فهرست مطالب

فیض - سال سیزدهم شماره 3 (پیاپی 51، پاییز 1388)

مجله فیض
سال سیزدهم شماره 3 (پیاپی 51، پاییز 1388)

  • تاریخ انتشار: 1388/09/11
  • تعداد عناوین: 13
|
  • سید علیرضا طلایی زواره صفحه 160
  • آرش معمارنژادیان، فرزین روحوند، فاطمه متولی، محمدرضا آقاصادقی صفحه 161
    سابقه و هدف
    با توجه به اثر تضعیف کنندگی سیستم ایمنی و موتاسیون های شایع در برخی آنتی ژن های ویروس هپاتیت سی (HCV)، القاء پاسخ متمرکز سلول های TCD8+ بر اپی توپ های نامتغیر و مهم ویروس در قالب یک واکسن چند اپی توپی می تواند مانع از مزمن شدن بیماری گردد.
    مواد و روش ها
    این مطالعه به صورت تجربی صورت گرفت؛ به این ترتیب که دو اپی توپ غالب وابسته به HLA-A2 انسانی (شامل E2614-622 و NS31406-1415) و دو اپی توپ وابسته به H-2d موشی (E2405-414 و core132-142) در یک ترادف پیش بینی شده توسط آنالیزهای ایمونوانفورماتیکی طراحی شده و توالی نوکلئوتیدی متناظر پس از ساخت به صورت متصل به آنتی ژن سطحی ویروس هپاتیت بی (HBsAg) و نیز جدای از آن در وکتور pcDNA3.1 کلون شد. دو پلاسمید ساخته شده (به ترتیب pcDNA3.1.HPOL و pcDNA3.1.POL) از نظر بیان و ترشح پروتئین در رده سلولی Cos-7 ارزیابی شدند. به دنبال ایمن سازی موش های BALB/c (6 موش در هر گروه) با رژیم های مختلف تزریق DNA و پپتید، میزان فعالیت لنفوسیت های TCD8+ همچنین نوع و قدرت محافظت پاسخ ایجاد شده، مورد ارزیابی قرار گرفت. جهت انجام آنالیز آماری از آزمون های t و Mann Whitney U و ANOVA استفاده گردید.
    نتایج
    علی رغم ایجاد پاسخ اختصاصی اپی توپ ها در موش های ایمن شده با پلاسمید pcDNA3.1.POL، گروه دریافت کننده pcDNA3.1.HPOL افزایش معنی داری را در تعداد و فعالیت لنفوسیت های TCD8+ نشان داد (05/0>P). تزریق یادآور این گروه با پپتید (مخلوط شده با دو اجوانت سازگار در انسان) تقویت بیشتر سلول های CD8+، القاء پاسخ Th1 و مهار رشد مدل توموری را به دنبال داشت (05/0>P).
    نتیجه گیری
    اتصال HBsAg به عنوان یک توالی سازنده ذره و منبع اپی توپ های کمکی در کنار رژیم تزریقی DNA-prime/peptide-boost دو استراتژی امید بخش برای تقویت واکسن های CTL چند اپی توپی علیه HCV می باشند.
    کلیدواژگان: هپاتیت سی، واکسن های DNA، آنتی ژن سطحی ویروس هپاتیت بی، آنتی ژن HLA، A0201، اپی توپ
  • سحر کرمی، سید داور سیادت، بهمن تبرایی، داریوش نوروزیان، ناصر هرزندی، محمدرضا آقا صادقی، محمدرضا رضوی، سید مهدی سادات، علی شریفات سلمانی، مهدی نجاتی صفحه 174
    سابقه و هدف
    بروسلا باکتری گرم منفی، کوکوباسیل، هوازی، درون سلولی اختیاری، غیرمتحرک و فاقد اسپور می باشد. که طیف گسترده ای از حیوانات و همچنین انسان را آلوده می نماید. امروزه پروتئین های غشای خارجی (OMPs) بروسلا به عنوان ساختارهای ایمونو‍‍ژنیک جهت طراحی و تولید واکسن زیر واحدی برای پیشگیری از بروسلوزیس انسانی مورد توجه قرار گرفته اند.
    مواد و روش ها
    پروتئین های عمده غشای خارجی از سویه صاف بروسلا آبورتوسS99 از سلول های سونیکه شده به واسطه اولتراسانتریفیگاسیون و پیش هضم آنزیمی با لیزوزیم، استخراج و به وسیله کروماتوگرافی تبادل یونی و ژل فیلتراسیون به طور خالص تخلیص شدند. مقدار کل پروتئین تخلیص شده توسط دستگاه نانودراپ اندازه گیری شد. با استفاده از SDS–PAGE، پروفایلی از پروتئین های غشاء خارجی بروسلا آبورتوس S99 به دست آمد که براساس وزن مولکولی از یکدیگر تفکیک شدند. در الگوی الکتروفورتیکی به دست آمده، پورین ها تخلیص شدند. در نهایت آزمون پیروژنی و سمیت غیر نرمال طبق پروتکل سازمان بهداشت جهانی روی نمونه های تخلیص شده انجام شد.
    نتایج
    غلظت پروتئین های عمده غشای خارجی استخراج شده در این مطالعه برابر mg/ml 27/6 بود که با توجه به الگوی الکتروفورتیک به دست آمده از SDS–PAGE، وزن مولکولی نمونه استخراج شده در محدوده ی 36-38 کیلودالتون می باشد. بر اساس وزن مولکولی محاسبه شده، این پروتئین ها در گروه پورین ها قرار می گیرند. نتیجه ی آزمون پیروژنی و سمیت غیر نرمال روی نمونه ها منفی بود.
    نتیجه گیری
    روش به کار رفته در این مطالعه به منظور تخلیص پروتئین های عمده غشای خارجی بروسلا آبورتوس S99 با غلظت بالا روشی مناسب و کارآمد بوده و با استفاده از این روش، پورین های باکتری به صورت اختصاصی قابل استخراج می باشند. نتیجه ی آزمون پیروژنی و سمیت غیر نرمال بی زیانی مصرف آنها را در مدل های حیوانی و مصارف انسانی تایید می نماید.
    کلیدواژگان: بروسلا آبورتوس، پروتئین های غشای خارجی باکتریایی، ارزیابی مولکولی
  • بهرام عمواوغلی تبریزی، داریوش مهاجری، یوسف دوستار، ساعد برادران علیزاده، علی خدادادی، فرزین فرج زاده اهری صفحه 180
    سابقه و هدف
    آزاتیوپرین یک داروی تضعیف کننده سیستم ایمنی می باشد استفاده از آزاتیوپرین موجب ایجاد عوارضی چون سمیت مغز استخوان، لوله گوارش، کبد و پانکراس می شود. سمیت کبدی ایجاد شده توسط این دارو، به واسطه یک ضایعه اکسیداتیو می باشد. ویتامین A یک ویتامین محلول در چربی است و عملکرد آنتی اکسیدانی دارد. با توجه به نوع عارضه ایجاد شده توسط داروی آزاتیوپرین در بافت کبد، بر آن شدیم تا اثر حفاظتی ویتامین A در مقابل این دارو را بررسی نماییم.
    مواد و روش ها
    در این تحقیق، تعداد 40 سر موش صحرایی نر نژاد ویستار را به 4 گروه 10 تایی تقسیم نمودیم. به گروه شاهد، فقط سالین نرمال داده شد. گروه دوم و سوم روزانه و به مدت 7 روز ویتامین A را به صورت داخل عضلانی دریافت نمودند و گروه چهارم با شرایطی یکسان با 3 گروه دیگر، 7 روز سالین نرمال دریافت کرد. در روز 7 به هر دو گروه 3 و 4 میزان mg/kg15 داروی آزاتیوپرین به صورت داخل صفاقی و تک دوز تزریق شد. بعد از گذشت 24 ساعت از تزریق دارو، از تمامی حیوانات خون گیری شده و سپس نمونه پاتولوژی از بافت کبد آنها تهیه گشته، مورد مطالعه بیوشیمیایی و پاتولوژیکی قرار گرفتند.
    نتایج
    میانگین وزن خرگوش های گروه آزاتیوپرین برخلاف سه گروه دیگر که در پایان آزمایش افزایش داشت، کاهش یافته بود. میانگین مقادیر سرمی پارامترهای بیلی روبین تام، آلانین آمینو ترانسفراز، آسپارتات آمینو ترانسفراز و آنزیم فسفاتاز قلیایی در گروه آزاتیوپرین نسبت به گروه کنترل افزایش معنی دار نشان داد.
    نتیجه گیری
    نتایج به دست آمده از این تحقیق نشان داد که استفاده از ویتامین A می تواند عوارض حاصل از تجویز داروی آزاتیوپرین در بافت کبد را کاهش دهد.
    کلیدواژگان: ویتامین A، آزاتیوپرین، سمیت کبدی، موش صحرایی
  • محسن تقدسی، محمود سیدی، سید غلامعباس موسوی، جواد فتح قریب صفحه 188
    سابقه و هدف
    با توجه به اثرات مختلف درمانی بر روی لیپیدهای سرم، مطالعه فوق به منظور مقایسه اثر لووستاتین و ورزش بر لیپیدهای سرم مبتلایان به هایپرلیپیدمی مراجعه کننده به بیمارستان شهید بهشتی کاشان طی سال 1385 انجام شد.
    مواد و روش ها
    این مطالعه به صورت Randomized Clinical Trial در مبتلایان به هایپرلیپیدمی انجام شد، خصوصیات فردی بیماران ثبت و افرادی که دارای 35 HDL <، 160 LDL ≥ یا تری گلیسرید و کلسترول بیشتر از 200 میلی گرم بر دسی لیتر بودند، وارد مطالعه شدند. افراد به طور تصادفی در دو گروه درمانی شامل: لووستاتین 40 میلی گرم روزانه و گروه دوم ورزش هوازی به مدت 6 هفته متوالی قرار گرفتند. پس از قطع درمان آزمایشات مجددا انجام شد و تفاوت لیپیدهای قبل و بعد از مداخله در افراد دو گروه تعیین و با آزمون های آماری Wilcoxon Signed Rank، Kolomogorou-Smirnov، Mann-Whitney، Levene و t مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت.
    نتایج
    از 150 بیمار مبتلا به هایپرلیپیدمی، 96 نفر شرایط مطالعه را داشتند که 59 نفر آنها مرد بودند. میانگین سنی گروه مورد 4/8 ± 12/55 و گروه شاهد 2/9 ± 35/55 سال بود. میانگین کاهش تری گلیسرید در گروه لووستاتین mg/dl 4/21 و در گروه ورزشی mg/dl 5/20 (2/0 = P)، کلسترول در گروه لووستاتین mg/dl 3/41 و در گروه ورزش mg/dl 5/1 (001/0 P)، LDL درگروه لووستاتین mg/dl 8/35 و در گروه ورزش mg/dl 5/8 (001/0 P <) بود. میانگین افزایش HDL در گروه لووستاتین mg/dl 4/5 و در گروه ورزش mg/dl 4/0 بود.
    نتیجه گیری
    ورزش همانند لوستاتین موجب کاهش LDL می شود. این درحالی است که مصرف لووستاتین موجب کاهش کلسترول تام، تری گلیسرید و افزایش HDL نیز می شود. به نظر می رسد در درمان افزایش کلسترول و تری گلیسرید، می توان جهت کاهش سطح LDL سرم از ورزش استفاده نمود.
    کلیدواژگان: هایپرلیپیدمی، لووستاتین، ورزش، کلسترول، تری گلیسرید
  • ابراهیم رضی، محمدرضا ملاقنبری، حسین اکبری، حسن احترام صفحه 195
    سابقه و هدف
    وقوع مایع جنب عارضه شایعی است که جهت بررسی آن، اولین گام افتراق نوع اگزوداتیو آن از ترانسوداتیو است. هدف از انجام این مطالعه بررسی ارزش تشخیصی سنجش آدنوزین د آمیناز مایع و نسبت آدنوزین د آمیناز مایع جنب به سرم در افتراق مایع جنب ترانسوداتیو از اگزوداتیو است.
    مواد و روش ها
    این مطالعه در 105 بیمار مبتلا به مایع جنب مراجعه کننده به بخش داخلی بیمارستان بهشتی کاشان و مطب خصوصی، در طی یک سال انجام شد. بر اساس معیارهای لایت، مایع جنب به دو دسته اگزودا و ترانسودا تقسیم شد. میانگین و انحراف استاندارد آدنوزین د آمیناز مایع جنب و نسبت آدنوزین د آمیناز مایع جنب به سرم محاسبه شد. بهترین نقطه برش با به کارگیری منحنی ROC تعیین شد.
    نتایج
    سطح آدنوزین د آمیناز مایع جنب در مبتلایان به مایع جنب ترانسودا به طور قابل ملاحظه ای از نوع اگزودا کمتر بود. همچنین، میانگین نسبت آدنوزین د آمیناز مایع جنب به سرم در مایع جنب ترانسودا نسبت به اگزودا کمتر بود. با استفاده از نقطه برش U/lit 5/14 حساسیت و ویژگی آدنوزین د آمیناز مایع جنب در تشخیص مایع جنب اگزودا به ترتیب 7/84 درصد 3/48 درصد بود. حساسیت و ویژگی نسبت آدنوزین د آمیناز مایع جنب به سرم در نقطه برش75/0 به ترتیب برابر با 2/73 درصد و 5/65 درصد بود.
    نتیجه گیری
    هر چند سطح آدنوزین د آمیناز مایع جنب در انواع مختلف مایع جنب اگزودا از ترانسودا به طور قابل ملاحظه ای بیشتر بود، ولی با توجه به حساسیت و ویژگی پایین آدنوزین د آمیناز مایع جنب و نسبت آدنوزین د آمیناز مایع جنب به سرم در مقایسه با مطالعات قبلی لزوم انجام تحقیقات بیشتر در مبتلایان به مایع جنب توصیه می شود.
    کلیدواژگان: آدنوزین د آمیناز، مایع جنب، ترانسوداتیو و اگزوداتیو
  • طاهره خامه چیان، زهره طبسی، طاهره مازوچی، سید غلامعباس موسوی صفحه 202
    سابقه و هدف
    با توجه به اهمیت تشخیص زودرس سرطان دهانه رحم و همچنین حساسیت پایین روش پاپ اسمیر معمولی، این مطالعه به منظور مقایسه کفایت نمونه اسمیر پاپانیکولائو به روش لایه نازک بر پایه مایع با پاپ اسمیر معمولی روی نمونه های تهیه شده از مراجعه کنندگان کلینیک های تخصصی زنان کاشان از فروردین تا آبان 1387 انجام شد.
    مواد و روش ها
    این پژوهش مقطعی بر روی 400 نفر خانم های مراجعه کننده به کلینیک تخصصی زنان جهت انجام آزمایش پاپ اسمیر انجام شد. به صورت تصادفی، پاپ اسمیر در نیمی از خانم ها به روش لایه نازک بر پایه مایع (direct to vial) و به صورت دستی به روش Liquid prep و در نیمی دیگر به روش اسمیر معمولی انجام شد. نمونه ها به وسیله سایتو براش تهیه و اسمیرها طبق سیستمBethesda 2001 تفسیر شدند. در دو روش نمونه گیری موارد کافی و ناکافی مشخص و با آزمون مجذور کای مقایسه شدند.
    نتایج
    در هر یک از دو روش نمونه گیری تعداد اسمیرهای کافی 191 مورد (5/95 درصد) و تعداد اسمیرهای ناکافی 9 مورد (5/4 درصد) بود که بدین ترتیب بین دو روش از این لحاظ اختلافی مشاهده نشد. عواملی که باعث ایجاد اسمیر ناکافی در روش پاپ اسمیر معمولی شد، وجود اگزودا؛ 8 مورد (9/88 درصد) و خون؛ 1 مورد (1/11 درصد) و در روش لایه نازک بر پایه مایع، سلولاریتی اندک؛ 9 مورد (100 درصد) بود.
    نتیجه گیری
    میزان موارد کافی در روش نمونه گیری لایه نازک بر پایه مایع مشابه با روش معمولی بود. انجام پژوهش در سطح وسیع تر و با تعداد نمونه بیشتر توصیه می شود.
    کلیدواژگان: اسمیر واژینال، استاندارد، مایع
  • محمد کاظمی عرب آبادی، نیما نقوی، غلامحسین حسن شاهی، سید محمد علی سجادی صفحه 208
    سابقه و هدف
    درحالی که دیابت شیرین نوع 2 شایع ترین نوع دیابت هاست، اما علت اصلی ایجاد آن هنوز ناشناخته است. از جمله موارد احتمالی اثر گذار بر دیابت، برهم کنش سیستم کموکین ها و گیرنده های آنها می باشند. مطالعات نشان می دهد که جهش 32 در ژن گیرنده CCR5 منجر به اختلال در بیان و عملکرد این گیرنده می شود. در این مطالعه به بررسی جهش شناخته شده 32 در ژن CCR5 در بیماران دیابتی نوع 2 می پردازیم.
    مواد و روش ها
    به منظور انجام این مطالعه به صورت مورد-شاهدی، نمونه خون محیطی از 200 بیمار دیابتی نوع 2 و 300 فرد سالم در لوله های حاوی ماده ضد انعقاد EDTA جمع آوری شد. DNA از خون محیطی جدا شد. نمونه DNA بیماران از نظر وجود جهش 32 با کمک تکنیک Gap-PCR بررسی شد و با گروه کنترل مورد مقایسه قرار گرفتند.
    نتایج
    بررسی ها در این جمعیت نشان داد که هیچ کدام از بیماران دیابتی نوع 2 مورد مطالعه دارای جهش CCR5 32 نبودند. این در حالی است که تنها 2 نفر از افراد سالم گروه کنترل دارای این جهش در ژن CCR5 خود بودند. بررسی های آماری هیچ گونه ارتباطی بین این جهش و بیماری دیابت نوع 2 را نشان نداد.
    نتیجه گیری
    با توجه به این مطلب در اکثر قریب به اتفاق مطالعات انجام شده رابطه آماری بین ایجاد این نوع جهش و وقوع دیابت نوع 2 پیدا نشده است و در مطالعه حاضر نیز چنین رابطه ای یافت نشد، می توان چنین نتیجه گرفت که به احتمال بسیار زیاد این جهش در ایجاد دیابت نوع 2 نقشی ندارد.
    کلیدواژگان: دیابت شیرین نوع 2، گیرنده CCR5، جهش
  • عباسعلی نیازی، عبدالصمد شیخ زاده، بهزاد نارویی، حمیدرضا مرادی صفحه 214
    سابقه و هدف
    تمایز کارسینوم پروستات و هیپرپلازی خوش خیم آن در بسیاری از موارد حتی برای پاتولوژیست های با تجربه مشکل آفرین می شود. در این مطالعه مفید بودن به کارگیری تکنیک رنگ آمیزی (AgNOR (Argyrophilic Nucleoli Organizer Region جهت تمایز آدنوکارسینوم پروستات و هیپرپلازی خوش خیم پروستات (BPH (Benign Prostate Hyperplasia در نمونه های موجود در آرشیو پاتولوژی بیمارستان خاتم الانبیاء (ص) زاهدان در سال 1387 آن بررسی شد.
    مواد و روش ها
    در یک مطالعه توصیفی تعداد 15 مورد آدنوکارسینوم پروستات (بدون در نظر گرفتن درجه هیستولوژیک) و 15 مورد هیپرپلازی خوش خیم آن انتخاب و به وسیله رنگ آمیزی AgNOR رنگ آمیزی شد. نمونه ها از بلوک های پارافینی پروستات بایگانی شده تهیه شد. داده ها با نرم افزار SPSS ویرایش 11 و با استفاده از آزمون t و من ویتنی آنالیز گردید و 05/0>p معنادار در نظر گرفته شد.
    نتایج
    تعداد متوسط AgNOR در هیپرپلازی خوش خیم پروستات 39/1 در هر سلول و در آدنوکارسینوم پروستات 48/2 در هر سلول بود و در هیپرپلازی خوش خیم یک یا دو نقطه AgNOR با حاشیه مشخص وجود داشت، ولی در آدنوکارسینوم پروستات تعداد متعددی نقاط AgNOR منظم وجود داشت. در هیپرپلازی خوش خیم پروستات تعداد سلول هایی که سه یا بیشتر نقاط AgNOR داشتند، 7/4 بود، در حالی که در آدنوکارسینوم تعداد آنها 47/41 بود (05/0>p).
    نتیجه گیری
    با توجه به اختلاف معنادار بین تعداد نقاط AgNOR در هایپرپلازی خوش خیم پروستات و آدنوکارسینوم پروستات می توان از رنگ آمیزی AgNORدر تمایز بین هیپرپلازی خوش خیم پروستات و آدنوکارسینوم پروستات استفاده کرد.
    کلیدواژگان: رنگ آمیزی AgNOR، آدنوکارسینوم، هیپرپلازی پروستات
  • عباس ارج، حسین اکبری، محمد افشار صفحه 219
    سابقه و هدف
    خونریزی قسمت فوقانی دستگاه گوارش از اورژانس های شایع است که باعث بسیاری از موارد بستری و افزایش هزینه ها و حتی مرگ و میر می باشد. هدف از این بررسی مقایسه نتایج آندوسکوپی درمانی و آندوسکوپی تشخیصی در بیماران مبتلا به خونریزی ناشی از زخم های بخش فوقانی دستگاه گوارش است.
    مواد و روش ها
    این مطالعه توصیفی روی 145 بیمار مبتلا به خونریزی قسمت فوقانی دستگاه گوارش بستری در بیمارستان شهید بهشتی کاشان طی سالهای 83-1381 انجام شد. بر اساس اطلاعات پرونده ها، بیماران در دو گروهی که تنها بررسی تشخیصی در آنها انجام شده و گروهی که درمان های آندوسکوپیک نظیر تزریق اپی نفرین رقیق شده و یا ماده اسکلروزان داشتند، تقسیم شدند. جهت آنالیز آماری از آزمون های t زوجی و مجذور کای و محاسبه OR و فاصله اطمینان آن صورت گرفت.
    نتایج
    46 نفر از بیماران مورد مطالعه (7/31 درصد) درمان ها آندوسکوپیک شدند. میانگین روزهای بستری در این گروه 64/2±23/7 روز و در گروهی که آندوسکوپی تشخیصی به تنهایی انجام شده بود 73/3±97/8 روز بود (005/0=P). میزان مرگ و میر به علت خونریزی گوارشی در گروه درمان آندوسکوپیک 3/2 درصد و در گروه دوم 3/8 درصد بود (17/0=P). نیاز به جراحی در گروه درمان آندوسکوپیک 5/6 درصد و در گروه آندوسکوپی تشخیصی 1/19 درصد بود (4/3= (P= 048/0، OR.
    نتیجه گیری
    درمان آندوسکوپیک در مقایسه با درمان مدیکال باعث متوقف شدن بهتر خونریزی، پایداری همودینامیک و جلوگیری از عوارضی مثل خونریزی مجدد زودرس می شود. میزان ترانسفیوژن کاهش یافته، مدت زمان بستری و نیاز به جراحی نیز کمتر می شود.
    کلیدواژگان: آندوسکوپی درمانی، آندوسکوپی تشخیصی، خونریزی گوارشی
  • محسن ادیب حاج باقری، حسین اکبری صفحه 225
    سابقه و هدف
    با توجه به این که شناخت ناتوانی ها و عوامل مرتبط با آن می تواند به روشن شدن وضعیت و برنامه ریزی بهتر برای حمایت از سالمندان و پیش گیری از ناتوانی های آنها کمک کند، این پژوهش با هدف تعیین میزان ناتوانی و عوامل موثر برآن در سالمندان به عمل آمد.
    مواد و روش ها
    این مطالعه به صورت تحلیلی- مقطعی روی350 نفر از سالمندان 65 سال و بالاتر ساکن شهر کاشان که به روش خوشه ایدو مرحله ای انتخاب شدند، در سال های 6-1385 انجام شد. ابزار جمع آوری داده ها شامل پرسشنامه مشخصات دموگرافیک و پرسشنامه استاندارد شده سازمان جهانی بهداشت برای بررسی ناتوانی در سالمندان بود. اطلاعات جمع آوری شده با استفاده از آمار توصیفی و تحلیلی مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت.
    نتایج
    نتایج نشان داد 7/75 درصد از سالمندان بدون ناتوانی یا دارای ناتوانی کم بوده و تنها 3/4 درصد از آنها دارای ناتوانی شدید بودند. ارتباط معنی داری بین شدت ناتوانی سالمندان با جنس، نیاز به کمک، محل سکونت، اعتیاد، فعالیت منظم بدنی، تاهل، سطح سواد، نحوه زندگی و شغل گذشته وجود داشت. همچنین ارتباط مستقیم و معنی داری بین سن با شدت ناتوانی سالمندان یافت شد. از بین متغیرهای پژوهش، سن، جنس، تاهل، نیاز به کمک، محل سکونت، فعالیت منظم بدنی و شغل قبلی بیشترین ارتباط را با ناتوانی سالمندان داشتند.
    نتیجه گیری
    اگرچه سالمندان مورد بررسی در حال حاضر و در مقایسه با نتایج تحقیقات در سایر کشورها از میزان ناتوانی کمتری برخوردار هستند، اما با توجه به روند رو به توسعه جمعیت سالمندان، توجه به سلامت، کاهش ناتوانی ها و ارتقاء کیفیت زندگی آنان ضروری است. به علاوه بیشتر بودن بارز شدت ناتوانی در زنان و افراد کم سواد ضرورت توجه به این گروه های آسیب پذیر را دو چندان می کند.
    کلیدواژگان: سالمندی، ناتوانی، عوامل خطر
  • سید غلامعباس موسوی، حمیدرضا صابری، علیرضا شریف، فاطمه قربانی، معصومه شادکام، سمیه وجدانی، مژگان پاکیده صفحه 236
    سابقه و هدف
    سل هنوز به عنوان یک مشکل بهداشتی عمده و گسترده باقی مانده و مطالعات مختلف نشان داده اند که نسبت سل خارج ریوی به ریوی در حال افزایش است. این مطالعه در افراد مسلول تحت درمان شهر کاشان و به منظور بررسی مقایسه ای وضعیت سل خارج ریوی و ریوی صورت گرفت.
    مواد و روش ها
    این مطالعه روی پرونده های پزشکی افراد مسلول که تحت درمان دارویی در مرکز سل کاشان طی یک دوره 5 ساله (86-1381) بودند، انجام شد. اطلاعات شامل یافته های دموگرافیگ، علائم و نشانگان بیماری، وضعیت درمان، بیماری زمینه ای و محل بروز سل بودند، تمام یافته های وضعیت درمان بر اساس تعریفی که توسط کتاب راهنمای کشوری مبارزه با سل که توسط کمیته فنی تدوین یافته است، جمع آوری گردید.
    نتایج
    از 196 بیمار مسلول، 103 نفر (6/52 درصد) زن، 93 نفر (4/47 درصد) مرد بودند. زنان با 72 نفر (38/55 درصد) در سل ریوی و مردان با 35 نفر (04/53 درصد) در سل خارج ریوی بیشترین نفرات را تشکیل می دادند. فراوانی سل خارج ریوی 66 نفر (7/33 درصد) و سل ریوی 130 نفر (3/66 درصد) به دست آمد. بیشترین فراوانی محل سل خارج ریوی، غدد لنفاوی با 19 نفر (7/28 درصد) و پس از آن سل استخوانی در 12 نفر (18/18 درصد) بود.
    نتیجه گیری
    بر اساس این مطالعه یک سوم افراد مسلول این تحقیق مبتلا به سل خارج ریوی بودند. بنابراین در بررسی یافته های غیر اختصاصی بیماران باید سل خارج ریوی را در نظر داشت.
    کلیدواژگان: سل، سل ریوی، نشانه ها
  • انسیه مسعود حمیدی راوری، محمد دانش پژوه صفحه 242
    سابقه و هدف
    مصرف بیش از حد استاندارد عناصر موجب سمیت در بدن انسان می شود. تحقیقات نشان داده اند مقادیر برخی از عناصر در بعضی از انواع چای (.Camellia sinensis L) خارج از محدوده استاندارد است. هدف این تحقیق اندازه گیری یون های سرب، ارسنیک، مس، روی، سلنیوم، سدیم، پتاسیم، نیکل، منیزیم در چای سیاه بود.
    مواد و روش ها
    آماده سازی نمونه های چای طلا، گلابی، احمد، گلستان و فله ای سیلان با استفاده از هضم اسیدی و اندازه گیری مقدار یون ها با روش های اسپکتروفتومتری جذب اتمی انجام گرفت.
    نتایج
    حداقل و حداکثر میانگین مقدار یون های پتاسیم (1095±18062 و 6120±19364 میلی گرم بر کیلوگرم نمونه)، منیزیم (0±1 و 20±157 میلی گرم بر کیلوگرم نمونه)، روی (3±21 و 9±31 میلی گرم بر کیلوگرم نمونه)، مس(0±17 و 0±21 میلی گرم بر کیلوگرم نمونه)، سرب (249/0±485/0 و 066/0±151/0 میلی گرم بر کیلوگرم نمونه)، نیکل (077/0±907/2 و 270/1±987/6 میکرو گرم بر کیلوگرم نمونه)، سدیم (0±1 و 20±157 میکروگرم بر کیلوگرم نمونه) در انواع چای بود. مقدار سلنیوم و ارسنیک کمتر از حد دقت روش اندازگیری بود.
    نتیجه گیری
    عناصر موجود در چای های سیاه مذکور در حد ایجاد مسمومیت نمی باشند. مقدار بالای منیزیم و پتاسیم فرضیه مفید بودن چای در کاهش فشار خون در طب سنتی تایید می کند.
    کلیدواژگان: چای، عناصر شیمیایی، سمیت
|
  • Arash Memarnejadian, Farzin Roohvand, Fatemeh Motevalli, Mohammad Reza Aghasadeghi Page 161
    Considering the immunosuppressive effects and prevalent mutations in some HCV antigens, induction of CD8+ T cell responses is focused on conserved and critical epitopes which as a multi-epitope vaccine can prevent the chronic nature of the disease.
    Materials And Methods
    Two immunodominant HLA-A2-restricted human epitopes (E2614-622 and NS31406-1415) and two H-2d-restricted mouse epitopes (core132-142 and E2405-414) were designed in a sequential tandem, predicted by immunoinformatic analyses. Following the synthesis, related nucleotide sequence was cloned into the pcDNA3.1 vector with and without the fusion of hepatitis B surface antigen (HBsAg). Two constructed plasmids (pcDNA3.1.HPOL and pcDNA3.1.POL, respectively) were evaluated for the protein expression and secretion in Cos-7 cell line. After the vaccination of BALB/c mice (n=6 in each group) with different DNA and peptide immunization regimens, CD8+ T cell activity as well as the type and protective potency of the induced responses were evaluated.
    Results
    Despite the induction of epitope-specific responses in pcDNA3.1.POL injected mice, the group immunized with pcDNA3.1.HPOL indicated a significant increase in the number and activity of CD8+ T cells (P<0.05). Peptide boosting of this group (formulated in two human-compatible adjuvant) still led to the more activation of CD8+ cells, induction of Th1 response and the inhibition of tumor model growth (P<0.05).
    Conclusion
    Fusion of HBsAg as a particle-forming sequence and the source of helper epitopes along the DNA-prime/peptide-boosting immunization regimen are proposed as two promising strategies to improve the CTL multi-epitope vaccines against HCV.
  • Sahar Karami, Sayyed Davar Siadat, Bahman Tabaraie, Daryush Norouzian, Naser Harzandi, Mohammad Reza Aghasadeghi, Mohammad Reza Razavi, Sayyed Mahdi Sadat, Ali Sharifat Salmani, Mahdi Nejati Page 174
    Background
    Brucellosis is one of the five common bacterial zoonoses caused by a gram negative, non-spore forming, and facultative intracellular bacterial organism belonging to the genus Brucella. Although brucellosis is considered as a health problem for both men and domestic animals in many countries, any licensed human vaccine has not been designed and produced for it yet. To overcome the problem, currently, antigenic determinants of Brucella cell wall e.g. outer membrane proteins [OMPs] and lipopolysaccharide [LPS] are considered as potential candidates to develop subunit vaccines.
    Materials And Methods
    Brucella abortus S99 used in the present study is obtained from the standard bacterial collection of Institute Pasteur of Iran. OMPs were extracted by deoxycholate extraction technique and further purification performed by sequential centrifugation and ultracentrifugation. Protein concentration was determined using the Nanodrop ND–10000 spectrophotometery. SDS-polyacrylamied gel electrophoresis (SDS–PAGE) was performed to determine the electerophoretic pattern and the molecular weight of the extracted OMP samples.
    Results
    OMPs concentration of B.abortus S99 has been measured and reported as 6.27 mg/ml. SDS-PAGE analysis indicated one protein band in the range of 36-38 kDa which would be classified as the porins of B.abortus S99.
    Conclusion
    Extraction of B.abortus S99 OMPs with the applied method in the present study produced a satisfactory yield of OMPs. These proteins belonging to the second group of OMPs, called porins.
  • Bahram Amouoghli Tabrizi, Daryush Mohajeri, Yosef Doostar, Saed Baradaran Alizade, Ali Khodadadi, Farzin Farajzade Page 180
    Background
    Azathioprine (AZA) is the most widely used immunosuppressive drug for preventing graft rejection and autoimmune disease. However, the therapeutic treatment induces several side effects such as toxicity to bone marrow, pancrease, liver and gastrointestinal tract. One of the major functions of Vitamin A is to act as a natural antioxidant by scavenging free radicals. Considering the kind of Azathioprine-induced damage in Liver tissue, we decided to study the protective effect of Vitamin A against Azathiprine-induced toxicity.
    Materials And Methods
    Forty Male Wistar rats were divided into 4 groups (each group contains 10 rats). Group 1 was control group and only took normal saline. Groups 2 & 3 were administrated daily use of Vitamin A for 7 days I.M. and Group 4 was administrated with normal saline instead of Vitamin A in same condition as groups 2&3. In the last day groups 3 & 4 were administrated with single dose of AZA, 15 mg/kg (IP). After 24 hours, we took the animals blood and tissue samples and studied them for biochemical and pathological examinations.
    Results
    This study showed that Azathioprine-induced damage on liver in group 3 is less than that in group 4 while the function of organ in group 3 is nearly the same as control group. Also vitamin A decreases Azathioprine-induced hepatotoxicity in rats.
    Conclusion
    Regarding importance of Azathioprine-induced damage, the usage rate of this drug in medicine, and the results of this study, we suggest that co-administration of Azathioprine and vitamin E decreases the toxicity of this drug.
  • Mohsen Taghadosi, Mahmood Seyedy, Sayyed Golam Abas Mousavi, Javad Fathgharib Page 188
    Background
    High lipid serum level was a risk factor for cardiovascular disease. This study was performed to evaluate the effects of Lovastatin and exercise on hyperlipidemic patients at Kashan Shahid Beheshti Hospital during 2005–6.
    Materials And Methods
    This randomized clinical trial study was carried out on hyperlipidemic patients (age>30 years). After registering the personal data of the patients the participants were selected based on the inclusion criteria (HDL<35 mg/dl, LDL≥160 mg/dl, TG≥200 mg/dl, Chol≥200 mg/dl). the Lovastatin group (40 mg/daily) and the exercise group (waking 35 minutes/day, 3 times a week). The clinical tests were repeated for six consecutive weeks. Data were analyzed using t-Test, Wilcoxon Signed Rample Test, Kolomogorou-Smirnov Test, Mann-Whitney Test, levens Test.
    Results
    from Ninety-six out of 150 cases were hyperlipidmic signifying that only 80 (59 male, mean age 55.12±8.4 case and control 55.35±9.2 years) out of 150 hyperlipidemic patients were qualified for the study. The mean decrease in TG level between the Lovastatin and exercise groups were 21.4 (P=0.2) and 20.5 mg/dl (P=0.2), respectively. The mean decrease in cholesterol level between Lovastatin and exercise groups were 41.3 and 1.5 mg/dL (P=0.001). The mean decrease in LDL level between Lovastatin and exercise groups were 35.8 and 8.5 mg/dl (P<0.001), respectively. Finally, the mean increase in HDL level between Lovastatin and exercise groups were 5.4 and 0.4 mg/dl.
    Conclusion
    exercise may be effective for decreasing the LDL. While Lovastatin could decrease the total cholesterol TG and increase HDL levels, using a combination is recommended for hyperlipidemic patients.
  • Ebrahim Razi, Mohammad Reza Molaghanbari, Hosein Akbari, Hasan Ehteram Page 195
    Background
    The differentiation of pleural effusions as exudates or transudates is the first step in the diagnosis of pleural effusions. The aim of this study was to evaluate the usefulness of pleural adenosine deaminase (PADA), for separating transudative pleural effusion from exudative pleural effusion.
    Materials And Methods
    Using light's criteria, after careful evaluation of all relevant clinical and biochemical parameters of pleural fluid and serum, classically effusions were classified to transudative or exudative. The means and standard deviations of PADA, and pleural/serum ADA (P/S ADA) ratio were calculated for transudative and exudative effusions. The best cut-off values for each test were identified by using the receiver operating characteristic (ROC) curve.
    Results
    We compared PADA levels between transudative and exudative patients with pleural effusion. According to the criteria used, 32 patients were included in the transudate group and 73 patients in the exudate group. Pleural fluid ADA levels were significantly lower in the transudate group than in exudate one (16.21±6.10 U/lit vs. 22.24±7.50 U/lit P<0.001). Also the mean pleural fluid/serum ADA ratio were (P<0.0001) lower in transudates as compared to exudates (0.76±0.32 vs. 0.91±0.26 P=0.021). Using a cut-off point of 14.5 IU/L, the sensitivity and specificity of pleural ADA in the diagnosis of exudates was computed to be 84.7% and 48.3% respectively. At a cut-off point 0.75, pleural fluid/serum ADA ratio was found to have sensitivity and specificity of 73.2% and 65.5%, respectively.
    Conclusion
    Measuring PADA is suggested as a useful biochemical marker in differentiating between pleural exudates and transudates.
  • Tahereh Khamechian, Zohreh Tabasi, Tahereh Mazoochi, Sayyed Golam Abas Mousavi Page 202
    Background
    Considering the significance of early diagnosis of cervical cancer and low sensitivity of conventional pap smear tests, this study was carried out to evaluate the adequacy of papanicolaou smear taken by liquid-based thin layer method compared to the conventional methods for women referring to obs/gynecological clinics of Kashan (March to October 2008).
    Materials and Methods
    This cross-sectional descriptive study was done on pap smear specimens (n=400) of women referring to gynecological clinics. Randomly for half of samples, pap smear was prepared by manual liquid-based thin layer (direct to vial) method and the conventional method for half of the samples. Samples were prepared using cytobrush and interpreted based on Bethesda (2001) criteria. In each of sampling methods both satisfactory and unsatisfactory cases were identified and analyzed using Chi-square test.
    Results
    In both methods, the number of satisfactory and unsatisfactory smears were 191 (%95.5) and 9 (%4/5) respectively, signifying no difference between methods. The factors for unsatisfactory smear in conventional smear were exudates (8 cases [(88.9%]) blood (1 case [11.1%]) and in liquid based samples the lower cellularity (9 cases [100%]).
    Conclusion
    The number of satisfactory cases in liquid-based thin layer method was the same as the conventional method.
  • Mohammad Kazemi Arababadi, Nima Naghavi, Golam Hosein Hassanshahi, Sayyed Mohammad Ali Sajadi Page 208
    Background
    Although type-2 mellitus diabetes is the most common type of diabetes, it's main cause yet to be identified. Chemokines and their receptors are probable effective systems on diabetes. CCR5 is a chemokine receptor playing an important role in immune responses. Studies showed that the known 32 mutation in CCR5 gene leads to disorder in the expression and function of this receptor. Hence, this project aimed to analyze the known 32 mutation in CCR5 chemokine receptor.
    Materials And Methods
    Blood samples were collected from 200 type 2 diabetic patients and 300 healthy adult controls on EDTA pre-coated tubes. DNA was extracted using commercial kit. DNA samples were analyzed for 32 mutation by Gap-PCR in diabetic patients in compared to controls. The demographic information were collected through questionnaire.
    Results
    Our results showed that none of the diabetic patients displayed CCR5 32 mutation. While 2 out of 300 healthy controls had heterozigotic form of this mutation. Statistical analysis didn’t show any significant difference between the two groups.
    Conclusion
    Several different studies analyzed the relation of this mutation with different types of diseases including diabetes. All studies failed to find a relation between this mutation and type 2 diabetes. Since these studies were performed in different geographical points and races, we studied this mutation in Rafsanjanese population. Based on the results of our study it could be probably concluded that this mutation does not play a key role in the establishment of type 2 diabetes.