Journal of Islamic Dental Association of IRAN
Volume:17 Issue: 4, 2006

در سالهای بسیار دور بحث در مورد پرکردن کانال ریشه دندان مطرح بوده است و همواره نظریه های متفاوت در رابطه با دلایل و روش های مختلف پرکردن کانال ریشه ارایه شده است. در این مطالعه به بررسی تاثیر آماده سازی کانال با و بدون پرکردن کانال در ترمیم ضایعات پری آپیکال سگ و امکان ترمیم این ضایعات با انجام کلیه مراحل رایج درمان اندودنتیکس بدون پرکردن کانال دندان پرداخته شده است.
در این مطالعه که به صورت مداخله ای انجام گرفته است، تاج 28 دندان دارای 56 کانال ریشه در هفت سگ نژاد German Shepherd Mixed به مدت شش هفته جهت آلوده شدن پالپ به محیط دهان باز گردیدند. کانال های مورد ارزیابی هم در گروه آزمایش و هم در گروه کنترل به روش معمول تحت پاکسازی و شکل دهی قرار گرفتند. دندانهای گروه کنترل به روش معمول درمانهای اندودنتیکس، توسط گوتاپرکا و سیلر AH26 پر شدند. کانال ریشه دندانهای مورد آزمایش بدون پرکردن رها شدند. سپس جهت پرکردن تاج دندانها (گروه آزمایش و کنترل) از آمالگام و یک نوع اتصال دهنده عاجی نسل چهارم (Scotch bond multi purpose 3M Company) بین آمالگام و تاج دندان استفاده شد. شش ماه بعد حیوانات به روشVital perfusion کشته شدند. پس از جدا کردن نواحی مورد آزمایش (نواحی پرمولر سوم و چهارم فک پایین) ابتدا رادیوگرافی تهیه شد. سپس مقاطع میکروسکوپی تهیه شده، مورد ارزیابی قرار گرفتند. جهت بررسی آماری متغیرهای این مطاله از آزمونهای Wilcoxon و McNemar استفاده شد.
در بین متغیرهای مورد ارزیابی بین گروه آزمایش و کنترل، میزان تحلیل سمنتوم و عاج دارای اختلاف معنی دار آماری بود (P.v <0.05). سایر متغیرها فاقد تفاوت معنی دار آماری بودند (P.v>0.05).
با توجه به اینکه بین اکثر متغیرهای مورد ارزیابی از لحاظ ترمیم در گروه آزمایش و کنترل، تفاوت آماری معنی دار وجود نداشت، به نظر می رسد که در مدت شش ماه، ترمیم یا عدم ترمیم ضایعات پری آپیکال در سگ ارتباط چندانی با پرکردن یا پر نکردن کانال ریشه دندانهای سگ ندارد.

یکی از عوارض شایع استفاده از دندان مصنوعی، عفونت کاندیدای مزمن آتروفیک می باشد. هدف از این مطالعه تعیین فراوانی نسبی عفونت کاندیدای مزمن آتروفیک در بیماران دارای دنچر مراجعه کننده به مطبهای دندانپزشکان شهر یاسوج در سال 82 می باشد.
در این مطالعه توصیفی تعداد 85 بیمار دارای دنچر، مراجعه کننده به مطبهای دندانپزشکان شهر یاسوج مورد معاینه قرار گرفته و اطلاعات مختلف از جمله سن، جنس، مدت زمان استفاده از دنچر در شبانه روز و در سال،استعمال سیگار و بهداشت دندان مصنوعی به فرمهای پیش بینی شده منتقل گردید، سپس با اخذ رضایت نامه از بیماران کشت و اسمیر دهان انجام شدو نتایج بدست آمده با انجام آزمون Chi-square و نرم افزار SPSS مورد تحلیل آماری قرار گرفت. از تعداد کل افراد معاینه شده 6/57٪ پاسخ کشت مثبت داشتند.
- در تمام گروه های سنی اکثریت نمونه ها دارای پاسخ کشت مثبت بودند و ارتباط معنی داری بین سن بیماران و عفونت کاندیدایی مشاهده نشد (P>0.05).
- مردان 6/59 ٪ و زنان 5/54 ٪ دارای جواب کشت مثبت بودند که این اختلاف از نظر آماری معنی دار نبود (P>0.05).
- بیش از نیمی از افرادی که بیش از ده سال از دنچر استفاده می کردند دارای پاسخ کشت مثبت بودند ولی در این مورد هم ارتباط معنی داری با شیوع عفونت کاندیدایی بدست نیامد (P>0.05).
- 2/71٪ از افرادی که از دنچر به صورت 24 ساعته استفاده می کردند و شبها دنچر را از دهان خارج نمی کردند به طور معنی داری دارای پاسخ مثبت بودند (P<0.05).
7/77% از افراد سیگاری دارای جواب کشت مثبت بودند، در حالیکه این میزان در افراد غیرسیگاری 8/42٪ بود که این اختلاف از نظر آماری معنی دار می باشد (P<0.05).
- 6/89٪ از بیمارانی که بهداشت دندان مصنوعی را رعایت نکرده بودند نیز به طور معنی داری دارای پاسخ کشت مثبت بودند (P<0.05).
میزان شیوع عفونت کاندیدا در افراد دارای دنچر 6/57% بود. بین سن و جنس نمونه ها و سالهای استفاده از دنچر با عفونت کاندیدایی رابطه معنی داری مشاهده نشد، اما بین طول مدت استفاده از دنچر در ساعات شبانه روز و خارج نکردن دنچر از دهان در شبها، وضعیت بهداشت دندان مصنوعی و استعمال دخانیات با شیوع عفونت کاندیدایی رابطه معنی داری مشاهده شد.

مزایای استفاده از بزاق (دسترسی آسان و غیرتهاجمی بودن آن) باعث شده که در دو دهه گذشته به عنوان یک مایع منحصر به فرد در تشخیص بیماری ها مورد توجه محققان قرار گیرد. هدف از مطالعه حاضر بررسی و مقایسه ترکیبات بیوشیمیایی بزاق کامل تحریکی و غیرتحریکی دانشجویان دختر دندانپزشکی دانشگاه علوم پزشکی تهران می باشد.
در این مطالعه (Case series) پنج میلی متر از نمونه بزاق کامل تحریکی و غیرتحریکی دانشجویان دختر با میانگین سنی 22 سال (19-24 سال) در ماه های اردیبهشت و خرداد سال 1384 به روش انداختن آب دهان جمع آوری شد. سدیم به روش Flame – Photometry و بقیه ترکیبات بزاقی با استفاده از دستگاه اسپکتروفتومتر و کیت های مربوطه به روش های زیر اندازه گیری شدند: پروتئین به روش بیوره، کلسیم با کمپلکس آرزنازو و منیزیم با کمپلکس گزیلیدیل. تجزیه و تحلیل آماری توسط نرم افزار SPSS انجام گرفت و میانگین، انحراف معیار (SD) و خطای معیار میانگین (SEM) ترکیبات بزاق محاسبه گردید و مقایسه مقادیر فوق در بزاق تحریکی و غیرتحریکی به روش Student''s unpaired t – test صورت گرفت.
غلظت (انحراف معیار ± میانگین) پروتئین کامل میلی گرم بر میلی لیتر، منیزیم (mmol/l)، کلسیم (mmol/l) و سدیم (mmol/l) بزاق غیرتحریکی (20=n) به ترتیب 80/2±19/6، 44/0±19/1، 70/0±90/1 و 01/2±95/13 و بزاق تحریکی به ترتیب 97/1±73/3، 60/0±75/1، 76/0±03/2 و 31/4±15/18 بود.
سطح کلسیم در بزاق تحریکی و غیرتحریکی اختلاف معنی داری نداشتند در حالی که سدیم و منیزیم در بزاق تحریکی و توتال پروتئین در بزاق غیرتحریکی به طور معنی داری بیشتر بود.

مهروموم تاجی در جلوگیری از آلودگی مجدد سیستم کانال ریشه و رسیدن محرکها به نسوج اطراف ریشه از اهمیت ویژه ای برخوردار است. هدف از انجام این مطالعه تجربی آزمایشگاهی بررسی تاثیر مواد چسبنده به عاج در کاهش میزان ریزنشت تاجی و بهبود کیفیت مهروموم کانال می باشد.
در این مطالعه مداخله ای 24 دندان تک ریشه ای خارج شده انسان به دو گروه ده تایی تقسیم شدند. در گروه آزمایشی اول پس از کاربرد (DBA) Dentine Bonded Agent از گوتاپرکا و سیلر AH26 جهت پر کردن کانال به روش تراکم جانبی استفاده شد. در گروه آزمایشی دوم فقط گوتاپرکا وسیلر AH26 مورد استفاده قرار گرفت. دو گروه نیز به عنوان کنترل مثبت و منفی در نظر گرفته شد. در گروه کنترل مثبت، کانال با گوتاپرکا بدون سیلر به روش تراکم جانبی پر شد، سپس تمام سطوح دندانها جز سطح قطع شده تاجی و در گروه کنترل منفی تمام سطوح دندان، با دو لایه لاک ناخن پوشانده شد و نمونه ها به مدت 48 ساعت در محلول رنگ متیلن بلو 2% (PH=7) قرار گرفت. پس از شستشوی دندانها و حذف لاک ناخن، با استفاده از دیسک الماسی نمونه ها به دو نیمه باکال و لینگوال تقسیم شدند. میزان نفوذ خطی رنگ توسط استریومیکروسکوپ اندازه گیری شد. از آزمون آماری t- student برای بررسی داده ها استفاده شد.
میانگین نفوذ رنگ در گروه اول (DBA + گوتاپرکا + سیلر AH26)، (3.2±1.217) میلی متر و در گروه دوم (گوتاپرکا + سیلر AH26)، (6.1±1.448) میلی متر بود بدین ترتیب تفاوت آماری معنی داری بین دو گروه مشاهده گردید (001/0>P). در گروه کنترل مثبت، رنگ به طور کامل در تمام طول کانال ها نفوذ کرده بود در حالی که در گروه کنترل منفی نفوذ رنگ مشاهده نشد.
استفاده از DBA همراه با سیلر AH26 و گوتاپرکا به روش تراکم جانبی در کاهش میزان ریزنشت تاجی موثر است.

ترمیمهای رزین باند چون از تخریب ناخواسته نسج سالم دندان جلوگیری می کنند، مورد توجه می باشند. موفقیت آنها به عوامل مختلفی از جمله سمان رزینی و آماده سازی سطح داخلی فریم بستگی دارد. در این بررسی مقایسه بین دو روش آماده سازی سطح فلز و سه نوع سمان رزینی از جهت حداقل ریزنشت جهت استفاده در کلینیک انجام می گیرد.
این مطالعه به صورت تجربی انجام شد. 96 دیسک فلزی با دسته ای در مرکز پس از ریختن توسط آلیاژ نیکل کروم، با دستگاه تراش به قطر ده و ضخامت دو و دسته ای به طول ده میلی متر ماشین کاری شد. نیمی از دیسک ها با اکسید آلومینیوم پنجاه میکرون سندبلاست شدند و نیم دیگر پس از سندبلاست و دگاز با اپک پرسلن به غلظت دو گرم در میلی متر (یک گرم پودر اپک پرسلن + 5/0 میلی لیتر آب مقطر) توسط قلم مو آغشته شدند. پس از خشک شدن در دمای محیط، مراحل پخت اپک را طی کردند. دیسک های هر دو گروه به طور اتفاقی به دو گروه شاهد و مورد تقسیم شدند. دیسک های هر دو گروه شاهد و مورد به سه گروه هشت تایی تقسیم گردیدند و در هر گروه توسط یکی از سمان های رزینی Panavia 21, Enforce و All-Bond2 دو به دو در مقابل یکدیگر تحت نیروی بیست نیوتن در یک سرویر به یکدیگر سمان شدند. کلیه نمونه های گروه مورد پس از دو هزار سیکل شوک حرارتی (بین درجات 5-55 درجه سانتی گراد) تحت صد و دوازده هزار سیکل (معادل شش ماه نیروی جوشی) نیروهای سایکلیک با نیروی صد نیوتن قرار گرفتند. سپس کلیه نمونه ها به مدت 24 ساعت در فوشین بازی 5/0% قرار گرفتند و پس از خشک شدن در دمای محیط از هم جدا شدند. پس از اسکن، مساحت قسمت رنگی با برنامه اتوکد محاسبه شد. داده ها توسط آزمون ANOVA یک سویه مورد بررسی قرار گرفت. نوع تست Post Hoc نیز نوع Scheffe بود.
کلیه نمونه های گروه مورد Panavia+Opaque در طی نیروهای سایکلیک از هم جدا شدند، در نتیجه مورد بررسی آماری قرار نگرفت. گروه کنترل Panavia + Opaque بیشترین میزان ریزنشت را از خود نشان داد و با تمام گروه های دیگر اختلاف معنی دار داشت (11.25±10.27) (P<0.001).
گروه مورد Enforce+Opaque نیز از نظر آماری با گروه های دیگر اختلاف معنی دار داشت (6.91±4.39). گروه های دیگر فاقد اختلاف معنی دار با یکدیگر بودند.
با توجه به نتایج تنها می توان به رد استفاده از سمان Panavia و Enforce همراه این نوع آماده سازی سطح در ترمیمهای رزین باند اکتفا کرد.

منظور از سوپرالاستی سیتی این است که آرچ وایر ایده آل در درجات متفاوتی از فعالیتش، نیروی یکسانی را وارد نماید. نتایج کلینیکی نشان می دهد که در بسیاری موارد آرچ وایرها این خواص مورد انتظار را از خود نشان نمی دهند. هدف از این مطالعه بررسی خواص خمشی برخی از این آرچ وایرها می باشد.
مطالعه به طریقه تجربی و آزمایشگاهی می باشد. تعداد هشت نمونه از هر یک از سیمهای با سطح مقطع گرد با ابعاد 014/0، 016/0 و 018/0 اینچ از نوع Force I، Rematitan lite و Superelastic G&H مورد آزمایش قرار گرفت. نمونه ها با استفاده از دستگاه Dartec تحت آزمایش Three point bending قرار گرفتند. داده ها با استفاده از آزمونهای آماری ANOVA و DUNCAN با دقت 05/0 مورد تحلیل قرار گرفت.
کلیه این مواد خواص سوپرالاستی سیتی یا Superelastic tendency داشتند. سیمهای ضخیمتر تمایل بیشتری برای بروز خواص سوپرالاستیک داشتند. ولی سطح نیروی پلاتو در بسیاری از این سیمها بیشتر از دویست گرم بود. متوسط نیرو در سطح پلاتو برای سیم 014/0 اینچ Rematitan lite حدود 82/103 گرم بود. به علاوه در کلیه این سیمها نقطه پایانی پلاتو هنگامی بود که سیم حداقل 6/0 میلی متر خمش پیدا کرده بود.
در کلیه این سیمها سطح نیروی پلاتو بالاتر از میزان نیروی مطلوب برای حرکت Tipping دندانهاست.

کامپامرها از نظر خواص سطحی و مکانیکی بین کامپوزیت رزین ها و سمان های گلاس آینومر قرار گرفته اند. کامپوگلاس یک اسم تجاری از کامپومرهاست که جهت باند آن به دندان از عامل باندینگ تکی سینتک (Syntac) استفاده می شود. هدف از این مطالعه بررسی تاثیر آماده سازی نسوج دندانی بر مقاومت به شکست دندانهای ترمیم شده با کامپوگلاس قبل از کاربرد عامل سینتک می باشد.
در یک مطالعه تجربی سی دندان پرمولار سالم فک بالا انتخاب و به سه گروه ده تایی تقسیم گردیدند. حفرات MOD تهیه و با کامپوگلاس به ترتیب زیر ترمیم شدند.
گروه 1: شامل دندانهای ترمیم شده آماده سازی نشده که قبل از ترمیم فقط از عامل سینتک استفاده گردید.
گروه 2: شامل دندانهای ترمیم شده و آماده سازی شده با اسید فسفریک قبل از کاربرد عامل سینتک.
گروه 3: شامل دندانهای ترمیم شده آماده سازی شده با اسید پلی آکریلیک قبل از کاربرد عامل سینتک.
نمونه ها تحت آزمایش فشاری و یافته ها تحت آنالیز آماری ANOVA قرار گرفتند.
میانگین اعداد بدست آمده در گروه های 1-3 به ترتیب برابر 70/1585، 20/1465 و 60/1535 نیوتن می باشد. یافته های آماری نشان داد که بین گروه ها از نظر مقاومت به شکست مقاومت معنی داری وجود ندارد.
شرایط این مطالعه آماده سازی نسوج دندانی با اسید فسفریک و اسید پلی آکریلیک قبل از کاربرد عامل سینتک، تاثیر چندانی در افرایش مقاومت به شکست دندانهای ترمیم شده با کامپوگلاس نداشت.

برای جراحی اکسپوز دندانهای نهفته به منظور تسهیل در حرکات ارتودنتیک آنها روش های مختلف جراحی وجود دارد. هدف از ارایه این مقاله بررسی پی آمد پریودنتال یک نوع روش جراحی (Closed flap operation technique) جهت اکسپوز دندانهای نهفته می باشد.
این مطالعه از نوع توصیفی می باشد و طی سالهای 1380- 1383 انجام شده است. در این مطالعه بیست بیمار (15دختر و پنج پسر) با محدوده سنی 15-20 سال شرکت داشتند. برای آنها روش جراحی Closed flap operation انجام شد. در 12 بیمار دندانهای نهفته کانین و سانترال وارد قوس شده و در فانکشن قرار گرفتند لذا پارامترهای پریودنتال شامل عمق شیار لثه، اندازه لثه کراتینیزه و میزان از دست دادن سطح چسبندگی در دندانهای مورد مطالعه اندازه گیری شد.
متوسط عمق شیار لثه، 43/0±50/1میلی متر، متوسط میزان لثه کراتینیزه برای دندانهای سانترال 53/0±07/3 و برای دندانهای نیش، 42/0±30/2 بدست آمد. در یک بیمار نیز از دست دادن سطح چسبندگی کلینیکی گزارش گردید.
با توجه به میزان عمق مطلوب شیار لثه و لثه کراتینیزه حاصله، به نظر می رسد که روش جراحی فوق مناسب می باشد.

زمانی که یک دنچر کامل به یک اوردنچر متکی بر ایمپلنت تبدیل می گردد عملکرد جویدن بهبود می یابد و بیشتر اتچمنت های به کار رفته در اوردنچرها به صورت Bar وBall می باشد که در مورد اثر طراحی و میزان تماس یافتن یک اوردنچر مندیبل بر روی فشارهای وارده به ایمپلنت ها نظریات مختلفی وجود دارد. هدف از این مطالعه بررسی و مقایسه نحوه انتشار نیروها در اوردنچرهای متکی بر ایمپلنت در فک پایین با اتصالات Ball،Bar وZaag با روش فتوالاستیک می باشد.
روش مطالعه به صورت توصیفی و کارآزمایی آزمایشگاهی می باشد که بر روی مدل فتوالاستیک جهت بررسی نیروهای وارده به ایمپلنت حمایت کننده اوردنچر به همراه اتچمنت های Ball، Bar و Zaag می باشد. محل ایمپلنت ها در ناحیه کانین ها به فاصله هشت میلی متر از میدلاین انتخاب شده و نیروهای وارده به میزان Lb30 (معادل نیروهای جونده) به صورت یک سویه بر روی سطح اکلوزال در ناحیه مولر اول در دو حالت افقی و مایل (45 درجه) اعمال گردید. فشارهای ایجاد شده که به بدنه ایمپلنت منتقل شده در زیر تله میکروسکوپ مورد ارزیابی قرار می گیرد. این ارزیابی در هر سه حالت Ball،Bar و Zaag انجام می شود.
در اوردنچرهای متصل به Bar در حالت اعمال نیروی عمودی هم در ایمپلنت سمت اعمال نیرو و هم در ایمپلنت سمت مقابل نسبت به سایر اتچمنت ها، فشار بیشتری ایجاد شد و در حالت اعمال نیرو به صورت مایل میزان فشار بر روی ایمپلنت ها نسبت به حالت عمودی بیشتر بود. در مورد اتچمنت های Ball و Zaag در اثر اعمال نیروی عمودی هم به ایمپلنت ها و هم به ریج بی دندانی فشار منتقل شده و در حالت اعمال نیرو به صورت مایل میزان فشار بر روی ایمپلنت ها افزایش یافته و برروی ریج بی دندانی هیچ گونه فشاری مشاهده نشد.
اتچمنت Bar نسبت به اتچمنت های Ball و Zaag در هر دو حالت اعمال نیروی مایل و عمودی باعث انتقال فشار بیشتری به ایمپلنت ها می شود. در مقایسه بین دو سیستمZaag و Ball مشخص شد کهZaag به میزان بیشتری نسبت بهBall باعث انتقال نیرو به بدنه ایمپلنت می شود.

و آلودگی آب داخل لوله های یونیت دندانپزشکی با ایجاد بیوفیلم درون لوله ها مرتبط می باشد. بنا بر توصیه انجمن دندانپزشکی آمریکا (ADA) شمار باکتری های آب لوله های یونیت دندانپزشکی باید کمتر از 200 CFU/ml باشد. برای دستیابی به این هدف در مطالعه حاضر تاثیر بیلپرون به عنوان یک ماده ضدعفونی کننده بر عدم ایجاد آلودگی یا رفع آن در لوله های مربوط به یونیت های دندانپزشکی سنجیده شده است.
این مطالعه به صورت کارآزمایی شاهد دار بر روی نمونه آب داخل لوله های مربوط به یونیت های دندانپزشکی دانشگاه علوم پزشکی شهید بهشتی انجام شد. در این ارتباط شش یونیت کاوو بخش اندودنتیکس در گروه مورد و هشت یونیت از همان بخش در گروه شاهد قرار گرفتند و در شش نوبت از هر یونیت سه نمونه اخذ شد. (مجموعا 108 نمونه در گروه مورد و 144 نمونه در گروه شاهد). بر روی یونیت های گروه مورد دستگاه Week end ساخت کارخانه سنت جرج آلمان نصب شد تا بیلپرون را به داخل مخزن آن تزریق کند. نمونه گیری در روزهای چهارشنبه و شنبه انجام گردید و توانایی بیلپرون در رفع آلودگی یا جلوگیری از ایجاد آن ارزیابی شد. در تحلیل آماری از آزمون? 2 و آزمون دقیق فیشر استفاده گردید.
در میان لوله هایی که روز چهارشنبه عاری از میکروب شناخته شدند روز شنبه، 3/3% لوله در گروه بیلپرون آلوده به استافیلوکوک طلایی بودند که نسبت به گروه شاهد (3/16%) به طور معناداری کمتر بود (01/0>P). در مورد پسودوموناس، استرپتوکوک? همولیتیک و اشریشیاکولی موردی از آلودگی در گروه بیلپرون یافت نشد که در تمام موارد با گروه شاهد تفاوت معنا داری داشت (01/0>p). اما در مواردی که لوله های روز چهارشنبه آلوده بودند در هیچ موردی تفاوت معناداری در رفع آلودگی نسبت به گروه شاهد دیده نشد.
بیلپرون قادر است جلوی رشد باکتری ها را در آبهای فاقد گونه های میکروبی بررسی شده بگیرد، ولی مفید بودن آن در موارد وجود آلودگی در این مطالعه نشان داده نشد.

در کودکانی که به دلایل مختلف جهت انجام درمان دندانپزشکی نیاز به بیهوشی عمومی دارند عمدتا تعداد زیادی دندان در یک جلسه با آمالگام ترمیم می شود. هدف از انجام این مطالعه مقایسه مقدار جیوه ادرار به دنبال انجام ترمیمهای آمالگام در کودکان تحت بیهوشی عمومی و مطب می باشد.
در این مطالعه کارآزمایی بالینی تعداد سی کودک واجد شرایط (15 نفر واجد شرایط درمان تحت بیهوشی عمومی و 15 نفر واجد شرایط درمان در کلینیک) انتخاب شدند. کلیه شرایط تحقیق برای دو گروه یکسان بود. ادرار صبحگاهی قبل، چهار روز بعد و 9-12 روز بعد از درمان جمع آوری، کدگزاری و جیوه آن توسط دستگاه اسپکترومتری جذب اتمی بخار سرد همراه با ملغمه سازی اندازه گیری شد. سپس یافته ها توسط نرم افزار کامپیوتری SPSS و با انجام آنالیزهای تی زوجی برای تعیین ارتباطات داخل گروه و آنالیز واریانس (ANOVA) و آزمون DUNCAN جهت ارتباطات بین گروه ها تحت بررسی آماری قرار گرفت.
نتایج نشان داد که میزان جیوه ادرار در هر دو گروه پس از درمان و در طی نمونه گیری های بعدی افزایش معنی داری داشت. (05/0>p)، همچنین میزان افزایش جیوه ادرار در گروه تحت درمان کلینیک نسبت به گروه درمان شده تحت بیهوشی عمومی در هر دو نمونه گیری بعدی به طور معنی داری بیشتر بود (05/0>p).
جذب جیوه به دنبال ترمیم آمالگام زیر بیهوشی عمومی کمتر از جذب جیوه در مطب می باشد.

اثر پیشگیری از پوسیدگی سیلانت های پیت و فیشور به اثبات رسیده است. موفقیت سیلانت ها در این زمینه مستقیما در ارتباط با میزان گیر آنهاست. هدف از این بررسی مقایسه میزان گیر سیلانت با و بدون آماده سازی مکانیکی مینا با استفاده از فرز می باشد.
در این بررسی Randomized clinical trial، 37 کودک مراجعه کننده به بخش کودکان دانشکده دندانپزشکی تهران بر اساس معیارهای Inclusion و Exclusion شرکت کردند. جمعا 128 دندان مولر اول دایمی در این کودکان به طور تصادفی به دو گروه مورد (آماده سازی مکانیکی مینا) و شاهد (روش متداول، بدون آماده سازی) تقسیم شدند. پس از انجام کار، بیماران جهت پی گیری هر چهار ماه فرا خوانده شدند. به منظور تجزیه و تحلیل داده ها از آزمون آماری Mc Nemar استفاده شد.
پس از یک سال، میزان گیر کامل در گروه مورد، 3/81% و در گروه کنترل 3/70% بود. آزمون آماری برای داده های جفت، نشان داد که پس از یک سال، تفاوت آماری معنی دار بین دو گروه وجود دارد (04/0=P).
در نهایت، با کاربرد فرز، سیلانت گیر بیشتری را نشان داد. بدین طریق می توان با استفاده از فرز قبل از سیلانت تراپی، کارآیی این روش را در پیشگیری از پوسیدگی بهبود بخشید.

با توجه به نگرانی در مورد افزایش پوسیدگی و اهمیت تاثیر مصرف شیرینی بر آن و همچنین کاستی های تحقیقات قبلی، این مطالعه با هدف تعیین میزان علاقه به مواد قندی و ارتباط آن با پوسیدگی دندان مادر با کودک، در مراکز پیش دبستانی تهران در سال? 3?3 انجام گرفت.
مطالعه با طراحی توصیفی بر روی صد و بیست زوج کودک پیش دبستانی و مادرانشان جمعا دویست و چهل نمونه به روش نمونه گیری خوشه ایتصادفی انجام گرفت. میزانdmft/DMFT براساس تعاریف سازمان بهداشت جهانی (WHO) وعلاقه به شیرینی با Modified Sweet Preference Inventory سنجیده شد. عوامل مرتبط شامل جنسیت کودک و نوع پیش دبستانی کودک، سن، شغل و میزان تحصیلات پدر و مادر، وضعیت تاهل مادر بود. همبستگی بین علاقه به شیرینی مادر و کودک با ضریب همبستگی Spearman، رابطه بین علاقه به شیرینی با میزان پوسیدگی با آماره Kruskal – Wallis و همبستگی dmft و DMFT با ضریب همبستگی Pearson تعیین گردید.
همبستگی بین میزان علاقه مادر وکودک به شیرینی برابر? 4/0 بود. بین علاقه به شیرینی با میزان dmft/DMFT رابطه ای وجود نداشت.DMFT مادران برابر 8.53±5.48 و dmft کودکان 3.5±3.66 بود که میزان همبستگی آنها برابر 0?/0 بود.
بین میزان علاقه به شیرینی و میزان پوسیدگی دندانی، هم در مادر و هم در کودک ارتباطی مشاهده نشد به عبارت دیگر علاقه به شیرینی در میزان پوسیدگی مادر و کودک نقشی ندارد.

موقعیت قدامی خلفی کندیل در حفره گلنویید، اثر مستقیمی روی موقعیت قدامی، خلفی و عمودی مندیبل دارد که به این ترتیب مورفولوژی صورت را تحت تاثیر قرار می دهد. هدف از این مطالعه بررسی رادیوگرافیک خصوصیات کندیل در بیماران دارای مال اکلوژن Cl III, Cl I می باشد.
این مطالعه بر روی رادیوگرافی های پانورامیک و لترال سفالومتری هشتاد نمونه صورت گرفت. میانگین سنی دختران 11 سال و میانگین سنی پسران 12 سال و پنج ماه بود. خصوصیات کندیل از نظر شکل، طول و عرض گردن آن مورد بررسی قرار گرفت. شکل و طول کندیل بر روی رادیوگرافی پانورامیک بررسی شد و عرض گردن آن برروی لترال سفالومتری اندازه گیری گردید.
در این مطالعه ارتباط کاملا معنی داری میان الگوی رشدی صورت با شکل کندیل در افراد دارای مال اکلوژن Cl III مشاهده شد (p value=0.029) و در این افراد فلاتنینگ (Flattening) کندیل شکل غالب کندیل در الگوی رشدی افقی و طبیعی بود. در بیماران دارای مال اکلوژن Cl I ارتباط معنی داری میان الگوی رشدی صورت و شکل کندیل یافت نشد. عرض گردن کندیل در افراد دارای مال اکلوژن Cl III کمتر از Cl I بود و اختلاف آنها کاملا معنی دار بود. طول کندیل در مال اکلوژن Cl III بیشتر از Cl I بود.
شکل غالب فلاتنینگ در بیماران Cl III می تواند نشان دهنده تاثیر مال اکلوژن در ایجاد تغییر شکل کندیل باشد.

نقص در مینای دندان یکی از ناهنجاری های رشدی، تکاملی است که ممکن است به تنهایی یا همراه با دیسپلازی های سایر نسوج بدن مشاهده گردد. به دنبال هر نوع نقص کمی و کیفی در ساختار مینا و عاج، دندانها به شدت مستعد پوسیدگی شده و در معرض خطر از دست رفتن قرار می گیرند. هر گونه اختلال در روند تکاملی مینا منجر به بروز عوارضی در ساختمان میکروسکوپیک و ظاهر مینا می گردد. مطالعه حاضر با هدف بررسی شیوع نقایص مینایی دندانهای پیشین و مولرهای اول دایمی کودکان 8-9 ساله شهر تهران و علل موثر بر آن انجام گرفته است.
در این مطالعه که به روش Nested case control انجام گرفت، هزار و چهارصد دانش آموز پایه دوم دبستان از پنج منطقه آموزش و پرورش شامل شمال، جنوب، شرق، غرب و مرکز شهر تهران به صورت تصادفی مورد بررسی قرار گرفتند. در هر منطقه دو دبستان دخترانه و دو دبستان پسرانه و در هر دبستان صد و چهل دانش آموز پایه دوم انتخاب شدند و در دو گروه شاهد (کودکان با دندانهای سالم) و کنترل (کودکان با نقایص مینایی) قرار گرفتند. افراد مورد مطالعه به صورت کلینیکی و با نور چراغ قوه، آینه و سوند یک بار مصرف معاینه شده و سپس با تکمیل پرسشنامه توسط والدین کودک اطلاعات مربوط به علل ایجاد کننده نقایص مینایی ثبت شد. اطلاعات بدست آمده با تست آماری Chi – square و Fisher exact مورد بررسی و مقایسه قرار گرفتند.
نتایج بیانگر آن بود که از هفتصد دانش آموز دختر معاینه شده معادل 2/34%، دویست و چهل نفر و از هفتصد دانش آموز پسر معاینه شده برابر 1/30%، 211 کودک درجاتی از نواقص مینایی داشتند. از این تعداد 65 کودک فقط در دندانهای پیشین، 222 کودک فقط در مولرهای اول و 165 کودک در دندانهای پیشین و مولر اول دچار نقص مینا بودند. بین بروز نواقص مینای دندان و آسم و بیماری های تنفسی در کودکان ارتباط آماری معنی داری یافت شد (05/0>P).
اگرچه اتیولوژی نقایص مینایی به طور کامل شناخته نشده، اما بر پایه نتایج این مطالعه به نظر می رسد مشکلات دوران جنینی و نوزادی به خصوص آسم و بیماری تنفسی در طی پنج سال اول زندگی می تواند ایجاد مشکل کند.