ورزشی
پیاپی 52 (بهار 1401)
- تاریخ انتشار: 1401/03/31
- تعداد عناوین: 8
-
-
صفحات 1-13
عوامل میانجی بسیاری از جمله کمرین در روند اثرگذاری فعالیت های ورزشی بر چاقی نقش دارند. در این تحقیق اثر تمرینات تناوبی شدید (HIIT) بر سطوح سرمی کمرین و شاخص مقاومت به انسولین مردان جوان چاق بررسی شده است. بدین منظور 20 مرد جوان چاق داوطلبانه در تحقیق شرکت کردند و به صورت تصادفی به دو گروه تجربی (10=n، سن 71/4± 91/19 سال، قد 21/12±51/179 سانتی متر، وزن 40/10±40/98 کیلوگرم) و کنترل (10=n، سن 24/2± 22/19 سال، قد 05/10±01/180 سانتی متر، وزن 60/11±90/98 کیلوگرم) تقسیم شدند. گروه تمرین به مدت 6 هفته و هر هفته 4 جلسه تمرین تناوبی شدید را اجرا کردند. از آزمودنی ها پیش و پس از 6 هفته اجرای HIIT خون گیری به عمل آمد. تحلیل داده ها با استفاده از آزمون های آماری t مستقل و t همبسته نشان داد، وزن بدن آزمودنی ها، سطوح سرمی کمرین، انسولین، گلوکز و شاخص مقاومت به انسولین در گروه تمرین در مقایسه با پیش از تمرین و گروه کنترل کاهش معناداری داشت (05/0 <p). به نظر می رسد تغییرات مشاهده شده در سطوح کمرین سرمی و شاخص مقاومت به انسولین، به دلیل کاهش وزن بوده است و پیشنهاد می شود از تمرینات تناوبی شدید به عنوان برنامه تمرینی جدید در افراد چاق برای کاهش وزن استفاده شود.
کلیدواژگان: تمرین تناوبی شدید، چاقی، کمرین، گلوکز، مقاومت انسولین -
صفحات 15-32اختلال در عملکرد عصبی-عضلانی به همراه کاهش فعالیت بدنی سبب بروز پیامدهای چشمگیری بر عملکرد عضلانی می شود. ازاین رو هدف از پژوهش حاضر بررسی اثر یک دوره تمرین مقاومتی و ترکیبی بر بیان ژن های MST1 و MAFbx عضله پلانتاریس و آزمون های رفتاری موش های صحرایی نر ویستار پیش از کاهش فعالیت بدنی به شکل لیگاسیون عصب نخاعی بود. 24 سر موش صحرایی نر 8 هفته ای با وزن 20±250 گرم به روش تصادفی ساده به 3 گروه مساوی تقسیم شدند: 1. گروه شم - لیگاسیون (Sham-SNL)، 2. گروه تمرین مقاومتی - لیگاسیون (SNL-S) و 3. گروه تمرین ترکیبی - لیگاسیون (SNL-CO). در هر سه گروه، پس از اتمام پروتکل تمرین، سه شاخه عصب سیاتیک به طور محکم گره زده شد. مدت پروتکل SNL، 4 هفته بود. در پایان پروتکل، عضله پلانتاریس استخراج شد. به منظور اندازه گیری بیان ژن های موردنظر از روش Real-Time PCR استفاده شد. بیان ژن MST1 و MAFbx در گروه Sham-SNL نسبت به گروه های تمرین به طور غیرمعنا داری بالاتر بود (05/0<P). از طرف دیگر، نتایج آزمون آنوای یکطرفه و آزمون توکی نشان داد که اختلاف معنا داری در هایپرآلژزیای حرارتی و آلوداینیای مکانیکی بین گروه شم و گروه های تمرین وجود دارد (05/0>P). با توجه به تغییر معنا دار آزمون های رفتاری در گروه شم نسبت به گروه های تمرین می توان ادعا کرد که تمرینات مقاومتی و ترکیبی برای بهبود درد نوروپاتیک می تواند مفید باشد.کلیدواژگان: آزمون های رفتاری، تمرین ترکیبی و مقاومتی، لیگاسیون عصب نخاعی، MST1، MAFbx
-
صفحات 33-48تمرینات مقاومتی (RT) از مهم ترین برنامه های تمرینی در بیشتر ورزش ها از جمله ورزش سنگ نوردی است. این تمرینات از طریق افزایش قدرت و استقامت عضله نقش مهمی در بهبود عملکرد ورزشی دارد. به تازگی استفاده از محدودیت جریان خون (BFR) به عنوان روشی برای بهبود کارایی RT پیشنهاد شده است. ازاین رو هدف از تحقیق حاضر، بررسی تاثیر 4 هفته تمرین مقاومتی با و بدون محدودیت جریان خون بر عوامل هورمونی آنابولیک، نیتریک اکساید و لاکتات مردان سنگ نورد بود. در این تحقیق نیمه تجربی، به صورت هدفمند 20 سنگ نورد مرد نخبه با میانگین سنی 42/1±3/23 سال و درصد چربی 25/2±1/13درصد و حداقل 2 سال سابقه تمرینی با تخصیص تصادفی در دو گروه تمرین با BFR و تمرین بدون BFR قرار گرفتند. برنامه تمرین مقاومتی 3 جلسه در هفته و به مدت 4 هفته و هر جلسه به مدت 80 دقیقه با شدت تمرین30 درصد حداکثر قدرت بیشینه با یا بدون BFR بود. خون گیری در چهار مرحله حالت پایه، پس از آزمون ورزشی اولیه، پس از 4 هفته تمرین در حالت پایه و بلافاصله پس از قرارداد سنگ نوردی پس آزمون به منظور تعیین سطوح سرمی IGF-1، NO، هورمون رشد و لاکتات خون اخذ شد. در نهایت، داده های حاصله با آزمون تحلیل واریانس با اندازه گیری مکرر در سطح معنا داری کمتر از 05/0 تجزیه وتحلیل شدند. در مرحله پیش آزمون، افزایش غلظت IGF-1، NO، هورمون رشد و لاکتات در گروه BFR بیشتر از بدون BFR بود (05/0>P). علاوه بر این، افزایش مقادیر استراحتی NO تنها در گروه BFR معنا دار بود (05/0>P)، اما مقادیر استراحتی IGF-1، GH و لاکتات خون در گروه بدون BFR تغییر معنا داری نداشت (05/0<P). همچنین، پاسخ ورزشی IGF-1، NO و GH صرفا در گروه BFR به طور معنا داری افزایش یافت (05/0>P). به نظر می رسد تمرین با BFR احتمالا روشی مناسب برای دستیابی کارامدتر و موثر به سازگاری های تمرینی است، لیکن تا زمان انجام مطالعات بیشتر نتایج تحقیق حاضر باید بااحتیاط استفاده شود.کلیدواژگان: سنگ نوردی، محدودیت جریان خون، نیتریک اکساید، هورمون رشد، IGF-1
-
صفحات 49-66
مصرف سیگار به بیماری و ناتوانی و مرگ ومیر زودرس منجر می شود. تحقیق حاضر با هدف بررسی اثر 6 هفته تمرین تنفسی بر کربوکسی هموگلوبین (COHb)، حجم متوسط پلاکتی (MPV)، تعداد پلاکت (PLT)، لاکتات و سطح اشباع اکسیژن (SpO2)، و برخی شاخص های همودینامیکی مانند ضربان قلب و فشار خون و VO2max افراد سیگاری انجام گرفت.در تحقیق نیمه تجربی حاضر 20 مرد سیگاری به روش نمونه گیری هدفمند انتخاب و به صورت تصادفی به دو گروه تمرین (10=n) و کنترل (10=n) تقسیم شدند. تمرین تنفسی به مدت 6 هفته، 5 جلسه در هفته، دو بار در روز انجام گرفت. برای تجزیه وتحلیل آماری داده ها از آزمون آنکوا برای بررسی تفاوت بین گروهی استفاده شد (05/0>P). نتایج نشان داد که 6 هفته مداخله تمرین تنفسی موجب کاهش معنادار COHb (001/0=P)، MPV (001/0=P)، PLT (001/0=P)، فشارخون سیستولی (008/0=P) و دیاستولی (03/0=P) و ضربان قلب (001/0=P) و افزایش معنادار SpO2 (001/0=P) در گروه تمرین در مقایسه با گروه کنترل شد. تفاوت معناداری در شاخص توده بدنی، حداکثر اکسیژن مصرفی و سطح لاکتات خون بین دو گروه مشاهده نشد (05/0<P). براساس نتایج، اجرای تمرین تنفسی توسط افراد سیگاری با توجه به نتایج مطلوب می تواند در حفظ و ارتقای سلامتی آنها و کاهش عوارض ناشی از مصرف سیگار مفید باشد.مصرف سیگار به بیماری و ناتوانی و مرگ ومیر زودرس منجر می شود. تحقیق حاضر با هدف بررسی اثر 6 هفته تمرین تنفسی بر کربوکسی هموگلوبین (COHb)، حجم متوسط پلاکتی (MPV)، تعداد پلاکت (PLT)، لاکتات و سطح اشباع اکسیژن (SpO2)، و برخی شاخص های همودینامیکی مانند ضربان قلب و فشار خون و VO2max افراد سیگاری انجام گرفت.در تحقیق نیمه تجربی حاضر 20 مرد سیگاری به روش نمونه گیری هدفمند انتخاب و به صورت تصادفی به دو گروه تمرین (10=n) و کنترل (10=n) تقسیم شدند. تمرین تنفسی به مدت 6 هفته، 5 جلسه در هفته، دو بار در روز انجام گرفت. برای تجزیه وتحلیل آماری داده ها از آزمون آنکوا برای بررسی تفاوت بین گروهی استفاده شد (05/0>P). نتایج نشان داد که 6 هفته مداخله تمرین تنفسی موجب کاهش معنادار COHb (001/0=P)، MPV (001/0=P)، PLT (001/0=P)، فشارخون سیستولی (008/0=P) و دیاستولی (03/0=P) و ضربان قلب (001/0=P) و افزایش معنادار SpO2 (001/0=P) در گروه تمرین در مقایسه با گروه کنترل شد. تفاوت معناداری در شاخص توده بدنی، حداکثر اکسیژن مصرفی و سطح لاکتات خون بین دو گروه مشاهده نشد (05/0<P). براساس نتایج، اجرای تمرین تنفسی توسط افراد سیگاری با توجه به نتایج مطلوب می تواند در حفظ و ارتقای سلامتی آنها و کاهش عوارض ناشی از مصرف سیگار مفید باشد.
کلیدواژگان: تمرین تنفسی، حداکثر اکسیژن مصرفی، سیگاری، فعالیت پلاکت، کربوکسی هموگلوبین، لاکتات، همودینامیک -
صفحات 67-84پژوهش حاضر با هدف بررسی تاثیر 8 هفته تمرین مقاومتی دایره ای بر برخی سایتوکاین های التهابی، فشار خون و مقاومت به انسولین در زنان چاق مبتلا به پیش - پرفشار خونی انجام گرفت. به این منظور 24 زن چاق مبتلا به پیش-پرفشار خونی (با میانگین سن 43/4±73/44سال، شاخص توده بدن 8/3±39/32 کیلوگرم بر مجذور متر، سطح فشار خون سیستولی 61/0±21/13 و دیاستولی 33/0±65/8 میلی متر جیوه) به روش در دسترس انتخاب و به طور تصادفی به دو گروه تمرینCRT (12نفر) و کنترل (12نفر) تقسیم شدند. مداخله شامل 8 هفته تمرین مقاومتی دایره ای، با تواتر 3 جلسه در هفته و هر جلسه به مدت 50 تا 60 دقیقه (15 دقیقه گرم کردن، 30 دقیقه کار با وزنه، 10 دقیقه سرد کردن) بود. حرکات مقاومتی با شدت 40 درصد 1RM برای حرکات بالاتنه و 60 درصد 1RM برای حرکات پایین تنه اجرا شد. اندازه گیری ها و نمونه گیری خونی پیش و پس از 8 هفته تمرین انجام گرفت. داده ها از طریق آزمون های شاپیروویلک و آزمون تحلیل واریانس با طرح 2×2 در سطح معناداری 05/0˂P تحلیل شدند. نتایج پژوهش نشان داد که 8 هفته تمرین مقاومتی دایره ای بر درصد چربی بدن (007/0=P)، نسبت کمر به لگن (017/0=P)، فشار خون سیستولی (000/0=P)، دیاستولی (016/0=P)، و مقاومت به انسولین (043/0=P)، اثر معناداری دارد، ولی در سایتوکاین های التهابی IL-1β و TNF-α معنادار نبوده است (05/0 ≤P)، علت می تواند نوع تمرین انتخابی باشد. تمرینات بسته به شدت، تواتر و طول دوره می توانند به میزان متفاوتی بر سطوح سایتوکاین های التهابی تاثیر بگذارند.کلیدواژگان: پیش-پرفشار خونی. تمرین مقاومتی دایره ای، چاقی، فاکتور نکروز تومور آلفا اینترلوکین-1 بتا
-
صفحات 85-100
مایونکتین یک مایوکاین درگیر در فرایندهای متابولیکی است که با چاقی مرتبط است. اما نقش ورزش روی مایونکتین نوجوانان چاق مشخص نشده است. هدف از تحقیق حاضر بررسی اثر 10 هفته تمرین مقاومتی بر سطح سرمی مایونکتین و شاخص های آنتروپومتریک مرتبط با کاهش وزن در نوجوانان چاق بود. در این تحقیق نیمه تجربی، 16 نفر از نوجوانان پسر چاق با میانگین سن 61/0±94/17 سال و شاخص توده بدنی بین 30 تا 35kg/m2 ، به صورت هدفمند انتخاب شدند و به طور تصادفی، به تساوی در دو گروه تجربی و کنترل قرار گرفتند. گروه تمرین، برنامه تمرین مقاومتی را با شدت 40 تا 85 درصد 1RM، 3 جلسه در هفته، به مدت 10 هفته اجرا کردند. پیش از شروع برنامه تمرینی و 48 ساعت پس از آخرین جلسه تمرین، مقادیر سرمی مایونکتین و شاخص های مرتبط با ترکیب بدنی آزمودنی ها اندازه گیری شد. تحلیل داده ها با استفاده از آزمون t وابسته و تحلیل کوواریانس در سطح معنا داری 05/0 P<انجام گرفت. تحلیل داده ها نشان داد که 10 هفته تمرین مقاومتی، موجب افزایش معنا داری سطح سرمی مایونکتین (0001/0=P) در گروه تجربی نسبت به گروه کنترل شد. همچنین مقادیر وزن (015/0=P)، شاخص توده بدن (020/0=P) و درصد چربی (0001/0=P) در گروه تجربی کاهش معنا داری داشت (05/0>P). هرچند بین گروه تجربی و کنترل در میزان درصد چربی بدن (0001/0=P)، اختلاف معنا داری به دست آمد. اما، بین وزن و شاخص توده بدن اختلاف معنا داری مشاهده نشد (05/0>P). نتایج این تحقیق نشان داد ورزش از نوع مقاومتی با اثر بر میزان مایونکتین، می تواند شاخص های تن سنجی مرتبط با اضافه وزن و چاقی را تحت تاثیر قرار دهد و در کاهش خطر بالقوه ابتلا به برخی بیماری های مرتبط با چاقی موثر باشد.
کلیدواژگان: چاقی و اضافه وزن، شاخص های آنتروپومتریک، مایوکاین، مایونکتین -
صفحات 101-118تحقیق حاضر به بررسی تاثیر 8 هفته تمرین تداومی و تناوبی شدید بر شاخص های سرمی محور GH/IGF-1 و عملکرد مردان جوان فعال می پردازد. در این مطالعه نیمه تجربی، 20 مرد جوان (18-25 ساله) انتخاب و به صورت تصادفی در دو گروه همگن تمرین تداومی (10= n) و HIIT (10= n) جایگزین شدند و در یک دوره تمرینی هشت هفته ای شرکت کردند. فعالیت اصلی گروه تمرین تداومی شامل 30 تا 50 دقیقه دویدن تداومی با شدت 50-70 درصد ضربان قلب ذخیره (HRR) بود. تمرینات گروه HIIT سه دوره با چهار تکرار و 15-30 ثانیه دویدن با شدت 85-95 درصد HRR در هر تکرار بود. خون گیری از تمام آزمودنی ها در سه مرحله پیش آزمون، بلافاصله پس از جلسه اول و 48 ساعت پس از آخرین جلسه تمرین انجام گرفت.بررسی ها نشان داد که پس از یک جلسه تمرین تداومی یا HIIT مقدار IGF-1 تام به طور معناداری در هر دو گروه کاهش یافته (0001/0=P، ، 63/21=2،36F)، درحالی که غلظت سرمی GH به طور معنا داری در هر دو گروه افزایش یافته است (04/0=P). افزون بر این پس از 8 هفته، هیچ یک از شیوه های تمرینی تغییری در غلظت IGF-1 تام ایجاد نکرد (78/0=P)؛ اما غلظت GH در هر دو گروه افزایش یافت (001/0=P). همچنین غلظت IGF-1 آزاد پس از 1 جلسه و 8 هفته تمرین در هر دو گروه به صورت معناداری افزایش یافت (001/0=P). در مقابل، ALS در آزمون مرحله سوم در هر دو گروه کاهش معنا داری داشته است (001/0=P) و مقادیر IGFBP3 در هیچ یک از دو گروه تغییر نکرد (64/0=P). همچنین افزایش VO2max در هر دو گروه معنا دار بود (001/0=P)، ولی این افزایش در گروه HIIT بیشتر بود (032/0=P، 49/5=1،17F).نتیجه گیری: به نظر می رسد استفاده از هر دو شیوه تمرینی تداومی و تناوبی می تواند سازگاری های مثبتی در راستای بهبود استقامت قلبی-عروقی و تندرستی فرد ایجاد کند، ولی با در نظر گرفتن مواردی مثل افزایش IGF-1 آزاد و VO2max، تمرینHIIT روش مناسب تری است.کلیدواژگان: آمادگی هوازی، عامل رشد شبه انسولینی-1، مردان جوان، هورمون رشد
-
صفحات 119-136
پژوهش حاضر با هدف بررسی تاثیر سه ماه مداخلات سبک زندگی شامل تمرین هوازی غیرنظارت شده با شدت متوسط و رژیم غذایی کم کالری بر شاخص های هورمونی، متابولیکی و آنتروپومتریکی زنان نابارور دارای اضافه وزن و چاق مبتلا به سندروم تخمدان پلی کیستیک (PCOS) انجام گرفت. روش این پژوهش تجربی با طرح پیش آزمون-پس آزمون و رویکرد کاربردی بود. از بین زنان نابارور مبتلا به PCOS مراجعه کننده به بیمارستان آرش تهران، 20 نفر (سن 5/2±9/27 سال، وزن 05/8±36/81 کیلوگرم و شاخص توده بدن 97/1±27/30 کیلوگرم بر متر مربع)، به عنوان نمونه آماری انتخاب و به طور تصادفی به دو گروه تجربی (10 نفر) و شاهد (10 نفر) تقسیم شدند. برنامه تمرینی و رژیم غذایی براساس مشخصات فردی آزمودنی های گروه تجربی تجویز شد. شاخص های هورمونی، متابولیکی و آنتروپومتریکی آزمودنی ها پیش و پس از سه ماه اندازه گیری شد. مقایسه درون گروهی با آزمون t همبسته و مقایسه بین گروهی با آزمون آنکوا در نرم افزار SPSS صورت گرفت (05/0<p). در گروه تجربی کاهش معنا دار هورمون آنتی مولرین (016/0=P) و تستوسترون تام (000/0=P) مشاهده شد. همچنین وزن، BMI، WC، WHR (000/0=P)، فشار خون سیستولی (003/0=P)، گلوکز خون ناشتا (019/0=P)، TG (000/0=P) و LDL (035/0=P) کاهش معنا دار و HDL (002/0=P) افزایش معنا داری یافت. بنابراین، پیشنهاد می شود این گونه مداخلات پیش از شروع یا همزمان با درمان پزشکی، برای زنان نابارور دارای اضافه وزن و چاق مبتلا به PCOS تجویز شود.
کلیدواژگان: تمرین هوازی، ذخیره تخمدان، رژیم غذایی، هایپرآندروژنیسم، هورمون آنتی مولرین
-
Pages 1-13
Many mediating factors, including chemerin, play a role in the process of the effect of sport activities on obesity. In this study, the effect of High Intensity Interval Training (HIIT) on serum Chemerin levels and insulin resistance index of obese young men was investigated. For this purpose, 20 obese young men voluntarily participated in the study and were randomly divided into two experimental (n = 10, age: 19.91 ± 4.71 years, height: 179.51 ± 12.21 cm, weight: 98.40 ± 10.40 kg) and control (n = 10, age: 19.22 ± 2.24 years, height: 180.01 ± 10.05 cm, weight 98.90 ± 11.60 kg) groups. The training group performed 4 sessions of HIIT per week and for 6 weeks. Blood samples were taken from subjects, pre and post six weeks of HIIT. Data analysis using independent t-test and paired t-test showed that the subjects' body weight, serum Chemerin, Insulin and Glucose levels and, insulin resistance index in training group were significantly reduced (p < 0.05) compared to the pre-training and control group. The changes observed in serum Chemerin levels and insulin resistance index appear to have been due to weight loss, and it is suggested that HITT can be used as a new training program in obese individuals for weight lost.
Keywords: Chemerin, glucose, high intensity interval training, insulin resistance, Obesity -
Pages 15-32Neuromuscular dysfunction along with reduced physical activity has significant consequences on muscle function. Therefore, the aim of the present study was to investigate the effect of resistance and combined training on the MST1 and MAFbx genes expression in Plantaris muscle and behavioral tests in male Wistar rats before decreased physical activity in the form of spinal cord ligation (SNL).twenty four 8-week-old male rats with the mean weight of 250± 20 grams were randomly devided into 3 groups: 1) Sham-Spinal Nerve Ligation (Sham-SNL), 2) Resistance Training-Spinal Nerve Ligation (SNL-S), 3) Combined training-Spinal Nerve Ligation (SNL-CO). In all three groups, three branches of the sciatic nerve of rats were tightly tied after the end of training protocol. The duration of the SNL protocol was 4 weeks. At the end of the protocol, Plantaris muscle was extracted. Real-Time PCR method was used to measure the mRNA expression of the genes. MST1 and MAFbx gene expression in the Sham-SNL group was non-significantly higher than the training groups (P <0.05). On the other hand, the results of one-way ANOVA and Tukey’s tests showed that there is a significant difference in thermal hyperalgesia and mechanical allodynia test between Sham-SNL group and training groups (P <0.05). Considering the significant change of behavioral tests in the sham group compared to the training groups, it can be claimed that resistance and combination training can be useful for improving neuropathic pain.Keywords: Behavioral tests, Combined, resistance training, SNL, MST1, MAFbx
-
Pages 33-48Angiogenesis and increased capillary density of skeletal muscle is one of the potential physiological changes during the flow restriction exercise (BFR). Therefore, the aim of this research was to evaluate the Effects of 4 weeks resistance training with and without blood flow restriction on GH, IGF-1, NO and Lactate in male rock climbers. In this semi-experimental study, 20 elite climbers (aged 23±1.43 years; body fat percent 13.1±2.25%; 2 years athletic training history) in a randomized and double-blind design were divided in two equal rock climbing with blood flow restriction (BFR) or rock climbing without blood flow restriction (NBFR) groups Resistance training program was three sessions per week for 4 weeks and each session was 80 minutes with a training intensity of 30% of maximum strength and six movements. Blood samples were obtained in the 4 phases: before and 24 hours after rock climbing protocols in per and post-test. Vascular endothelial growth factor and Growth Hormone were analyzed. Finally, Data were analyzed independent and independent T test. The significance level was set at p<0.05. In the pretest, the increase in concentrations of IGF-1, NO, growth hormone and lactate in the BFR group was greater than NBFR (P <0.05). In addition, the increase in resting NO values was significant only in the BFR group (P <0.05) but the change in resting levels of IGF-1, GH and blood lactate was not significant in the NBFR group (P <0.05). Also, the exercise induced response of IGF-1, NO and GH increased significantly in the .Keywords: Blood flow restriction, rock climbing, vascular endothelial growth factor, growth hormone
-
Pages 49-66
Smoking leads to disease, disability and premature death. This research aims to investigate the effect of six weeks of breathing exercise on carboxyhemoglobin (COHb), mean platelet volume (MPV), platelet count (PLT), lactate and oxygen saturation level (SpO2), and some hemodynamic indices such as heart rate, blood pressure and VO2max of smokers. In this quasi-experimental research, 20 male smokers were selected by targeted sampling and randomly divided into two exercise (n=10) and control (n=10) groups. Breathing exercise was done twice a day for six weeks, 5 sessions per week. For statistical analysis of data, ANCOVA test was used to examine the between groups differences (P<0.05). The results showed that 6 weeks of breathing exercise intervention significantly reduced COHb (P=0.001), MPV (P=0.001), PLT (P=0.001), systolic (P=0.008) and diastolic (P=0.03) blood pressure and heart rate (P=0.001) and a significant increase in SpO2 (P=0.001) in the training group compared to the control group. There was no significant difference in body mass index, maximum oxygen consumption and blood lactate level between the two groups (P<0.05). According to the results, performing breathing exercises by smokers can be useful in maintaining and improving their health and reducing the side effects caused by smoking.
Keywords: Breathing exercise, COHb, Hemodynamics, lactate, MPV, VO2max, smokers -
Pages 67-84The aim of this study was to investigate the effects of eight weeks Circuit Resistance Training (CRT) on some inflammatory cytokines, blood pressure and insulin resistance in pre-hypertensive obese women. For this purpose, 24 pre-hypertensive obese women (mean age: 44.73±4.43 years, body mass index: 32.39±3.8 kg/m2, systolic: 13.21±0.61 mmHg and diastolic: 8.65±0.33 mmHg blood pressure levels), were conveniently selected and randomly divided into CRT training (n=12) and Control (n=12) groups. The intervention consisted of 8 weeks of circuit resistance training, with a frequency of 3 sessions per week, and each session lasted 50 to 60 minutes (15 minutes of warm-up, 30 minutes of weight training, and 10 minutes of cooling). Resistance trainings were performed with an intensity of 40% 1RM for upper body and 60% 1RM for lower body movements. Measurements and blood sampling were done pre and post 8 weeks of training. Data were analyzed using Shapiro-Wilks and analysis of variance with a 2×2 design at a significance level of p˂0.05. The results showed that 8 weeks of CRT have significant effects on body fat percent (p=0.007), Waist to Hip Ratio (p=0.017), systolic (p<0.0005) and diastolic (p=0.016) blood pressure and insulin resistance (p=0.043). However, it was not significant in the inflammatory cytokines IL-1β and TNF-α (P ≤ 0.05). The reason could be the type of exercise selected. Depending on the intensity, frequency and duration of the training, they can affect the levels of inflammatory cytokines to a different extent.Keywords: Circuit Resistance Training, Interleukin-1 beta, pre-hypertension, tumor necrosis factor alpha
-
Pages 85-100
Myonectin is a myokine involved in metabolic processes associated with obesity. But the role of exercise on myonectin in obese adolescents has not been determined. The aim of this study was to investigate the effect of ten weeks of resistance training on the serum myonectin level and anthropometric indices related to weight loss in obese adolescents. In this quasi-experimental study, 16 obese male adolescents with mean age of 17.94±0.61 years and a body mass index between 30 and 35 kg/m2 were targeted selected and randomly divided into two equal experimental and control groups. The training group performed a resistance training program with an intensity of 40-85% of 1RM, for 10 weeks and 3 sessions per week. Before starting the training program and 48 hours after the last training session, serum myonectin levels and indices related to subjects' body composition were measured. Data analysis was performed using dependent t-test and analysis of covariance at a significance level of P=0.05. Data analysis showed that 10 weeks of resistance training significantly increased serum myonectin level (P=0.0001) in the experimental group compared to the control group. Also, the values of weight (P=0.015), body mass index (P=0.020) and fat percentage (P=0.0001) were significantly decreased in the experimental group (P<0.05). However, there was a significant difference between the experimental and control groups in the percentage of body fat (P=0.0001). However, no significant difference was observed between weight and body mass index (P<0.05). The results of this study showed that resistance training with an effect on the amount of myonectin can affect anthropometric indices related to overweight and obesity and can be effective in reducing the potential risk of some obesity-related diseases.
Keywords: Anthropometric Indices, Myokine, Myonectin, Obesity, Overweight -
Pages 101-118The present study investigates the effect of 8 weeks of continuous and high intensity interval training on serum GH/IGF-1 indices and performance of active young men. In this quasi-experimental study, 20 young men (18-25 years old) were selected and randomly assigned into two homogenous groups of continuous training (n=10) and HIIT (n=10) and participated in an eight-weeks training course. The main activity of the continuous training group consisted of 30-50 minutes of continuous running with an intensity of 50-70% of heart rate reserve (HRR). HIIT group training were three sets of four repetitions and 15-30 seconds of running with an intensity of 85-95% HRR in each repetition. Blood samplings were taken from all subjects in three stages of pre-test, immediately after the first session and 48 hours after the last training session. Investigations showed that after a session of continuous training or HIIT, the amount of total IGF-1 decreased significantly in both groups (P = 0.0001), while the serum concentration of GH significantly increased in both group (P=0.04). Moreover, after 8 weeks, none of the training methods caused a change in total IGF-1 concentration (P=0.78); But GH concentration increased in both groups (P=0.001). Also, free IGF-1 concentration increased significantly after 1 session and 8 weeks of training in both groups (P=0.001). On the other hand, ALS has decreased significantly in the third stage test in both groups (P=0.001) and IGFBP3 values did not change in any of the two groups (P=0.64). Also, the increase in VO2max was significant in both groups (P=0.001), but this increase was greater in the HIIT group (P=0.032, F=5.49, 1.17). It seems that the use of both continuous and interval training methods can create positive adaptations toward improving participants’ cardiovascular endurance and health, but considering factors such as increasing free IGF-1 and VO2max, HIIT training is a more appropriate method.Keywords: aerobic fitness, growth hormone, insulin-like growth factor -1, young male
-
Pages 119-136
The aim of this study was to investigate the effect of three months of lifestyle interventions including unsupervised moderate intensity aerobic exercise and low-calorie diet on hormonal, metabolic and anthropometric parameters in overweight and obese infertile women with polycystic ovary syndrome (PCOS). The method of this study was experimental with pretest-posttest design and applied approach. Among infertile women with PCOS referred to Arash Hospital in Tehran, 20 women (age 27.9±2.5 years, weight 81.36±8.05 kg and body mass index 30.27±1.97 kg/m2) were selected as the statistical sample and randomly were divided into two experimental (n=10) and control (n=10) groups. Exercise program and diet were prescribed based on the demographic characteristics of the experimental group. Hormonal, metabolic and anthropometric parameters of the subjects were measured before and after three months.Intragroup comparison was performed with paired sample t-test and intergroup comparison with ANKOVA test in spss software (P<0.05). In the experimental group, a significant decrease in antimullerian hormone (P=0.016) and total testosterone (P=0.000) was observed. Also, weight, BMI, WC, WHR (P=0.000), systolic blood pressure (P=0.003), fasting blood glucose (P=0.019), TG (P=0.000) and LDL (P=0.035) significantly decreased and HDL (P=0.002) significantly increased. Therefore, it is recommended that this type of interventions be prescribed before or simultaneously with medical treatment for overweight and obese infertile women with PCOS.
Keywords: aerobic exercise, Antimullerian hormone, Diet, Hyperandrogenism, Ovarian reserve
©2000-2024 magiran.com All Rights Reserved.