مجله دانشگاه علوم پزشکی اراک
سال نهم شماره 3 (پیاپی 36، پاییز 1385)

تراکم معدنی استخوان که به روش DEXA اندازه گیری می شود به طور گسترده ای در بیماران مبتلا به استئوپورز به کار می رود. عوامل وابسته به اپراتور یا ماشین می توانند دقت و صحت تخمین دانسیته معدنی استخوان (BMD) را تحت تاثیر قرار دهند.
در این مطالعه مداخله ای قبل و بعد، 200 زن بین 70-30 سال فاقد هر گونه بیماری متابولیک استخوان یک بار در وضعیت استاندارد و سپس در وضعیت چرخش خارجی پا به میزان 15° از حالت استاندارد و سپس یک بار با تغییر زاویه مستطیل گردن فمور از 90° به 80°، مورد دانسیتومتری قرار گرفتند. اطلاعات مربوط به تراکم مستطیل گردن فمور، مثلث ward، تروکانتر بزرگ، تنه فمور و توتال هیپ در هر دو حالت فوق ثبت و توسط آزمون های آماری مقایسه میانگین ها تجزیه و تحلیل گردید.
چرخش خارجی پا به میزان 15° از وضعیت استاندارد باعث افزایش قابل ملاحظه BMD در نواحی گردن فمور، ward، تروکانتر و تنه شد (به ترتیب P<0.001، P<0.04، P<0.001 و (P<0.008، در حالی که تاثیر قابل ملاحظه ای بر BMD توتال هیپ نداشت. تغییر زاویه مستطیل گردن فمور از 90° به 80° نسبت به محور مرکزی گردن فمور باعث کاهش قابل ملاحظه BMD در گردن فمور (P<0.001) و افزایش قابل ملاحظه BMD در نواحی ward، تروکانتر، تنه و توتال هیپ شد (به ترتیب P<0.001، P<0.001، P<0.001 و (P<0.04.
چرخش غیر طبیعی هیپ یا تنظیم اشتباه ناحیه مورد نظر نواحی پنج گانه می توانند از عوامل مخدوش کننده مهم در ارزیابی دانسیتومتری های سریال باشند. با توجه به تاثیر کمتر وضعیت غیر طبیعی پا بر نتایج BMD توتال هیپ، شاید بتوان ناحیه توتال هیپ را تاحیه ارجح برای تفسیر دانسیتومتری در نظر گرفت.

بی حسی نخاعی شیوه ای متداول جهت بیهوشی در سزارین است که تهوع و استفراغ حین عمل (IONV) از مشکلات شایع این فرایند به شمار می رود. جهت پیش گیری از این عارضه و خطرات آن، از داروهای ضد استفراغ استفاده می شود. متوکلوپرامید متداول ترین دارو در جلوگیری از IONV می باشد اما احتمال بروز عوارض اکستراپیرامیدال در ان و هم چنین وجود خواص ضد تهوع و استفراغ در پروپوفول و دگزامتازون، باعث شد این مطالعه جهت مقایسه اثر این داروها انجام شود.
این مطالعه از نوع کارازمایی بالینی می باشد. 144 خانم باردار که تحت عمل سزارین اورژانس قرار گرفتند و ناشتا نبودند، به صورت تصادفی به چهار گروه تقسیم شدند. گروه اول متوکلوپرامید 1/0 میلی گرم بر کیلوگرم به صورت وریدی، گروه دوم دگزامتازون 150 میکروگرم بر کیلوگرم به صورت وریدی، گروه سوم پروپوفول 1/ 0میلی گرم بر کیلوگرم هر پنج دقیقه از زمان بستن بند ناف تا پایان عمل و گروه چهارم 2 میلی لیتر اب مقطر دریافت کردند. در مدت عمل بیماران از نظر شدت تهوع، وجود استفراغ و اوغ زدن بررسی شدند. تجزیه و تحلیل داده ها از طریق ازمون کراسکال والیس و انالیز واریانس یک طرفه انجام گرفت.
میزان بروز تهوع در پروپوفول کمترین و در دگزامتازون بیشترین مقدار بود. بین دگزامتازون و دارونما تفاوت اماری معنی داری وجود نداشت. کمترین درصد بروز استفراغ مربوط به متوکلوپرامید و پروپوفول بود و بین این دو گروه تفاوت معنی دار آماری وجود نداشت. هم چنین کمترین درصد اوغ زدن حین سزارین اورژانس مربوط به گروه دریافت کننده پروپوفول بود.
بر اساس نتایج این مطالعه اثرات ضد استفراغ پروپوفول و متوکلوپرامید مشابه بودند. تاثیر پروپوفول در کاهش اوغ زدن تا حدودی بیشتر از متوکلوپرامید بود. اما شیوه تجویز پروپوفول ساده و ارزان و بدون عوارض جانبی است. مصرف این دارو حین سزارین اورژانس توصیه می شود.

برخی از مطالعات رابطه ای را بین افسردگی و تغییرات سیستم ایمنی پیشنهاد کرده اند ولی این رابطه به طور قطع ثابت نشده است. با توجه به اطلاعات ما، تاکنون پژوهشی درباره اثرات افسردگی مادر بر سیستم ایمنی جنین انجام نشده است. از این رو ما اثرات افسردگی را بر روی برخی از پارامترهای سیستم ایمنی ذاتی و هومورال خانم های باردار و نوزادانشان ارزیابی کردیم.
پژوهش انجام شده مطالعه ای از نوع مورد-شاهد می باشد که در طی ده ماه از مهر ماه 1382 تا تیر ماه 1383 انجام شد. 124 نفر شامل 32 زن باردار افسرده و 30 زن باردار سالم که درمرکز آموزشی درمانی طالقانی اراک زایمان کردند، به همراه نوزادانشان وارد این مطالعه شدند. برای تشخیص افسردگی، از آزمون بک و مصاحبه بالینی براساس DSM-IV استفاده شد. غلظت ایمنوگلوبولین ها و اجزای کمپلمان سرم از طریق انتشار ایمنی شعاعی منفرد (SRID) به روش مانسینی هم در مادران باردار و هم در نوزادانشان اندازه گیری شد. تعداد لکوسیت ها و لنفوسیت ها نیز توسط دستگاه Hycel برای مادران و نوزادان محاسبه شد و جهت اطمینان بیشتر نمونه ها به روش دستی نیز بررسی گردید. جهت استخراج نتایج از آزمون های آماری کی اس، تی، من ویتنی یو، انالیز واریانس یک طرفه، کراسکال والیس و ضریب همبستگی پیرسون استفاده گردید. p<0.05 معنی دار در نظر گرفته شد.
نوزادان مادران افسرده در مقایسه با سایر نوزادان به طور معنی داری دچار کاهش (p=0.013) IgM، کاهش(p=0.015) C4 و افزایش لنفوسیت ها (p=0.007) بودند. میانگین نسبت IgG خون بندناف نوزاد با IgG مادر درنوزادان مادران افسرده در مقایسه با سایر نوزادان کاهش معنی داری نشان می داد(p=0.012). میانگین غلظت IgG سرم در مادرانی که دچار افسردگی ماژور بودند نیز افزایش معنی داری داشت (p=0.026).
دانش اثرات جنینی استرس و افسردگی در طول بارداری در آغاز راه است و پژوهش ها در این زمینه به سرعت در حال رشد می باشد. نتایج ما نشان دهنده اثرات سوء افسردگی مادر بر تکامل و عملکرد سیستم ایمنی جنین است. این نتایج با یافته های ایمنولوژیک نوزادان نارس و کم وزن هم خوانی دارد.

تحریک حسی بیماران کومایی، یک اقدام مهم پرستاری جهت تسریع روند افزایش سطح هوشیاری است و تحریک لمسی به ویژه ماساژ یکی از مهم ترین تحریکات می باشد. پرستار به عنوان فردی که مسوول اجرای این امر است باید اثرات این اقدام را بر بیمار خود بداند. در مورد اثرات این اقدام به ویژه تاثیر ان بر علایم حیاتی (نبض، فشارخون، تنفس) مطالب ضد و نقیضی وجود دارد لذا این مطالعه با هدف بررسی تاثیر ماساژ بر علایم حیاتی بیماران کومایی بستری در بخش مراقبت های ویژه انجام شده است.
پژوهش حاضر یک کارآزمایی بالینی است. نمونه های پژوهش شامل 100 بیمار کومایی می باشند که به روش مبتنی بر هدف انتخاب و سپس به طور تصادفی در دو گروه شاهد و مورد قرار داده شدند. دو گروه در سن، جنس و نمره گلاسکو با هم جور بودند. گروه آزمون در سه روز متوالی، تحت 20 دقیقه ماساژ دورانی و منظم در نواحی پشت، پاها و دست ها قرار گرفتند. علایم حیاتی در گروه آزمون قبل و بلافاصله بعد از مداخله و علایم حیاتی گروه کنترل هم زمان با گروه آزمون اندازه گیری و ثبت شد. جهت گرداوری داده ها از یک چک لیست و فشار سنج ثابت برای همه بیماران استفاده شد. تجزیه و تحلیل داده ها با استفاده از امار توصیفی و استنباطی (آزمون های تی و کای دو) انجام گرفت.
یافته ها نشان داد مداخله پژوهش (ماساژ)، سبب کاهش معنی دار علایم حیاتی شده است (نبض و فشارخون دیاستولیک در هر سه روزp<0.05، فشار خون سیستولیک در روز اول و سوم p<0.05، تنفس در روز دوم p<0.05).
نتیجه این پژوهش، اثر ماساژ را بر علایم حیاتی بیماران کومایی به صورت کاهش معنی دار نبض، فشارخون و تنفس نشان داده است که می تواند حاکی از ایجاد آرامش و کاهش استرس در آنان باشد.

با توجه به افزایش بروز آترواسکلروز و بیماری های قلبی – عروقی در دیابت قندی و ضرورت کنترل این عارضه، در این پژوهش اثر مصرف خوراکی دانه اسفرزه به مدت 2 ماه بر پاسخ گویی انقباضی آئورت ایزوله در مدل تجربی دیابت قندی در موش صحرایی مورد بررسی قرار گرفته است.
در این پژوهش تجربی 32 موش صحرایی نر از نژاد ویستار به طور تصادفی به چهار گروه کنترل، کنترل تحت تیمار با اسفرزه، دیابتی و دیابتی تحت درمان با اسفرزه تقسیم بندی شدند. برای دیابتی شدن موش ها از داروی استرپتوزوتوسین به میزان 60 میلی گرم بر کیلوگرم به طور داخل صفاقی استفاده شد. دو گروه تحت تیمار با اسفرزه نیز پورد این گیاه مخلوط شده با غذای استاندارد موش را بر یک نسبت وزنی 6.25 درصد دریافت نمودند. پس از گذشت دو ماه پاسخ انقباضی حلقه های آئورت سینه ای به کلروز پتاسیم و نورآدرنالین با استفاده از بساط بافت ایزوله مورد بررسی قرار گرفت. جهت تجزیه و تحلیل داده ها از آزمون های آماری آنالیز واریانس و توکی استفاده شد.
میزان گلوکز سرم در گروه دیابتی افزایش معنی داری را در پایان ماه های اول و دوم در مقایسه با هفته قبل از آزمایش داشته (p<0.001)، در حالی که میزان گلوکز سرم در گروه دیابتی تحت درمان با اسفرزه کاهش معنی داری را در مقایسه با گروه دیابتی نشان نداد. به علاوه پاسخ انقباضی در گروه دیابتی تحت درمان با اسفرزه به کلرور پتاسیم (p<0.05) و نورآدرنالین (p<0.01) به طور معنی دار کمتر از گروه دیابتی درمان نشده، بود. هم چنین در پاسخ انقباضی به کلرور پتاسیم و نورآدرنالین در گروه کنترل تحت تیمار در مقایسه با گروه کنترل هیچ گونه تغییر معنی داری مشاهده نگردید.
مصرف خوراکی دانه اسفرزه به مدت 2 ماه در کاهش انقباضی سیستم عروق و احتمالا در جلوگیری از بروز هیپرتانسیون متعاقب آن، در مدل تجربی دیابت قندی نوع I در موش صحرایی موثر می باشد.

در مورد ماهیت و ترکیب ترشحات مجاری آوران اطلاعات کمی در دست است. از آنجایی که اهمیت گلیکوکانجوگیت ها در تولید و تکامل اسپرم ها در مطالعات فراوانی مورد تایید قرار گرفته است، این بررسی با هدف شناسایی گلیکوکانجوگیت های موجود در اپی تلیوم مجاری آوران و تعیین الگوی توزیع آنها با روش لکتین هیستوشیمی انجام شد.
در این مطلعه توصیفی، نمونه بافت از 30 موش نر بالغ BALB/c تهیه و پس از فیکساسیون و طی مراحل معمول آزمایشگاهی، از بلوک های پارافینی به دست آمده مقاطع بافتی با ضخامت 5 میکرومتر آماده شد. لام ها با روش لکتین هیستوشیمی تحت تاثیر لکتین های مختلف قرار گرفتند. با استفاده از میکروسکپ نوری، شدت واکنش ها در سلول های مختلف و بر اساس مطالعات قبلی ارزیابی و رتبه بندی شد. یافته ها توسط آزمون آماری کراسکال - والیس و دان با یکدیگر مقایسه شدند.
میانگین شدت واکنش به لکتین های مختلف در اپی تلیوم مجاری آوران با یکدیگر تفاوت معنی دار آماری ((p<0.05 نشان داد. شدیدترین واکنش ها به لکتین WGA مشاهده شد و پس از آن به ترتیب در لکتین هایSBA، VVAوPNA مشاهده گردید. در مورد لکتین GSA-I واکنشی مشاهده نشد.
نتایج به دست آمده نشان می دهند که سلول های اپی تلیوم مجرای آوران موش در ساخت و ترشح گلیکوکانجوگیت های مرتبط با بلوغ و تکامل اسپرمی دخالت داشته و انواع مختلفی از این ترکیبات را در مقادیر متفاوتی می سازند. قندهای اسید سیالیک، دی ساکارید گالاکتوز - ان استیل گالاکتوز آمین و منوساکارید ان استیل گالاکتوز امین به ترتیب فراوان ترین این ترکیبات بودند. عدم ردیابی گالاکتوز می تواند نشان دهنده عدم نقش آن در فرایند بلوغ اسپرمی باشد.

افزایش فشارخون شریانی، یک بیماری شایع، بدون علامت و معمولا به آسانی قابل درمان است. این موضوع که عوامل ژنتیک، اجتماعی و تغذیه ای که در الگوی ابتلا به فشار خون بالای شریانی موثرند، در جوامع مختلف متفاوت می باشند، انجام تحقیقی که دران فاکتورهای ازمایشگاهی، به عنوان عامل خطر ساز ایجاد فشار خون بالا، در تعیین مدل ابتلا به فشار خون در شهر اراک مورد بررسی قرار گیرند، ضروری می باشد.
این یک بررسی مورد - شاهدی است. حجم نمونه برابر با 1000 نفر (263 مبتلا به فشار خون بالای اولیه و 737 نفر غیر مبتلا) بود. نمونه ها با رعایت نسبت جمعیتی در شهر و روستا در هر دو گروه مورد و شاهد و به روش نمونه گیری چند مرحله ای انتخاب گردیدند. در بررسی، یافته های ازمایشگاهی و نوار قلب ثبت می گردید. در آنالیز داده ها از شاخص های آمار توصیفی و اصول مقایسه میانگین ها و نسبت ها و در آنالیز چند متغیره از رگرسیون لجستیک استفاده شد.
در این تحقیق افراد مبتلا به فشارخون بالای اولیه با افراد غیر مبتلا مقایسه شدند. در مورد عوامل خطر موجود در این تحقیق می توان به هیپرتروفی بطن چپحج p<0.001) (LVH)) تری گلیسرید بالا، کلسترول بالا و قند خون بالا اشاره کرد. جهت پیش بینی ابتلا یا عدم ابتلا به فشار خون بالا نیز در این تحقیق مدلی بر اساس نوار قلب و یافته های آزمایشگاهی طراحی گردید.
در این تحقیق با توجه به تعیین بعضی عوامل خطر بر اساس خصوصیات آزمایشگاهی و نوار قلبی می توان با اطلاع رسانی از طریق رسانه ها و اطلاع رسانی به پزشکان در مورد این عوامل خطر و کنترل بهتر و دقیق تر این عوامل، ابتلا به هیپرتانسیون و عوارض قلبی، مغزی، کلیوی و چشمی ناشی از آن را کاهش داد. از طرف دیگر می توان در درمانگاه ها و مطب ها نیز از مدل های به دست آمده برای فشار خون بالای سیستمیک، جهت تعیین احتمال عدم ابتلا در افراد دارای سابقه خانوادگی مثبت استفاده نمود.

پلانتار فاسیاتس یکی از عوارض شایع در بین بالغین می باشد. روش های غیر جراحی درمان این عارضه شامل فیزیوتراپی و ارتز می باشند. درمان های ارتزی شایع شامل استفاده از ارتزهای عملکردی، پد پاشنه سیلیکونی، اسپلنت شبانه و گوه بوده که گزینه های مناسب تری نسبت به روش های جراحی در درمان پلانتار فاسیاتیس می باشند. در میان ارتزها، گوه به علت سبکی، ارزان تر بودن، سهولت ساخت و پذیرش بهتر از سوی مریض می تواند موثرتر باشد. در این تحقیق تاثیر گوه داخلی خلف پا در کاهش درد بیماران دچار پلانتار فاسیاتیس بررسی شده است.
این تحقیق یک مطالعه کارازمایی بالینی به صورت قبل و بعد است که طی ان پانزده بیمار مبتلا به پلانتار فاسیاتیس شامل 6 مرد و 9 زن با 18 پاشنه دردناک مورد ارزیابی قرار گرفتند. انتخاب آنها با روش مبتنی بر هدف بود. به این بیماران گوه داخلی خلف پا داده شد. سپس از پرسش نامهFAOS و اندازه گیری طول گام و قدم برای ارزیابی انها استفاده گردید. متغیرهای مورد بررسی شامل درد، فعالیت روزمره، فعالیت های ورزشی، کیفیت زندگی، طول گام و طول قدم بودند که طی دو مرحله ارزیابی شدند. جهت تجزیه و تحلیل داده ها از انالیز واریانس استفاده شد.
در هر دو مرحله پیگیری، متغیرهای درد، فعالیت روزمره، فعالیت های ورزشی، کیفیت زندگی، طول گام و طول قدم از نتایج بهتری نسبت به روز اول برخوردار بودند (p<0.05). در ضمن مرحله دوم پیگیری نسبت به مرحله اول پیگیری نیز نتایج بهتری را نشان می داد.
علت تاثیر بهتر گروه با گوه داخلی خلف پا مربوط به انتقال نیرو به سمت خارج می باشد. در واقع این گوه با انتقال نیروها از نقطه دردناک به نقاط دیگر باعث کاهش اعمال نیروهای غیر طبیعی در نقطه دردناک می گردد.

نظر به این که عدم رعایت موازین بهداشتیاستخر های شنا، بیماری های مختلفی از جمله درماتوفیتوزیس را به شناگران انتقال می دهد، این تحقیق با هدف تعیین آلودگی های درماتوفیتی آباستخر های شنای عمومی سرپوشیده شهر قم طی سال های 84-1383 صورت گرفته است.
در این مطالعه توصیفی، پس جمع آوری و انتقال 480 نمونه آب از 6استخر شنای عمومی شهر قم به ازمایشگاه، نمونه ها از میان صافی های میلی پور عبور داده شده و صافی ها به محیط کشت میکوزیل اگار منتقل و در دمای 25 درجه سانتی گراد به مدت 3 هفته نگهداری گردیدند. سپس درماتوفیت های رویش نموده جداسازی و تعیین هویت شدند. جهت بررسی داده ها از آزمون فیشر استفاده گردید در بررسی 480 نمونه آب 6استخر شنای عمومی شهر قم، 11مورد (8/8 درصد) درماتوفیت، شامل تریکوفیتون منتاگروفای تیس (4/2 درصد)، تریکوفیتون تونسورنس (6/1 درصد)، تریکوفیتون اکویینوم (6/1 درصد)، تریکوفیتون شوئن لاینی (0.8 درصد)، تریکوفیتون وروکوزوم (8/0 درصد)، تریکوفیتون روبروم (8/0 درصد) و اپیدرموفیتون فلوکوزوم (8/0 درصد)، جدا گردید. ارتباط معنی داری بین عدم رعایت موازین بهداشت فردی و شیوع درماتوفیت ها در آباستخر ها وجود داشت (p=0.0001) رابطه معنی داری بین میزان کلر باقیمانده آباستخر ها و شیوع درماتوفیت ها دیده نشد.
با توجه به این که اکثر درماتوفیت های جدا شده از آباستخر ها انتروپوفیلیک (انسان دوست) بوده و از طریق شناگران به آباستخر ها راه یافته اند، ضرورت دارد تا مراقبت های بهداشت فردی صورت گیرد و شرایط مطلوب بهداشتی آباستخر ها و محیط های اطراف آنها تامین گردد.

تحقیقات نشان می دهد که شیوع 12 ماهه کمردرد در پرستاران بین 43 الی 76 درصد متغیر می باشد. اغلب محققان معتقدند که عوامل فیزیکی تنها توجیه کننده بخشی از علل شیوع بالای کمردرد می باشد. این پژوهش به منظور تعیین ارتباط بین کمردرد و تنیدگی شغلی در پرستاران انجام شد.
پژوهش حاضر یک مطالعه مورد شاهدی می باشد. در این مطالعه 80 پرستار به عنوان گروه مورد و80 پرستار به عنوان گروه شاهد به روش نمونه گیری در دسترس انتخاب شدند. گروه مورد، پرستارانی در نظر گرفته شدند که در طی 12 ماه گذشته کمردرد را تجربه کرده بودند و گروه شاهد، پرستارانی که در طی 12 ماه گذشته کمردرد را تجربه نکرده بودند. جهت جمع آوری اطلاعات از پرسش نامه ای استفاده شد که مشتمل بر 3 قسمت بود: اطلاعات دموگرافیک، تاریخچه کمردرد و تنیدگی شغلی. داده ها توسط آزمون های آماری تی، من ویتنی، کای دو و محاسبه ضریب همبستگی و آنالیز واریانس یک طرفه تجزیه و تحلیل شدند.
نتایج این تحقیق نشان داد که تنیدگی شغلی در گروه مبتلا به کمردرد بیشتر از گروه غیر مبتلا بود و با توجه به این که در این تحقیق بین سایر متغیرهای مورد بررسی و کمردرد رابطه معنی دار آماری مشخص نشد (به جز ساعت کار ماهانه)، می توان نتیجه گیری کرد که بین تنیدگی شغلی و ابتلا به کمردرد رابطه وجود دارد.
نتایج نشان داد که بین کمردرد با تنیدگی شغلی رابطه معنی داری وجود دارد (p<0.01) هم چنین بین کمردرد با ساعت کار ماهانه نیز رابطه معنی داری وجود داشت (p<0.05). بین سایر فاکتورهای مورد بررسی مانند: سن، جنس، وضعیت تاهل، تعداد حاملگی، تعداد زایمان، استعمال دخانیات، ورزش کردن و سابقه کار با کمردرد ارتباط معنی داری وجود نداشت.

تفاوت در حساسیت و مقاومت به ابتلا و عود در بیماری های عفونی از جمله کیست هیداتیک و الوئولار در حیوانات وانسان دیده شده است که به دلیل تفاوت در فاکتورهای فردی و پاسخ های ایمنی، مبتنی بر تفاوت در ژن های کد کننده انتی ژن های لوکوسیت های انسان(HLA) و یا حیوان، می باشد. هدف از این تحقیق شناسایی HLA در منطقه است که در ایجاد مقاومت یا حساسیت به الودگی کیست هیداتیک نقش دارند.
در این مطالعه تحلیلی (مورد - شاهدی) از 60 بیمار مبتلا به کیست هیداتیک که کیست های تشخیص داده شده و یا جراحی شده داشتند و 30 فرد سالم خون گیری به عمل امد و نمونه ها به روش لنفوسیتو توکسیسیته ازمایش شدند. ابتدا کیت های تشخیصی با انتی سرم های اختصاصی هر انتی ژن (28 انتی ژن) توسط محقق تهیه و سپس لنفوسیت ها جداسازی گردید. برای شناسایی انتی ژن های کلاس II با استفاده از ستون نایلون وول لنفوسیت هایB جدا گردیدند. پس از اتمام مراحل مختلف واکنش و رنگ پذیری و تثبیت با فرمالین و بر اساس مورفولوژی سلول ها نتایج با میکروسکوپ Invert خوانده شد. تجزیه و تحلیل داده ها با محاسبه نسبت شانس (OR)، خطر نسبی (RR)، کسر پیش گیری کننده (PF)، کسر علیتی (AF) و ازمون کای دو صورت گرفت.
HLA کلاس I به تعداد 18 انتی ژن و HLA کلاس II به تعداد 10 انتی ژن در دو گروه بیمار و سالم بررسی شد. نتایج حاصله نشان داد که HLA-A1 با اختلاف معنی داری در گروه بیماران بالاتر است(p<0.05) و دارندگان این انتی ژن استعداد بیشتری در ابتلا و رشد کیست دارند. در مقابل فراوانی HLA-A10 در افراد سالم شیوع بالاتری داشت(p<0.05) که نشان دهنده نقش پیش گیرنده ان در ابتلا افراد به بیماری کیست هیداتیک است. سایر انتی ژن های بررسی شده در دو گروه علی رغم تفاوت در برخی از انها، اختلاف معنی دار نداشتند و برای بررسی دقیق تر مطالعات مولکولی لازم است در دارندگان الل HLA-A1 امکان استقرار و رشد کیست در صورت مواجهه با عامل بیماری بیشتر از افراد فاقد این الل می باشد و این افراد استعداد بیشتری در ابتلا به کیست هیداتیک دارند. در حالی که در دارندگان HLA-A10 امکان استقرار و رشد کیست در صورت مواجهه با عامل بیماری کمتر از افراد فاقد این الل می باشد و این آنتی ژن در این افراد نقش پیش گیرنده در برابر کیست هیداتیک دارد.

یکی از شدیدترین اختلالات خلقی که در DSM-IV-TR شرح داده شده است اختلال دوقطبی نوع 1 می باشد. این اختلال باتغییر در عملکرد CNS به وجود امده و به نظر می رسد که با تغییر در ترشح نوروترانسمیترهای مغز، شخص دوره های مانی و افسردگی را تجربه کند. علل متعددی از جمله احتمالا عوامل محیطی و ژنتیک در بروز اختلال دوقطبی نوع 1 موثرند. خطوط پوستی در سه ماهه اول و دوم تکامل جنین تحت اثر هر دو عامل محیط و وراثت شکل می گیرد و پس از آن تغییر نمی کند. همین دوره، دوره بحرانی رشد CNSنیز می باشد. احتمالا الگوهای خطوط پوستی ممکن است با بیماری های ژنتیک در ارتباط باشند که در این بررسی مورد توجه قرار گرفته است.
این پژوهش مطالعه ای مورد - شاهدی می باشد. هدف از این تحقیق مطالعه الگوهای کمی و کیفی درماتوگلیفیک (خطوط پوستی) در افراد مبتلا به اختلال دوقطبی نوع 1 و مقایسه ان با افراد سالم بود. براین اساس پرینت انگشتان و کف دست 30بیمار مبتلا به اختلال دو قطبی نوع 1 که در بیمارستان روانی ابن سینای مشهد بستری بودند و 84 نفر سالم به عنوان شاهد گرفته شد (هر دو گروه از نژاد فارس انتخاب شدند). نتایج به دست امده با استفاده از آزمون های آماری تی و کای دو مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت.
نتایج تحقیق نشان داد که مجموع خط شماری (TABRC) a-b در زنان و مردان با اختلال دو قطبی نوع 1 نسبت به گروه شاهد کاهش نشان می دهد، ولی این کاهش معنی دار نیست. اما از نظر نوع اثر انگشت بیماران، در مجموع اشکال Loop و Whorlsناهمگن و نسبت به گروه شاهد معنی دار بودند (p=0.003، p=0.001) در مجموع به نظر می رسد که درماتوگلیفیک می تواند یک روش جالب برای مطالعات ژنتیکی و احتمالا روش مناسبی در تعیین پیش آگهی اختلال دوقطبی نوع 1 و شاید بسیاری از بیماری های روانی دیگر باشد.

استفاده از یک بار تزریق بوپیواکایین زیر جلدی ممکن است بتواند کودکان را از دریافت استامینوفن رکتال در دفعات مختلف بی نیاز کند. در این بررسی اثر تزریق بوپیواکایین زیر جلدی در مقایسه با شیاف استامینوفن در کاهش درد بعد از عمل در اطفال مطالعه شده است.
در یک مطالعه کارآزمایی بالینی، 141 کودک زیر 3 سال در تابستان 1381 در بیمارستان آیت الله کاشانی مورد مطالعه قرار گرفتند. کودکان کاندید عمل هرنی یک یا دو طرفه و عدم نزول بیضه یک یا دوطرفه، در دو گروه دریافت کننده شیاف استامینوفن و دریافت کننده بوپیواکایین قرار داده شدند. کودکان مورد بررسی در ساعت های 3، 6، 12 و 24 بعد از عمل از نظر میزان درد با ابزار رتبه بندی چهره ای درد (FPRS) ارزیابی شدند. اطلاعات به دست آمده با استفاده از آزمون های فریدمن و تی دانش اموزی تجزیه و تحلیل شدند. P<0.05 معنی دار تلقی گردید.
مقایسه امتیازات، در ساعت های مختلف نشان داد که در 6ساعت اول، درد کودکان در گروه بوپیواکایین به طور معنی داری کمتر از گروه مصرف کننده شیاف استامینوفن بود (p<0.05) اما در ساعت های 12 و 24، در دو گروه تفاوت معنی دار نداشت.
با توجه به نتایج این مطالعه و اثر ضد درد قابل قبول بوپیواکایین، به خصوص در 6 ساعت اول بعد از عمل، در مقایسه با استامینوفن و تحمل راحت تر آن نسبت به تجویز هر 4 ساعت شیاف استامینوفن، پیشنهاد می شود که در شروع عمل، جهت کنترل درد بعد از عمل جراحی در اطفال از تزریق بوپیواکایین زیر جلدی استفاده شود.

ادنوسارکوم یک تومور رحمی نادر متشکل از عناصر اپی تلیال خوش خیم و اجزای استرومایی بدخیم می باشد. در 20 درصد موارد استرومای تومور حاوی عناصر هترولوگ (معمولا از جنس عضله مخطط) است. ایجاد تومور همراه با مصرف تاموکسی فن (استروژن اگزوژن) یا تکومای تخمدان (استروژن اندوژن) دیده شده است. در این مقاله یک مورد ادنوسارکوم رحمی در خانمی با سابقه مصرف قرص ضد بارداری خوراکی گزارش می شود.
مورد: بیمار خانمی 45 ساله با سابقه 16 ساله مصرف قرص ضد بارداری خوراکی (LD) بود که با توده رحمی مراجعه کرده و تحت عمل جراحی هیسترکتومی کامل و برداشتن ضمایم دو طرف قرار گرفته بود. بررسی میکروسکوپی اسلایدهای رنگ آمیزی شده به روشH&E، نشان دهنده ادنوسارکوم رحمی با عناصر هترولوگوس غضروفی بود.
با وجود گزارشات اندک از عناصر هترولوگ غضروفی در ادنوسارکوم رحمی، در این مورد کانون های متعدد و وسیع غضروف در استروما مشاهده شد. هم چنین هم زمانی بروز ادنوسارکوم رحمی با مصرف طولانی مدت قرض ضد بارداری خوراکی در این بیمار، مورد توجه می باشد.