فهرست مطالب

مجله دانشکده پزشکی اصفهان
پیاپی 701 (هفته اول اسفند 1401)

  • تاریخ انتشار: 1401/12/10
  • تعداد عناوین: 3
|
  • سحر روان شاد، فرزانه قدمگاهی مقدم*، صدف حسنی، حسین رحیمی، ابوالقاسم الهیاری، مینا اکبری راد، محمدرضا طاهری، مریم عمادزاده، زهرا مذهب، محمد معینی نوده، سجاد عطایی عظیمی، مصطفی کمندی، محسن صدیق شمسی، سمانه سجادی صفحات 1059-1066
    مقدمه

    یکی از اصلی ترین درمان ها جهت کاهش عواقب ناشی از خون ریزی به دنبال ترومبوسیتوپنی، تزریق پلاکت است. عدم افزایش متناسب این رده از سلول های خونی متعاقب تزریق پلاکت، تحت عنوان مقاومت پلاکتی شناخته می شود. هدف از این مطالعه، بررسی میزان شیوع مقاومت پلاکتی و عوامل موثر و پیش گویی کننده ی آن می باشد.

    روش ها

    در یک مطالعه ی مقطعی- تحلیلی، 73 بیمار مبتلا به ترومبوسیتوپنی شدید، در زمینه ی لوکمی و کم خونی آپلاستیک، در بخش هماتولوژی- انکولوژی دو بیمارستان اصلی ارجاعی شهر مشهد مورد ارزیابی قرار گرفتند. تزریق پلاکت در بیمارانی که پلاکت کمتر از 10000 در هر میکرولیتر خون و یا کمتر از 20000 در هر میکرولیتر و تب بیشتر یا مساوی 38 درجه ی سانتی گراد داشتند، انجام شد. سطح پلاکت قبل و 60 دقیقه بعد از تزریق این فرآورده ی خونی اندازه گیری و بعد از محاسبه ی سطح بدنی (مترمربع)، میزان افزایش تصحیح شده ی پلاکت محاسبه گردید. در صورتی که این میزان بیشتر یا مساوی 10000 در هر میکرولیتر خون بود، عدم مقاومت به تزریق پلاکت محسوب شده و در غیر این صورت مقاومت به تزریق پلاکت در نظر گرفته می شد.

    یافته ها

    تعداد 55 بیمار (75/3 درصد) مقاومت پلاکتی داشتند. این عارضه در گروهی که تعداد واحد پلاکت بیشتری دریافت کرده بودند شیوع بیشتری داشت. همچنین بیماران با دریافت واحدهای آفرزیس بیشتر، مقاومت پلاکتی کمتری نشان دادند.

    نتیجه گیری

    با توجه به اینکه مقاومت پلاکتی با دریافت واحد پلاکتی بیشتر ارتباط دارد، تزریق پلاکت تنها باید در موارد ضروری و برحسب اندیکاسیون و با ارجحیت واحدهای افرزیس انجام گیرد.

    کلیدواژگان: ترومبوسیتوپنی، تزریق پلاکت، مقاومت پلاکتی
  • مریم درخشان*، آرش رستمی، پگاه هدایت، شهناز اسکندری صفحات 1067-1073
    مقدمه

    دیلاتاسیون و کورتاژ (Dilatation and curettage) D&C، روش انتخابی برای بدست آوردن نمونه ی آندومتر است. اما دقت تشخیص روش دیلاتاسیون و کورتاژ در مقایسه با سایر روش های تشخیصی، هنوز یک چالش علمی می باشد. هدف از این مطالعه، بررسی تطابق بین تشخیص هیستوپاتولوژیک آندومتر بر اساس نمونه های گرفته شده از طریق دیلاتاسیون و کورتاژ در مقایسه با روش هیسترکتومی بود.

    روش ها

    در این مطالعه ی گذشته نگر، نتایج هیستوپاتولوژیک نمونه های دیلاتاسیون و کورتاژ از 136 زن که به دلیل خون ریزی غیرطبیعی رحم (Abnormal uterine bleeding) AUB بین سال های 1394 تا 1397 تحت عمل هیسترکتومی قرار گرفتند، بررسی شد.

    یافته ها

    میانگین و انحراف معیار سن بیماران 11/3 ± 52/6 سال با دامنه ی سنی 80-33 سال بود. نتایج دیلاتاسیون و کورتاژ در مقایسه با روش استاندارد هیسترکتومی، از اختصاصیت و ارزش اخباری منفی قابل توجه برای پاتولوژی پیش بدخیمی و همچنین اختصاصیت و ارزش اخباری مثبت 100 درصد برای پاتولوژی های بدخیم برخوردار بود. از طرف دیگر، D&C، حساسیت و ارزش اخباری مثبت قابل توجه برای تشخیص پاتولوژی های طبیعی و خوش خیم را نشان داد. در پاتولوژی های پیش بدخیمی که با دیلاتاسیون و کورتاژ تشخیص داده شد، خطر بدخیمی تشخیص داده نشده در موارد هیپرپلازی آتیپیک، 16/7 درصد بود.

    نتیجه گیری

    در نمونه های بررسی شده از بیمارانی که تحت دیلاتاسیون و کورتاژ قرار گرفته و بافت نرمال یا پاتولوژی های خوش خیم گزارش کرده بودند، هیچ پاتولوژی بدخیمی بر اساس نمونه های بررسی شده متعاقب هیسترکتومی از آنان، مشاهده نشد. میزان هر دو پارامتر اختصاصیت و ارزش اخباری مثبت D&C در تشخیص پاتولوژی های بدخیم آندومتر، 100 درصد بود.

    کلیدواژگان: دیلاتاسیون و کورتاژ، هیستولوژی، اندومتر، هیسترکتومی
  • نرگس معتمدی*، مهسا رسولی صفحات 1074-1079
    مقدمه

    با توجه به تاکید سازمان بهداشت جهانی به اهمیت کیفیت زندگی زناشویی در تمام طول زندگی فرد، هدف از مطالعه ی حاضر، بررسی کیفیت زندگی زناشویی و ویژگی های دموگرافیک پیش بینی کننده ی آن در سالمندان بود.

    روش ها

    پژوهش حاضر از نوع مقطعی است که با مشارکت 200 نفر از سالمندان بالای 60 سال مراجعه کننده به مراکز خدمات جامع سلامت شهر اصفهان انجام شد. اطلاعات این مطالعه توسط پرسش نامه ی کیفیت زندگی زناشویی (2000 Fletcher) جمع آوری و ارتباط کیفیت زندگی زناشویی و ابعاد آن با عوامل دموگرافیک به روش رگرسیون لجستیک بررسی گردید.

    یافته ها

    در 46 درصد سالمندان، کیفیت زندگی زناشویی مطلوب بود. بالاترین مطلوبیت در بعد تعهد (63 درصد) و کم ترین مطلوبیت در بعد شور هیجان جنسی (31 درصد) بود. نسبت شانس تعدیل شده ی کیفیت زندگی زناشویی مطلوب در افراد با درآمد بالاتر نسبت به افراد با درآمد پایین تر برابر با 2/14 بود که این ارتباط در ابعاد رضایت، تعهد، صمیمیت و هیجان جنسی وجود داشت. نسبت شانس تعدیل شده ی شور و هیجان جنسی مطلوب در افراد زیر 70 سال نسبت به افراد بالای 70 سال برابر 3/90 بود. جنس، تحصیلات و شغل، پیش بینی کننده ی کیفیت زندگی زناشویی نبودند.

    نتیجه گیری

    کیفیت زندگی زناشویی در بیش از نیمی از سالمندان شهر اصفهان نامطلوب بود و با افزایش سن و درآمد کمتر، نامطلوب تر می شود.

    کلیدواژگان: کیفیت زندگی، روابط بین فردی، وضعیت تاهل، سالمند
|
  • Sahar Ravanshad, Farzaneh Ghadamgahi Moghaddam *, Sadaf Hassani, Hosein Rahimi, Abolghasem Allahyari, Mina Akbari Rad, Mohammadreza Taheri, Maryam Emadzadeh, Zahra Mozaheb, Mohhamad Moeini Nedeh, Sajjad Ataei Azimi, Mostafa Kamandi, Mohsen Seddigh Shamsi, Samaneh Sajaddi Pages 1059-1066
    Background

    Platelet transfusion is one of the main treatments for thrombocytopenia to reduce severity and frequency of bleeding. Inadequate increase in platelets following platelet transfusion is known as platelet refractoriness. The aim of this study is to investigate the prevalence, as well as predictive factors, of platelet refractoriness.

    Methods

    In a cross sectional study, 73 patients suffering from severe thrombocytopenia due to leukemia or aplastic anemia, hospitalized at the hematology-oncology ward of two main referral hospitals in Mashhad, were evaluated. Platelet transfusion was done in patients with platelets count less than 10,000 per microliter or less than 20,000 per microliter and fever more than 38° C. Platelet count was measured before and 60 minutes after platelet transfusion, and after calculating body surface area (m2), corrected count increment (CCI) was calculated. If CCI is more than 10,000 per microliter, no platelet refractoriness was considered.

    Findings

    55 patients (75.3%) had platelet refractoriness. Higher platelet refractoriness was seen in the group that received more platelet units and patients who received apheresis units had less refractoriness.

    Conclusion

    Platelet transfusion should be done only if necessary and transfusion of apheresis units must be considered in patients who need regular platelet transfusion.

    Keywords: Thrombocytopenia, Platelet transfusion, Blood platelets, Refractoriness
  • Maryam Derakhshan *, Arash Rostami, Pegah Hedayat, Shahnaz Eskandari Shahrezaie Pages 1067-1073
    Background

    Dilatation and curettage (D&C) has been the method of choice for obtaining endometrial sample but there is a challenge about the D&C’s accuracy and reliability compared to other diagnostic methods. The aim of this study was to investigate the concordance between endometrial histopathological diagnosis from D&C and hysterectomy samples.

    Methods

    In this retrospective study, histopathological results of D&C samples of 136 women who suffered from abnormal uterine bleeding between 2015 to 2018 and underwent hysterectomy were investigated and compared with pathologic reports of hysterectomy.

    Findings

    The mean ± standard deviation (SD) of age of patients was 52.6 ± 11.3 years in the range of 33-80 years. According to the findings of D&C in comparison with the standard method of hysterectomy, the specificity and negative predictive values were substantial in premalignant samples. Beside, D&C findings revealed the specificity and the positive predictive values as likely as 100% for diagnosing malignant samples. In the other hand, D&C revealed significant the sensitivity and the positive predictive values for diagnosing normal and benign samples. In the premalignant pathologies that were diagnosed with D&C, the risk of an undetected malignancy in the atypical hyperplasia was 16.7%.

    Conclusion

    No malignant pathology was encountered in patient with a diagnosis of normal tissue or a benign pathology on the D&C samples. In addition, both the specificity and the positive predictive values following D&C was 100% in diagnosing endometrial malignancy.

    Keywords: Dilatation, curettage, Histology, Endometrium, Hysterectomy
  • Narges Motamedi *, Mahsa Rasouli Pages 1074-1079
    Background

    The World Health Organization emphasizes the importance of quality of married life throughout a person's life, the aim of this study was to investigate the quality of marital life and its demographic predictors in the elderly.

    Methods

    This is a cross-sectional study on 200 elderly people over 60 years’ old who referred to Isfahan health care centers. The data of this study were collected by Fletcher Quality of Marital Life Questionnaire (2000). Then the relationship between quality of marital life and its dimentions with demographic factors was analyzed by logistic regression.

    Findings

    In 46% of the elderly, the quality of marital life was favorable. The highest utility was in the dimension of commitment (63%) and the lowest utility was in the dimension of sexual arousal (31%). The Adjusted Odds Ratio of favorable quality of marital life in people with higher incomes than lower income people were 2.14 and this relationship was in dimensions of satisfaction, commitment, intimacy and sexual arousal. The adjusted odds ratio of favorable sexual arousal in people under 70 compared to those over 70 was 3.90. Gender, education, and occupation did not predict the quality of married life.

    Conclusion

    The quality of married life is unfavorable in more than half of the elderly in Isfahan, and it becomes less favorable with increasing age and lower income.

    Keywords: Quality of Life, Interpersonal Relations, Marital Status, Elder