فصلنامه پژوهش های دانش انتظامی
سال هشتم شماره 4 (پیاپی 32، زمستان 1385)

پیشرفت علوم و فناوری، سازمان ها را دایما دچار تغییر و دگرگون می سازد و سازمان ها برای سازگاری با این تغییرات نیاز دارند کارکنانشان را همواره آماده نگه دارند. به همین منظور، پژوهش حاضر در صدد بررسی عوامل موثر بر توانمند سازی افسران ستاد ناجا است.

نوع پژوهش، کاربردی، و روش آن، توصیفی پیمایشی می باشد که برای جمع آوری داده های آن از پرسشنامه استفاده شده است؛ ضریب آلفای کرونباخ پرسشنامه «a=85» است. جامعه آماری این پژوهش به صورت تمام شمار، 116 نفر از خبرگان ستاد فرماندهی ناجا مرتبط با توانمند سازی کارکنان بودند. پژوهش حاضر در اواخر سال 1384 و اوایل سال 1385 به اجرا در آمد و برای تجزیه و تحلیل داده ها از آزمون های خی دو و هبستگی پیرسون و اسپیرمن استفاده شده است.

این پژوهش دارای پنج فرضیه بوده است که بر اساس نتایج حاصله از پژوهش چهار فرضیه (تاثیر سبک رهبری، انگیزه، روش های آموزش و رضایت شغلی در توانمند سازی افسران ستاد ناجا) تایید و یک فرضیه آن (تاثیر ساختار بر توانمندسازی افسران ستاد) رد شده است.

 آموزش حضوری کارکنان علاوه بر سبک های رهبری، انگیزه، آموزش و رضایت شغلی، بیشترین تاثیر را بر توانمند سازی کارکنان دارد

قدرت توانایی دارنده آن برای واداشتن دیگران به تسلیم در برابر خواست خود به هر شکلی است. اقتدار، قدرت شروع است که مشروعیت خود را بر اساس دین، قانون، سنت و... به دست می آورد. اقتدار ملی برآیند و ماحصل قدرت های اقتصادی، نظامی، فرهنگی، سیاسی، علمی و فناوری مشروع است. مساله مورد نظر، این است که مولفه های فرهنگی یا مولفه های قدرت فرهنگی به عنوان یکی از عناصر و عوامل اقتدار ملی کدام اند و نقش یا وظیفه نیروهای مسلح در این امر چیست. برای پاسخ گویی به این مساله باید مولفه های فرهنگی اقتدار ملی و نقش نیروهای مسلح در رابطه با مولفه های فرهنگی اقتدار ملی مشخص گردد. به این منظور داده های مورد نظر با روش کتابخانه ای جمع آوری شده است و مهم ترین مولفه های اقتدار ملی، دینی، وحدت ملی و هویت ملی تعیین گردیده و پس از اخذ نظریه خبرگان، این مورد به عنوان مهم ترین متغیر تاثیرگذار بر اقتدار ملی مورد قبول واقع شده است. سرانجام با استفاده از تکنیک تحلیل محتوا و با استناد به قانون اساسی جمهوری اسلامی ایران و قوانین مصوب، به تعیین نقش نیروهای مسلح در اقتدار ملی پرداختیم. نتیجه واصله حاکی است مهم ترین نقش سپاه پاسداران انقلاب اسلامی بر اساس قانون اساسی جمهوری اسلامی ایران و اساسنامه مربوطه در مولفه دین، نقش ارتش براساس قانون اساسی و قانون ارتش در مولفه هویت ملی و نقش نیروی انتظامی نیز در مولفه هویت ملی است

بر اساس مطالعات صورت گرفته، نقش و هدایت دانش و توسعه قانون گرایی بیش از منابع طبیعی و سرمایه های مالی، ضمن این که به عنوان یک عامل اساسی در افزایش تولید در یک جامعه عمل می کنند، موجبات دستیابی به نظم روانی و اجتماعی درجامعه را نیز فراهم می آورد؛ به عبارت دیگر افزایش سریع دانش و گسترش قانون گرایی در جامعه، ضمن این که زمینه اولیه را برای رشد و توسعه جوامع ایجاد می کند، بهبود رفاه را نیز سریعا موجب می شود که خود به لحاظ روانی و اجتماعی تا حد زیادی سلامت جامعه را تضمین می کند. به طوری که ساترلند نیز معتقد است که سرپیچی از قوانین، بستگی به چگونگی وضع قوانین و واکنش نسبت به قانون شکنی دارد و در آن نقش نیروی انتظامی و آموزش، از اهمیت عمده برخوردار است. هدف پژوهش مذکور بررسی رابطه تحصیلات با قانون گرایی (قوانین و مقررات راهنمایی و رانندگی) و نگرش رانندگان نسبت به عوامل موثر رعایت قوانین و مقررات راهنمایی و رانندگی در شهرستان کرج است. در این پژوهش به منظور جمع آوری اطلاعات درباره متغیرهای روانی – اجتماعی دخیل در تخلف رانندگی، از روش تحقیق پس رویدادی استفاده شده است و همچنین جامعه آماری این تحقیق را کلیه رانندگان متخلف از قوانین و مقررات راهنمایی و رانندگی در منطقه استحفاظی پاسگاه شماره یک راهنمایی و رانندگی شهر کرج تشکیل می دهند و روش نمونه گیری در این تحقیق، نمونه گیری تصادفی به شیوه خوشه ای و تصادفی ساده و ابزار گردآوری اطلاعات نیز پرسشنامه می باشد. به طور کلی نتایج این تحقیق عبارت است از: 1- بین تحصیلات و قانون گرایی (قوانین و مقررات راهنمایی و رانندگی) تفاوت وجود دارد و این تفاوت در جهت مثبت است. 2- بین آشنایی با قوانین و مقررات راهنمایی و رانندگی، احترام به قانون، استاندارد بودن علایم راهنمایی خیابان ها و معابر، ترس از خسارت جانی و مالی در اثر تصادف و جریمه با قانون گرایی تفاوت معنی داری وجود دارد

برنامه ریزی آموزش عالی الزاماتی چون: آگاهی از سیاست های توسعه کشور، شناخت ساختار برنامه ریزی آموزشی، گردآوری اطلاعات برای ایجاد پایگاه اطلاعات و نیز شناخت نظام آموزشی دارد. از میان این ملزومات، ایجاد پایگاه اطلاعاتی کامل و نظام یافته از وظایف اساسی شخص برنامه ریز آموزشی و یا واحدهای برنامه ریزی دانشگاه هاست. تشکیل پایگاه اطلاعات در بر گیرنده آگاهی از سیاست های کلان دولت و یا سازمان درباره توسعه آموزش عالی، انتظارات عمومی از دانشگاه، اطلاعات آماری درباره روندهای اقتصادی، جمعیتی و جامعه شناختی، بودجه و اعتبارات، آمار ثبت نام دانشجویان در رشته های مختلف، اعضای هیات علمی و فضاهای آموزشی و... است. پایگاه اطلاعاتی یک اصطلاح کلی است و برای تشریح مجموعه ای از اطلاعات ذخیره شده در دانشگاه، مورد استفاده قرار می گیرد. هدف از استقرار پایگاه اطلاعاتی آموزش عالی آن است که پایگاه مزبور اطلاعات لازم، برای برنامه ریزی آموزش عالی را عرضه کند. پایگاه اطلاعاتی، نه تنها در سطح کشور یا در سطح یک سازمان باید تشکیل شود، بلکه در هر دانشگاه و در چارچوب واحد برنامه ریزی دانشگاهی آن باید به وجود آید. با توجه به ظهور جامعه اطلاعاتی، افزایش تقاضا برای ورود به دانشگاه علوم انتظامی، سیاست های افزایش هیات علمی، فضاهای آموزشی و استفاده از فناوری های جدید پلیسی در دانشگاه علوم انتظامی، این دانشگاه باید گام های موثرتری برای ایجاد پایگاه اطلاعاتی در دانشگاه برداشته و زمینه را برای پاسخگویی مطلوب به چالش های آموزشی خود فراهم نماید. این مقاله در صدد بیان ضرورت ایجاد پایگاه اطلاعاتی در برنامه ریزی آموزش عالی ناجا به ویژه دانشگاه علوم انتظامی است.

نیل به اهداف سازمان نیروی انتظامی، مستلزم گزینش افراد سالم و آموزش کارآمد به آنان است. هر چند که تطبیق ویژگی های شخصیتی و جسمانی مورد نیاز شغل پلیس و وظایف و ماموریت های محوله، به طور کامل امکان پذیر نیست، با این حال انتخاب کارکنانی که توان و آمادگی بیشتری داشته باشند، با استفاده از ابزارهای علمی و آزمون های روان شناختی میسر است. از طرفی مدیران و واحدهای ذیربط باید توجه بیشتری به ملاک های شخصیت، هوش، استعداد، مهارت و علایق داوطلبان داشته باشند تا زمینه را برای فراگیری بهتر آموزش های ارایه شده و در نهایت توان علمی کارکنان فراهم سازند. مجموعه حاضر، که به دو حیطه گزینش و آموزش پلیس پرداخته، مطالعه تطبیقی است که می تواند به مسوولان ذیربط در انتخاب کارکنان و جهت گیری برنامه های آموزشی شناخت و آگاهی لازم را ارایه دهد. هر چند که به نظر محقق، اولین و مهم ترین اولویت، گزینش صحیح کارکنان بوده و صرف هزینه در این زمینه کاملا مرقون به صره است. با این حال در آموزش فراگیران باید به تحولات و توسعه جامعه و نیازهای نوین پلیس توجه کرد

از دیرباز تاکنون امنیت ملی مورد توجه گسترده صاحبنظران علم سیاست، علوم اجتماعی و جامعه شناسان همچون ولفرز (1962)، ترگیر و سیمونی (1973)، بوزان (2000)، موتیمر (1380)، و شوهامی (2006)، بوده و از زوایای مختلف مورد مطالعه و بررسی قرار گرفته است. لیکن علی رغم گستردگی زبان، نقش و چگونگی تاثیر آن در امنیت ملی، به ندرت مورد توجه واقع شده است. در این مقاله نگارنده سعی دارد با ارایه مصادیق تاثیرپذیری امنیت و در سطح کلان آن امنیت ملی از زبان، به بررسی چگونگی فرایند مزبور پرداخته، برخی بسترهای چالش زبانی را معرفی نماید.

این تحقیق به روش مروری انجام گرفت. نظرات کارشناسان و مفاهیم مرتبط از طریق بررسی جدیدترین آثار و یافته های منتشره شناسایی شد و مورد نقد و بررسی قرار گرفت. جست و جوی منابع با استفاده از سیستم دویی در کتابخانه ها و کاربرد واژه های کلیدی در اینترنت و سایت های مرتبط و بهره برداری از مجلات تخصصی رشته انجام شد و در نهایت تعداد 36 منبع واجد شرایط، انتخاب و به نقد و بررسی نظرات پرداخته شد.

زبان مولفه ای از امنیت ملی است که دارای نقش دوگانه است. آن جا که به عنوان عامل هویت بخش در انسجام ملی جامعه عمل می کند نقش مثبت زبان آشکار می گردد و زمانی که عامل ایجاد بحران در بین قومیت ها شده و دست آویز دولت های استیلا طلب غربی می شود، به چالش تهدید کننده امنیت ملی مبدل می گردد.