Journal of Reproduction & Infertility
Volume:10 Issue: 1, 2009

در سال های اخیر، سلول درمانی بعنوان روشی سودمند در درمان بیماری های مختلف به ویژه بیماری های مضمحل کننده دژنراتیو پیشنهاد شده است. سلول های مزانشیمی ماتریکس بند ناف، در زمره سلول های بنیادی هستند که اخیرا مورد توجه قرار گرفته اند. در مطالعه حاضر، ضمن معرفی شرایط کشت این سلولها، پاره ای ویژگی ها از قبیل بیان آنزیم آلکالین فسفاتاز، توان تولید کلنی در قطره معلق و میزان رشد در تراکم های مختلف در این سلولها بررسی شده است.
در این مطالعه تجربی، بند ناف نوزاد تازه متولد شده به روش سزارین از بیمارستان افضلی پور کرمان تهیه شد و در شرایط استریل به آزمایشگاه منتقل و به روش کشت قطعه بافت، در محیط کشت مناسب کشت داده شد. پس از رسیدن رشد سلولها به تراکم بیش از 80%، سلولها پاساژ داده شدند و به تعداد 1061 سلول در پلیت های مخصوص کشت داده شدند و ویژگی های رشد این سلولها بررسی شد. پس از تشکیل کلنی، کلنی های سلولی با کیت آلکالین فسفاتاز رنگ آمیزی شدند. همچنین تعداد 1051 سلول در قطرات معلق قرار گرفته و پس از 48 ساعت از نظر تشکیل کلنی و بیان آنزیم آلکالین فسفاتاز بررسی شدند. همچنین سلولها به تعداد 125، 250، 500، و 1000 سلول در l100 محیط کشت بمدت 48 ساعت کشت داده شدند و میزان فعالیت میتوکندری سلولها در گروه های مختلف با کیت Wst-1 بررسی شد. سلول های مزانشیمی ماتریکس بند ناف انسان در محیط کشت، پس از 8 تا 10 روز کلنی های سلولی تشکیل دادند که آلکالین فسفاتاز مثبت بودند. کشت سلولها در قطرات معلق نیز به تولید کلنی های آلکالین فسفاتاز مثبت منجر شد. افزایش تراکم سلولی در ابتدای کشت، باعث ازدیاد میزان فعالیت میتوکندری سلولها پس از 48 ساعت نگهداری در انکوباتور شد.
یافته های مطالعه حاضر نشان می دهد که سلول های مزانشیمی ماتریکس بند ناف انسان قادرند در محیط کشت علاوه بر تک لایه سلولی، کلنی های آلکالین فسفاتاز مثبت تشکیل دهند. از سوی دیگر سلول های مزانشیمی بند ناف قادرند در قطره معلق رشد کرده و کلنی های آلکالین فسفاتاز مثبت تشکیل دهند؛ این سلولها در تراکم بالاتر، رشد بیشتری دارند. بنظر می رسد این سلولها از نظر مرحله تمایز، به سلول های بنیادی جنینی نزدیکتر باشند.

اسپیرونولاکتون به عنوان یک داروی دیورتیک و آنتاگونیست آلدوسترون در درمان فشار خون بالا، اختلالات کبدی، کلیوی و قلبی و همچنین پرمویی در زنان مصرف می گردد. از اثرات جانبی این دارو، کاهش میل جنسی و اختلال درقاعدگی گزارش شده است. با توجه به عدم بررسی اثرات اسپیرونولاکتون روی هورمون های محور هیپوفیز گنادها، این تحقیق با هدف بررسی اثرات احتمالی این دارو بر هورمون های این محور انجام گرفت.
پژوهش حاضر روی پنج گروه موش صحرایی بالغ، هر گروه شامل نه سر موش انجام شد. گروه کنترل هیچ دارویی دریافت نکردند. گروه شم حلال داروی اسپیرونولاکتون (سرم فیزیولوژی) و گروه های تیمار 1 تا 3 به ترتیب غلظت های 25 و50 و mg/kgBW100 اسپیرونولاکتون را به صورت دهانی حلقی (خوراکی) و به مدت 14 روز دریافت کردند. پس از طی این مدت هورمون های LH، FSH، استروژن و پروژسترون به روش رادیوایمونواسی (RIA) مورد سنجش قرار گرفت و نتایج حاصل بین گروه کنترل و سایر گروه ها مورد مقایسه قرار گرفت. 05/0p< به عنوان سطح معنی داری در نظر گرفته شد.
میانگین غلظت هورمون FSH در گروه های تیمار 1 تا 3 و گروه های شم و کنترل (به صورت MSEM)به ترتیب 01/±11/0، 02/±14/0، 06/±38/0، 02/0±16/0 و 03/±18/0 بود که فقط در گروه تیمار 3 افزایش معنی داری را نسبت به گروه کنترل نشان داد. مقدار هورمون LH نیز به ترتیب 01/±13/0، 02/±19/0، 02/±14/0، 02/±13/0 و 02/±12/0 بود که فقط در دوز mg/kg B.W.50 نسبت به گروه کنترل تغییرات معنی داری دیده شد. کلیه مقادیر LH، FSH بر حسب mIU/mL می باشد. مقادیر هورمون است روژن بر حسب pg/mL به ترتیب 03/21±9/99، 5/22±7/143، 01/32±1/139، 04/32±9/131 و 37/46±2/125 و همچنین مقادیر هورمون پروژسترون بر حسب pMol/mL به ترتیب 9/24±2/100، 09/15±6/72، 7/19±4/79، 02/26±1/62 و 6/27±5/66 بود که در هیچ یک از گروه های تجربی و شم نسبت به گروه کنترل اختلاف معنی داری مشاهده نشد.
نتایج مطالعه حاضر نشانگر تاثیر معنی دار و وابسته به دوز داروی اسپیرونولاکتون بر هورمون های LH وFSH می باشد. همچنین بیانگر این است که این دارو تاثیری بر غلظت هورمون های جنسی ندارد و بنابراین مصرف آن باعث اختلالات هورمونی نمی گردد.

تحریک تخمک گذاری، از فاکتورهای مهم در موفقیت روش های لقاح خارج رحمی محسوب می شود. CRP یک مارکر بیولوژیک نشان دهنده التهاب سیستمیک می باشد که با تحریک هورمونی افزایش می یابد. تغییرات CRP به عنوان یک مارکر التهابی می تواند روی موفقیت IVF/ICSI موثر باشد. هدف از این مطالعه، بررسی اثر مصرف داروهای هورمونی و تحریک تخمک گذاری و همچنین دریافت تخمک از تخمدانها (پانکچر)، در میزان CRP سرم در بیماران داوطلب IVF/ICSI می باشد.

این مطالعه از نوع مشاهده ای، توصیفی تحلیلی بود و روی 70 بیمار نابارور داوطلب IVF/ICSI که با پروتکل استاندارد Long در مرکز فوق تخصصی ابن سینا تحت تحریک تخمک گذاری قرار گرفته اند، طی سال های 1386-1385 انجام شده است. CRP خون بیماران در 4 نوبت اندازه گیری شد، روز شروع سیکل، روز تزریق HCG، روز پانکچر و روز انتقال جنین. همچنین روز پانکچر از هر بیمار تحت بررسی، یک نمونه مایع فولیکولی شفاف نیز جمع آوری شد. میزان CRP در سرم و مایع فولیکولی با استفاده از روش الایزای رقابتی بررسی شد. نتایج حاصل با استفاده از آزمون های t زوجی، من ویتنی، ویلکسون و فریدمن آنالیز شد و سطح معنی داری، 05/0p< در نظر گرفته شد.

بررسی نشان داد که CRP سرم در تمامی بیماران، از زمان شروع سیکل تا پس از تزریق HCG و در 2/82% بیماران پس از پانکچر (به ترتیب μg/ml00/197/3، μg/ml26/254/5، μg/ml16/461/6)، افزایش معنی دار را نشان می دهد (001/0p<). همچنین بین تغییرات CRP و میزان استرادیول سرم در روز تزریق HCG، ارتباط معنی داری وجود نداشت.

تحریک تخمک گذاری و همچنین پانکچر تخمدانها، باعث تحریک و التهاب سیستمیک می شود.CRP در طول سیکل تحریک تخمک گذاری و همچنین پس از تزریق HCG، و بخش عمده ای از بیماران پس از پانکچر، افزایش می یابد که احتمالا این تغییرات می تواند روی نتایج بعدیIVF/ICSI اثرگذار باشد.

کلامیدیا تراکوماتیس، یکی از شایع ترین عوامل باکتریایی بیماری های مقاربتی در جهان می باشد و شواهد گسترده ای مبنی بر بسته شدن لوله ها، متعاقب ابتلا به عفونت های کلامیدیایی وجود دارد. حدود 80% زنان مبتلا به عفونت این باکتری بدون علامت بوده؛ ولی عفونت های بالا رونده به صورت PID و متعاقب آن، ناباروری در خانم های مبتلا به کلامیدیا شایع می باشد. با توجه به نقش اساسی عفونت کلامیدیا تراکوماتیس در زمینه ناباروری لوله ای و دردهای مزمن لگنی، مطالعه حاضر طراحی شد تا با توجه به فراوانی این عفونت در زنان نابارور و مقایسه آن با زنان باردار، اهمیت غربالگری عفونت در انواع مختلف ناباروری ارزیابی شده و بعلاوه دو تست سرولوژی و الایزا از نظر تشخیص عفونت کلامیدیایی مورد مقایسه قرار گیرند.
در مطالعه حاضر، 233 زن نابارور مراجعه کننده به درمانگاه ناباروری بیمارستان ولیعصر (عج) و 225 زن باردار مراجعه کننده به درمانگاه پره ناتال بیمارستان امام خمینی (ره) و اورژانس زایمان، انتخاب شدند. از هر داوطلب شرکت در مطالعه، پس از تکمیل پرسشنامه، ml2 نمونه خون جهت بررسی آنتی بادی کلامیدیا روش (الایزا) و ml15 نمونه اول ادرار جهت انجام PCR، جمع آوری شد. اطلاعات پرسشنامه ها همراه با نتایج آزمایشات PCR و الایزا، مورد ارزیابی و مقایسه قرار گرفت. جهت آنالیز داده ها، از آزمون های آماری 2، تست دقیق فیشر، تی مستقل و رگرسیون لجستیک چندگانه، با سطح معنی داری 5% استفاده شد.
آزمایش PCR، در 29 مورد (8/13%) از افراد نابارور و 19 مورد (1/11%) از زنان باردار، مثبت گزارش شده است که این اختلاف معنی دار نبود. موارد مثبت وجود IgG علیه کلامیدیا به روش الایزا، در زنان نابارور20 مورد (6/8%) و در زنان باردار 11 مورد (9/4%) و افزایش IgM 2 مورد در زنان نابارور (9/0%) و 4 مورد در زنان باردار (8/1%) مشاهده شد که میزان تیتر مثبت برای دو گروه علیه کلامیدیا و نیز بین سرم و ادرار اختلاف معنی داری نداشت به نظر می رسد فراوانی عفونت با کلامیدیا (برمبنای IgM، IgGو آزمایش PCR) در زنان نابارور و باردار، از نظر آماری یکسان می باشد. نتایج حاکی از آن است که به واسطه حساسیت و ویژگی بالای روش های مولکولی تشخیص عوامل بیماری های عفونی می توان به آسانی از نمونه ادرار به عنوان یک روش غیرتهاجمی، به جای نمونه خون که یک روش تهاجمی است، برای غربالگری گونه های کلامیدیا به ویژه کلامیدیا تراکوماتیس استفاده نمود.

طی سال های اخیر پیشرفت های شگفت انگیزی در پی بردن به علل آزواسپرمی، اساس ژنتیکی آن و غلبه بر ناباروری این افراد به کمک روش های کمک باروری صورت گرفته است، اما کیفیت زندگی این افراد به طور عام و عملکرد جنسی آنها به طور خاص، کمتر بررسی شده است. عملکرد جنسی، از جنبه های مختلف یعنی وضعیت نعوظ آلت تناسلی، وضعیت انزال مایع منی، تمایل جنسی و فواصل نزدیکی جنسی که هرکدام به تنهایی یا با همدیگر ممکن است در یک فرد دچار اختلال شوند، قابل بررسی است. در این مطالعه ضمن ارائه تابلوی بالینی و هورمونی افراد با آزواسپرمی غیرانسدادی مراجعه کننده بدلیل ناباروری عملکرد جنسی، این افراد مورد بررسی قرار خواهد گرفت.
در این مطالعه توصیفی، بیش از 300 بیمار با ناباروری مردانه و با تشخیص آزواسپرمی غیر انسدادی مراجعه کننده به مرکز درمان ناباروری ابن سینا طی دوره زمانی مهرماه 1383 تا آذرماه 1385، وارد مطالعه شدند. براساس پرسشنامه مندرج در پرونده پزشکی بیماران که شامل متغیرهای میل جنسی، نعوظ آلت تناسلی، انزال مایع منی، مدت زمان تا وقوع انزال، اوج لذت جنسی و دفعات مقاربت جنسی می باشد، عملکرد جنسی هر بیمار قبل از هرگونه اقدام تشخیصی درمانی مورد بررسی قرار گرفت. معاینه بالینی به منظور بررسی تظاهرات کاهش آندروژن انجام شد. آزمایش اسپرموگرام مطابق معیارهای WHO بعمل آمد. سنجش هورمونی شامل LH، FSH و PRL به روش IRMA انجام شد و سطح سرمی تستوسترون با رادیوایمونواسی اندازه گیری شد. در تمامی این بیماران آزمایش عدم اعتیاد درخواست گردید که در صورت مثبت بودن تست مورفین یا سابقه سوء مصرف و وابستگی به هر نوع ماده مخدر، محرک یا مصرف طولانی مدت هر نوع دارو، از مطالعه کنار گذاشته شدند. در نهایت پس از اخذ رضایت نامه کتبی از مراجعین و با کنار گذاشتن افراد مصرف کننده مواد یا دارو، 279 نفر وارد مطالعه شدند. بیوپسی بیضه تحت بی حسی موضعی و با تکنیک استاندارد انجام گرفت.
تمایل جنسی در 90% بیماران طبیعی بود؛ در حالیکه در 10% بیماران، کاهش خفیف تمایل جنسی دیده شد. عملکرد نعوظ در 80% طبیعی، با قابلیت انجام مقاربت طبیعی و تنها 20% مردان نعوظ کاهش یافته به هنگام دخول در واژن داشتند. در خصوص انزال، در 75% مردان حجم مایع منی طبیعی بود؛ در حالیکه 25% کاهش حجم منی داشتند. مدت زمان صرف شده تا انجام انزال، در 5/42% طبیعی و زود یا دیر انزالی شدید در 10% مردان گزارش شد. اوج لذت جنسی (ارگاسم) در 80% طبیعی، کاهش مختصر در 15% و کاهش شدید در 5% اعلام شد. 8/54% این بیماران دارای بیضه های کوچک بودند. نرموگنادوتروپیسم، هیپرگنادوتروپیسم و هیپوگنادوتروپیسم به ترتیب در 125 (8/44%)، 139 (8/49%) و 15 نفر (3/5%) مشاهده شد. مقادیر متوسط FSH، LH، تستوسترون و پرولاکتین به ترتیب mIU/ml4/25±5/24، mIU/ml2/7±9، ng/ml4/4±1/6 و ng/ml224±284 بود. در بیوپسی بیضه 42 بیمار (15%) کاهش اسپرماتوژنز به همراه وجود اسپرم بالغ گزارش گردید. آتروفی بیضه در 8/21%، توقف بلوغ در 2/22%، سندرم سلول سرتولی تنها در 8/40% و هیپرپلازی سلول های لایدیگ در 8/11% گزارش شد.
شیوع اختلالات جنسی در بیماران با آزواسپرمی غیرانسدادی، در حد شیوع اختلالات جنسی در جمعیت عمومی می باشد؛ اما به دلیل غالب بودن مشکل ناباروری در بیماران آزواسپرم، به اختلال عملکرد جنسی آنها کمتر توجه می شود. توجه خاص به این مشکلات به هنگام دنبال نمودن درمان ناباروری علاوه بر بهبود کیفیت زندگی، در برخی موارد درمان ناباروری را نیز اثر بخش تر خواهد کرد.

اهدای تخمک، یکی از روش های درمانی برای زنان تحت درمان سرطان، زنان با تخمدان های نابالغ و نارسائی زودرس تخمدان، زنان پس از دوران یائسگی یا مبتلایان به بیماری های ژنتیکی جدی وابسته به جنس و اتوزومی می باشد. استفاده از تخمک اهدایی برای زنانی توصیه می شود که دارای رحم سالم با قابلیت نگهداری جنین می باشند. اما تخمدان های این افراد تخمک های مناسبی تولید نمی کنند. هدف از پژوهش حاضر، بررسی نگرش زنان و مردان نسبت به درمان از طریق اهدای تخمک و عوامل موثر بر آن بود.
پژوهش حاضر، از نوع توصیفی همبستگی بوده است که در بهار سال 1387 در شهر شیراز انجام شد. نمونه های مورد بررسی، 206 نفر (102 زن و 104 مرد) ساکن شهر شیراز اعم از مجرد و متاهل، با و بدون فرزند و بارور و نابارور بودند که با پر کردن پرسشنامه محقق ساخته، در این پژوهش شرکت کردند. پرسشنامه شامل مشخصات عمومی افراد، سئوالات مربوط به نگرش نسبت به اهدای تخمک و اعلام شرایطی که افراد در آن شرایط حاضر به درمان از طریق اهدای تخمک می باشند، بود. نتایج مطالعه با استفاده از آزمون 2، من ویتنی و کروسکال والیس مورد تجزیه و تحلیل آماری قرار گرفت. در این پژوهش مقدار 01/0p< به عنوان سطح معنی داری در نظر گرفته شده است.
نتایج نشان داد که بین جنسیت و نگرش نسبت به درمان از طریق اهدای تخمک، تفاوت معنی داری وجود ندارد. همچنین میزان نگرش افراد نسبت به درمان از طریق اهدای تخمک، به سطح تحصیلات بستگی داشت. در بین زنان و مردان تفاوت معنی داری از لحاظ وجود شرایط پزشکی و حاضر بودن به انجام این درمان گزارش شد (01/0p<)؛ به نحوی که در صورت وجود علت زنانه برای ناباروری، زنان بیشتر از مردان حاضر به انجام این نوع درمان بودند و مردان بیشتر از زنان اظهار کردند که در هیچ شرایطی حاضر به انجام این نوع درمان نیستند. اما در موارد ناباروری به علت افزایش سن، داشتن کودک ناتوان یا وجود مشکلات ارثی در خانواده، تفاوت معنی داری بین زنان و مردان وجود نداشت.
با توجه به لزوم استفاده از روش درمانی تخمک اهدایی برای برخی از دلایل ناباروری و لزوم پذیرش این روش توسط هر دوی زوجین، مراکز درمانی باید با فراهم آوردن زمینه مشاوره مناسب جهت ارائه اطلاعات صحیح در خصوص نحوه انجام روش درمانی و مسائل حقوقی و شرعی فرا روی زوجین، آنها را در پذیرش یا رد این روش کمک نمایند.

کنترل جمعیت یکی از اهداف مهم در جهان امروز به حساب می آید و برنامه ریزی خانواده ها در استفاده از روش های پیشگیری مناسب، دارای اهمیت ویژه ای می باشد. سرمایه گذاری در آموزش بهداشت در زمینه استفاده بهتر و مناسب تر از امکانات موجود، می تواند در این امر کمک کننده باشد. مدل تغییر رفتار مرحله ای (SBC)، که طی پنج مرحله به وقوع می پیوندد، می تواند مدلی مناسب در توسعه و ارزشیابی برنامه های تنظیم خانواده، برای افراد و گروه ها باشد. مطالعه حاضر، با هدف تعیین تاثیر آموزش با استفاده از الگوی بهینه شده SBC در جهت کاهش حاملگی های ناخواسته، در زنان مصرف کننده قرص های خوراکی پیشگیری از بارداری صورت گرفته است.

این پژوهش، یک کارآزمایی بالینی است که بر اساس الگوی بهینه شده SBC، در مصرف کنندگان قرص های پیشگیری از بارداری، در مراکز بهداشتی درمانی شهر مشهد انجام شد. ابتدا اطلاعات با استفاده از پرسشنامه و به روش مصاحبه با290 نفر از زنان مصرف کننده قرص های خوراکی پیشگیری از بارداری که به طور تصادفی از مراکز بهداشتی انتخاب گردیدند، جمع آوری شد؛ سپس بطور تصادفی به دو گروه آزمون و شاهد تقسیم و براساس الگوی بهینه شده، مداخله آموزشی بر روی گروه آزمون اجرا گردید و در فواصل زمانی مشخص (3 و 6 ماه)، پس آزمون انجام شد تا میزان تاثیر بکارگیری الگوی بهینه شده در افزایش رفتارهای صحیح مصرف قرص در نمونه های مورد پژوهش مشخص شود. از آزمون های غیر پارامتریک نظیر 2، من ویتنی، ویلکاکسون و فریدمن برای تجزیه و تحلیل اطلاعات استفاده شد و 05/0p< به عنوان سطح معنی داری در نظر گرفته شده است.

بین دو گروه آزمون و شاهد قبل از مداخله، تفاوت معنی داری وجود نداشت؛ اما پس از مداخله، اختلاف معنی داری در نمرات کسب شده در متغیرهای آگاهی، تایید و تصویب، قصد رفتاری، عملکرد، حمایت درک شده، خودکارآمدی عمومی و خودکارآمدی تنظیم خانواده، در گروه آزمون مشاهده شد (01/0p<)؛ همچنین عوارض جانبی و حاملگی های ناخواسته در گروه آزمون نسبت به گروه شاهد کاهش نشان داده است.

با توجه به نتایج مداخلات آموزشی در بهبود رفتارهای صحیح مصرف قرص های خوراکی پیشگیری از بارداری و در نتیجه حصول دو هدف عمده یعنی کاهش عوارض جانبی و کاهش حاملگی ناخواسته، توصیه می گردد ضمن فراهم نمودن تسهیلات بهداشتی برای خانواده ها، به توانایی آنان در زمینه خودکارآمدی، به منظور بهره گیری هرچه بیشتر از امکانات توجه شود؛ زیرا آموزش با در نظر گرفتن عامل خودکارآمدی، می تواند در کاهش هزینه های مربوط به بارداری های ناخواسته و مصرف نابجا و نامرتب روش های تنظیم خانواده و به وی‍‍ژه قرص های پیشگیری از بارداری، موثر باشد.

عدم آگاهی اهداءکنندگان و گیرندگان از مسائل اخلاقی و حقوقی آن، می تواند اثرات جبران ناپذیر بر آینده کودکان حاصل از این روش درمانی، داشته باشد. لذا این مطالعه با هدف بررسی نگرش در دو گروه گیرندگان و دهندگان تخمک انجام شد تا با توجه به تمایلات و اعتقادات این گروه درمانی با برنامه ریزی بهتر، موجب بهبود اثرات اجتماعی و اخلاقی اهداء تخمک باشیم.
در این مطالعه توصیفی، 52 اهداءکننده و 53 گیرنده تخمک مراجعه کننده به مرکز بهداشت باروری ولیعصر (عج) بودند در صورت تمایل و رضایت آنان توسط پرسشگر، پرسشنامه طراحی شده ODQ در دو گروه گیرنده و دهنده تخمک و در دو بخش سئوالات دموگرافیک و نظرسنجی، تکمیل گردید. داده ها به صورت فراوانی و درصد گزارش شد.
3/47% از گیرندگان و 4/40% از اهداءکنندگان تخمک، موافق رازداری و محرمانه بودن این روند درمانی به صورت ناشناخته بودن فرد گیرنده و دهنده نسبت به هم بودند. 21/94% از گیرندگان و 9/56% از اهداکنندگان تخمک، موافق دادن پاداش به اهداء کنندگان و 64 % از گیرندگان و 30 % از اهداکنندگان مخالف آگاه نمودن فرزند از روند اهدای تخمک هستند.
در فرایند اهداء تخمک، بایستی ابعاد حقوقی، قانونی و اخلاقی براساس دستورالعملها و قوانین، مدون و مشخص شده و با انجام جلسات مشاوره ابعاد دقیق قانونی، احکام شرعی و عوارض پزشکی آن برای دهندگان و گیرندگان پیش از انجام اقدامات درمانی کاملا بیان شود. جهت تعمیم نتایج، مطالعه وسیعتری در زمینه موارد مربوط با محرمانه بودن فرآیند مطابق نظر اهداءکنندگان و گیرندگان انجام گردد.