مجله دانشگاه علوم پزشکی مازندران
پیاپی 47 (تابستان 1384)

بالا بودن سطح کلسترول و تری گلیسرید سرم از مهم ترین عوامل خطر برای ابتلا به بیماری های قلبی - عروقی به شمار می رود، بنابراین تشخیص و درمان به موقع آن در اختلالات شایع روانپزشکی و کاهش این عوارض نقش بسزایی دارد. با توجه به تحقیقات قبلی که رابطه بالا بودن کلسترول سرم را با اختلال هراسی (Panic) مطرح نموده اند، این مطالعه جهت بررسی سطح لیپیدهای سرم در اختلال پانیک و مقایسه آن با سایر اختلالات اضطرابی و جمعیت سالم صورت گرفته است.
در این مطالعه، سطح کلسترول، تری گلیسرید و انواع لیپوپروتئین های سرم در 30 بیمار مبتلا به اختلال اضطرابی پانیک، 30 بیمار مبتلا به سایر اختلالات اضطرابی و 30 نفر شاهد سالم اندازه گیری و با هم مقایسه شد.
نتایج حاصله نشان داد که سطح گلسترول سرم، همچنین سطح LDL در بیماران مبتلا به اختلال اضطرابی پانیک به طور معنی داری (P<0.05) نسبت به سایر اختلالات اضطرابی و گروه شاهد بالاتر است. تفاوت معنی داری بین سطوح تری گلیسرید،HDL و VLDL بین سه گروه مذکور دیده نشد.
این نتایج احتمال وجود عواملی دیگر، علاوه بر پرفعالیتی سیستم نورآدرنرژیک را در بالا بردن کلسترول سرم مطرح می کند.

شایع ترین علت مرگ و میر در بیماران مبتلا به تالاسمی، عوارض قلبی می باشد که خود ناشی از کم خونی مزمن و افزایش بار آهن به دنبال تزریق های مکرر خون و افزایش جذب آهن است. طبق تحقیقات اندکی که پیش از این انجام شده تزریق مقادیر بالای دسفرال وریدی باعث بهبود شاخص های تصویربرداری از قلب با استفاده از امواج ماوراصوت (اکوکاردیوگرام) بیماران می شود. این مطالعه به منظور تعیین تاثیر مقادیر بالای دسفرال وریدی بر عملکرد قلبی بیماران مراجعه کننده به مرکز تالاسمی بیمارستان بوعلی ساری در سال 1382 انجام گرفته است.
مطالعه به صورت کارآزمایی بالینی (مقایسه قبل و بعد) بود. تعدادی بیمار مبتلا به تالاسمی که دچار عوارض قلبی شده بودند، حداقل یک ماه دیگوکسین مصرف می کردند و سن بین 15 تا 25 سال، فریتین بالاتر از 1200 ng.ml وHb>9gr.dl داشتند، انتخاب شدند. ابتدا بررسی های قلبی شامل شرح حال، معاینه فیزیکی، نوار قلبی و تصویر برداری از قلب با استفاده از امواج ماوراصوت انجام و سپس بیماران تحت درمان با دسفرال وریدی به میزان 130 mg.kg (حداکثر 5 گرم) طی 10 تا 14 ساعت به مدت 5 روز قرارگرفتند. بررسی های قلبی در دو نوبت، ابتدا حداکثر 2 روز پس ا زاتمام مداخله و دیگری یک ماه بعد تکرار شدند. معاینه چشم و شنوایی سنجی قبل و بعد از درمان برای بررسی عوارض احتمالی مداخله، انجام و نتایج در 3 پرسش نامه جمع آوری گردید.
بیماران شامل 15 نفر (5 دختر و 10 پسر) بودند. سن بیماران 19.3±3.7 سال بود. سن تشخیص بیماری تالاسمی 18±14.9 ماه، سن اولین تزریق خون20±14.2 ماه، و میزان فریتین1713±40 ng.ml بود. نتایج حاصله پس از دونوبت بررسی شامل تخفیف علایم قلبی از جمله درد قفسه سینه، تنگی نفس و تپش قلب(P=0)، بهبود عملکرد سیستولیک قلبی بود؛ به طوری که LVEF (Left Ventricle Ejection Fraction) از 49.1±1.8 درصد، پس از مداخله، در پی گیری اول به 58.8±2.9 درصد و در پی گیری دوم به 57.8±2.1 درصد رسید و EPSS(E Point Septal Separation) از0.8 mm ±9.6 پس از مداخله، در پی گیری اول به 6.7±0.8 mm و در پی گیری دوم به 6.5±0.6mm رسید (P<0.001). اما درمان انجام شده بر یافته های معاینه، نوار قلبی و عملکرد دیاستولیک تاثیر محسوسی نداشت. پس از مداخله، عوارض بینایی شنوایی مهمی در بیماران دیده نشد.
با توجه به نتایج به دست آمده، به نظر می رسد که می توان به منظور درمان اختلال عملکرد و ساختار قلب (کاردیومیوپاتی) در تالاسمی، درصورت تداوم فریتین بالا، از مقادیر بالای دسفرال وریدی بهره جست.

باقی ماندن فضا در قسمت فوقانی قفسه سینه و نشت طولانی هوا از لوله سینه ای پس از لوبکتومی لوپ فوقانی ریه یافته ای شایع می باشد. نشت طولانی علاوه بر افزایش مدت بستری بیمار در بیمارستان، با عوارض خطرناکی همراه است. این مطالعه جهت ارزیابی اثرات استفاده از چادر پلورال (Plearal tent) در پیش گیری از نشت طولانی هوا و عوارض ناشی از آن می باشد.
مطالعه از نوع شاهد تاریخی می باشد. پس از انجام لوبکتومی لب فوقانی یا لب فوقانی و میانی در 10 بیمار بیمارستان امام خمینی (ره) تهران (80-78)، چادر پلورال به کار گرفته شد. در 12 بیمار این روش مورد استفاده قرار نگرفت. هر دو گروه از نظر مدت زمان خروج هوا از لوله سینه ای، میزان درناژ، مدت بستری در بیمارستان، بروز عوارض پس از عمل و نیاز به انجام کار مداخله ای خاص مورد ارزیابی قرار گرفتند. جهت تجزیه و تحلیل داده ها از آزمون های آماری تی و فیشر استفاده شد.
سن، جنس، آسیب شناسی و آزمون های عملکرد ریوی در دو گروه مشابه بود. مدت زمان خروج هوا از لوله سینه ای در بیمارانی که در آنها چادر پلورال به کار رفته بود، به مراتب کم تر از بیمارانی بود که به کار نرفته بود(1.1±2.6 در مقابل 9.1±8.1 روز) متوسط مدت زمان اقامت در بیمارستان نیز در گروه چادر، کوتاه تر بود (5±1 در مقابل 10.8±7.5 روز).
به کارگیری چادر پلورال پس از انجام لوبکتومی لب فوقانی بالوبکتومی توام لب فوقانی و میانی ریه، با حذف فضای باقی مانده در قسمت فوقانی توراکس از نشت طولانی هوا از لوب سینه ای و عوارض ناشی از آن جلوگیری می کند و باعث کم تر شدن مدت زمان بستری دربیمارستان می شود. چادر پلورال روش نسبتا ساده و بی خطری است که سبب کاهش عوارض پس از عمل جراحی می گردد.

در حال حاضر عدم پایش کیفی لجن های خروجی از تصفیه خانه های فاضلاب کشور در اغلب موارد موجب راه یابی آنها به صورت خام به طبیعت و بروز مشکلات زیست - محیطی شده است. تصفیه خانه فاضلاب شهر سرکان در استان همدان در شمار تصفیه خانه هایی است که لجن های دفعی آن غالبا بدون هیچ کنترل بهداشتی به عنوان کود برای مصارف کشاورزی مورد استفاده قرار می گیرد. هدف اصلی این تحقیق، مطالعه کیفی لجن خروجی از تصفیه خانه فاضلاب سرکان و مقایسه آن با استانداردهای زیست - محیطی استفاده مجدد از لجن می باشد. در این راستا مشکلات موجود تصفیه خانه و راه کارهای اصلاحی آن نیزمورد بررسی قرار خواهد گرفت.
این تحقیق به مدت 12 ماه در طول سال 1380 بر روی لجن های دفعی تصفیه خانه سرکان انجام شد. در این طرح شاخص های تثبیت نظیر pH، نسبت جامدات فرار به کل جامدات (VS.TS)، سرعت ویژه جذب اکسیژن (SOUR)، شناور سازی(Floatation)، رنگ و بوی لجن و خصوصات زیست شناختی لجن شامل تعیین محتمل ترین تعداد کلی فرم (Coliform) و کلی فرم های مدفوعی (FC) و شمارش تعداد تخم انگل، ارزیابی و تجزیه و تحلیل شد.
میانگین سالانه پارامترهای (VS.TS) و SOUR در لجن های دفعی تصفیه خانه به ترتیب برابر 0.73 و mgO2/gr.vs.h 3.37 بود. لجن های خروجی غالبا به رنگ قهوه ای تیره با بوی تعفن و دارای Ph خنثی بوده که در مدت کوتاهی شناور می شدند. میانگین تراکم کلی فرم مدفوعی در گرم جامدات خشک این لجن ها 107×8.97 و میانگین تعداد تخم انگل در چهار گرم جامدات خشک لجن های دفعی در چهار فصل سال، 251 برآورد گردید.
لجن های دفعی از این تصفیه خانه، لجن هایی خام و تثبیت نشده هستند که کیفیت میکروبی آنها پایین تر از کلاس B مقررات میکروبی USEPA می باشد. بنابراین دفع و یا استفاده مجدد از این لجن ها در کشاورزی، به شدت، سلامت بهداشت عمومی مردم را به خطر می اندازد. از این رو بایستی تثبیت این لجن ها قبل از دفع، مورد تاکید قرار گیرد.

پراکلامپسی یک سندرم اختصاصی دوران باردای است که مطالعات مختلفی برای دست یابی به نشانگرهای آن جهت شناخت زودرس بیماری انجام شده است. گزارش های مختلف درباره مفید بودن ارزیابی سطح اسیداوریک در تشخیص پراکلامپسی و پی آمدهای آن، مطالعات بیش تری را در این زمینه می طلبد. هدف از این تحقیق مقایسه سطح سرمی اسید اوریک و پی آمدهای مادری، جنینی آن در زنان پراکلامپتیک و زنان حامله سالم و تعیین حساسیت آن به عنوان نشانگر پراکلامپسی و شدت آن می باشد.
در این تحقیق که به صورت مورد - شاهدی انجام شد، 304 زن حامله بستری در زایشگاه بیمارستان حضرت فاطمه (س) شهر ساری (83-1380) مورد بررسی قرار گرفتند. از این تعداد، 151 نفر که مبتلا به پراکلامپسی بودند به عنوان گروه مورد و 153 خانم حامله سالم به عنوان شاهد در نظر گرفته شدند. پس از جمع آوری و ثبت داده ها جهت تجزیه و تحلیل از نرم افزار SPSS و آزمون کای دو، ANOVA و ضریب همبستگی پیرسیون و تعیین حساسیت و ویژگی استفاده شد.
نتایج نشان داد تعداد بارداری مادر و برخی از پی آمدهای مادری و جنینی در سه گروه (طبیعی، پراکلامپسی شدید و خفیف) اختلاف معنی داری داشت. میانگین غلظت اسیداوریک در سه گروه اختلاف معناداری را نشان داد، و بین گروه پراکلامپسی شدید با گروه طبیعی، بیش ترین اختلاف موجود بود. 34.2 درصد افراد تحت مطالعه در گروه هیپراورسمیک قرارداشتند (اسید اوریک بیش تر و مساوی 5.5 میلی گرم در دسی لیتر) که از این تعداد 71.2 درصد در گروه پراکلامپسی و 28.8 درصد در گروه طبیعی بودند و اختلاف معنی دار بود. با مقایسه مقادیر مختلف اسید اوریک برای تعیین پراکلامپسی و شدت آن، نقطه برش 5.5 میلی گرم در دسی لیتر با حساسیت 52 درصد و ویژگی 80 درصد مناسب تشخیص داده شد. با این معیار نسبت خطر پراکلامپسی شدید 1.93 بود.
نتایج تحقیق نشان داد که حساسیت اسیداوریک در تشخیص پراکلامپسی در حد متوسط می باشد و همچنین می توان از اندازه گیری اسیداوریک در تشخیص شدت پراکلامپسی پی آمدهای مادری و به ویژه جنینی (نوزاد کم وزن، نارس، کاهش یا توقف رشد داخل رحمی جنین و آپگار پایین) استفاده نمود.

تحقیقات نشان می دهد که کمبود کرومیوم باعث اختلال در متابولیسم گلوکز و چربی گردیده و مکمل کرومیوم باعث بهبود میزان گلوکز و لیپیدهای خون می شود. به علاوه، کرومیوم ارگانیک مانند آنچه در قرص مخمر یافت می شود، جذب بهتری از کرومیوم غیر ارگانیک دارد. هدف از این مطالعه، بررسی تاثیر مصرف کرومیوم موجود درقرص مخمر بر روی میزان قند و چربی های خون بیماران دیابتیک (نوع دوم) مبتلا به دیس لیپیدمی می باشد.
در یک مطالعه کارآزمایی بالینی به روش قبل و بعد، 40 بیمار دیابتیک (نوع دوم) مبتلا به دیس لیپیدمی (32 نفر زن و 8 نفر مرد) مراجعه کننده به مرکز دیابت استان فارس واقع در مرکز بهداشتی - درمانی نادر کاظمی شیراز که در دامنه سنی 68-40 سال با میانگین نمایه توده بدنی 28±4.8 کیلوگرم بر متر مربع و فاقد بیماری های کبدی، کلیوی، قلبی - عروقی بودند، به طور نمونه گیری ساده انتخاب گردیدند. پرسشنامه جهت مشخصات آنتروپومتری، اجتماعی و پارامترهای پاراکلینیکی تکمیل گردید. یک یادآمد 24 ساعت گذشته مواد غذایی برای بیماران نیز تکمیل گردید. سپس روزانه قرص های مخمر که حاوی 14.4 میکروگرم کرومیوم بود به مدت 4 و 8 هفته برای بیماران تجویز گردید. قند خون ناشتا، کلسترول تام، LDLc، HDLc قبل و بعد از 4 و 8 هفته مصرف قرص مخمر اندازه گیری شد. رژیم غذایی، وزن، BMI قبل و بعد از مصرف قرص مخمر نیز اندازه گیری گردید. اطلاعات جمع آوری شده توسط نرم افزار SPSS و آزمون آمار T زوج و روش همبستگی پیرسون و نمودار خطی رگرسیون مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفتند.
نتایج نشان می هد که میانگین وزن و BMI قبل و بعد از مصرف قرص مخمر تغییر معنی داری نداشت. میانگین مصرف انرژی، کربوهیدرات، پروتئین، چربی، کلسترول، کرومیوم غذایی قبل و بعد از 4 و 8 هفته مصرف قرص مخمر به طور معنی داری تغییر نداشته است. میانگین قند خون ناشتا بعد از 8 هفته مصرف قرص مخمر به طور معنی داری کاهش یافته (P<0.04) است. میانگین LDLc بعد از 4 و 8 هفته مصرف قرص مخمر کاهش معنی داری (P<0.001) یافته است. میانگین HDLC بعد از 4 و 8 هفته مصرف قرص مخمر به طور معنی دار افزایش (P<0.05) یافته است. میانگین کلسترول تام بعد از 8 هفته مصرف قرص مخمر به طور معنی داری کاهش یافت (P<0.05) است. رابطه معکوس معنی داری (P<0.001) بین کلسترول تام اولیه و درصد تغییرات کلسترول تام موجود است.
نتایج این بررسی نشان می دهد که مصرف قرص مخمر حاوی 14.4میکروگرم کرومیوم باعث کاهش میزان قند خون، کلسترول تام، LDLc،TG می گردد. درضمن سطح HDLc را افزایش می دهد که کلیه این تغییرات منجر به کاهش میزان بیماری های قلبی - عروقی که بروز آن در بیماران مبتلا به دیابت شایع است، خواهد گردید.

انسداد مجرای بینی اشکی موجب التهاب حاد یا مزمن کیسه اشکی (Dacryocystitis) و چرکی شدن آن و اشک ریزش دایمی می شود. روش رایج درمان آن، ایجاد ارتباط بین کیسه اشکی و حفره بینی می باشد که با عنوان عمل جراحی DCR انجام می شود. ممکن است برای تسهیل در عمل جراحی از داروهای منقبض کننده عروق استفاده شود. در این مطالعه تغییرات فشارخون و نبض ناشی از تزریق لیدوکائین آدرنالین دار در DCR بررسی شد.
در یک مطالعه کارآزمایی بالینی بعد از اخذ رضایت، 57 بیمار کلاسI وII مراجعه کننده به اتاق عمل بیمارستان بوعلی ساری به طور تصادفی به دو گروه آدرنالین (n=23) و غیر آدرنالین (n=34) تقسیم شدند. روش بی هوشی برای بیماران یکسان بود و در گروه آدرنالین به میزان 15-10 میلی لیتر لیدوکائین یک درصد آدرنالین دار با غلظت 1.200000 قبل از شروع عمل جراحی در منطقه عمل بینی به صورت زیر جلدی تزریق شد و در گروه شاهد، آدرنالین تزریق نشد. فشار خون و نبض بیمار در مرحله قبل و دقایق مختلف 1 و 3 و 5 و 10 و 15 و 20 و 30... بعد از تزریق به وسیله فشار سنج عقربه ای و با گوشی اندازه گیری شد و میزان خون ریزی طی عمل و وضعیت Spo2 هم ارزیابی و ثبت گردید. نتایج با آزمون های آماری T Test در دو گروه مستقل از هم و تی زوج در دو گروه به صورت قبل و بعد، تجزیه و تحلیل شد.
بیش ترین افزایش فشارخون مربوط به دقیقه سوم بعد از تزریق در گروه آدرنالین بود. میزان کل خون ریزی قابل مشاهده طی عمل در گروه آزمایش 38.13 میلی لیتر و درگروه غیر آدرنالین 49.16 میلی لیتر بوده است (P=0.007). طول مدت عمل جراحی در گروه آدرنالین، کم تر از غیر آدرنالین بوده است.(P=0.03) استفاده از تزریق لیدوکایین که به میزان 5 میکروگرم در میلی لیتر آدرنالین دارد، می تواند موجب کاهش میزان خونریزی و تسهیل در سیر عمل جراحی شود، اما موجب افزایش فشار خون سیستولیک و دیاستولیک و تعداد نبض می گردد و برای بیمارانی که تغییرات قلبی - عروقی مخاطره آمیز باشد، تزریق آن احتمالا به طور بالقوه در عمل DCR، تحت بیهوشی عمومی خطرناک است.

ناباروری از مشکلات عمده جامعه بوده که گاهی در طولانی مدت، تداوم زندگی خانوادگی را تهدید می کند. از شایعترین علل ناباروری در زنان، علل تخمدانی به خصوص سندرم پلی کیستیک می باشد. هدف از این تحقیق، بررسی نتایج سیکل های IFV-ET در دو گروه زنان نازا با علت تخمدان پلی کیستیک و گروه نازایی لوله ای می باشد.

این بررسی یک مطالعه کوهورت تاریخی است. پرونده 33 بیمار مبتلا به تخمدان پلی کیستیک که به مدت 6 سیکل کلومیفن دریافت کرده و به درمان پاسخ نداده بودند و 76 بیمار که علت نازایی آنها فقط مشکل لوله ای بود و در موسسه رویان (79-1377) تحت درمان IVF-ET قرار گرفته بودند، بررسی و نتایج درمان Long protocol همراه با بوسرلین (GnRHa) و HMG در دو گروه مورد مقایسه قرار گرفت. گروه مورد، بیماران با تخمدان پلی کیستیک بوده و جهت مقایسه از بیماران نازا با علت فاکتور لوله ای استفاده شد. جهت آنالیز داده ها از آزمون های آماری تی کای دو و فیشر در سطح اطمینان 95% استفاده شد.

میانگین سنی دو گروه زیر 35 سال بود و بین میانگین سنی دو گروه، اختلاف معنی دار وجود داشت. اما از نظر طول مدت نازایی و علل آن بین دو گروه اختلاف معنی داری مشاهده نشد. همچنین بین بیماران دو گروه از نظر بروز OHSS اختلاف معنی دار وجود داشت اما از نظر مدت زمان تحریک فاز فولیکولی، طول مدت گرفتن بوسرلین تا شروع HMG، وجود کیست بعد از دریافت بوسرلین، درصد موارد آسپیراسیون کیست، تعداد آمپولHMG مصرفی، تعداد اووسیت های به دست آمده، تعداد جنین تشکیل شده در هر فرد، تعداد جنین های انتقال یافته در هر فرد، میزان حاملگی با انتقال جنین و تعداد سیکل های لغو شده در هر دو گروه، اختلاف معنی داری وجود نداشت.

یافته های این مطالعه نشان داد که IVF وET از روش های موفقیت آمیز درمان ناباروری در بیماران با تخمدان پلی کیستیک که با روش های معمولی تحریک تخمک گذاری باردار نمی شوند، می باشد و اختلاف هورمونی این گروه از بیماران در نتایج، تاثیر گذار نیست.

بیماری های عروق کرونر از مهمترین علل مرگ و میر در تمام دنیا است. تلاش برای کنترل این بیماری از اولویت های اصلی سازمان بهداشت جهانی و وزارت بهداشت و درمانی تمامی کشورها است. این مطالعه نیز به منظور بررسی اثر Ethylendiamin Tetra acetic Acid (EDTA) بر فرآیند آترواسکلروز عروق کرونر در بیمارستان قلب شهید رجایی تهران طراحی و به انجام رسید.
مطالعه به روش کارآزمایی بالینی تصادفی صورت گرفت. بیماران کرونری که نامزد مناسبی برای بازسازی مکانیکی عروق (Revascularization) نبودند، وارد مطالعه شدند. داده های زیر قبل و بعد از یک دوره درمانی سه ماهه ثبت شد: وضعیت دموگرافیک، وضعیت بالینی(Functional class)، نتیجه آزمون ورزش، اکوکاردیوگرافی و آنژیوگرافی کرونر. در هر دوره درمان، 25 مورد انفوزیون، به صورت هفته ای 2 تزریق به انجام رسید. در نهایت با استفاده از آزمون Paired T test MC nemar میانگین ها قبل و بعد از درمان، مقایسه شد.
از 14 بیمار که تحت مطالعه قرار گرفتند (با توجه به گرانی دارو و مشکل تهیه دارو در ایران و آنژیوگرافی بعد از اتمام دارو، تعداد بیماران مورر مطالعه محدود می باشد)، هیچ عارضه مهم دارویی دیده نشد. اثر EDTA بر وضعیت بالینی بیماران، کسر جهشی بطن چپ Left Ventricvlar Ejection Fraction (LVEF) مفید و معنی دار تلقی گردید (P<0.05)، درحالی که علی رغم اثرات مثبت این دارو بر ظرفیت تحمل آزمون ورزش، شدت آنژیوگرافیک تنگی عروق کرونری و distal run-off بعد از تنگی به لحاظ آماری، این اثرات، قابل توجه تلقی نشد.
مطالعه حاضر نشان می دهد استفاده از EDTA می تواند در بهبود وضعیت بالینی در بیماران شدید کرونری که درآنها شرایط بازسازی عروق به صورت مکانیکی مهیا نیست، موثر باشد.

بازال سل کارسینوما شایع ترین بدخیمی پلک ها است که غالبا اشتباه تشخیص داده می شود. با توجه به اهمیت تشخیص صحیح بالینی در پیش آگهی و درمان این بیماری، و مراجعه اکثر این بیماران به متخصصین چشم، میزان تشخیص صحیح بالینی و شاخص ظن بالینی درچشم پزشکان ارزیابی شد.
طی یک بررسی پنج ساله و گذشته نگر در کلیه مراکز آسیب شناسی وابسته به دانشگاه علوم پزشکی کرمان با استفاده از روشLightstone شاخص ظن بالینی و تشخیص صحیح بالینی بازال سل کارسینوما در متخصصین چشم پزشکی محاسبه شد.
میزان تشخیص صحیح بالینی 72.7 درصد و شاخص بالینی 87.8 درصد بود.
میزان تشخیص صحیح بالینی در این گروه از پزشکان بسیار خوب و مطابق با مطالعات سایر نقاط دنیا و قابل مقایسه با میزان تشخیص صحیح بالینی در متخصصین پوست بود، ولی شاخص ظن بالینی در مقایسه با سایر بررسی ها بسیار پایین تر بود و به عبارتی ظن بالینی همکاران چشم پزشک در مورد بازال سل کارسینومای اطراف پلک باید افزایش یابد.

کارکنان بهداشتی - درمانی در معرض خطر کسب عفونت هپاتیت های ویروسی C،B،A از بیماران خویش هستند. برای کاهش بروز عفونت های فوق در کارکنان، علاوه بر به کارگیری صحیح و دقیق موازین پیشگیری کننده از عفونت (در برخورد با بیماران و یا ترشحات آنان)، انجام واکسیناسیون فعال خصوصا بر علیه ویروس هپاتیت B توصیه شده است. هدف این مطالعه، تعیین وضعیت واکسیناسیون و ایمنی بر علیه هپاتیت B، تعیین فراوانی ایمنی بر علیه هپاتیت A و فراوانی عفونت هپاتیت C در کارکنان بهداشتی - درمانی می باشد.
با بهره گیری از پرسشنامه و پرونده پزشکی کارکنان بهداشتی - درمانی بیمارستان بوعلی در کمیته کنترل عفونت بیمارستان و با استفاده از آزمونهای سرولوژیکی و روش ELISA بین ماه های خرداد لغایت آبان 1382، بررسی و جست و جوی آنتی بادی ضد آنتی ژن S هپاتیت B، آنتی بادی ضد هپاتیت های C و A در 263 نفر (83.2%) از 316 نفر کارکنان بهداشتی - درمانی مرکز و 17 نفر از کارکنان آشپزخانه انجام شد. افراد مستعد به هپاتیت B از نظر آلودگی به این عفونت، مورد سنجش نشانه های سرولوژیکی قرار گرفتند. ویژگی های فردی، طول دوران کار، میانگین سنی، سابقه بیماری هپاتیت و دریافت خون، وضعیت آسیب دیدگی به وسیله یک شی نوک تیز آلوده به خون یا ترشح (needlestick) و چگونگی واکسیناسیون بر علیه هپاتیت B و ایمنی مکتسبه، استخراج و مورد تجزیه و تحلیل آماری قرار گرفت.
168 نفر (60%) از افراد مورد مطالعه زن بوده اند و میانگین سنی کارکنان 39.8±9 سال و میانگین طول دوران فعالیت حرفه ای آنان 14.5±9.6 سال بوده است. 253 نفر از 280 نفر (90.36 درصد) کارکنان مورد مطالعه بر علیه هپاتیت A و 229 از 263 نفر (87%) بر علیه هپاتیت B ایمنی داشته اند. 2 نفر (0.774%) به HBV و یک نفر نیز (0.37%) به هپاتیت C مبتلا بوده اند. تعداد 163 نفر از 263 نفر (62%) کارکنان سابقه واکسیناسیون کامل هپاتیت B داشته ولی 55 نفر (21%) از کارکنان هیچگونه سابقه واکسیناسیون بر علیه هپاتیت B نداشته اند. از کارکنانی که سابقه واکسیناسیون کامل HBV داشتند، 13 نفر از 163 نفر (12.5%)، به عفونت HBV حساس، ولی 40 نفر از 55 نفر کارکنان (72.7%) که سابقه واکسیناسیون HBV نداشتند، نسبت به عفونت هپاتیت Bمقاوم بوده اند. 8 نفر از کارکنان سابقه هپاتیت بالینی و 12 نفر سابقه دریافت خون داشته اند. 67.4 درصد کارکنان، حداقل سالی یک بار به وسیله یک شی نوک تیز پزشکی آلوده به خون و یا ترشح، آسیب دیده بودند.
براساس نتایج مطالعه فوق، اکثریت کارکنان بر علیه هپاتیت A ایمن بوده که با توجه به هزینه بالای واکسیناسیون، نیازی به انجام واکسیناسیون فعال بر علیه آن وجود ندارد. به دلیل شیوع کم هپاتیت C در کارکنان، انجام آزمون غربالگری و محدودیت شغلی آنان قبل از شروع به حرفه تخصصی توصیه نمی گردد. با توجه به این که نسبت قابل توجهی از کارکنان بر علیه هپاتیتB یا اصلا واکسینه نشده و یا سابقه واکسیناسیون ناقص داشته اند و از وضعیت پاسخ ایمنی خویش نیز آگاهی نداشتند و با توجه به شیوع بالای هپاتیت B نسبت به جمعیت عادی در کارکنانی که اصلا واکسینه نشده بوده اند، انجام واکسیناسیون الزامی بر علیه عفونت فوق به همراه سنجش پاسخ ایمنی بعد از سری کامل واکسیناسیون هپاتیت B در دوران آموزش و یا قبل از شروع به کار حرفه ای توصیه می گردد.

با توجه به اهمیت تشخیص و درمان عفونت های ادراری و پس زدن ادرار از مثانه به حالب (Vesicoureteralreflux) که به عنوان یک عامل خطر برای ایجاد آسیب برگشت ناپذیر بافت کلیه (Scar) مطرح است، این مطالعه میزان احتمال بروز اسکار در کودکان با عفونت ادراری و درجات مختلف ریفلاکس را بررسی می کند.
در این مطالعه کلیه کودکانی که با عفونت ادراری به درمانگاه یا بخش نفرولوژی کودکان بیمارستان امیر کلاه (81-1380) مراجعه و طی بررسی های انجام شده دارای ریفلاکس وزیکویورترال بودند، انتخاب و سپس بیماران فوق پس از حداقل 4 تا6 ماه از آخرین عفونت ادراری تحت بررسی DMSA قرار گرفتند. نتایج حاصله با نرم افزار SPSS و آزمون T-test مورد ارزیابی قرار گرفت.
از 42 بیمار مورد بررسی، 29 کودک دختر و بقیه پسر بودند. از 84 واحد کلیه مورد بررسی، 64 کلیه ادراری ریفلاکس و زیکویورترال و 20 واحد فاقد آن بودند و نیز 62.5 درصد واحدهای دارای ریفلاکس و 15 درصد واحدهای فاقد ریفلاکس، دارای اسکار بودند. همچنین به ترتیب در 43 و21 واحد کلیه دختران و پسران، ریفلاکس مشاهده شد. 2.8 واحدهای با ریفلاکس درجه I و 13.24 با درجه II، 17.23 با درجه III و هر دو کلیه با درجه IV و 6.7 با درجه V دارای اسکار بودند.
براساس نتایج این مطالعه، پسران و گروه های سنی زیر 2 سال، دارای درجات بالاتر وریفلاکس و اسکار هستند. و اگر چه رابطه ای بین سن کودکان و اسکار مشاهده نشد، ارزیابی دقیق و درمان مناسب از اهمیت بالایی برخوردار می باشد.

شکاف کام از ناهنجاری های شایع صورت می باشد که به صورت ارتباط باز بین دهان و بینی مشخص می گردد و می تواند تمام یا قسمتی از کام را شامل گردد. این ناهنجاری، دو سوم اختلالات بزرگ صورت را تشکیل می دهد و سبب اختلال در تغذیه، تکلم، شنوایی و رشد دندان ها می شود. شکاف کام به وسیله تکنیک های متفاوت جراحی، درمان می شود. عوارض پس از ترمیم شکاف کام شامل: خونریزی، عفونت و فیستول می باشد که فیستول از مهم ترین آنها است. هدف از ترمیم شکاف کام، امکان تغذیه مناسب، تکلم صحیح بدون اختلال در رشد استخوان، جلوگیری از عوارض گوش میانی و کاهش شنوایی می باشد و ایجاد فیستول پس از عمل جراحی، رسیدن به این اهداف را مشکل می سازد. هدف از این مطالعه، بررسی میزان بروز فیستول در بیماران تحت عمل ترمیم شکاف کام در بیمارستان بوعلی می باشد.
این مطالعه به صورت مروری بر روی پرونده 50 بیمار که از فروردین 1376 تا اردیبهشت 1383 به درمانگاه جراحی بیمارستان بوعلی ساری مراجعه کرده و با تشخیص شکاف کام تحت عمل جراحی قرار گرفته اند، صورت گرفته است. ویژگی های دموگرافیک بیماران، نوع شکاف کام، ناهنجاری همراه، تکنیک عمل و عوارض پس از آن از جمله فیستول از پرونده های استخراج و مورد تجزیه و تحلیل آماری قرار گرفت. برای توصیف داده ها از میانگین، انحراف معیار، مد، درصد فراوانی و آزمونهای آماری مانند کای دو استفاده شد.
50 درصد نمونه ها دختر و 50 در صد آنها پسر بودند. میانگین سن عمل بیماران 18.84±9.82 ماه بوده است. جهت دسته بندی داده ها از طبقه بندی Veau استفاده شد. توزیع بیماران به این ترتیب بود: 6 درصد کلاس یک، 62 درصد کلاس دو، 18 درصد کلاس سه و 14 درصد کلاس چهار. طی پیگیری بیماران پس از جراحی، 4 درصد دچار فیستول شدند و در بقیه بیماران (96 درصد) فیستول و عوارضی مانند هماتوم، عفونت پس از عمل و یا باز شدن کامل محل ترمیم مشاهده نگردید. هیچ تفاوت معنی داری بین بیماران با و بدون فیستول از نظر طبقه بندی Veau، تکنیک جراحی، سن و جنس بیماران به دست نیامد.
عمل جراحی شکاف کام با عارضه مهمی چون فیستول همراه است که نیاز به جراحی مجدد دارد. بروز فیستول در مطالعات گوناگون، متفاوت بوده است و درصد قابل توجهی را شامل می شود. در مطالعه حاضر، میزان بروز فیستول 4 درصد بوده است که نسبت به آمار جهانی (0 تا 50 درصد) نسبتا پایین می باشد. این امر مربوط به تکنیک مناسب در جراحی می باشد.

حفاظ گذاری ساختمانی در بخش های پرتونگاری تشخیصی، معمولا بر اساس پیشنهادات شورای ملی اندازه گیری و حفاظت در برابر تابش (NCRP49) اجرا می شود. در این پروژه با طراحی نرم افزار کامپیوتری، براساس مدل ترکیبی(Simpkin) که تضعیف پرتوهای ناشی از مصالح و تاسیسات ساختمان که از قبل در محل موجود می باشند و استفاده هم زمان از چند منبع پرتونگاری در پتانسیل های مختلف را مد نظر دارد (برخلاف روش های دیگر)، حفاظ اضافی مورد نیاز محاسبه گردید.
در نرم افزار طراحی شده جهت تعیین ضخامت حفاظ اضافی از اطلاعات مربوط به نمودارهای تضعیف تابش، حد دزمجاز منطقه مورد بررسی، حجم کارهفتگی، ضریب کاربرد، ضریب اشغال، فاصله منطقه اشغال شده از منبع اشعه و بیمار، حد دز در معادل هفتگی (P) براساس نوع منطقه، جنس مصالح ساختمانی، ضخامت حفاظ ساختمانی موجود، زاویه پراکندگی، میزان مجاز نشت پرتو ومیدان تابش استفاده گردید. در مرحله بعد یک بانک اطلاعاتی از تمام ضرایب جداول و نمودارهای مورد نیاز، که با استاندارد حفاظ گذاری مطابقت دارد ایجاد شد. معادلات حفاظ گذاری، به زبان(visual Basic) پیش رفته که تحت ویندوز نیز می باشد، تبدیل گردید. اطلاعات و متغیرهای مورد نیاز به نرم افزار داده شد و سپس با استفاده از نمودارهای تضعیف که به صورت بانک های اطلاعاتی می باشد تبدیل شد نیز با استفاده از معادلات حفاظ گذاری، حفاظ اضافی مورد نیاز با دقت و در زمان اندک محاسبه گردید.
نتایج این پروژه، با توجه به بررسی های به عمل آمده در بخش پرتونگاری، حاکی از این است که دراکثرموارد در بخشهای پرتونگاری حفاظ مورد نیاز به کار نرفته و درمواردی نیز بیش از حد نیاز حفاظ گذاری شده است. در حالتی که ضریب کاربرد مخالف صفر باشد، ضخامت حفاظ مورد نیاز با روش NCRP49 حدود 20 درصد کم تر از مقدار مورد نیاز محاسبه می شود، که در این بررسی تخمین نادرست NCRP49 اصلاح شد. درحالتی که ضریب کابرد برابر با صفر باشد (یعنی تنها مانع ثانویه مد نظر است) ضخامت حفاظ مورد نیاز درحدود 15 درصد کمتر از ضخامت مانع سربی ودرحفاظ بتونی مقدار 8 درصد کمتر از ضخامت محاسبه شده روشMcGuire می باشد؛ به طوری که تخمین بیش از حد حفاظ مورد نیاز روش McGuire نیز در این نرم افزار پیشنهادی اصلاح شد.
نتایج نشان داد که اختلاف بین مقادیری که محاسبات تئوری پیش بینی می کند با نتایج نرم افزار به کار رفته در این پروژه، مضربی ناچیز از X2=10-5 می باشد که نشان دهنده دقت و صحت بالای کارآیی این نرم افزار می باشد.

گلوتاتیون ترانسفرازها (GST) خانواده متنوعی از آنزیم ها هستند که در همه جانداران هوازی یافت می شوند. این آنزیم ها در خنثی سازی طیف وسیعی از مواد سمی درون زاد و برون زاد از جمله حشره کش ها نقش اساسی دارند. همچنین در نقل و انتقال داخل سلولی، تولید هورمون ها ومحافظت در مقابل استرسهای اکسیدانی موثر می باشند. توجه به GST حشرات اساسا به دلیل اهمیت آنها در مقاومت به حشره کشها بوده است. GST ها حشره کشها را یا به وسیله تسهیل واکنش دهیدروکلریناسیون کاهشی و یا پیوند مواد سمی با گلوتاتیون احیا شده، دگرگونی می کنند که این موضوع باعث تولید متابولیت هایی می شود که حلالیت بیشتری در آب داشته و به راحتی دفع می شوند. به علاوه آنها در دفع انواع رادیکالهای سمی بدون اکسیژنی که در جریان فعالیت حشره کش ها بوجود می آیند، نقش دارند. با مشخص شدن ژنوم آنوفل گامبیه و مگس سرکه (دروزوفیلا مالانوگاستر) گستره کامل این خانواده از آنزیم ها در حشرات آشکار شد. در این مقاله مروری، جنبه های مختلف آنزیم های گلوتاتیون ترانسفراز و نقش آنها در مقاومت به حشره کش ها به اختصار مورد بررسی قرار میگیرد.

بیماری کاوازاکی، التهاب عروقی (Vasculitis) حاد و وسیع در اندام های مختلف می باشد که سن شایع آن 6 ماهگی تا 5 سالگی است. علت بیماری کاوازاکی ناشناخته می باشد. هر چند سوپر آنتی ژن ها ممکن است در بروز این بیماری نقش مهمی داشته باشند. در این مقاله یک مورد نادر مورد بحث قرار می گیرد، کودکی 10 ساله که با علایم بالینی کاوازاکی مراجعه کرده بود، ولی با وجود دریافت دو بار ایمیون گلوبولین وریدی (IVIG) در مقادیر بالا و بهبودی سایر علایم بالینی، رشد غدد لنفاوی گردن وی هچنان ادامه یافت و سرانجام نمونه برداری از غدد لنفاوی وجود لنفوم از نوع انژیوایمینوبلاستیک سلول T را نشان داد. با توجه به ناشناخته بودن علل بیماری کاوازاکی به عنوان التهاب عروقی، در صورت پایدار ماندن بزرگی غدد لنفاوی، احتمال وجود بیماری های زمینه ای مانند لنفوم را باید در نظر داشت.

یک مورد نادر از خون ریزی خود به خودی خلف صفاقی، ثانویه به پارگی آنژیومیولیپوم کلیه راست بررسی می شود. خانم 34 ساله ای با درد ناگهانی شکم به ویژه در نیمه راست، شوک ناشی از کاهش حجم خون (Hypovolemic)، وجود توده بزرگ درنیمه راست شکم همراه با حساسیت نسبت به لمس(Tenderness) و نگه داشتن موضع (guarding) در مرکز آموزشی درمانی پذیرش شد. سونوگرافی و سی تی اسکن شکم، وجود هماتوم خلف صفاقی همراه با توده ای در کناره کلیه راست گزارش شد. پس از اقدامات احیا، بیمار تحت لاپاراتومی قرار گرفته و کلیه راست خارج گردید. خارج نمودن کلیه با توجه به شوک ناشی از خون ریزی بیمار در هنگام پذیرش، وسعت خون ریزی خلف صفاقی و در دسترس نبودن سبب شناسی انجام گرفت.

سیروز به عنوان بیماری مزمن کبدی با دو مکانیسم افزایش فشار ورید پورت و نارسایی سلول های کبدی ایجاد علامت می کند. شایع ترین و مهم ترین عارضه افزایش فشار ورید پورت، واریس مری میباشد. واریس های نواحی اطراف مری (پاراازوفاژال) به طور نادر در اثر افزایش ورید پورت ایجاد می شوند. این واریس ها می توانند نمای توده های مدیاستن را تقلید نمایند. با توجه به این که توده های مدیاستن خلفی به دلایل مختلفی ایجاد می شوند، در برخورد با این توده ها در بیماران سیروتیک باید واریس ها را مد نظر قرار داد تا از نتایج زیان بار استفاده از روش های تهاجمی جلوگیری کرد. در این مقاله، بیمار مبتلا به سیروزی که دارای واریس نواحی اطراف مری با نمای توده مدیاستن می باشد، معرفی می گردد.