Internal Medicine Today
Volume:10 Issue: 4, 2005

امروزه عمل جراحی بای پاس عروق کرونر، در بسیاری از مراکز بدون استفاده از پمپ قلبی ریوی انجام می شود. این جراحی با خونریزی وسیعی همراه است؛ بنابراین تزریق خون آلوژن یکی از نیازهای ضروری جهت حفظ ثبات همودینامیک بیمار می باشد. با توجه به عوارض و خطرهای تزریق خون آلوژن، روش های تزریق خون اتولوگ مورد توجه قرار گرفته است. یکی از این روش ها، رقیق سازی حاد خون با حفظ حجم طبیعی است. مطالعه حاضر با هدف بررسی اثرات ترانسفوزیون به روش Acute Normovolemic Hemodilution (ANH) در اعمال جراحی بای پس عروق کرونر به روش بدون پمپ (Off-Pump) انجام شد.
در این مطالعه مورد – شاهدی، 50 بیمار متقاضی عمل جراحی بای پاس عروق کرونر به روش بدون پمپ دارای هموگلوبین بالاتر از 11mg/dl به صورت تصادفی و مساوی به دو گروه مورد و شاهد تقسیم شدند. در گروه مورد، رقیق سازی حاد خون با حفظ حجم طبیعی انجام شد و در گروه شاهد این مداخله صورت نگرفت. اطلاعات مورد نظر شامل علایم حیاتی، عوارض و میزان خون تزریق شده در پرسشنامه مربوطه ثبت و با روش های آماری توصیفی و تحلیلی شامل آزمونهای t و Chi-Square مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفتند. در مورد متغیرهایی که توزیع نرمال نداشتند، از آزمون آماری (Mann Whitney) استفاده شد.
میانگین هموگلوبین قبل و بعد از عمل بین دو گروه اختلاف معنی داری را نشان نداد. میزان خونریزی بعد از عمل در گروه مورد کمتر از گروه شاهد بود. دریافت خون آلوژن در گروه شاهد 100% و در گروه مورد، فقط در 36% موارد لازم شد. میزان دریافت خون در گروه مورد به طور معنی داری کمتر از گروه شاهد بود.
اثرات مفید روش رقیق سازی حاد خون با حفظ حجم طبیعی در عمل جراحی بای پاس عروق کرونر به روش بدون پمپ در کاهش مصرف خون آلوژن مشخص گردید. این روش با توجه به سهولت انجام آن، در تمام بیماران با هموگلوبین بیشتر از 11 میلیگرم توصیه می گردد.

در مقیاس میکروسکوپ نوری مطالعات اندکی در زمینه آثار تخریبی هیدروکورتیزون انجام شده است؛ در این تحقیق با استفاده از حیوانات آزمایشگاهی تغییرات بافتی در سطح میکروسکوپ نوری به دنبال مصرف وسیع هیدروکورتیزون مورد ارزیابی قرار گرفت.
در این مطالعه مورد – شاهدی، 40 راس موش شامل 20 راس موش نر و 20 راس موش ماده در دو گروه 20 تایی (10 نر و 10 ماده) از نژاد Balb/c انتخاب شدند و به صورت تصادفی در دو گروه مورد و شاهد قرار گرفتند. موش ها در گروه مورد به روش تزریق داخل صفاقی، روزانه 5 میکروگرم به ازای هر گرم وزن بدن هیدروکورتیزون دریافت کردند. موش های گروه شاهد نیز به همان میزان و روش، سرم فیزیولوژی دریافت کردند. پس از 15 و 30 روز، موش ها بیهوش و غدد فوق کلیوی آنها خارج گردید. این غدد بعد از شستشو در نرمال سالین، به مدت 48 ساعت در فیکساتیو فرمالین قرار داده شدند؛ سپس بقیه مراحل آماده سازی بافتی و رنگ آمیزی هماتوکسیلین – ائوزین (H&E) انجام شد. بعد از آماده شدن، لام ها با میکروسکوپ نوری مورد بررسی قرار گرفتند و تصویربرداری انجام شد.
در گروه مورد، موش هایی که 15 روز هیدروکورتیزون دریافت کرده بودن، تخریب بافتی در ناحیه قشری و مرکزی غدد فوق کلیوی را نشان دادند. در موش هایی که 30 روز هیدروکورتیزون دریافت کرده بودند، تخریب قشری و مرکزی به میزان بسیار وسیع و شدید مشاهده شد؛ در گروه شاهد، چه آنهایی که 15 روز سرم فیزیولوژی دریافت کرده بودند و چه آنهایی که 30 روز، تغییری مشاهده نشد.
بر اساس نتایج این مطالعه، هیدروکورتیزون تزریقی به صورت وسیع (Overdose) اثر تخریبی پیشرونده بر قشر و مغز غدد فوق کلیوی دارد. هر قدر زمان دریافت هیدروکورتیزون بیشتر باشد، میزان تخریب بیشتر خواهد بود.

در پرستاری بهداشت جامعه، شناخت کافی از نیازها و مشکلات مردم اهمیت خاصی دارد. اولین اقدام در فرایند پرستاری در جامعه نیازسنجی و شناخت جامعه تحت پوشش است. این پژوهش به منظور شناخت نیازهای احساس شده جمعیت تحت پوشش پایگاه تحقیقات جمعیتی شهر گناباد انجام شد.
این تحقیق که نوعی پژوهش کیفی (Qualitative Research) می باشد، در سال 1382 انجام شد. ابتدا نمایندگانی از اقشار مختلف جامعه تحت پوشش شامل دانش آموزان، دانشجویان، روحانیون، اصناف سالمندان، جوانان، بانوان، رابطین بهداشتی، معلمین، سازمان های غیر دولتی و... به تعداد 86 نفر انتخاب شدند. با دعوت از افراد منتخب در یک جلسه توجیهی، اهداف این پژوهش برای آنان بیان گردید و سپس افراد دعوت شده به پنج گروه جهت برگزاری جلسات بحث گروهی متمرکز (FGD) تقسیم شدند. هر گروه 15 تا 20 نفر عضو داشت و 2 نفر تسهیل گر دانشگاهی نیز در هر گروه مشخص گردید. از تعداد جلسات هر گروه حداقل 3 جلسه معین بود و در طی این جلسات، اعضا از طریق بارش افکار (Brain Storming) نیازها و مشکلات احساس شده خود را بیان می نمودند و این نیازها توسط دبیر هر جلسه ثبت می گردید.
نیازها و مشکلات احساس شده مردم در ده گروه به شرح ذیل مشخص گردید:? - سبک و شیوه زندگی شامل مشکلاتی از قبیل استفاده کم از میوه و سبزیجات و...? - مسایل آموزشی – فرهنگی و مشاوره ای شامل پایین بودن سطح اطلاعات بهداشتی جامعه و...? - سلامت و خدمات بهداشتی، درمانی مانند مشکلاتی از قبیل گرفتن پول زیرمیزی توسط پزشکان، خوددرمانی و...? - اقتصاد و اشتغال؛ مشکلاتی مانند بیکاری جوانان، عدم ثبات اقتصادی، فقر، سود بالای تسهیلات بانکی و...? - مسایل اجتماعی – تفریحی و رفاهی نظیر نبود فرهنگ شادی و نشاط، کم توجهی به امر ورزش و تحرک و...? - راهنمایی و رانندگی و حمل و نقل مانند وجود وسایل نقلیه فرسوده، فرهنگ نادرست رانندگی، افزایش تصادفات? - امنیت فردی و اجتماعی شامل کاهش مقاومت ساختمانها در برابر زلزله، بی توجهی به مسایل ایمنی، دزدی و...? - دین و اخلاق مانند پایبندی به خرافات، اسراف در مراسم مذهبی، ربا و رشوه خواری، افزایش انحرافات اخلاقی? - بهداشت محیط شهر و خدمات شهری مانند نگهداری دام در منازل، حاشیه نشینی در شهر و...? ?- خانواده شامل افزایش طلاق، فرهنگ مرد سالاری، حاملگی های ناخواسته و...
مشارکت مردم از یک سو وسیله ای برای توانمند شدن و از سوی دیگر خود مشارکت هدف نهایی برنامه توسعه است.

آسم شایعترین علت بستری کودکان در بیمارستان است و شیوع آن حدود 7.4% گزارش شده است. از آنجا که این بیماری یک ازدیاد حساسیت نوع I و وابسته به IgE می باشد، مطالعه حاضر با هدف تعیین ارتباط بین افزایش سطح IgE توتال سرم و تعداد ائوزینوفیل های خون در کودکان مبتلا به آسم (1-12 ساله) انجام شد.
در این مطالعه توصیفی به مدت یک سال، بیماران 1-12 ساله بستری در بخش کودکان بیمارستان قایم وابسته به دانشگاه علوم پزشکی مشهد، مورد بررسی قرار گرفتند. تشخیص آسم این بیماران با توجه به سابقه، وجود علایم سمعی و نیز رادیولوژیک تایید شد. پس از انتخاب بیماران پرسشنامه ها تکمیل و با جمع آوری اطلاعات و متغیرهای مورد ارزیابی، اطلاعات حاصله طبقه بندی شدند و سپس با استفاده از آزمونهای t - student و Mann - Whitney و سطح معنی داری P<0.05 مورد تجزیه و تحلیل آماری قرار گرفتند.
شایعترین علامت فیزیکی خس خس سینه (98.6%) و بعد از آن تاکی پنه (96.1%) بود. میانگین سطح IgE توتال 175.8 ±198.6 Iu/ml و تعداد ائوزینوفیل های خون 403.1 ± 300/mm3 بود؛ بین سطح IgE توتال و تعداد ائوزینوفیل های خون ارتباط معنی داری از نظر آماری وجود داشت (r=0.32; P=0.01). سطح IgE توتال سرم در تمام سنین از حد طبیعی بالاتر بود.
سطح IgE توتال در کودکان مبتلا به آسم بالاتر می باشد. از آنجا که سطح IgE توتال سرم در آسم کشنده افزایش می یابد، ممکن است بتوان به عنوان یک معیار پیش بینی کننده مفید برای شدت آسم به کار رود.

تولد فرزند یکی از نقاط عطف زندگی زناشویی است. حضور همسر در هنگام زایمان، نه تنها باعث تحکیم روابط زناشویی می گردد، بلکه در پذیرش مسوولیت پدری بسیار موثر است. این پژوهش به منظور تعیین نگرش زوجهای در انتظار فرزند در مورد حضور همسر در اتاق زایمان انجام شد.
این مطالعه توصیفی – تحلیلی در تابستان 1381 بر روی 150 زوج انجام شد. اطلاعات با استفاده از پرسشنامه جمع آوری گردید. پس از وارد کردن اطلاعات در رایانه، با استفاده از آمارهای توصیفی و شاخصهای پراکندگی تجزیه و تحلیل داده ها انجام شد. جهت بررسی رابطه ها از آزمون ANOVA و ضریب همبستگی استفاده شد. P<0.05 به عنوان سطح معنی داری در نظر گرفته شد.
میانگین و انحراف معیار سن زنان و مردان مورد مطالعه به ترتیب 26 ± 4 با دامنه سنی 17- 45 سال و 30 ± 5 با دامنه سنی 21 - 45 سال بود. تحصیلات بیشتر این افراد (87.3% زنان و 90.2% مردان) دیپلم و بالاتر بود. بیشتر زنان (58%) شاغل بودند و شغل بیشتر مردان غیرآموزشی (?.? ?%) بود. میانگین و انحراف معیار نمره نگرش زنان و مردان به ترتیب 100±15 با دامنه 49-134 و 97±16 با دامنه 5?-131 بود. بین سن، شغل و میزان تحصیلات افراد، با نمره نگرش آنها رابطه معنی داری وجود داشت (p<0.0001). 88.4 % از زنان و 82.1% از مردان، نسبت به حضور همسر در اتاق زایمان نگرش مثبت داشتند. در بیشتر زوجها (76.9%) هم زن و هم مرد نگرش مثبتی نسبت به این مساله داشتند.
بر اساس یافته های این مطالعه، پیشنهاد می شود امکانات لازم جهت حضور همسر در اتاق زایمان فراهم گردد و آموزشهای مناسب در این زمینه در دوران بارداری به آنها داده شود.

امروزه آرتروسکوپی بهترین روش تشخیص و درمان در جراحی زانو است. در میان مفاصل، آرتروسکوپی زانو بیشتر از دیگر مفاصل رایج شده است. آرتروسکوپی روشی با تهاجم اندک و با عوارض بسیار کمتر از جراحی باز زانو می باشد. مطالعه حاضر با هدف تعیین ارزش آرتروسکوپی در تشخیص اختلالات داخل زانو در مقایسه با تشخیص بالینی انجام شد.
در این مطالعه آینده نگر، در فاصله زمانی ابتدای سال 1380 تا آخر 1382، تعداد 290 بیمار مراجعه کننده به درمانگاه ارتوپدی بیمارستان قائم مشهد که از مشکلات زانو شکایت داشتند، مورد تحقیق قرار گرفتند؛ برای این افراد پس از بررسی و معاینه کامل بالینی، به منظور تشخیص و درمان، اندیکاسیون آرتروسکوپی گذاشته شد و شرح حال کامل معاینه فیزیکی و بررسی های تصویربرداری لازم در فرم مخصوص تخصصی برای هر بیمار ثبت گردید. برای بیماران تحت بیهوشی عمومی در اتاق عمل، آرتروسکوپی زانو انجام شد و یافته ها در یک فرم استاندارد که در آن اجزای و کمپارتمان های زانو رسم شده بود، ثبت و علامت گذاری گردید؛ داده ها با استفاده از نرم افزار SPSS و آزمون آماری t و با سطح معنی داری P<0.05 مورد تجزیه و تحلیلی قرار گرفتند.
از این 290 بیمار، 81.6% مرد و 18.4% زن بودند که از علایمی شامل درد مفصل، قفل شدن مفصل، احساس عدم ثبات مفصل، صدای مفصل، محدودیت حرکتی و تورم مفصل شکایت داشتند. تشخیص بالینی شامل 45% پارگی منیسک، 20% پارگی لیگامان کروشیت قدامی، 16% پارگی توام کروشیت قدامی و منیسک، 4% عدم ثبات کروشیت خلفی، 5% ضایعه غضروفی و در بقیه موارد بدون تشخیص اختصاصی بود. یافته های آرتروسکوپی شامل 58% پارگی منیسک، 49% پارگی لیگامان کروشیت قدامی، 20% پارگی توام کروشیت قدامی و منیسک، 5% پارگی کروشیت خلفی، 14% ضایعه غضروفی، 1.5% سینویت مفصل و در 15% بیش از دو ضایعه در داخل زانو بود.
در این مطالعه، با وجود تجزیه بالینی در برخورد با مشکلات زانو، آرتروسکوپی یافته های بالینی را به بیش از 90% افزایش داد.

یکی از موادی که به دنبال مصرف بی رویه، اثرات سو و مخربی بر روی اعضای مختلف بدن بر جای می گذارد، الکل است. این عوارض بر اندامهایی چون مری، معده، کبد، قلب، سیستم عصبی و... مورد تحقیق قرار گرفته است و این تحقیقات همچنان ادامه دارد؛ اما در مورد پانکراس، تحقیق کمتری گزارش شده است. مطالعه حاضر با هدف تعیین اثر اتانول بر سلول های پانکراس انجام شد.
در این مطالعه مداخله گر و آزمایشگاهی، 20 راس موش نر بالغ از نژاد Balb/C انتخاب و به طور تصادفی به دو دسته 10 تایی (مورد و شاهد) تقسیم شدند. برای نمونه های گروه مورد به مدت 3 هفته هر روز در ساعت 8 صبح و 4 بعدازظهر مقدار 15mg/g الکل به صورت داخل صفاقی تزریق گردید و برای نمونه های گروه شاهد طی همین مدت و به اندازه حجم مشابه، نرمال سالین تزریق شد. پس از پایان دوره تزریق، پانکراس نمونه های هر دو گروه خارج و پس از شستن در سرم فیزیولوژی به مدت 48 ساعت در فرمالین 10% جهت فیکس شدن قرار داده شدند. برای شفاف کردن نمونه ها، از گزیلل و برای آغشته شدن از پارافین مذاب به مدت معنی استفاده گردید. برای برش زدن از میکروتوم استفاده شد و برشهایی به ضخامت 5 میکرون از هر نمونه تهیه و مقاطع به روی لام منتقل شدند؛ لام ها به روش هماتوکسیلین – ائوزین (H&E) رنگ آمیزی و برای مطالعه و بررسی با میکروسکوپ نوری آماده شدند.
در لام های گروه شاهد، تغییری مشاهده نگردید و طرح کلی بافت پانکراس در نواحی اگزوکرین و اندوکرین طبیعی بودند. در لام های گروه مورد، تغییر چربی (Fatty Change) موضعی در نواحی مختلف اگزوکرین پانکراس، به صورت واکوئول های چربی در اندازه های متفاوت دیده شد؛ همچنین در گروه مورد در اطراف عروق و بافت همبندی لابه لای غدد اگزوکرین و جزایر لانگرهانس التهاب مزمن با عروق متسع و ارتشاح لنفوسیت و پلاسموسیت وجود داشت.
این پژوهش نشان داد که اتانول به طرق مختلف می تواند باعث آسیب و ایجاد استئاتوز در پانکراس شبیه کبد، پانکراتیت حاد، انسداد مجاری توسط توپی های پروتیینی، فیبروز و پانکراتیت مزمن گردد.

اسکولیوز ایدیوپاتیک یکی از شایعترین ناهنجاری های ارتوپدی است که در صورت عدم درمان، پیشرفت و مشکل استخوانی عضلانی شدیدی ایجاد می کند. بحث در مورد ایدیواسکولیوز از مدتها قبل در تاریخچه ارتوپدی مطرح بوده است. مطالعه حاضر با هدف انتخاب روشی مناسب برای ثابت کردن ستون فقرات انجام شد.
در این مطالعه آینده نگر و هم گروهی، 28 بیمار، شامل 8 بیمار مذکر (28.5%) و 20 بیمار مونث (71.5%)، با اسکولیوز ایدیوپاتیک بین سالهای 1379 تا 1382 در بیمارستان شهید کامیاب مشهد مورد مطالعه قرار گرفتند. سن این بیماران از 12-33 سال و میانگین سنی آنان 16.95 سال بود. مدت پیگیری از 1.5-4 سال بود. تعداد 9 بیمار (32.1%) تحت عمل فیوژن خلفی و 19 بیمار (67.9%) تحت عمل فیوژن قدامی و خلفی قرار گرفتند. در 14 مورد (50%) از روش Cotrel-Dubousse (CD) و در 14 مورد (50%) از روش Harrington Distraction+Sub Laminar Wire (HD+SLW) استفاده شد. تجزیه و تحلیل نتایج با استفاده از آزمون آماری Chi-Square با 95% ضریب اطمینان انجام گردید.
خونریزی در حین عمل جراحی در بیماران تحت عمل فیوژن خلفی و گذاشتن وسیله، در روش CD به طور متوسط 455.5 ± 84.5 سی سی و در روش 438.5 ± 61.75 HD+SLW سی سی بود. طول مدت عمل در روش CD به طور متوسط 4.26 ±0.56 ساعت و در روش 4.22 ±0.33 HD+SLW ساعت بود. اصلاح انحنا (Curve Correction) در روش 63.3% CD و در روش % 64.15 HD+SLW بود و اختلاف معنی داری بین دو روش وجود نداشت (χ2=95%). کاهش اصلاح در هر دو روش یکسان و حدود 10% بود.
در این تحقیق، نتایج حاصل از دو روش یکسان بود و اختلاف قابل توجهی بین آنها وجود نداشت ولی روش HD+SLW به علت پایین بودن هزینه و جاگذاری ساده و راحت، ایده آل می باشد.

سوختگی های کارگاهی و صنعتی که در اثر تماس با مواد شیمیایی سوزانده بخصوص اسیدها و قلیاها به وجود می آیند، درصد قابل توجهی از آمار سوختگی را در جامعه به خود اختصاص می دهند. مطالعه حاضر با هدف تعیین اثر تجویز موضعی زجاجیه چشم گاو به عنوان یک ماده طبیعی حاوی مقادیر زیادی اسید هیالورونیک، بر روند بهبودی زخمهای سوختگی ناشی از اسید بر روی پوست خرگوش به وسیله روش بافت شناسی و بررسی کلینیکی انجام شد.
در این مطالعه تجربی، 5 راس خرگوش نر سفید از نژاد Dutch تقریبا هم سن با وزن بین 2-2.4 کیلوگرم تهیه شدند؛ سپس موهای پشت خرگوش ها در طرفین ستون مهره ها حذف و تحت بی حسی موضعی، با استفاده از اسید نیتریک 65% سوختگی هایی در حد درجه 2، به قطر تقریبی 10 میلیمتر در 6 نقطه در هر طرف از ستون مهره ها در تمام خرگوش ها ایجاد شد. زخمهای سمت راست ستون مهره های تمام خرگوش ها تحت درمان با زجاجیه چشم گاو قرار گرفتند (30 مورد) و زخمهای سمت چپ در تمام خرگوش ها به عنوان گروه شاهد با آب مقطر تیمار شدند (30 مورد). در طول دوره آزمایش با اندازه گیری سطح زخمها، درصد بهبودی بافت آسیب دیده در هر دو گروه محاسبه شد. جهت بررسی میکروسکوپی، از محلهای آسیب نمونه برداری و مقطع گیری شد. مقاطع با روش های هماتوکسیلن – ائوزین (H&E)، Periodic Acid Shift (PAS) و پیک ایندگو رنگ آمیزی شدند و از نظر میزان تشکیل اپی تلیوم و وضعیت لایه های سلولی آن مورد ارزیابی کیفی قرار گرفتند. داده ها با استفاده از آزمون t - student و سطح معنی داری P<0.05 مورد تجزیه و تحلیل آماری قرار گرفتند.
درصد بهبودی زخمها در روز هشتم پس از ایجاد آسیب در گروه مورد 30% و در گروه شاهد 50% بود که در روز شانزدهم به ترتیب به مقادیر 65% و 85% افزایش یافت. طبق بررسی های میکروسکوپی، در گروه شاهد تعداد لایه های اپی تلیوم کمتر اما تمایز یافتگی سلول های آن نسبت به گروه مورد بیشتر بود.
در این تحقیق، کاربرد موضعی زجاجیه چشم گاو با الگوی یک بار در روز بر جراحتهای سوختگی درجه 2 دارای اثرات منفی داشت که می تواند به دلیل تفاوتهای بین گونه ای پروتئین های متصل به هیالورونان موجود در زجاجیه چشم گاو و پوست خرگوش و همچنین وزن مولکولی هیالورونان موجود در زجاجیه باشد.

گذار جمعیتی (Population Transition) و پیر شدن جمعیت در سطح دنیا یکی از چالش های مهم کشورها در قرن بیست و یکم است. بروز بیماری های متعدد در سالمندان باعث می گردد که این افراد نسبت به بالغین جوان و میانسال داروی بیشتری مصرف کنند و در نتیجه دچار عوارض دارویی بیشتری شوند. تغییرات فارماکوکینتیک و فارماکودینامیک داروها در دوران سالمندی، کاهش بازده قلب، کبد، کلیه ها، تغییرات هموستاتیک در سالمندان، تداخلات دارویی و استفاده از داروهای OTC (Over the Counter) نیز باعث افزایش عوارض داروها در سالمندان می گردد. از آنجا که میزان مصرف دارو در سالمندان با دیگر افراد تفاوت دارد، فرمول Cockeroft-Gault روش مناسبی برای محاسبه مقدار و فاصله تجویز دارو در سالمندان است. بر اساس این فرمول باید ابتدا وزن ایده آل بدن (IBW) را با توجه به قد برای زن و مرد محاسبه کرد؛ سپس کلیرانس کراتینین سالمند نیز با توجه به سن، وزن ایده آل بدن و غلظت کراتینین سرم و بر اساس فرمول خاص آن تعیین شود. بعد از آن با توجه به خط رگرسیون هر دارو و با استفاده از نمودار خطوط رگرسیون و مقدار کلیرانس کراتینین تعیین شده، Dose Fraction (DF) تعیین می شود. مقدار مصرف دارو در سالمندان از حاصل ضرب DF در میزان مصرفی دارو در حالت عادی به دست می آید. فاصله تجویز دارو (Interval Dose) نیز از تقسیم فاصله مصرف دارو در حالت عادی بر DF تعیین می شود. این فرمول روش مناسبی جهت تجویز دارو در سالمندان است. فرمول ها، جداول و نمودارهای مورد استفاده با ذکر مثال در متن مقاله ارایه شده است.