فصلنامه فرهنگ پویا
پیاپی 8-9 (شهریور 1387)

امروزه در گستره جهانی شاید نتوان هیچ عامل برانگیزاننده‌‌ای را به اندازه رسانه‌ها پویا و رسا دانست. برد و تاثیر رسانه‌ها، به ویژه رسانه‌های دیداری – شنیداری، آن‌چنان سریع و فراگیر است که با هیچ محرک و عامل دیگری قابل مقایسه نیست. رسانه‌ها با برانگیزانندگی مختص خود می‌توانند در جهت‌دهی و فراتر از آن در شکل‌گیری هویت‌های فردی و اجتماعی انسان‌ها نقش کاملا به‌سزا و برجسته‌ای ایفا کنند. در دوران معاصر، آحاد انسانی، لحظه به لحظه، خواسته یا ناخواسته، در اغلب شرایط و موقعیت‌ها و در اکثر ساحت‌ها و جنبه‌های زندگی فردی و جمعی خود، از طرز سخن گفتن تا لباس پوشیدن، از مهندسی منزل تا تهیه و تدارک لوازم آن، از ابراز احساسات ویژه تا تظاهر به رفتارهای خاص، از رسانه‌ها الگو و رنگ و رو می‌پذیرند...

اگر شما برنامه ای را برای این آوردید که این‌جا خالی است، از شنوندگان عذرخواهی کنید و بگویید: شنوندگان! متاسفانه به مدت این یک ساعت، برنامه مناسب شما پیدا نکرده‌ایم؛ این یک ساعت تعطیل. این، خیلی بهتر و پر جاذبه‌تر و منصفانه‌تر است. بعضی از فیلم‌ها ساخته و نشان داده می‌شود که بی‌محتواست... این‌ها را پخش نکنید؛ حتی تولید نکنید...

«هویت» مهم‌ترین عاملی است که نسل جوان را در برابر پدیده‌های جدید و نوینی، که با اعتقادات و ریشه‌های هویتی او متفاوت است، پایدار می‌دارد. شبکه‌های ماهواره‌ای و رسانه‌‌های جهانی در بیش‌تر محصولات جذاب و فریبای خود در پی تغییر هویت نسل جوان به واسطه تغییر ذایقه‌ها، سلیقه‌ها، آرزوها و خواسته‌ها هستند. آن چه در پیش روست هشدارهای حضرت امام (ره) و مقام معظم رهبری در پافشاری و حفظ هویت دینی جوانان است...

انفجار اطلاعات! نمی‌دانم چرا من از این تعبیر آن‌چنان که باید نمی‌ترسم و حتی چه بسا مثل کسی که دیگر صبرش تمام شده است از فکر این‌که جهان به سرنوشت محتوم این عصر نزدیک‌تر می‌شود خوشحال می‌شوم. نیچه خطاب به فیلسوفان می‌گوید: «خانه‌هایتان را در دامنه‌های کوه آتشفشان بنا کنید» ‌و من همه کسانی را که در جست‌و‌جوی حقیقتند مخاطب این سخن می‌یابم. «گریختن» مطلوب طبع کسانی است که فقط به عافیت می‌اندیشند و اگر نه، مرگ یک‌بار، زاری هم یک بار...

روز جمعه 27 اردیبهشت و همزمان با روز «فن‌آوری و ارتباطات»، همایش «جوان، هویت، رسانه» توسط سازمان ملی جوانان و فصلنامه فرهنگ پویا، در موسسه آموزشی و پژوهشی امام خمینی قم و با حضور گسترده جوانان برگزار شد. میهمانان ویژه این همایش، پرفسور حمید مولانا، استاد ارتباطات دانشگاه‌های آمریکا و نادر طالب‌زاده، کارگردان فیلم عیسی مسیح بودند. روز قبل از همایش در تهران، از پرفسور مولانا تجلیل شده بود. وی در جلسه نکوداشتی که برایش ترتیب داده بودند، شرکت کرد. پرفسور مولانا صبح پس از سخنرانی، در میزگردی با حضور نادر طالب‌زاده و دکتر شرف الدین شرکت کرده و در عصر همان روز در جمع نویسندگان و محققان جوان دانشگاه و حوزه به پرسش‌های آنان پاسخ دادند. آن‌چه در پیش روست خلاصه‌ای است از سخنرانی پرفسور حمید مولانا، دکتر نادر طالب‌زاده، میزگرد و پاسخ به سوالات...

دهه هفتاد میلادی من در امریکا بودم. آن‌چه اهمیت دارد، این است که بدانیم در سال‌های 54 1353 دنیا چه دنیایی بود و در سال‌های 58 1357 چه اتفاقی افتاد. انسان باید برخی مسایل را ببیند تا باور کند. نسل جوان که هیچ کدام از این لحظات را شهودی درک نکرده است، باید از کسانی که این دوره را دیده‌اند و اکنون حاضر هستند، این‌ها را بشنود و بداند چه اتفاقی افتاد، چه بود و چه شد...

جناب آقای مولانا! شما در بیست و یکمین کنفرانس بین‌المللی وحدت تاکید کردید که برای تربیت نیروهای مورد نیاز به منظور تحقق انسجام اسلامی، باید دانشگاه جهانی امت اسلامی تشکیل شود. به نظر جناب عالی چه ضرورتی دارد که امت اسلامی، یک رسانه جهانی داشته باشد؟
پروفسور مولانا: درباره موضوع دانشگاه جهانی امت اسلامی، ما می‌توانیم همین کار را در سطح رسانه‌ها انجام دهیم. درباره دانشگاه امت اسلامی نیز بنده هنوز پافشاری می‌کنم و تا زنده هستم، باز این موضوع را مطرح خواهم کرد؛ چون تا به حال در تاریخ دنیا چنین اتفاقی نیفتاده است...

آموزش، مساله‌ای است که رسانه‌های داخلی آن را فراموش کرده‌اند. همواره رادیو گوش دادن، مد خوب نیست. مد خوب، بازی کردن با لوازم و آلات نیست. براساس مطالعاتی که در غرب شده است، تلویزیون و رادیو و فیلم و سینما را کسانی مشاهده می‌کنند که سواد و خلاقیت بسیار کم‌تری دارند.‌ نخبگان‌، خلاق هستند. جمعیتی که علاقه‌ها و گرایش‌های متنوعی در زندگی‌شان دارند، اصلا جزو بینندگان و شنوندگان و استفاده کننده‌های رادیو، سینما، تلویزیون و ماهواره نیستند...

از نخستین روزهای شکل‌گیری رسانه‌های گوناگون، به ویژه تصویری، تاثیر رسانه‌ها بر مخاطبان، محل مناقشه متفکران و نظریه پردازان بوده است. در این عرصه دو مساله مهم به چشم می خورد؛ یکی تاثیرات رسانه‌ها بر مخاطبان، و دیگری چگونگی برداشت مخاطب از پیام های رسانه ای و در واقع قدرت تحلیل و تفسیر او. این مقاله، خلاصه ای است از تیوری های تاثیر رسانه بر مخاطب، با برداشت از کتاب درک تیوری رسانه، نوشته کوین ویلیامز.

هرگونه کوشش برای ثبت و تشریح تیوری‌های مربوط به رسانه‌ها با ماهیت پیچیده و گاه سرکش اصل موضوع رسانه‌ها روبرو می‌شود. در دهه‌های گذشته شاهد بروز تفارق آرایی بوده‌ایم که از کشاکش دو سنت نظری در این زمینه سرچشمه‌ می‌گیرد. در یک سو، تیوری‌های موسوم به اجتماعی رفتاری قرار دارند که گاه آن‌ها را علوم ارتباطات نیز نامیده‌اند و در سوی دیگر تیوری‌های فلسفی فرهنگی قرار دارند. گروه نخست را افرادی چون هارولد لاسول و لیپمن تشکیل می‌دهند و در گروه دوم، مک لوهان، آدورنو و هربرت دریفوس صاحب نظریه‌های تاثیرگذار هستند. این تقابل، بخشی از تحولاتی اساسی است که درون حوزه علوم اجتماعی و علوم انسانی صورت می‌پذیرد.

مقاله حاضر در تناسب تصویر به عنوان شاکله رسانه‌های بصری و امر دینی نگاشته شده است. نگاه پدیدارشناسی به تصویر لازمه بحث مذکور شناخته شده و نگارنده اشاره دارد به این موضوع که تصویر، گستره انتقال معنا را به شدت تنگ می‌کند. مقاله سودای آن را ندارد که تصویر را نفی کند، که اشارت و تاکیدی دارد بر وجه حداقلی تصویر در افاده معنا.

امروزه امپراتوری‌های رسانه‌ای حرف اول را در جهان می‌زنند. خبرگزاری‌های بزرگ، شبکه‌های مختلف رادیویی و تلویزیونی و رسانه‌های چاپی به طور عمده در مالکیت و یا کنترل افراد یهودی و یا حافظان منافع یهود قرار دارد و این واقعیتی انکارناپذیر است. بر کسی پوشیده نیست که رسانه‌ها یکی از ارکان اصلی قدرت در جهان هستند و همه کشورها و دولت‌ها رسانه را مورد توجه جدی قرار می‌دهند...

انسان عصر ما مانند یک قایق کوچک و شکست خورده‌ است که در اقیانوس بزرگ رسانه گرفتار شده و امواج سهمگین آن این قایق را به این طرف و آن طرف می‌کشاند و هر آن موجی می‌آید و ضربه‌ای شکننده به آن وارد می‌سازد و این روال ادامه دارد تا او را از صحنه وجود محو کند و چیزی از آن باقی نماند. حال در چنین شرایطی که تمامی عوامل دست به دست هم داده‌اند تا قایق هویت ما را نابود سازند بر ما لازم است تا با بازگشت به «خود» دست به دامان خداوند شویم و انسانیت خود را از هلاکت و غرق شدن در دریای پرتلاطم رسانه نجات دهیم...

سنگ بنای تعریف‌های موجود از «رسانه» بر پایه ‌نوع برداشت از جهان و آینده آن قرار دارد و از آن‌جا که «فن‌آوری رسانه‌ای» در حال حاضر از جهان مدرن غرب سر برآورده، به ناچار کاربران با انبوهی از مفاهیم بیگانه روبه‌رو می‌شوند. واضح است پیام ارسالی هم در جهت «اصالت سود» یا «اصالت لذت» است و در این فضا پیام و رسانه‌ای برتر محسوب می‌شود که بیش‌ترین اثرگذاری را داشته باشد...

با ظهور اسلام در مکه که مرکز جاهلیت عرب محسوب می‌شد، تقابلی نو در تاریخ شکل گرفت. تا زمانی که دعوت پیامبر (ص) علنی انجام نگرفته بود، جبهه کفر و شرک چندان توجهی به برنامه‌های ایشان نداشتند؛ ولی پس از دعوت آشکار، جنگ روانی نظام زر و زور نیز آغاز شد. جبهه شرک و کفر از همه ابزارها و شیوه‌های ممکن استفاده کرد تا شاید بتواند مانع پیشرفت اسلام شود. در این نوشتار، به اختصار برخی از شیوه‌های جنگ روانی در صدر اسلام را بیان می‌کنیم.

رسانه‌ها می‌توانند بر میزان مذهبی بودن ما تاثیر بگذارند. به نظر می‌رسد افرادی که به میزان متفاوتی در برابر رسانه‌ها قرار می‌گیرند، عقاید مشابهی درباره خدا و مسایل خارج از جهان مادی ندارند. نگرش‌های افراد مذهبی نسبت به رسانه‌ها از پذیرش غیرانتقادی تا رد کامل حضور رسانه‌ها در زندگی اجتماع متفاوت است. مسایل گوناگونی را باید در نظر داشت که مالکیت رسانه‌ها، قانونگذاری، رقابت حرفه‌ای و رسوم فرهنگی از آن جمله‌اند. اما در نهایت باید کوشید رسانه‌ها از واقعیت دینی فاصله نگیرند...

کارخانه بمب‌سازی در هالیوود هر روز بمب های جدید فرهنگی می‌سازد. سینمای تمدن غرب، پیش قراول فتح «عقلانیت لیبرال» است و می‌رود تا دل‌ها و جوان‌ها را جذب کند. در مقابل، سینمای تمدن اسلامی ما باید دل‌ها را برای شکل دادن انسان متدین عاقل آماده کند و به وسیله سینما به عمومی کردن «عقلانیت اسلامی» بپردازد و روح توحید و مبارزه با بدی را در جهانیان نهادینه سازد. آن‌چه در ادامه می‌آید، پاسخی است کوتاه به پرسش دیرینه امکان اسلامی شدن سینما...

در دورانی که بسیاری از واژه‌ها معنای حقیقی خود را از دست داده‌اند، گسترش ابتذال و فساد، ترویج فرهنگ و خدمت به جامعه بشری نام می‌گیرد و دفاع از هویت ملی و ارزش‌های والای انسانی؛ واپسگرایی، سکون و عقب ماندگی تلقی می‌شود و باندهای آشکار و نهان مافیایی از هر وسیله‌ای برای استحاله فرهنگی و مسخ ارزش‌های معنوی بهره می‌جویند. امروزه صاحبان فن‌آوری، با ابداع فرهنگ‌های مهاجم، در صدد مقابله با هویت دینی انسان‌ها برآمده‌اند و هرگونه ارتباط قدسی را انکار می‌کنند؛ در حالی که بشر، به برکت ارتباط‌های معنوی، هزاران سال زندگی خویش را جلوه‌ای الهی بخشیده است. در این میان، انقلاب اسلامی ایران با احیای فرهنگ، تفکر و هویت دینی، شخصیت مردم به ویژه نسل جدید و حضور فعال آنان را در صحنه‌های گوناگون اجتماعی تثبیت و تضمین کرد. این دستاورد بزرگ، هرگز مورد خواست دشمنان نبوده و آنان را در ضربه زدن مصمم‌تر کرده است. امام (ره) در این باره می‌فرماید: «نکته‌ مهمی که همه‌ ما باید به آن توجه کنیم و آن را اصل و اساس سیاست خود با بیگانگان قرار دهیم، این است که دشمنان ما و جهانخواران تا کی و تا کجا ما را تحمل می‌کنند؟ و تا چه مرزی استقلال و آزادی ما را قبول دارند؟ به یقین آنان مرزی جز عدول از همه هویت‌ها و ارزش‌های معنوی و الهی‌مان نمی‌شناسند... ما چه بخواهیم و چه نخواهیم، صهیونیست‌ها و آمریکا و شوروی در تعقیب‌مان خواهند بود تا هویت دینی و شرافت مکتبی‌مان را لکه‌دار نمایند...

«رسانه‌ همان پیام است» این سخن را جوهره‌ اندیشه مارشال مک لوهان، مبدع نظریه دهکده جهانی، دانسته‌اند که با شناخت منظومه فکری او و دیگر همسلکانش در مغرب زمین درمی‌یابیم که برداشت ایشان از کارکرد رسانه در پروژه جهانی‌سازی بیهوده و ناروا نیست. آن‌چه موجب حیرت می‌شود، غفلت کسانی است که در این سوی زمین هنوز رسانه را ابزار می‌پندارند. صورت مساله اما بسیار ساده است. پروژه جهانی‌سازی و نه جهانی شدن – که غرب‌ مدرن اصرار دارد این هژمونی را در قالب «شدن» به کار برد در آغاز با تکیه بر گزاره‌های اقتصادی قدم به عرصه گفتمان جهانی نهاد؛ ولی دیری نپایید که ماموریت نهان خود را در ابعاد سیاست و فرهنگ فاش ساخته و سعی در تحمیل اراده خویش بر جهان و دیگرگونی هویت‌ها دارد. از آن روست که ارتباطات به عنوان کلیدی‌ترین علم و صنعت این آوردگاه هیچ‌گاه چون امروز اهمیت نداشته و این همه به رشد سرسام‌آور رسانه‌های دیجیتال انجامیده است؛ رشدی که با اخراج ادراکات بشری از قالب‌های زمان، مکان، تاریخ، فرهنگ و در یک کلمه «هویت بومی»، همه چارچوب های اساسی بشری را می‌شکند...

غرب، دهکده جهانی، جهان بی‏مرز، علم غربی، بشر جدید، پیشرفت و توسعه، فن‌آوری، فرهنگ رسانه‏ای و واژگانی از این دست، آمیخته و از هم ناگسسته‏اند. همان کسی که از جهانی شدن خبر داد، ما را به قدرت رسانه‏ای نیز رهنمون شد. در این میان عده‏ای به خوبی دریافتند که باید خانه خود را در دامنه آتشفشان بنا نهند؛ اگر نه، آن که گمان می‏کند این سیل همه را با خود می‏برد، خواهد رفت؛ از هر کیش و قوم و مذهبی که باشد...

شرایط حاکم بر جهان و الزامات موجود در عصر کنونی که شاخصه‌ اصلی آن بیداری ملت‌های مستضعف است، موجب شده که غرب در سیاست‌های استعماری خویش تجدیدنظر کند و از اقدامات نظامی صرف به اقدامات فرهنگی روی آورد. در همین راستا نظام لیبرال دموکراسی غرب در رسانه‌های خود که برای تضعیف و ایجاد خلاء فکری و هویتی در میان ملت‌های مومن و مستقل برنامه‌ریزی شده است، همواره اصول ثابتی را ترویج می‌کند و می‌کوشد با تکیه بر این اصول به اهداف شیطانی خویش برسد...

فن‌آوری در کنار رفاه، خدمات بهداشتی، تسهیل ارتباطات و امتیازهای دیگر، ماهیتی غفلت آفرین، فزون‌خواه، مصرف‌گرا و معناگریز به همراه دارد و نیاز جدیدی را به انسان معرفی می‌کند. در این میان، رسانه‌ها به عنوان مهم‌ترین ابزار فن‌آوری بیش‌ترین سهم را در فرآیند مذکور به عهده داشته‌اند. رسانه‌های غربی اصولا ماهیتی غفلت آفرین دارند و براساس همین ماهیت نیز مخاطبان خود را به غفلت سوق می‌دهند. مخاطب رسانه‌های غربی با سپردن تمایلات خود به رسانه، هدایت خویش را از دست می‌دهد و همه خواسته‌هایش را ناخودآگاه با خواسته‌های رسانه تطبیق می‌دهد و در عین حال خویشتن را انتخابگر می‌پندارد؛ در حالی که رسانه بر تمامی زوایای زندگی او سایه انداخته و به انتخاب‌های وی جهت می‌دهد...

شاید بهتر باشد با دو سوال شروع کنیم: آیا رسانه یک نیاز است؟ و اگر هست، چه نیازهایی را برآورده می سازد؟ امروزه نیاز به رسانه به عنوان یکی از نیازهای اساسی بشر در کنار آب و غذا و مسکن در باور عمومی پذیرفته شده است. در این یادداشت کوتاه تنها به تشکیک در ماهیت این نیاز پرداخته شده، و نه ارایه راه حلی برای یک مشکل. در این جا اساسا اصل نیاز به این رسانه ها زیر سوال رفته است...

کثرت اطلاعات، افزایش رسانه، پیشرفت عرصه ارتباطات و بالا رفتن مصرف سرانه کاغذ، به هیچ وجه باعث پیدایش انسانی داناتر، خردمندتر و صالح‌تر نشده است. وفور رسانه و سهولت ارتباطات حتی منتج به ارتباطات عاطفی و انسانی بیش‌تری بین آدم‌ها نیز نبوده است. مثلا با وجود پیشرفت چشمگیر علم ارتباطات، هنوز هم ارتباط برقرار کردن بین آدم‌ها راه زوال را می‌پیماید. علم ارتباطات ما را قادر ساخته تا در نگرانی‌های مردم جهان شریک شویم، اما توانایی‌مان برای صحبت کردن با یکدیگر و در میان گذاشتن غم هایمان با کسانی که اطراف ما هستند، در حال از میان رفتن است. ما از سیستم های ارتباطی برتری برخورداریم که حتی در تصور نیاکانمان نیز نمی‌گنجید، اما با این حال با یکدیگر صحبت نمی‌کنیم...

ساحره قرن بیست و یک، با چشم جادویی‌اش، همه را سحر می‌کند. جام ‌جهان‌نمایی که هر ثانیه، با هزار رنگ و طرح و صدا، سر آدمی را گرم می‌کند. بچه‌ها، با صدای او از خواب بیدار می‌شوند و پای حرف‌هایش می‌خوابند. مادرها، موقع دیدن فیلم محبوبشان، دیگر حوصله بچه و سر و صدایش را ندارند. مردها با فوتبال‌هایش، قرار از کف می‌دهند و هیچ کسی را نمی‌شناسند. تلویزیون، تیشه‌ای شده بر درخت رابطه آن‌ها؛ تیشه‌ای نامریی، که ریشه‌های درخت رابطه و عاطفه را یکی یکی قطع می‌کند. این نوشته اشاره‌ای است کوتاه به شکافی که تلویزیون، بین نسل‌ها می‌اندازد، از آغاز زندگی تا پایان آن...

از آن‌جا که بشر خلیفه الله است، همیشه درصدد بوده که سرکشی‌های زیر سیطره خود را مهار کند؛ از مهار سیلاب گرفته تا مهار اسب و گاوهای وحشی. به طور معمول هم موفقیت‌هایی به دست آورده است؛ اما همین بشر قدرتمند، در برابر موج‌های نامریی انواع رسانه، آن‌چنان پا در گل ماند که برخی ترجیح دادند خود را به فراموشی بسپارند و بعضی هنوز اندر خم این کوچه که چه باید کرد؟ گروه دوم، خود دو دسته‌اند: عده‌ای تصمیم گرفتند به هر طریقی شده جلوی فاجعه‌ای انسانی را بگیرند و عده‌ای دیگر هنوز تصمیمی جدی نگرفته‌اند. شاید روزی تصمیم بگیرند یا برایشان تصمیم گرفته شود تا رسانه را مدیریت کنند...

«باندهای بین‌المللی زر و زور که برای تسلط بر منافع ملت‌ها سازمان نظامی ناتو را تشکیل داده بودند ، اکنون برای نابودی هویت ملی جوامع بشری و تحقق بیش‌تر اهدافشان درپی تشکیل ناتوی فرهنگی هستند تا با استفاده از امکانات زنجیره‌ای، متنوع و بسیار گسترده رسانه‌ای، سررشته تحولات سیاسی ، اقتصادی ، اجتماعی و فرهنگی کشورها و ملت‌ها را به دست بگیرند که باید هشیارانه این مساله را زیر نظر داشت.» این جملات، گوشه‌ای از سخنان گهربار مقام معظم رهبری است که در دیدار اساتید و دانشجویان دانشگاه‌های استان سمنان در هجدهم آبان 1385 ایراد فرمودند. ایشان در آن دیدار با اشاره به بحث ناتوی فرهنگی، توجه همگان را به طرح‌های جدید دشمنان در جبهه فرهنگ معطوف کردند. این نوشتار بر آن است تا مصادیقی از این تهاجم استکبار علیه اسلام را بیان کند...

رسانه ابزاری است که می‌توان آن را در جهت نشر ارزش‌های دینی به کار برد؛ اما به دلیل برخاستن رسانه از فرهنگ و تمدن غرب، بایستی به رابطه و چگونگی تعامل رسانه و سکولاریسم آشنا بود تا رسانه در دامان سکولاریسم قرار نگیرد. رسانه دینی، رسانه‌ای است که ضمن درک صحیح دین، مرزهای خود با سکولاریسم و رسانه سکولار را به خوبی بشناسد. نوشتار حاضر بخشی است کوتاه در مقوله رسانه و سکولاریسم...

رسانه‌های لیبرال در قرون گذشته سردمدار ترویج آزادی بیان و عقیده درکشورهای دنیا بوده‌اند. در این دوران حکومت‌ها و شخصیت‌های متعددی به وسیله همین رسانه‌ها دشمن آزادی بشر یا مخالف حقوق بشر قلمداد شده‌اند. اما از دهه 1940 و پس از جنگ جهانی دوم همین مطبوعات و رسانه‌های لیبرال به تناقض‌های آشکاری برخورده‌اند که با مبانی لیبرالیسم هم‌خوانی ندارد. به نظر می‌رسد مدعیان آزادی در این میدان به ورطه شکست نزدیک شده‌اند. این نوشتار به روند شکل‌گیری این نوع رسانه‌ها و تناقض‌های پدید آمده در اصول و فلسفه رسانه‌های لیبرال می‌پردازد...

ما در جهانی اشباع شده از رسانه‌ها زندگی می‌کنیم و همواره سیلی از تصاویر، اخبار و اطلاعات از رسانه‌های گوناگون به سویمان سرازیر می‌شود. مهم‌ترین منبع اطلاعاتی مردم برای درک جهان، رسانه‌ها هستند. اما این رسانه ها چه تصویری از جهان پیرامون به مخاطب ارایه می‌کنند؟ دو موضوع در این باره قابل بحث و بررسی است: تعصب و کلیشه سازی. عمده رسانه‌ها به این دو نوع رویکرد متهم هستند. یا اصول بی‌طرفی را رعایت نمی‌کنند و مغرضانه و هدفمند نسبت به یک موضوع، قشر، گروه یا سیاست و تفکر تعصب می‌ورزند، و یا از جدی‌ترین و مهم‌ترین اصول فکری، اخلاقی و انسانی یک کلیشه می‌سازند و آن را به پایین‌ترین سطح خود می‌رسانند و عامه‌پسند و کلیشه‌ای می‌کنند...

اروپاییان در سال‌هایی نه چندان دور، یهودیان را نماد فساد و نیرنگ می دانستند و آن‌ها را موش کثیف می نامیدند؛ اما چه شده که امروزه در دانشگاه‌ها و رسانه‌های دنیا، یهودیان و به تبع آن صهیونیست‌ها سمبل هوشیاری و زیرکی نامیده می‌شوند؟ و در هر فیلم و کارتونی موش سرآمد زیرکی، فهم و شعور است؟ شاید در مسیر رسیدن به پاسخ، این سخن خاخام «راشورون» راهنمای ما باشد که در 1869 گفت: «اگر طلا نخستین ابزار ما در سیطره و حکومت بر جهان است، بی‌تردید مطبوعات و روزنامه‌نگاری دومین ابزار ما خواهد بود.» بی‌گمان چنان‌چه در آن سال‌ها سینما و تلویزیون وجود داشت، وی پیش از مطبوعات، به این دو ابزار رسانه‌ای اشاره می‌کرد، همان‌گونه که بعدها آنان سینما را «ساحل نجات» خود نامیدند و در شبکه های جهانی تلویزیونی نفوذ کردند. امروزه رسانه‌های گروهی، مهم ترین ابزار جنگ روانی و استعمار فرانو و ناتوی فرهنگی شده اند. در این نوشتار بر آنیم که نفوذ صهیونیست‌ها در رسانه‌های متعدد را به اجمال بررسی کنیم...

اخیرا صهیونیست‌ها شرکت‌های جدیدی در سینمای امریکا تاسیس کرده‌اند که همان آرمان‌های قدیمی بنی‌صهیون را با رنگ و لعاب و جذابیت‌های بیش‌تر گسترش می‌دهند؛ مانند شرکت دریم ورکز که استیون اسپیلبرگ‌ و یارانش راه‌اندازی کرده‌اند...

هنگامی که مارتین لوتر حوالی قرن شانزدهم میلادی، مکتب اعتراضی پروتستانتیسم را پایه‌گذاری کرد و انسجام مسیحیان را از بین برد، با آرمان های عهد عتیقی و کابالیستی خود، نفوذ یهودیان در مسیحیت را فزونی بخشید. وی چنان بر آرمان‌های توراتی و برتری عبرانیان تاکید می‌کرد که او را در جوداییکا (دایرهالمعارف مهم یهودیان صهیونیست) یک یهودی پنهان‌کار یا نیمه یهودی متجدد، نام نهاده‌اند. مطالعات عبری او در تورات و استفاده فراوان وی از رسالات پولس (عالم یهودی درباری که بعدها ادعا کرد مسیحی شده است) زمینه‌ساز گسترش سلطه تفکر دنیوی و آخرالزمانی یهود بر مسیحیان شد. پس از وی کالونیسیت‌ها و پیوریتن‌ها نیز بر اسطوره‌های مادی و مسیحاگروانه یهودیزه تاکید کردند و زمینه‌ساز تشکیل صهیونیسم مسیحی شدند...

اما یازده رسول به جلیل ، بر کوهی که عیسی (ع) ایشان را نشان داده بود رفتند و چون او را دیدند پرستش نمودند؛ لیکن بعضی شک کردند. پس عیسی (ع) پیش آمده ، بدیشان خطاب کرده، گفت: «تمامی قدرت در آسمان و زمین به من داده شده است. پس رفته، همه امت‌ها را شاگرد سازید و ایشان را به اسم اب و ابن و روح القدس تعمید دهید و ایشان را تعلیم دهید که همه اموری را که به شما حکم کرده‌ام حفظ کنند و اینک من هر روزه تا انقضای عالم همراه شما می باشم.» (متی 16:28-20) مسیحیت از روزی که توانست، رسانه را به خدمت گرفت تا پیام خویش را به همه برساند. میسیونرهای مذهبی نیز ایران را از قلم نینداختند و هر زمان که توانستند، برای مسیحی کردن این کشور کوشیدند؛ اما این تلاش با پیدایی نظام اسلامی در ایران رنگ و بویی متعفن‌تر به خود گرفته و به اغراض کثیف سیاستمداران زرمحور آلوده شده و دیانتی که قرار بود دین اخلاق باشد اکنون ابزار ریشه‌کنی اخلاق شده است. نوشتار پیش رو به بررسی و تحلیلی کوتاه از تعامل مسیحیت با رسانه در ایران می‌پردازد...

فرآیند جهانی شدن، خواسته یا ناخواسته در حال شکل‌گیری است. این فرآیند در همه عرصه‌های اقتصادی، سیاسی، فرهنگی و... به وقوع می‌پیوندد و در این بین عرصه فرهنگ که به طور عمده با تولیدات مادی و ملموس همچون فیلم، عکس، موسیقی، مد و... همراه است، اهمیتی ویژه می‌یابد. در حقیقت، فرهنگ برخلاف حوزه‌های دیگر، جریانی مرتبط با نهادینه شدن هنجارها و رسوم یک کشور در طول تاریخ به شمار می‌آید؛ به همین دلیل، زمانی که از جهانی شدن در عرصه فرهنگ سخن به میان می‌آید، همواره این دغدغه وجود دارد که مبادا همگرایی‌های جهانی به دلیل ویژگی فرهنگ‌های بومی در هم بشکند و یا جهانی شدن معکوس رخ دهد. به عبارت دیگر، فرهنگ‌های سایر کشورها در برابر فرهنگ کشورهای پیشرفته به تقویت وجوه خاص فرهنگی خود اهتمام ورزند. با وجود این، دو دیدگاه کلی درباره روند جهانی شدن وجود دارد؛ «دیدگاه اول متعلق به کسانی است که اعتقاد دارند فرآیند جهانی شدن به طور طبیعی ایجاد شده و اگرچه نابرابری‌هایی در آن وجود دارد، اما کشورها امکان تاثیرگذاری بر آن را دارا می‌باشند. دیدگاه دوم از این روند به جهانی کردن تعبیر می‌کنند و معتقدند جهانی کردن، پروژه‌ای طراحی شده توسط کشورهای توسعه یافته به خصوص آمریکا می‌باشد که در حقیقت دنباله‌رو امپریالیسم است.»...

در عصر کنونی اگرچه دیگر آن‌چنان خبری از جاسوس‌ها و نفوذی‌های اجیر شده، نیست اما خبرگزاری‌ها و ابزار رسانه‌ای نوین به بهترین شکل وظیفه هشدارهای اولیه و به دست آوردن اطلاعات و ارایه آن‌ها را به حکومت‌ها و قدرت‌های بزرگ بر عهده دارند. این نوشتار بر آن است تا نقش نمادین خبرگزاری‌ها را به عنوان پیاده نظام امپراطوری رسانه‌ها در هر کشور، در بسترسازی و تبیین هشدارها و تهدیدها و فرصت‌ها برای قدرت‌های بزرگ ارایه دهد...

نمی دانم درست است یا نه!؟ اما شاید آن دجال وعده داده شده آخرالزمان را که یک چشم دارد و موهای بسیار و از هر مو آهنگ‌هایی تولید می‌کند بتوان از باب "کلم الناس علی قدر عقولهم"بر همین رسانه‌های کنونی تطبیق داد که ابزار گسترش بندگان شیطان شده اند و مردمان را از آسمان دور می سازند و به انواع لذایذ دنیوی جذب می‌کنند... شاید! با نوجوانی از مسجد محله‌مان که امروز اول دبیرستان است و کم کم قد کشیده و مویی هم بر صورتش جوانه زده، قرار گذاشته بودم تا صبح زود، به حرم امام رضا (ع) برویم. در طول مسیر بخش‌هایی از ده‌ها اثر رپ خوان‌های ایرانی را از ام‌پی فورش پخش کرد که لابلایشان، مداحی مداحان مدرن نیز بود!...

بهمن 1357:‌ انقلاب اسلامی به حیات مطبوعات وابسته به رژیم پایان داد، هر چند فضای مطبوعاتی کشور چون فضای عرصه‌های دیگر از وجود عناصر غربگرا پاک نشد و باقی مانده عوامل رژیم و غربگرایان با شیطنت‌های خاص خود به تلاش مذبوحانه برای بازگشت به فضای دوران قبل از انقلاب ادامه می‌دادند...

بارزترین نکته در مطالعات رسانه‌ها این است که درکی مشترک از موضوع مورد بحث در دسترس نیست. می‌‌توان گفت پژوهشگران عرصه رسانه، ضمن کوتاهی در تشریح صریح ماهیت رسانه‌ها، به این گمان بسنده کرده‌اند که «همه می‌دانند رسانه چیست و لزومی به ارایه تعریف جامع از آن نیست.» منطق اصلی برای یافتن مفهوم رسانه این است که ماهیت واقعی رسانه می‌تواند کلید تاثیرات اجتماعی آن باشد. از این دیدگاه، فن‌آوری‌های رسانه‌ای می‌توانند یک نیروی موثر اجتماعی به شمار آیند و قدرت آن‌ها در راه هایی است که برای سازماندهی در اختیار ما می‌گذارند و این امکان را می‌دهند که محیطی فرهنگی بسازیم...

رسانه‌ها سحرآمیزترین واژه‌های عصر ارتباطات در قرن حاضر به شمار می‌آیند و «اصلی‌ترین پیام واژه‌هایی چون رسانه و تکنولوژی‌های ارتباطی، «مرگ فاصله‌ها» و مسافت‌ها است (و به عبارتی دیگر «توانایی انجام کار همه وقت، همه جا») این رسانه‌ها به تمام خانه‌ها، مدارس، کتابخانه‌ها و مراکز تجاری و همه حریم‌های خصوصی و عمومی راه یافته و محیط جدیدی را با حضور خود به وجود آورده‌اند. در این فضای جدید، اطلاعات به صورت فایل‌های صوتی، تصویری و... به راحتی قابل ثبت، ارسال و پخش است...

وسایل ارتباط جمعی ابزاری در دست کسانی هستند که آن‌ها را برای انتقال نوعی پیام به کار می‌گیرند و بدین ترتیب بینش‌ها و اهداف خاص خود را بر رسانه‌ها حاکم می‌کنند. از این رو رسانه‌ها در یک جامعه اسلامی مانند ایران، موظفند تا در راستای تعمیق و تبیین باورهای دینی ملت، گام بردارند. آن‌چه در نوشتار ذیل مورد بررسی قرار گرفته، نقش رسانه‌های جمعی در انعکاس فرهنگ دینی و مقابله با فرهنگ بیگانه است...

از جمله نشانه‌های یک ملت، داشتن فرهنگی مستقل است؛ یعنی همان چیزی که سینه به سینه از پدران و نیاکان و از اعتقادات و روش‌های زندگی و سنت‌های اجتماعی به نسل کنونی انتقال یافته است. در بررسی تمدن امت‌ها درمی‌یابیم که هیچ تمدنی دست نخورده و اصیل باقی نمانده است. فرهنگ‌ها از یکدیگر تاثیر می‌پذیرند، تجدد غرب و نفوذ آن به داخل سرزمین ایران و گسترش شبکه‌های ارتباطی و خبری به منظور این که سلیقه‌ها، الگوها و معیارهای رفتاری و اخلاقی جامعه ایران را تغییر دهد از همین قبیل است...

«عفاف» و «حجاب» به عنوان دو مقوله‌ای که در سال‌های اخیر تا حدودی مورد بی‌توجهی قرار گرفته‌اند، همواره دغدغه‌ خاطر اندیشمندان دینی بوده و بزرگانی مانند شهید مطهری (ره) درباره آن مطالب مهمی ارایه کرده‌اند. در زمینه احیای فرهنگ حجاب، نهادهای مختلفی موظف به ایفای نقش هستند که از جمله آن‌‌ها صدا و سیما است. این نهاد در جایگاه یکی از اصلی‌ترین رسانه‌های جمهوری اسلامی ایران، وظیفه نهادینه کردن ملزومات اسلامی و در زمره‌ آن‌ها حجاب را بر عهده دارد؛ نوشتار پیش‌رو بر آن است تا به تبیین نقش رسانه‌های دیداری و به ویژه تلویزیون در ترویج فرهنگ حجاب بپردازد...

می‌خواهم بگویم هنوز تمام نشده است؛ دوره الهه‌ها. الهه‌های یونان هنوز هم در داستان‌های ما زنده‌اند و نفس می‌کشند. اصلا انگار روحشان گاهی حلول می‌کند نه در فکرمان یا تخیل‌‌مان؛ بلکه در همین مانیتورهای خانگی. مثلا «آرمیتس» یکی از الهه‌های یونان باستان دختر زیوس بزرگ. او مظهر جنگ‌آوری، خرد، هنر و هر چیز قابل تحسین بود. با آن‌که تیر اندازی، اسب سواری و کارهای مردانه‌ فراوانی می‌کرد ضد مرد بود. مردها را تحقیر می‌کرد و هر کدام از ندیمه‌هایش را که عاشق مردی می‌شد مجازات می‌کرد.‌ آرمیتس الگوی فمینیست‌هاست؛ یک زن مرد صفت و در عین حال ضد مرد. او در اکثر فیلم‌های دهه 80 حضور دارد و پای ثابت همه فیلم‌های فمینیستی است. الگوی زن‌های کراواتی و بانوان کت شلواری...

شاید در دهه‌های گذشته، لشکرکشی‌های نظامی بهترین روش برای تامین اهداف دولت‌های بزرگ شناخته می‌شد؛ اما تجربه نشان داده که در هزاره سوم استفاده از ابزارهای فرهنگی، مطمین‌ترین شیوه در راه رسیدن به خواسته‌های یک تفکر به شمار می‌آید. در واقع استحاله فرهنگی کشورهای در حال توسعه از راه پیمان‌نامه‌ها و قراردادهای بین‌المللی و ملزم کردن آن‌ها به اجرای آن قوانین، روشی برای تامین اهداف و خواست نظام سرمایه‌داری است. سینما و رسانه‌ها بهترین ابزار بسترسازی إعمال فشار قدرت‌های بزرگ برای اجرای این قوانین هستند...

بازی‌های رایانه‌ای را شاید از جهتی بتوان پلی بین بازی و فرهنگ دانست؛ زیرا دربر دارنده القایات ارزشی بسیار هستند که در اشکالی گوناگون و دایمی تکرار می‌شوند. در نوشتار ذیل به نکاتی در این باره می‌پردازیم...

با این که کم‌تر از 40 سال از عرضه نخستین بازی رایانه‌ای می‌گذرد، این بازی‌ها توانسته‌اند جایگاه خوبی بین جوانان و نوجوانان پیدا کنند. در آمریکا تقریبا همه جوانان و نوجوانان بازی یارانه‌ای را تجربه کرده‌اند. آمار در کشورهای صنعتی دیگر نیز نزدیک به همین است؛ اما آیا این بازی‌ها فقط سرگرمی هستند؟ بازی‌های رایانه‌ای پس از مدتی کوتاه مورد توجه سرمایه‌داران قرار گرفتند و فرم و محتوایشان تغییر یافت، به گونه‌ای که افزون بر سرگرمی، محلی شدند برای القای فرهنگ و اندیشه صاحبان قدرت. سوال مهم این جاست: آن‌ها از چه راه‌هایی برای رسیدن به اهداف خود استفاده می‌کنند؟...

دنیای آینده برخلاف گذشته، دنیای زورآزمایی قدرتمندان نیست، بلکه دنیای دانش و اطلاعات است که رسانه در آن حرف اول را می‌زند. «در جوامع امروز رسانه‌ها «توده‌ها» را رهبری می‌کنند؛ به همین دلیل رسانه‌ها را رهبر افکار خوانده‌اند.» این رهبران فکری به صورت ویژه‌ای الگوها و نمادهای اجتماعی را دگرگون می‌سازند و آن‌چه که می‌خواهند و در پی آنند به نام الگوها و نمادها و نشانه‌ها برای جوامع به ارمغان می‌آورند...

مهاجمان فرهنگی به منظور گسترش فرهنگ الحادی خویش و کسب سلطه اقتصادی، سیاسی و اجتماعی بر کشورهای دیگر، از روش‌ها و ابزارهایی گوناگون استفاده می‌کنند. این ابزارها و روش‌ها متناسب با اوضاع فرهنگی، اجتماعی و اقتصادی گروه و ملت مورد هجوم، از تاثیرات متفاوتی برخوردارند که شناخت ویژگی‌ها و میزان اثر بخشی آن‌ها، در درک بهتر تهاجم فرهنگی موثر است. آن‌چه پیش روی شما قرار دارد، نگاهی است کوتاه به روند نفوذ دشمن در بوستان کودکان مسلمان!...
خودبرتربینی، نژادپرستی، تجارت در عرصه فحشا، تجارت برده، انحصار معاملات طلا و نقره،‌ تحریف کتاب‌های آسمانی، رباخواری، مافیا، رشوه، جاسوسی و...؛ این‌ها ویژگی‌هایی ناپسند بودند که نفرت اروپاییان را از یهود برانگیخت، به حدی که مردم اروپا برای نشان دادن نفرت خود، یهودیان را به موش تشبیه کردند؛ حیوانی که عامل اصلی بیماری طاعون به شمار می‌آید و ورودش به هر مکانی با آلودگی و بیماری همراه است. نمود عینی این تنفر در تیاتر تاجر و نیزی نوشته شکسپیر مشهود است. این تیاتر شخصیت تاجر یهودی طماعی را به تصویر می‌کشد که جامع تمام رذایل اخلاقی است. پس از نفوذ یهود در دستگاه دولتی انگلیس دیگر کسی این نمایشنامه را به روی هیچ یک از صحنه های تیاتر انگلستان ندید.1
بر همین اساس اروپاییان به کودکان خویش آموخته بودند تا برای در امان ماندن از شر یهودیان، از آن‌ها دوری کنند. متفکران و سران یهود که اغلب از سرمایه‌داران بزرگ دوران خود بودند، به فکر راهکاری اساسی برای این نوع از یهودستیزی افتادند. لابی صهیونیسم (گروه فشار صهیونیسم در هالیوود) با استفاده از ابزار قدرتمند سینما و تلویزیون وارد عمل شد و با ساخت انیمیشن‌هایی که ستاره‌های آن موش بود، این حیوان را موجودی دوست‌ داشتنی جلوه داد. در همین راستا مجموعه‌های معروف و فوق العاده معیوب میکی موس، تام و جری و استوار لیتل 1 و 2 ساخته شد.
اولین شخصیت مشهور آثار والت ویزنی؛ میکی موس، نمادی از همان یهودی سرگردان و بی‌کسی است که مدام از سوی رقیبان قوی‌تر تهدید می‌شود و او با اتکا به زیرکی و چالاکی خویش بر همه آن‌ها پیروز می‌شود. بعد از میکی موس، جری جای خود را در دل کودکان دنیا باز کرد. موش بی‌آزار و دوست داشتنی انیمیشن تام و جری که با گوش‌های پهن و چشم‌های درشتش همیشه بر تام، گربه نادان و احمق داستان، پیروز می‌شود و او را مجبور به تسلیم در برابر خود می‌کند. در این مجموعه هرگاه جری به کمک احتیاج پیدا کند، دشمن تام یعنی سگ به کمک او می‌آید. این سگ بزرگ خاکستری، نماد کشور آمریکاست که در این کارتون؛ بی‌آزار، آرام و پشتیبان ستمدیدگان نشان داده می‌شود. کودکان یهودی مفهوم سمبل موش را دقیق می‌فهمند. این آثار در دادن حس اعتماد به نفس به مخاطبان یهودی نقشی چشمگیر دارد.
کلیشه شخصیت‌های مطرود و گوشه‌گیری که به دلیل زشت‌رویی توسط دیگران تحقیر می‌شوند، در انیمیشن‌های صهیونیستی به وفور یافت می‌شود؛ شخصیت‌هایی که در نهایت ناتوانی و زشتی آن‌ها به قدرت و زیبایی تبدیل می‌شود و آن‌ها با بهره‌گیری از توان اعجاب‌انگیز خود بر همه مشکلات غلبه می‌کنند و غبطه رقیبان را برمی‌انگیزند. انیمیشن «دامبو، فیل پرنده» در زمره این گروه از آثار است. مادر دامبو برخلاف سایر فیل‌ها که کلاهی زنگوله‌دار به سر دارند، کلاه عرقچین مانند، مخصوص یهودیان را به سر دارد و به جرم دفاع از فرزندش در اسارت به سر می‌برد. دامبو نیز طی عملیاتی، پرچمی را در سیرک به اهتزاز درمی‌آورد که بی‌شباهت به پرچم رژیم اشغالگر قدس نیست!
در کارتون جوجه اردک زشت، قهرمان داستان اردکی گوشه‌گیر، آواره و زشت روست که در پایان به قویی زیبا تبدیل شده، که به سمت خورشید بال می‌گشاید!
عبارت رفتن به سمت خورشید در تورات بیان شده و در بین یهودیان این گونه رایج است که منظور از آن، بازگشت به سرزمین موعود می‌باشد.
در کارتون لوک خوش شانس (Lucky lucke)، شخصیت محوری، گانگستری سفید پوست است که نماد کلانتر و قانون اومانیستی آمریکایی به شمار می‌آید. لوک همواره تنهایی، غریبی و آوارگی خود را زیر لب زمزمه می‌کند. او با چهره و اخلاقی نیکو، اسبی بذله‌گو به نام سالی و سگی خنده‌رو به نام بوش‌وگ جذابیتی دو چندان می‌یابد. لوک در جستجوی مجرمان و تبهکاران هیچ‌گاه با شکست روبه‌رو نمی‌شود. در بعضی از قسمت‌های این کارتون لوک متمدن و مهربان، فرشته نجات سرخپوستان ساده لوح و مردمی از فرقه‌های مذهبی خرافی می‌باشد و این گونه القا می‌شود که بدون مداخله او، جنگ قبیلگی و ظلم و تبهکاری همه جا را فرا می‌گیرد. اما این سوال همیشه باقی است که خانه لوک کجاست؟ چرا او همیشه با اسبش به سوی خورشید در حال غروب، آرام و خسته حرکت می‌کند؟ و چرا همیشه این ترانه را زیر لب زمزمه می‌کند: «من گاوچرانی تنها هستم که از خانه‌ام دور افتاده‌ام؟».(I m a poor lone some cowboy, and along away from home)
کلیشه کودک دور مانده از میراث اجدادی یا دور مانده از آغوش گرم مادر، تداعی‌گر یهودی مظلوم و دور مانده از سرزمین مادر خویش است. داستان «هاچ زنبور عسل»، «بنر»،‌«حنا دختری در مزرعه» و... به کودک یهودی می‌فهماند که باید به دنبال مادر زیبا و نورانی خود باشد و غیر یهودیان موجوداتی ترسناک، بدجنس و حتی بدبو هستند که می‌خواهند او را از بین ببرند.
برخی از آثار کمپانی‌های صهیونیستی نیز محملی برای پیام‌های سیاسی به شمار می‌آیند. برای نمونه، در کلیشه کودک شیطانی، قهرمان داستان با زیرکی بر دشمنانش که قصد تجاوز به خانه او را دارند، چیره می‌شود و آن‌ها را به شدت مجازات می‌کند. در مجموعه طنز «تنها در خانه» ردپای چهار جنگ اعراب و اسراییل و شکست اعراب در این جنگ به وضوح مشاهده می‌شود.
در کارتون شیرشاه (Lion king)، شیر نماد سلطه جهانی یهود است. در تورات آمده است:‌ «یعقوب، در میان امت‌ها و قوم‌های بسیار، مثل شیر در میان جانوران جنگل و مانند شیر درنده در میان گله‌های گوسفند خواهد بود که هنگام عبور پایمال می‌کند و می‌درد و کسی نمی‌تواند مانع او شود. قوم اسراییل در برابر دشمنانش خواهد ایستاد و آن‌ها را نابود خواهد کرد.»

به چشم‌هایش نگاه کنید. چطور پای تلویزیون میخکوب شده و نگاهش به راست و چپ می‌چرخد. تلویزیون و بازی‌های رایانه‌ای، کودک را به نوعی خواب مصنوعی می‌برد، با این تفاوت که مخاطب قد کشیده و بزرگ شده متوجه خواب آلودگی خودش می‌شود و هر چند تاثیراتی پذیرفته باشد بر جنبه تخیلی داستان اذعان دارد؛ اما کودک برای فیلم‌ها و حتی انیمیشن‌ها جنبه تصوری و خیالی قایل نیست و هرچه را می‌بیند واقعیت محض می‌داند. براساس تحقیقی در فرانسه، کودکان و نوجوانانی که بیش از یک بار در هفته فیلم می‌بینند، نیازمند مراقبت روان پزشک هستند. آن‌ها معمولا بعد از دیدن انیمیشن‌های پرتحرک به تقلید می‌پردازند و با شخصیت فیلم همذات‌پنداری می‌کنند. تماشای انیمیشن‌ها و فیلم‌های پرتحرک، فضای ذهنی کودک را شکل داده و شخصیت او را پایه‌ریزی می‌کند. قهرمانان فیلم از نگاه کودک قوی‌ترین انسان‌ها هستند. در اکثر اوقات شخصیت‌ها و قهرمانان دوران کودکی، شخصیت آینده او را شکل می‌دهند...

کودکان بخش مهمی از نیروی انسانی جوامع را تشکیل می‌دهند و فردای جامعه متکی بر افکار و شخصیت آن‌ها خواهد بود. آن چه امروز در اطراف این گروه تاثیرپذیر روی می‌دهد، شکل دهنده شخصیتی است که آن‌ها در آینده از خویش به نمایش خواهند گذاشت. با توجه به وجود رابطه تنگاتنگ بین کودکان و تلویزیون، شایسته است تاثیر این رسانه در شکل‌گیری افکار و شخصیت کودکان را موشکافانه بررسی کنیم تا ضمن پیشگیری از خطرهای آن، برای استفاده بهینه از این رسانه در شکل دهی به شخصیت افراد به ویژه کودکان، برنامه‌ریزی و طراحی شود...

اسم کتاب که می‌آید، ادبیاتی‌ها یاد شاهنامه و حافظ و سعدی می‌افتند. جالب این‌که هم ادبیاتی‌ها و هم غیر ادبیاتی‌ها برای مطالعه نکردن توجیه یکسانی دارند: وقت نداریم! من فقط چند کتاب معرفی می‌کنم که یواشکی درست چند کوچه آن طرف‌تر تهیه و تولید شده و روی همه آن‌ها این شعر زیبا به چشم می‌خورد: من یار مهربانم!... کتاب «نتایج انقلاب ایران» به قلم نیکی آرکدی که در آن ادعاهای اهانت‌آمیزی علیه مقدسات نظام و ارزش‌های انقلاب اسلامی مطرح شده، توسط انتشارات ققنوس منتشر و روانه بازار شد. این کتاب پیش از این در سال 1383 هم انتشار یافته بود...

انکار سیطره صهیونیسم بر رسانه‌های جهان، هم‌چون انکار آفتاب نیم روز است. صهیونیست‌ها با بهره‌گیری از این ابزار خطرناک، توطیه‌های سنگین خود را علیه اسلام و مسلمین استمرار می‌بخشند. دایرهالمعارف‌ها و موسسات خاورشناسی به عنوان موثرترین رسانه در عرصه علم و فرهنگ، میدانی وسیع برای تاخت و تاز صهیونیسم علیه اسلام و مسلمانان به شمار می‌آیند. نوشتار پیش رو تلاشی است برای تبیین این خیزش مرموز...

دیدن و شنیدن برای بسیاری ساده‌تر از خواندن است و به همین علت تماشای تصاویر می‌تواند انسان را چنان تنبل پرورش دهد که خواندن را کامل کنار بگذارد. در این مجال به نوع تاثیر واژه و تصویر در ذهن مخاطب پرداخته ایم تا از این راه، ماهیت این دو رسانه را نیز بهتر بشناسیم...

اگر نگاهی به دکه روزنامه فروشی‌ها بیندازید، با انبوهی از جراید عامه‌پسند مواجه می‌شوید که به آن‌ها نشریات زرد می‌گویند. برخی اعتقاد دارند وجود این نشریات برای جامعه زیان‌آور است و عده‌ای دیگر معتقدند که وجود آن‌ها ضرورت دارد. این عده کشورهای توسعه یافته را مثال می‌زنند که برخی از این نشریات در آن‌ها دارای تیراژ چند میلیونی هستند. اما به راستی این نشریات مفیدند یا مضر؟...

سپهر رسانه‌‌ای امروز جهان، به تار عنکبوتی می‌ماند که علیرغم اتصالات تودرتو بسیار سست می‌نماید. در این بین وبلاگ یکی از همان موجودات ناشناخته مجازی است که دایره جذابیتش روز به روز گسترش می‌یابد، تا آن‌جا که امروز در دقیقه بیش از 75 هزار وبلاگ به روز می‌شود. پرسش این است که وبلاگ یک استخر سرپوشیده شیک با سونا و جکوزی اختصاصی است یا یک برکه راکد عفن؟ و اساسا برآیند ما از این‌ها یا برداشت ما از آن‌ها چه خواهد بود؟...

اینترنت، نوع جدیدی از ابداع تکنولوژیک است؛ نوعی که درست جوهر تکنولوژی را آشکار می‌کند. تاکنون به طور معمول وسایلی که مخترعان می‌ساختند، در خدمت نیازهایی قرار می‌گرفتند که تا آن وقت شناخته شده بودند و بعد، پیامدهای جنبی غیرمنتظره‌ای هم پیدا می‌شد. پژوهشگران از کشف این نکته تعجب کردند که مردم با دسترسی به www، احساس نومیدی و انزوا می‌کنند و استفاده بیش‌تر از اینترنت، کاهش ارتباط با اعضای خانواده و کم‌شدن گستره حضور اجتماعی آن‌ها را در پی داشته است. آن‌ها نتیجه می‌گیرند که حضور واقعی انسان برای دیگران از بین رفته است...

مجلات را ورق می‌زنی؛ تیترهای درشت و رنگی‌ همه از یک چیز سخن می‌گویند: زندگینامه کامل یانگوم یانگوم ازدواج نکرده...

انقلاب اسلامی پدیده‌ای عظیم بود که همه عرصه‌ها را در نسیم معطر خود به اصلاح و تحول فرا خواند. یکی از عرصه‌هایی که در این معجزه الهی تحولی شگرف یافت، عرصه رسانه بود که طی 30 سال در خدمت اهداف و آرمان‌های نهضت اسلامی قرار گرفته است. آن‌چه پیش روست گزارشی کوتاه از کارنامه درخشان رسانه‌های تصویری و مکتوب در طی سال‌های پس از انقلاب اسلامی است...

واقعیت دموکراسی این است که امروزه خواست اکثریت به حکومت‌ها دیکته نمی‌شود بلکه خواست اکثریت توسط قدرت به آن‌ها القا می‌شود؛ آن هم قدرتی که در انحصار کمپانی‌ها و رسانه‌های گروهی تحت امرشان است. نوشتار ذیل، به کارآمدی رسانه‌ها در سرازیر کردن ثروت جوامع گوناگون به سوی شرکت‌های چند ملیتی پرداخته و در صدد برآمده تا گوشه‌هایی از این واقعیت را به تصویر کشد...

عصر ارتباطات با انتشار نخستین نشریه‌ها در اروپای پس از رنسانس جوانه زد و با پیدایش و گسترش رادیو و تلویزیون در نیمه اول قرن بیستم، به شکوفایی رسید. اوج تکامل و باروری ارتباطات با ورود اینترنت و اتصال به شبکه‌های اطلاعاتی و همگرایی ماهواره و فیبر نوری محقق شد و در این میان، فن‌آوری با نفی اختیار و اراده بشر بر او لگام می‌زند و با فریب و نیرنگ، وی را خدا می‌نامد!...

«سپس جانور عجیبی دیگر دیدم که از داخل زمین بیرون آمد. این جانور دو شاخ داشت، مانند شاخ‌های بره و صدای وحشتناکش چون صدای اژدها بود. او تمام قدرت آن جانور اهریمنی اول را که از زخم کشنده خود خوب شده بود به کار می‌گرفت و از تمام دنیا می‌خواست که جانور اول را بپرستند. او پیش چشمان همه دست به معجزات باور نکردنی می‌زد و از فضا آتش به زمین می‌آورد. او در حضور جانور اول قدرت می‌یافت تا این کارهای عجیب را انجام داده، مردم دنیا را فریب دهد و ایشان را وادار سازد مجسمه بزرگی از جانور اول بسازند. همان جانوری که از زخم شمشیر جان سالم بدر برده بود. حتی او توانست به آن مجسمه جان ببخشد تا بتواند سخن بگوید و همه کسانی که او را نمی‌پرستند به مرگ محکوم کند...