فهرست مطالب

دانشکده دندان پزشکی اصفهان - سال دوم شماره 3 (پیاپی 7، پاییز 1385)

مجله دانشکده دندان پزشکی اصفهان
سال دوم شماره 3 (پیاپی 7، پاییز 1385)

  • تاریخ انتشار: 1385/08/11
  • تعداد عناوین: 8
|
  • شهرام امینی، هدایت الله گلستانه صفحه 5
    مقدمه
    درمان تحلیل های لثه ای، از دیرباز از اهداف مهم درمانی در زمینه پریودانتیکس محسوب شده، طرح و ابداع یک شیوه مطمئن و در عین حال آسان برای درمان این گونه ضایعات، بسیار مورد توجه بوده است. هدف از مطالعه حاضر، ارزیابی مقایسه ای میزان پوشش سطوح عریان ریشه دندان ها در فک بالا، به روش به کارگیری تکنیک فلپ هلالی جابه جا شونده تاجی، با و بدون استفاده ازمحلول تتراسایکلین موضعی می باشد.
    مواد و روش ها
    از تعداد 9 بیمار، 24 دندان قدامی و پرمولر انتخاب و به طور تصادفی در یکی از دو گروه شاهد یا مورد قرار گرفت. پیش از انجام عمل جراحی، متغیرهای کمی (عمق تحلیل لثه، عمق شیار لثه ای در میدباکال و عرض لثه کراتینیزه در میدفاشیال) و کیفی (حساسیت سطح ریشه دندان به دمیدن جریان هوا و احساس نازیبایی ظاهری از سوی بیمار) نیز در بیماران اندازه گیری شد. در گروه مورد، پس از تزریق ماده بی حسی و صاف و صیقلی نمودن سطح ریشه دندان، به مدت 3 دقیقه از محلول تتراسایکلین 1 درصد با 3/2=pH به صورت برنیش نمودن سطح با گلوله پنبه ای استفاده شد و پس از شستشو با سرم فیزیولوژی، عمل جراحی انجام گرفت. در گروه شاهد، عمل جراحی به تنهایی انجام شد. بیماران در فواصل زمانی 7، 14، 30 و 90 روز پس از عمل، از نظر التیام ناحیه و بهداشت دهان ارزیابی مجدد شدند؛ ضمن این که در روزهای 30 و 90 متغیرهای کمی و کیفی دوباره اندازه گیری گردید. یافته ها با آزمون های آماری t برای متغیرهای کمی و ویلکاکسون برای متغیرهای کیفی تجزیه و تحلیل شد.
    نتایج
    در هر دو گروه، در فواصل یک و سه ماه پس از عمل، عمق تحلیل لثه ای کاهش معنی داری یافت. به طوری که در ارزیابی یک ماهه، در گروه مورد متوسط پوشش ریشه حاصله برابر با 29/2 میلی متر (33/70 درصد) و در گروه شاهد 33/2 میلی متر (4/68 درصد) بود. سه ماه بعد از عمل، این مقادیر در گروه مورد به 16/2 میلی متر (33/67 درصد)، و در گروه شاهد به 08/2 میلی متر (61 درصد) رسیده بود. پس از عمل، عرض لثه کراتینیزه نیز در هر دو گروه افزایش معنی داری پیدا کرد. تنها، عمق شیار لثه ای در میدباکال تفاوتی نسبت به قبل از عمل نداشت. در مورد متغیرهای کیفی، هر دو متغیر، بهبودی قابل توجه و معنی داری نسبت به پیش از عمل یافته بودند، که تا سه ماه پس از انجام جراحی با ثبات باقی ماند. یافته های حاصله مبین آنست که، بین دو گروه در متغیرهای کمی و کیفی در مقاطع زمانی مختلف، اختلاف معنی داری وجود ندارد.
    نتیجه گیری
    در مجموع، می توان دریافت که در صورت وجود شرایط مطلوب، یعنی حداقل عمق شیار لثه ای در ناحیه لبیال و وجود یک میزان کافی عرض لثه کراتینیزه، این روش را می توان به عنوان روشی مطلوب با مزایای فراوان جهت پوشش ریشه محسوب کرد. در این مطالعه، استفاده از محلول تتراسایکلین 1 درصد، تاثیر قابل توجهی در یافته های موجود نداشته است.
    کلیدواژگان: تحلیل لثه، پوشش سطوح ریشه، فلپ هلالی جابه جا شونده تاجی، تتراسایکلین موضعی، حساسیت ریشه، لثه کراتینیزه
  • شیرین امینی، مریم محمدی صفحه 12
    مقدمه
    بین وضعیت حفره دهان و بیماری های سیستمیک فرد، ارتباط نزدیکی وجود دارد. یکی از این بیماری ها، بیماری دیابت ملیتوس است. هدف از انجام این مطالعه، تعیین تاثیر جرم گیری و هموارسازی ریشه و استفاده از دهان شویه بر میزان قند خون در بیماران مبتلا به دیابت نوع دوم می باشد.
    مواد و روش ها
    30 بیمار مبتلا به دیابت نوع دوم کنترل نشده که به پریودنتیت مزمن شدید مبتلا بودند، از مرکز تحقیقات غدد و متابولیسم دانشگاه علوم پزشکی اصفهان انتخاب شدند. بیماران به دو گروه تقسیم شدند و به گروه اول (کنترل) فقط آموزش بهداشت دهان و دندان داده شد؛ گروه دوم (مورد) علاوه بر آموزش بهداشت، دهان شویه کلرهگزیدین دریافت کردند و جرم گیری و هموارسازی ریشه نیز برای آنان انجام شد. در ابتدا و سه ماه بعد از مداخله، در هر دو گروه، شاخص خونریزی، شاخص پلاک در 4 ناحیه دندان ها، عمق پروبینگ در 6 ناحیه دندان ها، مقدار قند خون ناشتا و هموگلوبین گلیکوزیله اندازه گیری شد. سپس میانگین پارامترهای فوق با هم مقایسه گردید.
    نتایج
    متوسط مقدار قند خون ناشتا، در گروه مورد از 11/61±20/184 به 08/29±87/163 میلی گرم در دسی لیتر کاهش پیدا کرد (05/0p) و شاخص خونریزی، شاخص پلاک و عمق پروبینگ نیز تقلیل یافت (05/0>p). این کاهش در گروه کنترل معنادار نبود.
    نتیجه گیری
    به دنبال جرم گیری و هموارسازی ریشه، علاوه بر بهبود وضعیت پریودنتال، مقدار قند خون ناشتا و هموگلوبین گلیکوزیله نیز کاهش می یابد.
    کلیدواژگان: جرم گیری، عمق پروبینگ، شاخص خونریزی، شاخص پلاک، دیابت نوع دوم، هموگلوبین گلیکوزیله، قند خون ناشتا
  • سید ابراهیم جباری فر، پرویز دیهیمی، سلمان مرادخانی صفحه 16
    مقدمه
    درمان پالپوتومی دندان های شیری و دایمی جوان، روشی رایج در دندان پزشکی کودکان است. به این منظور، ترکیبات، مواد و روش های مختلفی به صورت بالینی در انسان و حیوان مورد استفاده قرار گرفته و با روش های مختلف ارزیابی شده اند. در این پژوهش، پاسخ های هیستوپاتولوژیک پالپ دندان سگ به سولفات فریک 5/15 درصد، و فرموکرزول با هم مقایسه گردید.
    مواد و روش ها
    40 دندان دایمی سالم و بدون پوسیدگی یا آسیب قبلی، از یک قلاده سگ انتخاب شد. بعد از بیهوش کردن سگ، 20 دندان به طور تصادفی با روش فرموکرزول (گروه1) و 20 دندان با روش سولفات فریک 5/15 درصد (گروه 2) پالپوتومی شد. یک ماه پس از درمان، بار دیگر حیوان بیهوش و به روش ویتال پرفیوژن معدوم گردید. سپس دندان ها از فک ها خارج و لام های تهیه شده از آن توسط پاتولوژیست دهان و فک و صورت مشاهده و اطلاعات مربوط به متغیرهای التهاب و درجات آن، عمق نفوذ التهاب و کلسیفیکاسیون، تشکیل پل عاجی و نکروز گزارش شد. سپس اطلاعات در نرم افزار SPSS با استفاده از آزمون های کای اسکوئر و مان ویتنی تجزیه و تحلیل شد.
    نتایج
    در 70 درصد دندان های گروه 1 و 75 درصد دندان های گروه 2 التهاب دیده نشد، ولی به ترتیب در 25 درصد دندان های گروه 1 و 20 درصد دندان های گروه 2، التهاب در پالپ کرونالی ریشه وجود داشت. در 80 درصد دندان های گروه 1 و 75 درصد دندان های گروه 2، کلسیفیکاسیون مشاهده نشد. در 65 درصد دندان های گروه 1 و 55 درصد دندان های گروه 2، نکروز مشاهده نگردید. در 65 درصد دندان های گروه 1 و 45 درصد دندان های گروه 2، شواهدی از تشکیل پل عاجی مشاهده نشد. در هیچ یک از این موارد تفاوت آماری معنی داری بین دو گروه دیده نشد.
    نتیجه گیری
    با توجه به یافته ها و فقدان تفاوت معنی دار در میزان التهاب، عمق نفوذ التهاب، کلسیفیکاسیون، پل عاجی و نکروز و نیز با توجه به سایر جنبه ها و خصوصیات کاربردی سولفات فریک در مقایسه با فرموکرزول، سولفات فریک می تواند یکی از جانشین های فرموکرزول در پالپوتومی دندان های شیری و دایمی ریشه تکمیل نشده باشد.
    کلیدواژگان: پاسخ های هیستوپاتولوژیک، پالپوتومی، مطالعه ی حیوانی، پالپ دندان، سولفات
  • عباس حقیقت، ناصر کاویانی، آمنه دادخواه صفحه 23
    مقدمه
    اپی نفرین موجود در محلول های بی حسی موضعی باعث افزایش قند خون می شود. اضطراب نیز باعث افزایش قند خون می شود. طی این مطالعه، تغییرات قند خون در حین جراحی دندان عقل نهفته با استفاده از بی حسی موضعی با 2 کارپول (cc 6/3) لیدوکائین 2 درصد حاوی اپی نفرین بررسی شد.
    مواد و روش ها
    در این بررسی توصیفی تحلیلی و آینده نگر، 21 فرد سالم 17 تا 30 ساله که برای جراحی دندان عقل نهفته مندیبل به بخش جراحی مراجعه کرده بودند، انتخاب شدند. قبل از شروع جراحی، دستورهای لازم به طور یکسان به همه مراجعه کنندگان داده شد. سپس، در چهار مرحله (15دقیقه پیش از جراحی، بلا فاصله پیش از تزریق بی حسی، 7 و 15دقیقه پس از تزریق بی حسی) قند خون آنان با گلوکومتر اندازه گیری شد. یافته ها با استفاده از نرم افزار SPSSو آمار Paired Samples T-test تجزیه و تحلیل شدند.
    نتایج
    تغییرات قند خون در چهار مرحله اندازه گیری معنی دار بود (001/0<). میانگین قند خون از 93/9±19/97 میلی گرم بر دسی لیتر در مرحله یک، به 57/15±48/107 میلی گرم بر دسی لیتر در مرحله چهار رسید. میانگین قند خون، در مرحله دو اندکی کاهش نشان داد و سپس در مراحل سه و چهار به گونه ای معنی دار بالا رفت.
    نتیجه گیری
    پس از تزریق داروی بی حسی و آغاز جراحی، میزان قند خون افزایش پیدا کرد ولی میانگین میزان قند خون از 110 میلی گرم بر دسی لیتر بالاتر نرفت. بنابراین تزریق دو کارپول لیدوکائین همراه با اپی نفرین باعث افزایش قند خون به میزان خطرناکی نمی شود.
    کلیدواژگان: قند خون، جراحی دندان عقل نهفته، بی حسی موضعی، اپی نفرین
  • عطیه فیض، علیرضا شاه پیری صفحه 27
    مقدمه
    امروزه مواد ترمیمی رزینی به نام Class V cervical restorative resin معرفی شده اند که همراه با سیلر سطحی اختصاصی آن (Seal-n-Shine) جهت کاهش ریزنشت در ترمیم حفرات کلاس V به کار می روند. در این مطالعه تاثیر کاربرد سیلر سطحی یا پرایمر خود اچ کننده بر ریزنشت حفرات کلاس V ترمیم شده با این ماده ترمیمی مورد بررسی قرار گرفت.
    مواد و روش ها
    در یک مطالعه تجربی- آزمایشگاهی، با استفاده از فرز کارباید 56، بر روی سطح فاسیال40 پرمولر بدون پوسیدگی، حفرات وج شکل کلاس V به ابعاد 3×3×5/1 میلی متر به نحوی تراشیده شد که مارجین اکلوزالی در مینا و مارجین سرویکالی روی سمان قرار گیرد. سپس دندان ها به 4 گروه مساوی تقسیم و هر گروه با استفاده از یک دسته از مواد زیر ترمیم شد: ماده رزینی کلاس V به تنهایی؛ ماده رزینی کلاس V به همراه سیلر اختصاصی آن؛ پرایمر خود اچ کننده SE Bond و ماده ترمیمی کلاس V؛ پرایمر خود اچ کننده SE Bond، ماده ترمیمی کلاس V و سیلر سطحی SE Bond. آن گاه همه نمونه ها در چرخه های حرارتی (1500 چرخه، 55-5) و سپس به ترتیب در محلول نیترات نقره 50 درصد و داروی ظهور قرار گرفتند. در نهایت، دندان ها به طور طولی برش خورده، جهت تعیین درجه ریزنشت توسط استریومیکروسکوپ با بزرگ نمایی 28 بررسی شدند. نتایج حاصل با آزمون های آماری کروسکال- والیس و من- ویتنی تحلیل شد.
    نتایج
    در مارجین های مینایی، هیچ گونه تفاوت معنی داری در ریزنشت بین گروه ها وجود نداشت. در مارجین های عاجی بین گروه یک و سایر گروه ها تفاوت معنی دار مشاهده شد ([1 و 2]، [1 و 3]، [1 و 4]) اما تفاوت بین سایر گروه های دوتایی معنی دار نبود.
    نتیجه گیری
    جهت کاهش ریزنشت حاصل از کاربرد ماده ترمیمی کلاسV، استفاده از آن به تنهایی مؤثر نیست و بهتر است سیلر اختصاصی آن (Seal-n-Shine) در سطح ترمیم، یا یک عامل اتصال دهنده عاجی خود اچ کننده در زیر ترمیم به کار رود.
    کلیدواژگان: ریزنشت، ریباندینگ، سیلر سطحی، پرایمر خود اچ کننده، ترمیم های کلاس V
  • بیژن موحدیان، سید محمد رضوی، علی موحدیان، معصومه معینی صفحه 32
    مقدمه
    در زمینه شیوع درگیری مفصل گیجگاهی- فکی (TMJ) در بیماری آرتریت روماتوئید (RA)، بر اساس منابع و جوامع مختلف، ارقام و آمار بسیار متفاوتی گزارش شده است. با توجه به این که آمار مشابهی در جمعیت ایرانی در دسترس نیست، این مطالعه، بررسی تظاهرات درگیری این مفصل در بیماران مبتلا به RA را مد نظر قرار داد.
    مواد و روش ها
    80 بیمار در محدوده سنی 76-20 سال (میانگین 49 سال)، شامل 66 زن و 14 مرد، با تشخیص قطعی RA به عنوان گروه مطالعه انتخاب شدند. سپس 80 نفر افراد سالم با محدوده سنی 78-23 سال (میانگین 2/48 سال)، دارای تشابه سنی و جنسی با افراد گروه مطالعه، به عنوان گروه شاهد انتخاب شدند. هر دو گروه از نظر علایم بالینی درگیری TMJ و وضعیت اکلوژن معاینه شدند. به علاوه، با استفاده از پرسشنامه McGill، میزان ابتلا به افسردگی در آنان ارزیابی شد. کلیه داده ها توسط دو آزمون chi-square و Logistic regression مورد آنالیز آماری قرار گرفتند.
    نتایج
    فراوانی نسبی درد، در گروه مطالعه 2/31 درصد و در گروه شاهد 3/11 درصد بود (001/0p<). فراوانی نسبی صداهای مفصلی، در گروه مطالعه 4/28 درصد و در گروه شاهد 8/13 درصد بود (001/0p<). شایع ترین صدای مفصلی در بیماران مبتلا به RA، Crepitus بود.فراوانی نسبی اسپاسم عضلات جونده، در گروه مطالعه 5/23 درصد و در گروه شاهد 5/12 درصد بود (01/0p<). فراوانی نسبی محدودیت حرکات فک، در گروه مطالعه 9/25 درصد و در گروه شاهد 15 درصد بود (001/0p<). فراوانی نسبی خشکی بحگاهی، در گروه مطالعه 21 درصد بود، ولی در هیچ یک از افراد گروه شاهد دیده نشد (0001/0p<)2/61 درصد بیماران RA حداقل یکی از علایم چهارگانه (درد، صدا، اسپاسم و محدودیت بازکردن) را داشتند که این میزان در گروه شاهد 7/38 درصد بود.
    نتیجه گیری
    بر اساس نتایج این مطالعه، شیوع تظاهرات ناشی از درگیری مفصل TMJ در مبتلایان به RA نسبت به افراد سالم، به صورت معنی داری بیشتر است.
    کلیدواژگان: آرتریت روماتوئید، TMJ، تظاهرات درگیری TMJ، اختلالات TMJ
  • پرویز دیهیمی، امیر منصور شیرانی، محمد دانش اردکانی صفحه 38
    مقدمه
    سارکومای یوینگ، یک تومور بد خیم اولیه ی استخوانی حاوی سلول های گرد تمایز نیافته ی کوچک با هیستوژنز نا مشخص است. 4 درصد موارد بیماری در استخوان های سر و گردن رخ داده، 1 درصد موارد استخوان های فکین را مبتلا می کند.
    گزارش مورد: بیمار، دختر خانم 16 ساله ای بود که با شکایت از ندولی در بافت نرم وستیبول مجاور ریشه ی دندان های نیش و آسیای کوچک فک بالا مراجعه کرده بود. ندول، همراه با خوردگی استخوان زیرین بود. در مقاله ی حاضر روند تشخیصی تا تشخیص نهایی Ewing''s Sarcoma و درمان آن بیان شده است.
    نتیجه گیری
    سارکوم یووینگ در 90 درصد موارد بین سنین 30-5 سال رخ داده، میانگین سنی افراد مبتلا در ناحیه ی سر و گردن، 11 سال می باشد. درگیری فکین عمدتا در راموس بوده است؛ البته نمونه های اندکی در ماگزیلا و موارد بسیار نادری نیز از یوینگ سارکومای بافت نرم گزارش شده است. در گزارش مورد بحث، ویژگی های این مورد با مطالعات گذشته مقایسه شده است.
    کلیدواژگان: سارکوم یووینگ، فک بالا، ندول، بافت نرم
  • امیر منصور شیرانی، غلامرضا جهانشاهی صفحه 43
    مقدمه
    متاستاز تومورهای بدخیم به ناحیه دهان نادر است. ناحیه خلف استخوان فک پایین، شایع ترین محل متاستازها می باشد. با توجه به این که شناخت علایم بیمار، باعث تشخیص سریع و افزایش طول عمر بیمار می گردد، در این مقاله، همراه با گزارش یک مورد متاستاز که در آن تشخیص دیررس و درمان غیرضروری صورت گرفته، به بررسی علایم متاستاز به فکین پرداخته می شود.
    گزارش مورد: بیمار خانم 48 ساله ای بود که به دلیل درد ناحیه خلفی فک پایین، به دندانپزشک مراجعه نمود. با وجود انجام درمان ریشه برای بیمار، درد او بر طرف نگشته بود. در مراجعه به کلینیک، پس از بررسی تاریخچه و علایم بالینی، احتمال متاستاز از بدخیمی قبلی روده بزرگ بیمار مطرح و نمونه برداری انجام شد؛ این تشخیص توسط متخصص آسیب شناسی مورد تایید قرار گرفت.
    نتیجه گیری
    هر چند احتمال متاستاز به فکین امری نادر است، بررسی دقیق تاریخچه و توجه به علایم بالینی چون بی حسی لب و نمای رادیوگرافی، می تواند مانع انجام درمان غیر ضروری شود؛ همچنین با شناخت سریع تر متاستاز، بقای بیمار افزایش یافته، مشکلات او کم تر می گردد.
    کلیدواژگان: سرطان روده بزرگ، متاستاز، استخوان فک پایین، درمان ریشه، پارستزی لب
|
  • S. Amini, H. Golestaneh Page 5
    Introduction
    Treatment of gingival recession has been one of the most important aims of periodontalprocedures and therefore introduction of a predictable technique for covering the denuded roots hasbeen an ideal goal for many years.The purpose of this study was the evaluation of root coverage by ";Semilunar coronally repositionedflap"; technique; and the role of topical application of tetracycline hydrochloride in improvement of theresults.Methods and Materials: 24 anterior and premolar teeth were selected from 9 patients and dividedrandomly in two ";test and control"; groups. After completion of initial procedure and before operation,some quantitative (Vertical recession, depth of gingival sulcus and width of keratinized gingiva), andqualitative variables (Sensitivity of root surface to air flow and feeling of an unsatisfactory appearanceby the patient oneself) were measured.In test group, tetracycline 1% (pH = 2.3) was applied 3 minutes by burnishing method on the surfaceof root, before performance of surgery.The patients were visited at the days 7, 14, 30, and 90 after the operation, and healing of the area andhygiene status were evaluated.
    Results
    Following statistical analysis, it was concluded that recession depth has been reducedsignificantly in both groups, 1 and 3 months after the operation.• The mean root coverage in test group was 2.29 mm (70.33% coverage), and 2.16 mm (67.33%coverage), 1 and 3 months after surgery, respectively.• Width of keratinized tissue was also increased significantly in both groups.• Among the quantitative variables, only probing depth did not alter during the period of research.• Qualitative variables were also improved significantly in both groups.• Apparently, the application of solution as a ";root conditioning agent"; did not influence the results ofthis study.
    Conclusion
    In summary, the operation technique may be an appropriate procedure for the coverageof the anterior teeth in maxilla, based on its unique advantages.
  • S. Amini, M. Mohammadi Page 12
    Introduction
    Systemic disease is often closely linked to the state of the oral cavity. One of thesesystemic diseases is diabetes mellitus. The purpose of this study is to determine the effect of scaling androot planning and mouth rinse on blood sugar level in type 2 diabetic patients.Methods and Materials: 30 uncontrolled type 2 diabetic patients suffering from sever chronicperiodontitis were selected and divided into two groups; each group consisted of 15 patients: Firstgroup (control): received oral hygiene instruction. Second group (case): received scaling and rootplanning plus oral hygiene instruction and chlorhexidine degluconate mouthrinse. In all groups,probing depth (in 6 sites of each tooth), bleeding index (in 4 sites of each tooth), fasting blood sugarand glycated hemoglobin were measured at first and three months after treatment. Then the before andafter treatment results were compared.
    Results
    Mean fasting blood sugar in second group, reduced from 184.2 to 163.87 mg/dl. Glycatedhemoglobin in this group reduced from 8.78% to 7.29% (p<0.05). Bleeding index, plaque index andprobing depth reduction were statistically significant before and after treatment (p<0.05).
    Conclusion
    Phase one periodontal therapy improves periodontal conditions and reduces fastingblood sugar and glycated hemoglobin.
  • E. Jabbarifar, P. Deyhimi, S. Moradkhani Page 16
    Introduction
    Pulpotomy is one of the most common treatments in Pediatric dentistry. Variousmodalities and materials have been applied in human and animal clinically. These procedures havebeen evaluated clinically, radiographically and rarely histopathologically. The purpose of this study iscomparison of histopathologic reaction of dog’s dental pulp to formocresol (standard procedure) andferric sulfate (new modality).Methods and Materials: Forty dog’s sound permanent teeth were selected. After Anesthetizing ofanimal, 20 teeth was randomly pulpotomised, with formocrosol and 20 teeth with 15.5% ferric sulfate.After one month, animal was anesthetized again and sacrificed by vital perfusion. After that, teeth weredissected from Jaws and sent to Isfahan oral histopathology lab. Histologic sections were blindlyobserved by oral pathologist and reported state of inflammation, depth of inflammation, calcification,dentinal bridge, internal resorption and necrosis. Then frequency and relative frequency of theseparameters were analyzed by Chi-square and Mann-Whitney in SPSS software.
    Results
    Inflammation was not observed in 70% formocresol group and 75% ferric sulfate group.Calcification was not observed in 75% ferric sulfate group and 80% formocresol group. Necrosis wasnot observed in 55% ferric sulfate group and 65% formocresol group. Dentinal bridge was notobserved in 65% formocresol group and 45% ferric sulfate group.
    Conclusion
    Considering the findings of this study and other studies, insignificant differences betweenthe results in two groups, and also other aspects and characteristics, ferric sulfate can be one of properalternative pulpotomy modalities in primary dentition and developing permanent teeth.
  • A. Haghighat, N. Kaviani, A. Dadkhah Page 23
    Introduction
    The epinephrine in local anesthetic solution induces elevation of blood glucose. Alsoanxiety can produces this effect. In this research, blood glucose changes during surgical removal ofimpacted third molar with use of lidocaine + epinephrine -as a local anesthetic- were evaluated.Methods and Materials: In this prospective analytic-descriptive study, 21 healthy patients, among thepatients who came to the faculty of dentistry of Isfahan for mandibular impacted third molar surgery,was chosen. Preoperative orders including, eating breakfast 3 hours prior to surgery, and nomedication consumption prior to operation, were served to every patient. Then, their blood glucosewere tested in 4 stages (15 minutes before surgery, immediately before use of local anesthesia, 7 & 15minutes after that) with Accu Check glucometer; and result were analyzed with SPSS software.
    Results
    Blood glucose changes through the 4 stages were significant (p<0.001). Mean blood glucoselevel which was 97.19 9.93 mg/dl in stage 1, was raised to 107.48 15.57 mg/dl in stage 4. Meanblood glucose level slightly decreased in stage 2, and then increased significantly in stage 3 and 4.
    Conclusion
    After infiltration of local anesthesia and start of surgical process, the level of bloodglucose was increased; which is similar to Nakamura and Meechan studies. This result showed thatblood glucose doesn’t increase the normal range during dental surgery using two carpools of lidocaine2% pulse epinephrine 1/80.000.
  • A. Feiz, A. Shahpiri Page 27
    Introduction
    Today a new restorative resin called “Class V cervical restorative resin” with itsspecific surface sealer “Seal-n-Shine” has been introduced to use for reducing of micro leakage inclass V restorations. The aim of this study was to evaluate the influence of surface sealer or self-etchprimer on micro leakage around class V cavities filled with “Class V cervical restorative resin”.Methods and Materials: In this in vitro experimental study, wedge shaped cavities were prepared onfacial surface of 40 intact premolars, using No. 56 carbide bur. The occlusal margin was prepared inenamel and the cervical margin was in cement. The teeth then were divided into 4 groups of 10. Fourgroups of materials were used, one for each group of the teeth: class V restorative resin; class Vrestorative resin and its specific sealer; self – etch primer of Clearfil SE Bond and Class V restorativeresin; and self – etch primer of Clearfil SE Bond, class V restorative resin and surface sealer ofClearfil SE Bond. Then all the samples were thermo cycled (1500 cycle, 5-55). Afterwards they wereplaced in 50% silver nitrate solution and developing solution, respectively. Finally they were sectionedlongitudinally and were evaluated by stereo-microscope at × 28 magnifications. The data wasanalyzed using Kruskall-Wallis and Man-Whitney tests.
    Results
    There were no significant differences in micro leakage of enamel margins between the fourgroups. But, considering the dentinal margins, the differences were significant between groups 1, 2; 1,3; and 1, 4. The differences between the other two paired groups were insignificant.
    Conclusion
    For decrease of micro leakage, the usage of class V cervical restorative resin per se is noteffective, and it is better to apply its specific sealer (Seal-n-Shine) on the surface of restoration, or aself-etch dentin bonding agent under it.
  • B. Movahedian, M. Razavi, A. Movahedian, M. Moeini Page 32
    Introduction
    There are various reports regarding the frequency of Temporomandibular joint (TMJ)involvement in Rheumatoid Arthritis (RA). Manifestations of TMJ involvement, which was investigatedin this study, are: joint pain and sounds, muscles tenderness, morning stiffness, decreased force bite,and radiographic changes.Methods and Materials: 80 RA patients and 80 normal persons were included as case and controlgroups respectively. The diagnosis of RA was determined according to the criteria of American Collegeof Rheumatology (1987) and confirmed by a rheumatologist. Inclusion criteria for control group weresimilarity of age and sex with RA group, and no history of RA or other bone - joint diseases.All patients were assessed for clinical sings and symptoms of TMJ involvement.
    Results
    In all aspects, the frequency of TMJ involvement was significantly higher in RA group thancontrol group (p<0.00l). Crepitus was the most prevalent joint sound among RA patients.The incidence of TMJ manifestations, increased with increasing age and duration of RA (p<0.00l).61.2% of RA patients had at least one of the 4 signs of TMJ involvement, including pain, sounds,muscle tenderness and limited opening. In control group the prevalence of this finding was 38.7%. 61%of RA patients had bilateral involvement.
    Conclusion
    According to this study, prevalence of TMJ involvement is significantly higher in RApatients than normal individuals. However, patients may not complain from joint pain or muscletenderness, but there may be other signs and symptoms such as limited mouth opening and jointsounds- which could be indicative of TMJ problems. According to the results, the frequency of TMJinvolvement increased with increasing age and duration of RA affliction.
  • P. Deyhimi, Am Shirani, M. Danesh Ardekani Page 38
    Introduction
    Ewing's Sarcoma is a distinctive primary malignant tumor of bone that is composed ofsmall undifferentiated round cells of uncertain histogenesis. 4% of cases involve craniofacial bone, and1% is seen in jaws.Case report: The patient was a 16 years old girl that referred for a nodule in the soft tissue ofvestibule near the roots of canine and premolar of maxilla, with bone invasion. Diagnostic proceduresuntil final diagnosis and treatment of this case have been reported.
    Conclusion
    Ewing Sarcoma is occurred in 90% of cases between 5 to 30 years and average ofpatients with head and neck involvement is 11 years. Most of jaw lesions are localized in ramus andfew cases have been reported in maxilla. Rare soft tissue cases of Ewing's Sarcoma have also beenreported. In related report, the features of this case have been compared with previous studies.
  • Am Shirani, Gr Jahanshahi Page 43
    Introduction
    Metastasis of malignant tumors to oral cavity is rare. Distal area of mandible is acommon location for metastasis. In this paper, we report a case with metastatic adenocarcinoma tomandible, postpone in its diagnosis, and mismanagement. Also, we review the clinical andradiographic signs of the metastatic tumor in jaw bone. Watching clinical signs and symptoms, leads toquick diagnosis; and this means, increasing survival of patients.Case Report: The patient was a 48 year old woman. she had visited a dentist because of pain in distalarea of her mandible. In spite of endodontic treatment, pain had not resolved. Then, she came to ourclinic. Regarding past history of colon adenocarcinoma, and further clinical evaluation, it seemed thelesion may be a metastatic tumor. Biopsy, and evaluation by a pathologist, confirmed the diagnosis.
    Conclusion
    Although metastasis to the jaw bone is rare, careful assessment of past medical historyand attention to clinical signs, like lip paresthesia, and radiographic findings can prevent unnecessarytreatment, increase survival, and reduce the problems of patients suffering oral metastasis.