دو ماهنامه همای سلامت
سال چهارم شماره 4 (پیاپی 21، مهر و آبان 1386)

• ایجاد مقطع دکترای تخصصی علوم پایه برای رشته های تخصصی بالینی وزیر بهداشت از راه اندازی مقطع دکترای تخصصی (Ph.D) علوم پایه برای رشته های تخصصی بالینی خبر داد و گفت: این دوره به منظور برطرف کردن ضعف کشور در زمینه علوم پایه پزشکی تاسیس می شود. به گزارش خبرگزاری مهر، دکتر لنکرانی در مراسم اختتامیه آزمون دانشنامه تخصصی و فوق تخصصی با اعلام این خبر افزود: دوره Ph.D علوم پایه برای رشته های تخصصی بالینی به گونه ای خواهد بود که یک فرد متخصص در رشته خاص بالینی می تواند در یک رشته دیگر مرتبط، مدرک دکترای تخصصی دریافت کند. وی افزود: این دوره به ارتقاء تحقیقات و سطح آموزشی رشته های علوم پایه و بالینی می انجامد. توقع این است که فراگیران نیز از این فضا استفاده کنند و تحقیق و پژوهش را یک پله ارتقا ببخشند. وزیر بهداشت با اشاره به تسهیلاتی که برای پذیرفته شدگان دانشنامه تخصصی و فوق تخصصی با رتبه های برتر در نظر گرفته شده است، گفت: مجوزهایی برای جذب هیات علمی به دانشگاه های مناطق محروم داده شده است و رتبه های برتر آزمون تخصصی و فوق تخصصی می توانند در این مناطق بعنوان هیات علمی کار خود را شروع کنند...

پرستاران روزانه در بخشهای مختلف بیمارستان ساعات زیادی را به پاسخگویی سوالات و آموزش مددجویان صرف می کنند. هر چند این فعالیت ها بصورت کنترل نشده و بین تیم درمان بصورت نا هماهنگ و غیر همسو انجام می شوند اما در برآوردن نیازهای آموزشی بیماران و خانواده نقش حیاتی داشته و همیشه لازم هستند. اما سوال این است که آیا حین بستری و پس از ترخیص، بیمار و خانواده وی همه اطلاعات لازم در مورد بیماری خود و مراقبتهای لازم را بصورت جامع؛ ساختارمند و سازمان یافته دریافت می کنند؟
جهت سازماندهی برنامه های آموزش به بیمار و خانواده با مراجعه به منابع؛ اساتید و صاحبنظران، سیستم آموزش به بیمار بصورت طرح راه اندازی بخش آموزش به بیمار طراحی شد.
در این طرح ساختار اداری؛ پرسنلی؛ فیزیکی؛ مواد و لوازم مورد نیاز؛ شرح وظایف و ویژگی های پرسنل بخش آموزش به بیمار به تفصیل شرح داده شده است و در نهایت ساختار طرح آموزشی ارایه شده است.
به نظر می رسد با اجرای برنامه های آموزش به بیمار در قالب بخش آموزش به بیمار و تعیین کمیته های آموزشی و پرسنل ویژه آموزشی در یک ساختار رسمی اداری و تامین شرایط و امکانات لازم می توان کیفیت برنامه های آموزش به بیمار را بهبود بخشیده ودر جهت پاسخگویی به تمامی نیازهای آموزشی آنان اطلاعات جامع تری ارایه نمود.

گستردگی سازمان های دولتی به همراه سوء مدیریتها منجربه مشکلاتی در سطح کلان اقتصاد و بخش سلامت شده است. خصوصی سازی بعنوان راهی برای حل این مشکلات در نظر گرفته شده است. هدف اصلی این مطالعه ارزیابی اثر بخشی برنامه خصوصی سازی اجرا شده در دانشگاه علوم پزشکی اصفهان بود.
پژوهش حاضر یک مطالعه توصیفی- مقطعی از یک برنامه اجرا شده در دانشگاه علوم پزشکی اصفهان در یک دوره 5 ساله (1383-1379) می باشد. جامعه آماری شامل: بیمارستان های الزهرا(س)، امین، بهشتی، چمران، نور و علی اصغر(ع)، سید الشهداء(ع)، عیسی بن مریم(ع)، فارابی، فیض، کاشانی، امام موسی کاظم(ع) و مدرس بود و هدف چنین گزینشی برآورد میزان اثربخشی یا موفقیت خصوصی سازی در این مراکز بود. اطلاعات مربوطه با ارسال چک لیست به واحد حسابداری هر بیمارستان تهیه گردید.این اطلاعات در خصوص تعداد شرکتهای واگذار شده و به تفکیک براساس نوع فعالیتهای خدماتی، تاسیساتی، پرستاری، حمل و نقل و طبخ و توزیع غذا می باشد. همچنین اطلاعات مربوط به درصد اشغال تخت و اطلاعات مربوط به واحدهای راه اندازی شده درهریک از بیمارستان ها نیز از مدیریت آمار و اطلاع رسانی پزشکی تهیه شده است و یافته ها مورد تحلیل قرار گرفت.
از نظر میزان هزینه ها در دوره پنج ساله مذکور، شاهد افزایش هزینه ها بوده ایم و از نظر درصد اشغال تخت، شاهد افزایش آن و از نظر تعداد واحدهای راه اندازی شده، شاهد افزایش آن بوده ایم.
باتوجه به نتایج حاصل از پژوهش و حساسیت نوع خدمات رسانی و هزینه ساز بودن آن در بخش خدمات پزشکی، خصوصی سازی در بخش سلامت توصیه می گردد و به نظر می رسد خصوصی سازی راه حل موثری در حل مشکلات اقتصادی بخش سلامت باشد.

اشکال در به کار گیری فارغ التحصیلان یکی از موضوعاتی است که علاوه بر تاثیر فراوان بر وضعیت فعلی آنان، در آینده آموزش دانشگاهی و توسعه علمی کشور نیز نقش منفی بارزی خواهد داشت. طراحی و تدوین سیاست های منطقی کشوری در راستای اشتغال به کار فارغ التحصیلان و ایفای حقوق آنان موضوعی است که نباید از دیدگاه سیاستگذاران بخش سلامت پوشیده بماند. علاوه بر تدوین این سیاست ها وجود راهکارهای اجرایی نیز برای دستیابی به اهداف این سیاست ها ضروری است.
در این مقاله یک راهکار اجرایی برای حمایت مستقیم از حقوق فارغ التحصیلان مطرح می گردد. با توجه به شرایط فعلی اقتصاد کشور، مولف برای این حمایت بهترین راهکار را تاسیس صندوق بیمه بیکاری فارغ التحصیلان می داند. با تاسیس این صندوق کلیه فارغ التحصیلان اعم از کارفرما و شاغل در بخش دولتی و غیر دولتی تحت پوشش بیمه بیکاری قرار می گیرند و به ازای هر نفر در هر ماه مبلغ معینی به حساب صندوق واریز می شود. مبالغ واریز شده برای پرداخت حقوق بیکاری به فارغ التحصیلانی که شروع بکار نکرده اند و یا قبلا شاغل بوده و شغل خود را از دست داده اند مورد استفاده قرار می گیرد. در صورت حمایت و تامین حقوق فارغ التحصیلان، روحیه آنها شاداب و امنیت رفاهی و اقتصادی در جامعه ارتقا می یابد و در نتیجه انگیزه ارتقای توانمندی و افزایش کیفیت کار بیشتر می شود. به نظر می رسد این حمایت علاوه بر تاثیر مثبت بر شرکت های تعاونی، تاثیر مثبتی در بخش غیردولتی نیز داشته باشد.. جزئیات بیشتر این طرح در متن مقاله ارائه خواهد گردید.

امید به کسب موفقیت در امور زندگی، ریشه در شیوه زندگی سالم اجتماعی و خانوادگی دارد و منبعی ارزشمند برای کاهش ناهنجاری ها، ارتقای سلامت، تطابق با عوامل استرس زای مسائل روزمره و بهبود کیفیت زندگی می باشد. این پژوهش بصورت مقطعی به منظور تعیین و مقایسه وضعیت باور دانشجویان دو دانشگاه با انجام مصاحبه با 1737 نفر(1048 مونث و 689 نفر مذکر) از دو دانشگاه در پائیز 1383 اجرا گردید. بصورت تصادفی شش دانشکده از هر دانشگاه انتخاب شد. با استفاده از پرسشنامه گلریز وبراهنی تدوین و بطور صوری روایی آن مورد بررسی و تائید متخصصین قرار گرفت، ضریب پایایی پرسشنامه با انجام آزمون مجدد روی 80 نفر دانشجو به فاصله3 هفته 92/0 بدست آمد. داده های جمع آوری شده توسط نرم افزار SPSS تجزیه و تحلیل گردید. 12% دانشجویان دانشگاه شهید باهنر دارای باوری ضعیف، 30 % متوسط و 49% قوی نسبت به کسب موفقیت در امور مربوط به زندگی پس از اتمام تحصیل بودند. این درصد برای دانشجویان دانشگاه علوم پزشکی به ترتیب 16، 52 و 28 درصد بوده که تفاوت معنی داری را در مقایسه با دانشگاه باهنرنشان نمی دهد، باورهای خانم ها در هر دو دانشگاه نسبت به آقایان قویتر بوده (59% در مقابل 41%). نتایج رگرسیون چندگانه نشان داد که چهار متغیر جنس، سطح تحصیلات مادر، محل اقامت و رشته تحصیلی دانشجو بعنوان متغیرهای پیشگویی مناسب باورهای دانشجویان معنی دار بودند. یافته های پژوهش می تواند رهنمودی برای برنامه ریزان، مسئولین ذیربط ارتقای سطح سلامت جامعه، آموزش و پرورش ودانشگاه باشد، تا برنامه های کاربردی تری به منظور تقویت باورهای مثبت در دانشجویان و ایجاد روحیه خوش بینی به آینده در نسل جوان و دانشجویان میسر گردد.

وقتی گوشی تلفن را برمی داری لبخند بزن مطمئن باش فرد آن طرف گوشی از صدایت متوجه لبخند تو می شود.
وقتی متوجه اشتباهت شدی فورا فکری برای اصلاح آن انجام بده.
هرگز اجازه نده یک دعوای کوچک، یک دوستی و رابطه بزرگ را خدشه دار کند.
سه چیز را فراموش نکن: احترام و عزت به خودت، احترام به دیگران و مسئولیت در برابر اعمالت.
از هر شکستی درسی بیاموز.
در نظر داشته باش که عشق بزرگ، موفقیت بزرگ و مخاطره بزرگ در دل دارد.
اگر کسی سوالی از تو کرد که نمی خواهی پاسخ بدهی از او بپرس برای چه می خواهی این را بدانی؟
آهسته صحبت کن ولی سریع فکر کن.
افراد را از روی خانواده آنها نسنج یا بسنج؟
در هنگام سوء تفاهم، منصفانه مجادله کن و ضمنا توهین هم نکن.
هرگز به آرزوهای دیگران نخند. کسانی که آرزو ندارند چیز زیادی ندارند.
وقتی به کسی می گویی متاسفم، توی چشمهای او نگاه کن.
هر چیزی را که می شنوی باور نکن. با تمام پشتکار زحمت بکش. به اندازه ای که لازم است بخواب.
به آدم ها بیش از آنچه انتظار دارند بده و با خوشرویی هم بده.

هر یک از روش های پرداخت دارای مزایا و اشکالاتی هستند. یک نظام پرداخت مختلط بهینه که با تعهد نظارتی همراه شود می تواند یک ابزار محدودسازی هزینه قدرتمند «رها از اثرات جانبی» باشد اما برخی مبادلات اجتناب ناپذیر است. مدیریت کیفیت و استفاده از شاخص های پایش به حداقل سازی چنین اثرات جانبی کمک می کند.
انتخاب بهترین روش پرداخت به چهارچوب یک کشور خصوصا محیط رقابتی آن بستگی دارد. عامل مهم دیگر اثر گروه های نمایندگان بر تداوم روش پرداخت می باشد. معرفی محرکهای پولی به ارائه کنندگان برای محدودسازی هزینه اجباری است اما جهت دستیابی به یک نظام مراقبت سلامت پایدار کافی نمی باشد. عوامل مهم دیگر عبارتند از آموزش مداوم پزشکی، رضایت حرفه ای و روابط انسانی با بیماران. ارائه محرکهای غیر پولی به مصرف کنندگان مانند آموزش پزشکی می تواند پزشکان را به این سمت سوق دهد که خدمات را بر اساس هزینه – اثر و با کیفیت بالا ارائه نمایند.

این مقاله به وضعیت کنونی تولید مدارک و بهره گیری مدیران از آنها در امر کنترل هزینه در بیمارستان ها می پردازد. ما مصرانه می گوییم که بیمارستان ها به قدر کافی از هزینه ها مطلع نیستند و تا زمانی که مدارک مربوط به هزینه ها را گردآوری نکنند، احتمالا نمی توان برای کم کردن فاصله میان عملکرد متداول و بهترین عملکرد، کار زیادی انجام داد. بخشی از مشکل این است که مدیران مدارک موجود را بررسی نمی کنند و بخشی از مشکل نبود تلاش های تحقیقی کافی در تولید مدارک برای بهره گیری مدیران است. این مقاله سعی دارد، چهارچوبی ارائه نماید تا اولویت هایی که مدیران و محققان قادرند با استفاده از آن میزان تحقیقات انجام شده برای تولید مدارک و بهره گیری از مدارک از سوی مدیران مراقبت بهداشت را توسعه دهد و به تلاش های آشکار آتی محققان و مدیران در امر تحقیق درباره کنترل هزینه بر پایه مدارک کمک نماید.

در سال های اخیر بیش از سال های گذشته واژه کیفیت بر سر زبان هاست و این نشان دهنده آن است که افراد و سازمان هایی، اعم از دولتی یا غیردولتی، به نوعی تحت تاثیر «جاذبه» این واژه قرار گرفته اند. واژه های مرتبط با آن همچون مدیریت کیفیت، جایزه کیفیت، ارتقای مستمر کیفیت، مدیریت جامع کیفیت، ممیزی کیفیت، ایزو 9000 و غیره نیز در محاوره ها، مکاتبه ها و جلسات، رونق روزافزونی دارند.
آیا آنچه مشاهده می شود مفید است یا مضر؟ این بستگی به درک ما از کیفیت و رویکرد ما برای تحقق آن دارد. اغلب افراد، کیفیت را در خارج از محیط «محیط طبیعی» سازمان ها و به صورت انتزاعی و جدا از عملکرد «افراد» و «سازمان ها» معنی می کنند. آنان کیفیت را چیزی می دانند که برای نشان دادن آن لازم است از یک وسیله سنجش، «یک متر» یا استاندارد استفاده شود. اگر چه ممکن است این دیدگاه بخشی از حقایق را منعکس کند و در پاره ای مواقع این تلقی درست باشد، ولی کسانی که کیفیت را در «این حد» درک کرده اند هرگز قادر نخواهند بود در سازمان های خود موجب تغییر و تحول اساسی شوند...

گسترش کاربردهای فناوری اطلاعات در عرصه فعالیت‎های اقتصادی و اجتماعی سبب ابداع و ارائه راه حل ها و راهکارهای مختلف شده ‎است. بدیهی است که هر یک از این روش ها و ابزار، مبتنی بر نیازی خاص و برای رفع مشکلات موجود ابداع و به خدمت گرفته شده اند. پورتال های سازمانی نیز با در نظر گرفتن نیازهای اطلاعاتی در حوزه مدیریت مبتنی بر شبکه یا به اصطلاح مدیریت شبکه محور، طراحی و بکارگرفته شده‎اند. امروزه در کشورهای پیشرفته و در حال توسعه کمتر مؤسسه یا سازمانی را می‎توان یافت که از فناوری پورتال بی بهره باشد و از آن در جهت پشتیبانی اهداف سازمانی استفاده نکرده باشد. پورتال های سازمانی صرف نظر از خدماتی که در عرصه باز سازمان با اعمال مدیریت متمرکز ارائه می کنند، فرصت‎های نوینی را متناسب با توان اقتصادی و اجرایی سازمانها فراهم می‎نمایند. این بدان مفهوم است که پورتال های سازمانی زمینه همکاری های متقابل و امکان بهره‎برداری از توانایی های حرفه‎ای و سرمایه‎گذاری مشترک را در فعالیت‎های بازرگانی فراهم می‎سازند. در این مقاله سعی شده تا نقش و کارکرد پورتال های سازمانی در مدیریت شبکه محور توضیح داده شود و خواننده ضمن آشنایی با واژه ها و استعارات این مقوله با تاریخچه و رویکردهای مختلف این وادی نیز آشنایی پیدا کند.