مجله فیض
سال هفتم شماره 4 (پیاپی 28، زمستان 1382)

بیماری دیابت قندی یکی از بیماری های شایع و خطرناک است. با توجه به ناکافی بودن روش های معمول در کشور جهت کنترل مناسب بیماری دیابت، تحقیقی کیفی به منظور طراحی الگوی مراقبتی و درمانی و بررسی تاثیر آن بر نحوه کنترل گلیسمیک بیماران دیابتی مراجعه کننده به انجمن دیابت ایران در شهر تهران، در سال 1382 انجام گردید.
برای طراحی مدل، تحقیق کیفی از نوع تئوری پایه انجام شد. در این تحقیق نظرات و تجربیات 15 بیمار مبتلا به دیابت به همراه خانواده آنها و همچنین نظرات 15 کارشناس شامل پزشک، پرستار و متخصص تغذیه توسط مصاحبه با سوالات باز جمع آوری گردید. سپس با استفاده از مدل اشتراوس و کوربین تجزیه و تحلیل و طراحی الگو صورت گرفت. جهت بررسی تاثیر الگو، تحقیقی به روش کارآزمایی بالینی تصادفی در دو گروه 52 نفره از بیماران دیابتی انجام شد و تاثیر اجرای مداخلات برگرفته شده از الگو بر نحوه کنترل گلیسمیک بررسی شد.
در این تحقیق 395 کد اولیه در 27 زیر طبقه و 9 طبقه اصلی قرار گرفت. سپس نحوه ارتباط طبقات با یکدیگر تعیین شد. در این مدل سیستم شخصی، سیستم درمانی، مراقبتی و حمایتی و سیستم اجتماعی سه سیستمی هستند که در حال تعامل با یکدیگر هستند و نتایج ممکن مانند نحوه کنترل گلیسمیک را ایجاد می کنند. با توجه به اهمیت نتایج برای کارکنان سیستم بهداشتی و درمانی و هم چنین بیماران، این الگو الگوی مراقبتی و درمانی نتیجه محور نام گرفت. سه ماه پس از شروع مداخلات بر گرفته شده از الگو، میانگین (± انحراف معیار) میزان هموگلوبین گلیکوزیله در گروه مداخله از 2±22/8 به 6/1±7/6 کاهش یافت که این میزان کاهش از گروه شاهد که تنها آموزش دریافت کرده بودند بیشتر بود (02/0 P <). به نظر می رسد الگوی مراقبتی نتیجه محور، می تواند به نحو مؤثری در کنترل قند خون در بیماران بزرگسال دیابتی نوع اول و دوم عمل کند.

با توجه به اهمیت پارامترهای مرفولوژیک در علم جانورشناسی و شناخت این شاخص ها در تشخیص جنسیت در یک گونه، و اهمیت مطالعه در روی گونه های بومی کشور، بررسی فوق به منظور تعیین پارامترهای تشخیصی نر و ماده کژدم ادونتوبوتوس دوریه (Odontobuthus doriae) انجام شد.
این پژوهش به روش توصیفی انجام گرفت. 91 کژدم ادونتوبوتوس دوریه که قبلا جنسیت آنها با مشاهده وضعیت زایمان و عدم دفع اسپرماتوفور (ماده) و عدم مشاهده بارداری و زایمان و دفع اسپرماتوفور (نر) مشخص شده بود بررسی شدند. پس از قرار دادن آنها در الکل اتیلیک 70 درصد تعداد دندانه های شانه در سطح شکمی، طول شانه، اندازه بند پنجم شکم از سطح پشتی و اندازه کژدم، با خط کش تعیین شد و تفاوت های آن با آزمون T-test مورد قضاوت آماری قرار گرفت.
از 91 نمونه مورد مطالعه 39 عدد نر و 51 عدد ماده تشخیص داده شد. در یک نمونه کژدم نر به علت ناهنجاری در شانه ها از مطالعه حذف گردید. میانگین (± انحراف معیار) تعداد دندانه های شانه هر طرف در کژدم های نر3 ± 31 و در کژدم های ماده 2 ± 22 (p<0.001)، طول شانه در ماده 65/1±5/6 و در نرها 2 ± 8 میلی متر (p<0.001)، اندازه بند پنجم شکم از سطح پشتی در ماده ها 5 ±10 و در نرها 2 ± 8 میلی متر(p<0.001)، و طول کژدم های ماده 15/2 ± 35/5 و در نرها 65/1 ± 35/5 سانتی متر بود (N.S).
تعداد دندانه شانه و طول شانه بیشتر در جنس نر و اندازه بند پنجم شکم از سطح پشتی کمتر در جنس نر می تواند موجب افتراق جنسیت این کژدم شود و از اندازه کژدم نمی توان برای افتراق نر و ماده استفاده کرد.

تاثیر پارامترهای مختلف بافتی (T1 و T2 و دانسیته پروتونی) در ایجاد کنتراست تصاویر متداول MRI، گاهی اوقات باعث نامرئی و غیر قابل تشخیص شدن بعضی از ضایعات به خصوص ضایعات کوچک در ماده سفید ظاهرا طبیعی بیماران مبتلا به مالتیپل اسکلروزیس (MS) می گردد. با توجه به اینکه هر یک از بافت های مختلف مغز دارای T1 و T2 خاص خود می باشند و در اثر ضایعات متفاوت این مقادیر تغییر می کنند، احتمالا می توان به وسیله ایجاد تصاویر خاص MRI با کنتراستی بر اساس هر یک از زمان های آسایش T1 و T2 به تنهایی و سپس اندازه گیری زمان های آسایش، این تغییرات (ضایعات) را تشخیص داد. لذا به منظور تعیین رابطه ابتلا به مالتیپل اسکلروزیس با زمان آسایش MR بافت مغزی این تحقیق انجام گرفت.
تحقیق با طراحی موردی- شاهدی روی 15 بیمار مبتلا به MS و 15 نفر گروه شاهد آنها انجام گرفت. تصویربرداری با MRI مرکز تصویربرداری امام خمینی (مدل Picker با قدرت 1.5 تسلا) انجام گرفت. با بهینه سازی زمان های بین پالسی جهت رسیدن به حداقل خطا از دو توالی اسپین اکو برای ایجاد تصویر Map T2 و یک جفت توالی اینورژن ریکاوری / اسپین اکو برای ایجاد تصویر T1 Map استفاده گردید. سپس با اندازه گیری مقادیر T1 و T2 بافت های مختلف مغز از روی این تصاویر، زمان های آسایش این بافت ها در دو گروه مقایسه شد.
نه تنها زمان آسایش T1 و T2 در پلاک های کل مغز به طور قابل ملاحظه ای افزایش می یابد بلکه این مقادیر به خصوص T2 در بافت های سفید ظاهرا طبیعی به طور معنی داری افزایش نشان می دهد (T1 بین 2.99 و 10.23 درصد با P<0.01 و T2 بین 5.06 و 16.21 درصد با P<0.037) در عوض در بافت های خاکستری ظاهرا طبیعی، زمان آسایش T2 کاهش معنی داری می یابد.
می توان از میزان افزایشT1 و T2 بافت سفید ظاهرا طبیعی و کاهش T2 بافت خاکستری ظاهرا طبیعی به عنوان الگوی تشخیصی برای بیماران MS استفاده نمود.

با توجه به نگرانی والدین از بروز عوارض واکسن ثلاث و گزارشات مختلف قبلی از تاثیر استامینوفن در کاهش عوارض واکسن ثلاث و به منظور تعیین تاثیر استفاده از استامینوفن در میزان عوارض ناشی از واکسن ثلاث این تحقیق بر روی کودکان مراجعه کننده به مراکز بهداشتی درمانی شهرستان کاشان طی سال 1378 صورت گرفت.
این تحقیق نوعی مطالعه تجربی از نوع کارآزمایی بالینی است که بر روی 324 کودک 5/1 ماه تا 6 ساله دریافت کننده واکسن ثلاث ساخت مؤسسه رازی طی سال 1378 صورت گرفت. این کودکان به طور تصادفی به دو گروه مورد و شاهد تقسیم شدند. در گروه مورد استامینوفن به میزان mg/kg/dose 15 در زمان دریافت واکسن و سپس هر 6 ساعت به مدت 48 ساعت استفاده گردید. پس از 48 ساعت عوارض حاصله در هر دو گروه در پرسش نامه هایی توسط متخصص کودکان ثبت گردید. سپس داده ها استخراج و با تست آماری Chi-square مورد قضاوت قرار گرفت و تاثیر عدم دریافت استامینوفن با بروز هر کدام از عوارض در نمونه ها تعیین و تعمیم پذیری آن در جامعه با احتمال 95 درصد برآورد گردید.
دو گروه مورد مطالعه از لحاظ سن و جنس مشابه بودند. از 324 کودک مورد بررسی، 281 نفر (7/86 درصد) دچار یک یا چند عارضه شدند و 43 نفر (3/13 درصد) هیچ عارضه ای پیدا نکردند. در گروه شاهد 9/88 درصد و در گروه مورد 6/84 درصد عارضه پیدا کردند که به لحاظ عوارض کلی مشابه بودند (N.S). شایع ترین عارضه عمومی تب با فراوانی 1/66 درصد در گروه شاهد و 9/46 درصد در گروه مورد (0007/0P<) و شایع ترین عارضه موضعی درد محل تزریق به میزان 58 درصد در گروه شاهد و 2/35 درصد در گروه مورد بود (0001/0<‍ P). عدم دریافت استامینوفن باعث افزایش کج خلقی بین 3 - 2/1 را برابر (05/0P<) و افزایش درد بین 7/2-1 برابر شد (05/0P<).
استامینوفن بعضی از عوارض واکسن را کاهش می دهد و تجویز آن به هنگام دریافت واکسن توصیه می شود. با این حال به دلیل عدم کاهش جدی بعضی از عوارض راه های دیگر پیشگیری را نیز توصیه می کنیم.

اندازه گیری اندیس ید (IV) در کنار عواملی چون اندیس اسیدی، اندیس پراکسید، اندیس صابونی، درصد اسیدهای چرب تارنس، اندیس رفراکسیون و سایر موارد در کنترل روغن ها و چربی های خوراکی از اهمیت ویژه ای برخوردار است. IV به عنوان معیاری برای درجه غیراشباعی اسیدهای چرب برای انواع این اسیدها متفاوت است و بنابراین در بسیاری از موارد با اندازه گیری سریع این اندیس می توان تا حدودی به نوع روغن پی برد.Iodine Value (IV) غالبا به روش تیتراسیون wijs یا هانوس تعیین مقدار می گردد ولی اخیرا استفاده از Fourier Transform Near Infra Red (FT-NIR) برای تعیین آن در دنیا مطرح گردیده است. بسیاری از منابع موجود وابسته بودن مقدار IV به روش مورد استفاده را تاکید کرده اند، لذا به منظور مقایسه میزان IV به دو روش تیتراسیون هانوس و FT-NIR این تحقیق انجام گرفت.
20 نمونه روغن مورد بررسی در این پروژه همگی از کارخانجات داخلی کشور تهیه و مورد آزمایش قرار گرفتند. از 7 نمونه جامد مقدار 500 میلی گرم از هر یک و از روغن های مایع هر کدام 250 میلی گرم دقیقا توزین شد و در 10 میلی لیتر کلروفرم حل شد. پس از افزودن 25 میلی لیتر از محلول یدی هانوس به مدت 30 دقیقه در تاریکی قرار گرفتند. آنگاه 10 میلی لیتر محلول یدور پتاسیم بدان افزوده شد و پس از تکان دادن شدید و افزودن 100 میلی لیتر آب مقطر با محلول 1/0 نرمال سدیم تیوسولفات تیتر گردید. در این مرحله 2 قطره معرف نشاسته بدان افزوده شد و تیتراسیون تا از بین رفتن کامل رنگ آبی و رسیدن به نقطه پایانی ادامه یافت. سپس IV از معادله هانوس در سه تکرار برای هر نمونه روغن و چربی محاسبه گردید. با استفاده از FT-NIR نمونه های مایع مستقیما و نمونه های جامد پس از ذوب کردن در ویال های مربوطه ریخته شد و IV با نرم افزار کامپیوتری در 4 تکرار برای هر نمونه روغن و چربی تعیین گردید.
مقادیر به دست آمده از اندیس های یدی نشان می دهد که اختلاف دو روش بین 5/0 تا 5/4 درصد متغیر است و اختلاف آنها به لحاظ آماری معنی دار نیست. 65 درصد داده ها کمتر از 3 درصد و 35 درصد آنها بین 3 تا 5/4 درصد اختلاف داشتتد 90 درصد نمونه ها با روش FT-NIR اندیس یدی بالاتری نسبت به روش هانوس نشان داده اند. زمان لازم برای تعیین IV در روش هانوس 45 تا 60 و توسط FT-NIR حدود 2 تا 3 دقیقه بود.
تعیین IV به روش FT-NIR به دلیل اینکه وقت و هزینه کمتری می گیرد و نیازی به لوازم، مواد شیمیایی و شرایط خاص آزمایشگاهی ندارد و سلامت آزمایشگر را تهدید نمی کند به روش تیتراسیون هانوس ارجحیت دارد و توصیه می شود در هر آزمایشگاهی که امکان استفاده از FT-NIR وجود داشته باشد و در تعیین IV جایگزین روش هانوس گردد.

چکیده با توجه به میزان بروز سرفه بعد از اعمال جراحی از جمله جراحی کاتاراکت و عوارض شناخته شده آن و براساس این تئوری که مصرف کدیین می تواند در کاهش میزان سرفه مؤثر باشد و به منظور تعیین تاثیر استفاده از کدیین در پیشگیری از میزان بروز سرفه، این تحقیق روی بیماران تحت عمل جراحی کاتاراکت بیمارستان فارابی اصفهان در سال 1379 انجام شد.
این مطالعه از نوع کارآزمایی بالینی دوسویه کور بوده که بر روی 150 بیمار در دو گروه 75 نفری انجام شد و نحوه القا و نگهداری بیهوشی در دو گروه یکسان بود. در گروه مورد یک ساعت قبل از عمل 30 میلی گرم کدیین فسفات و در گروه شاهد همین مقدار پلاسبو داده شد. بیماران همگی دارای کاتاراکت ناشی از افزایش سن و عمل جراحی همگی از نوع اکسترا بود. تعداد ضربان قلب و فشار خون سیستول و دیاستول بلافاصله 3 دقیقه بعد از لوله گذاری تراشه و بلافاصله 3 دقیقه بعد از خارج کردن لوله تراشه اندازه گیری و ثبت شد و تعداد سرفه بیماران بلافاصله بعد از اکستوبیشن و 3 دقیقه و 10 دقیقه بعد شمارش و ثبت شد و با آماره T-test مورد قضاوت آماری قرار گرفت.
در هر گروه 75 نفر مورد بررسی قرار گرفتند. سن بیماران در دو گروه مشابه بود. در گروه دارونما 23 نفر (7/30 درصد) و در گروه کدیین 19 نفر (3/25 درصد) دچار عارضه سرفه شدند (N.S). میانگین (± انحراف معیار) تعداد سرفه در گروه دارونما 56/4 ± 65/5 و در گروه کدیین برابر 65/8 ± 05/9 بود (N.S). میزان فشار خون دیاستول و سیستول قبل از لوله گذاری تراشه و 3 دقیقه بعد از لوله گذاری و 3 دقیقه بعد از خارج کردن لوله تراشه مشابه بود و اختلاف آنها به لحاظ آماری معنی دار نبود.
استفاده از کدیین خوراکی قادر به پیشگیری از بروز و تعداد سرفه بعد از عمل جراحی کاتاراکت نیست. با توجه به بروز این عارضه و تبعات آن انجام سایر تسهیلات برای پیشگیری از آن را توصیه می نماید.

بیماری عروق کرونر یکی از شایع ترین علل مرگ و میر و ناتوانی است. درمان طبی اساس درمان این بیماری است؛ اما یکی از روش های درمانی قابل اعتماد، عمل جراحی پیوند عروق کرونر است که استفاده از آن رو به افزایش است. این مطالعه جهت تعیین تاثیر این عمل در نتایج تست ورزش و اکوکاردیوگرافی بیماران مبتلا به تنگی عروق کرونر طراحی و اجرا شد.
تحقیق با طراحی کارآزمایی بالینی از نوع مقایسه قبل و بعد بر روی 40 بیماری که کاندید عمل جراحی پیوند عروق کرونر بودند انجام شد. بیمارانی که موارد منع تست ورزش را نداشتند؛ تحت اکوکاردیوگرافی و تست ورزش قرار گرفتند و کسر جهشی بطن چپ، مدت زمان تست ورزش، درصد بیماران با تست ورزش مثبت، تنگی نفس و آنژین صدری در آنها تعیین و جهت انجام عمل پیوند عروق کرونر ارجاع شدند. 6-3 ماه بعد از عمل شاخص های فوق مجددا بررسی شدند و با آزمون های MC NEMAR'' S و T-test Paired مورد قضاوت آماری قرار گرفتند.
میانگین سنی بیماران 2/59 سال و 70 درصد بیماران مرد بودند. میانگین کسر جهشی بطن چپ در هر دو زمان قبل و بعد از عمل 50 درصد بود که اختلاف معنی داری مشاهده نشد. مدت زمان تست ورزش قبل از عمل 7/1 ± 79/6 دقیقه و بعد از عمل 7/1 ± 30/8 دقیقه بود که این اختلاف معنی دار بود (001/0P<) میزان شیوع تنگی نفس، آنژین صدری و تست ورزش مثبت قبل از عمل به ترتیب 5/62، 5/82 و 5/92 درصد و بعد از عمل به ترتیب 5/17، 5/17 و 5/37 درصد بود که هر سه شاخص اخیر بعد از عمل کاهش معنی داری داشتند (01/0P<).
عمل جراحی پیوند عروق کرونر در بهبود تنگی نفس، آنژین صدری و ظرفیت فعالیت فیزیکی بیماران تاثیر مثبت دارد ولی در بهبود کسر جهشی بطن چپ تاثیری ندارد. تحقیقات بیشتری برای بررسی تاثیر عمل روی کسر جهشی و تاثیر عمل در میان مدت و درازمدت توصیه می شود.

نظر به مراجعه متعدد بیماران مبتلا به سندرم روده تحریک پذیر و عوارض تشخیص و درمان ناصحیح آن و با احتمال این که مشاهدات عینی و یافته های پاتولوژی و بعضی خصوصیات فردی علائم و تشخیص بیماری مغایر با مطالب کتب مرجع است. به منظور تعیین یافته های کلینیکی و پاراکلینیکی از جمله پاتولوژی بیماران مبتلا به سندرم روده تحریک پذیر این مطالعه صورت گرفت.
تحقیق به روش توصیفی روی 80 بیمار با تشخیص قطعی IBS که براساس معیارهای استاندارد بین المللی ROME انجام گرفته بود، انجام شد. سایر بیماری ها با انجام آزمایشات متعدد رد شد. سپس کولونوسکوپی و باریم انما به روش دبل کنتراست انجام پذیرفت و بیوپسی های متعدد از کولون جهت بررسی آسیب شناسی ارسال گردید.
5/52 درصد بیماران مرد و 5/47 درصد زن بودند. میانگین (± انحراف معیار) سن بیماران 7 ± 5/26 سال و 5/97 درصد کمتر از چهل سال سن داشتند. مهم ترین شکایات آنها نفخ شکم، دل درد و اسهال بود و همگی معیارهای ROME را داشتند. تغییرات پاتولوژیک در 3 مورد (5/3 درصد) نرمال و 77 مورد (3/96 درصد) غیرنرمال بود.
این که بیماران کشور ما در 3/96 درصد دارای تغییرات پاتولوژیک باشند یافته مهم و با ارزشی است که بر خلاف کتب کلاسیک می باشد. لذا بررسی در مورد اتیولوژی تشخیص و درمان آن می تواند گام های مهم و با ارزشی باشد که انجام این مهم را به همکاران گرامی توصیه می نماید.

با توجه به اینکه یکی از علائم سپتی سمی زردی است و زردی می تواند اولین یا تنها علامت عفونت ادراری باشد، بنابراین همیشه این سؤال مطرح است که آیا نوزاد زردی که به جز زردی علامت دیگری ندارد دچار عفونت می باشد یا خیر؟ به منظور اطمینان از عدم وجود عفونت در نوزادان زرد سالم در بعضی از بیمارستان ها کشت خون و ادرار انجام می شود این تحقیق به منظور تعیین میزان شیوع سپتی سمی و عفونت ادراری در نوزادان زرد سالم بستری در بیمارستان کودکان مفید طی سال های 79-1376 انجام گرفت.
این پژوهش با روش توصیفی بر روی 750 نوزاد زرد سالم بستری صورت پذیرفت نمونه ادرار با سرنگ 2 سی سی به روش سوپراپوبیک و نمونه خون به میزان یک سی سی گرفته شد و جهت کشت در محیط استاندارد به آزمایشگاه ارسال گردید. رشد یک کلنی میکروبی به عنوان کشت ادرار مثبت تلقی گردید.
تعداد 750 نوزاد زرد سالم با وزن 408 ± 3228 گرم و سن 87/3 ± 95/4 روز و میزان بیلی روبین 6/3 ± 7/20 میلی گرم در دسی لیتر مورد مطالعه قرار گرفتند. هیچ کدام کشت خون مثبت نداشتند. در 4 نفر (53/0 درصد) کشت ادرار مثبت وجود داشت. پس از درمان متداول، نوزادان با بهبودی کامل از بیمارستان ترخیص شدند.
انجام کشت خون و ادرار باعث اتلاف هزینه و وقت شده و کار تهاجمی غیرضروری می باشد و حذف آن در بررسی نوزادان زرد سالم توصیه می شود.

با توجه به اهمیت عوامل میکروبی در ایجاد گاستروآنتریت، تشخیص به موقع و درمان سریع و مناسب بیماری و گزارشات متفاوت از عوامل مختلف با بروز بیماری، و به منظور تعیین عوامل پروتوزوایی و باکتریایی این تحقیق روی مبتلایان به گاستروآنتریت مراجعه کننده به آزمایشگاه مرکزی کاشان طی سال های 1380 تا 1381 1نجام پذیرفت.
تحقیق به روش توصیفی بر روی 500 بیماری که به طور مستمر مراجعه کرده بودند، صورت گرفت. خصوصیات فردی در فرم اطلاعاتی ثبت و از هر نفر سه نمونه مدفوع هر سه روز یکبار تهیه شد و از روش مستقیم و فرمالین اتر برای تشخیص آلودگی انگلی استفاده شد. جهت جداسازی، تشخیص و تعیین گونه های باکتریایی عامل گاستروآنتریت از محیط های اختصاصی استفاده شد. در صورت عدم همکاری و ندادن سه نمونه از مطالعه خارج شدند. شیوع هر یک از عوامل میکروبی در نمونه ها تعیین و میزان واقعی آن برآورد و نقش عوامل مرتبط با بروز آن مورد قضاوت آماری قرار گرفت.
از 500 بیمار مورد مطالعه 10 درصد به علت عدم همکاری کامل از مطالعه حذف شدند. شیوع آلودگی به پروتوزوا، باکتری ها و سایر میکروارگانیسم ها به ترتیب 9/50، 5/13، 6/35 درصد بود. بیشترین شیوع تک یاخته های بیماری زا مربوط به ژیاردیا (8/21 درصد) و در مورد باکتری ها شیگلا (4/6 درصد) بود. بیشترین آلودگی در فصل تابستان و در گروه های سنی 7-11 سال بود. بیشترین آلودگی به شیگلا در محصلین (5/35 درصد) و سالمونلا در کشاورزان (8/43 درصد) بود.
آلودگی به ژیاردیا، سالمونلا و شیگلا از شیوع بالایی برخوردار است. توصیه می شود برای شناخت علل به وجود آورنده، تحقیقات بیشتری صورت گیرد و اقدامات تحقیقاتی لازم برای کاهش مشکل و درمان مبتلایان اعمال گردد.

با توجه به منشاء طبیعی و صنعتی و محیطی سرب و کادمیم و عوارض شناخته شده آلودگی این دو فلز و عدم اطلاع از میزان آن و به منظور تعیین مقادیر سرب و کادمیم بادام زمینی این تحقیق روی نمونه های عرضه شده در مغازه های شهر اهواز انجام گرفت.
تحقیق به روش توصیفی روی 27 نمونه از بادام زمینی عرضه شده در شهر اهواز که به طور تصادفی انتخاب شدند انجام گرفت. میزان سرب و کادمیم نمونه ها به وسیله دستگاه اسپکترومتر جذب اتمی اندازه گیری شد و مقادیر آن بر حسب میکروگرم در کیلوگرم ارائه گردید.
میانگین میزان کادمیم 83 میکروگرم در کیلوگرم و از حداقل 15 تا حداکثر 160 بود و 6/92 درصد نمونه ها آلودگی بیشتر از 40 میکروگرم داشتند. میانگین میزان سرب نمونه ها 384 و از حداقل 12 تا حداکثر 1043 میکروگرم در کیلوگرم بود و 5/81 درصد نمونه ها بیشتر از 200 میکروگرم در کیلوگرم آلودگی داشتند.
میزان آلودگی سرب و کادمیم بادام زمینی مورد بررسی زیاد می باشد. لذا بررسی مقادیر طبیعی و علل افزایش آلودگی بادام زمینی را توصیه می نماید.

با توجه به اهمیت رسانه های آموزشی و عدم اطلاع از نحوه به کارگیری آنها توسط اساتید در دانشگاه متبوع و به منظور تعیین دانش، نگرش و عملکرد اعضاء و هیئت علمی از رسانه های آموزشی این تحقیق انجام گرفت.
این تحقیق توصیفی بر روی کلیه اعضاء هیئت علمی دانشگاه انجام گرفت و در آن آگاهی بر اساس میزان دانش نمونه ها درباره رسانه های آموزش و نگرش اعضاء هیئت علمی بر اساس طیف لیکرت بررسی شد. هم چنین عملکرد آنان با مشاهده مستقیم از به کارگیری رسانه های آموزشی تعیین شد. با توجه به امتیاز کسب شده افراد بررسی شده در سه طیف خوب، متوسط و ضعیف طبقه بندی شدند.
تحقیق روی 97 نفر شامل 38 نفر (2/39 درصد) اعضاء هیئت علمی بالینی و 59 نفر (8/60 درصد) هیئت علمی علوم پایه پزشکی انجام شد. تعداد نمونه ها در دانشکده پزشکی 8/58 درصد، دانشکده پرستاری و مامایی 7/22 درصد و دانشکده بهداشت و پیراپزشکی 6/18 درصد بود. میزان آگاهی از رسانه های آموزشی 12 درصد خوب، 54 درصد متوسط و 34 درصد ضعیف نشان داده شد. میزان نگرش اعضاء هیئت علمی نسبت به رسانه های آموزشی 3/11 درصد خوب، 5/48 درصد متوسط و 2/40 درصد ضعیف بود و میزان عملکرد اعضاء هیئت علمی در مورد رسانه های آموزشی 3/25 درصد خوب، 4/30 درصد متوسط و 3/44 درصد ضعیف نشان داده شد.
به نظر می رسد که آگاهی، نگرش و عملکرد اعضاء هیئت علمی از رسانه های آموزشی در حد نازل باشد و با توجه به تاثیرگذاری دوره های آموزش بر کیفیت آگاهی، نگرش و عملکرد آنها برگزاری این دوره ها را برای اساتید دانشگاه توصیه می نماید.

سیلیس بیشترین ماده معدنی در روی زمین است. تماس با گرد و غبارهای حاوی سیلیس آزاد باعث صدمات ریوی شده و در نهایت ممکن است منجر به سیلیکوزیس شود. هدف از این مطالعه تعیین میزان غلظت گرد و غبار و سیلیس آزاد موجود در آن در معدن روباز سرب و روی عمارت بود.
تحقیق با طراحی توصیفی و نمونه برداری بر اساس روش شماره 7500، Nationaal Institute of Occupational Safety and Health (NIOSH) انجام شد. با استفاده از روش های نمونه برداری فردی میزان تماس با گرد و غبار کل و قابل استنشاق اندازه گیری و غلظت گرد و غبار به روش سنجش وزنی تعیین گردید. به منظور تعیین مقدار سیلیس آزاد، نمونه های گرد و غبار توسط دستگاه پراش اشعه ایکس مورد آنالیز قرار گرفتند و با مقادیر استاندارد مقایسه شدند.
غلظت گرد و غبار قابل استنشاق در قسمت های دریل کاری و خاکبرداری به ترتیب برابر با 46/0 ± 81/2 و 5/0 ± 69/2 میلی گرم در متر مکعب بود. غلظت سیلیس آزاد گرد و غبار قابل استنشاق در این قسمت ها به ترتیب برابر با 12/0 ± 51/0 و 9% ± 47/0 میلی گرم در متر مکعب بود. این مقادیر به ترتیب 1/5 و 7/4 برابر حد تماس شغلی استاندارد ایران و هم چنین 2/10 و 4/9 برابر استاندارد American Conference of Govermental Industrial Hygienists (ACGIH) است. میزان گرد و غبار و غلظت سیلیس آزاد آن در هوای محیط کار بیشتر از حد مجاز است. بنابراین باید با روش های مختلف از ایجاد گرد و غبار در محیط کار جلوگیری کرد.

با توجه به شیوع سرطان پستان و اهمیت شناخت عوامل خطرزای مؤثر در آن و تناقضاتی در مورد فراوانی سابقه فامیلی مثبت سرطان پستان، این تحقیق به منظور تعیین فراوانی سابقه فامیلی مثبت سرطان پستان در 100 بیمار مبتلا به این سرطان در شهر کاشان طی سال های 1372 لغایت 1379 انجام گرفت.
تحقیق به روش توصیفی بر روی کلیه بیماران مبتلا به سرطان پستان که نمونه بیوپسی آنها به آزمایشگاه پاتولوژی دانشگاه علوم پزشکی کاشان در طی زمان بررسی ارسال شده بود، انجام گرفت. اطلاعات مورد نیاز از طریق مصاحبه با بیمار جمع آوری گردید و وارد پرسش نامه شد. داده های پرسش نامه طبقه بندی، استخراج و با آمار توصیفی ارائه گردید و سابقه فامیلی مثبت سرطان پستان در نمونه ها تعیین و میزان واقعی آن (CI) با احتمال 95 درصد در جامعه برآورد گردید.
100 بیمار وارد مطالعه شدند که همگی زن بودند. کمترین سن تشخیص سرطان 24 سال و بیشترین آن 82 سال و میانگین (± انحراف معیار) سن این بیماران 3/14 ± 51 بود. فراوانی سرطان پستان در طی سال های مورد بررسی سیر منظمی نداشت. در 51 درصد بیماران گرفتاری طرف چپ، 46 درصد گرفتاری طرف راست و 3 درصد گرفتاری دوطرفه وجود داشت. فراوانی سابقه مثبت سرطان در یکی از بستگان درجه اول بیمار 8 درصد و در بستگان درجه دوم بیمار 13 درصد و در کل 21 درصد بود. فراوانی سابقه فامیلی نئوپلاسم های دیگر 16 درصد بود. یکی از بیماران سابقه بیماری های خوش خیم پستان و سه بیمار سابقه نئوپلاسمی دیگر داشتند. فراوان ترین نوع پاتولوژی مشاهده شدهIDC (Invasive Ductal Carcinoma) با فراوانی 88 درصد بود.
با توجه به وجود درصد بالای سابقه فامیلی مثبت سرطان پستان در جامعه مورد بررسی، دقت بیشتر و انجام معاینات دقیق و مکرر تشخیصی در افراد دارای سابقه فامیلی مثبت سرطان پستان توصیه می گردد.

دیابت شیرین شایع ترین بیماری اندوکرین در کودکان است. تیروئیدیت لنفوسیتیک مزمن معمولا با دیابت نوع 1 در کودکان همراه است. با توجه به شیوع متفاوت گواتر و کم کاری تیروئید در بیماران دیابتی و عدم اطلاع از وضعیت آن در منطقه و به منظور تعیین شیوع گواتر و کم کاری تیروئید در بیماران دیابتی وابسته به انسولین، این تحقیق روی مراجعین به کلینیک غدد شیراز انجام گرفت.
تحقیق به صورت مقطعی (cross-sectional) روی 72 کودک مبتلا به دیابت شیرین نوع 1 انجام شد. در کلیه بیماران پس از اخذ شرح حال کامل، معاینه فیزیکی به عمل آمد. این بیماران هیچ گونه بیماری سیستمیک دیگری نداشتند و همه آنها انسولین NPH دریافت می نمودند. از تقسیم بندی سازمان بهداشت جهانی جهت تعیین درجه گواتر استفاده شد. T4 و TSH با روش رادیوایمنوآسی اندازه گیری گردید و عوارض مختلف و بروز آنها مورد قضاوت آماری قرار گرفت.
شیوع گواتر 4/69 درصد بود و 7 درصد بیماران گواتری کم کاری تیروئید داشتند. پرکاری تیروئید در 3/1 درصد از بیماران مشاهده شد. قد 4 نفر از 5 کودک مبتلا به کم کاری تیروئید زیر صدک پنجم بود که در مقایسه با سایر بیماران اختلاف معنی داری داشت (05/0P<).
ریسک گواتر و کم کاری تیروئید در افراد دیابتی زیاد است. از طرف دیگر کاهش رشد ممکن است به علت نارسایی تیروئید باشد، لذا پیشنهاد می شود که تمام کودکان دیابتی سالیانه جهت کم کاری تیروئید غربالگری شوند.