Researcher Bulletin of Medical Sciences
Volume:6 Issue: 4, 2001

با توجه به اهمیت رشد جنین و اطلاع از وضعیت سلامت جنین،دانستن سن جنین الزامی است.پارامترهای مختلفی مدعی توانائی دقیق در ارزیابی سن جنین می باشند.به منظور مقایسه پارامترهای مختلف در برآورد سن جنین،این تحقیق بر روی مراجعین به بیمارستانهای شهداء تجریش و لقمان حکیم در سالهای 78-1377 انجام گرفت.
تحقیق بر روی 200 خانم حامله با LMP مشخص که سن حاملگی بین 16 تا 41 هفته داشتند و سابقه بیماری هایی مانند فشار خون، دیابت و... نداشتند، انجام گرفت. در این تحقیق 4 پارامتر طول کتف، طول فمور، قطر بین آهیانه ای و دور شکم برای هر خانم 3 بار اندازه گیری و میانگین آنها ثبت شد. جنین هایی ناهنجار،IUGR، چند قلو و همچنین مواردی که میزان غیر طبیعی مایع آمنیوتیک وجود داشت، از مطالعه حذف شدند.
تحقیق روی 200 نفر با میانگین سنی 25.5±7.5 سال و سن حاملگی 16 تا 41 هفته انجام گرفت. نشان داده شد که ارتباط پارامترهای مختلف با سن جنین و یکدیگر ارزشمند می باشد. به خصوص در جنین های ایرانی اندازه گیری دور شکم یک پارامتر مناسب برای تعیین سن جنین است.
نتیجه گیری و توصیه ها: نظر به اینکه طول کتف جنین ایرانی بسیار متفاوت یا استاندارهای اعلام شده است و این شاخص و نیز طول فمور با سن حاملگی همبستگی دارند، استفاده از این شاخص ها برای تخمین سن جنین توصیه می شود.

کرایوتراپی، روشی است که در آن درمان از طریق انجماد ضایعه توسط یک ماده کرایوژن صورت می گیرد و در منابع این روش به عنوان یکی از درمانهای گرانولوم بیوژیک مطرح شده است. با توجه به ویژگی های بالقوه این روش درمانی، شامل سهولت انجام کار، عدم نیاز به بی حسی موضعی و هزینه پایین و به منظور تعیین میزان بهبود و عود گرانولوم پیوژیک به دنبال کرایوتراپی این تحقیق روی مراجعین به بمیارستان لقمان حکیم در سال 1379 انجام گرفت.
این مطالعه از نوع کار آزمایی بالینی بدون شاهد (uncotrolled clinical trial) بوده و بر روی 38 بیمار انجام شد. بیمارانی که از نظر بالینی تشخیص گرانولوم پیوژنیک برای آنها گذاشته شد،تحت درمان با کرایوتراپی با نیتروژن مایع به روش اپلیکاتور پنبه ای (Dipstick) قرار گرفتند. این عمل هر سه هفته تا بهبودی کامل ضایعه ادامه یافت و بیماران به مدت حداقل سه ماه پس از بهبودی کامل، پیگیری شدند.
بهبودی کامل در کلیه بیماران (100%) اتفاق افتاد. بیماران از حداقل یک جلسه تا حداکثر 3 جلسه تحت درمان به روش کرایوتراپی قرار گرفتند. 84.1% بیماران با یک یا دو جلسه درمان بهبودی کامل پیدا کردند.عود ضایعه در یک بیمار (2.6%) اتفاق افتاد که در این مورد، درمان مجدد در یک نوبت باعث بهبودی کامل ضایعه شد. اسکار و هیپوپیگمانتاسیون به ترتیب در 4 (10.5%) و (5.3%) 2 بیمار اتفاق افتاد.
نتیجه گیری و توصیه ها: کرایوتراپی یکی از روش های مناسب در درمان گرانولوم پیوژنیک می باشد. یک تحقیق تجربی کامل و مقایسه ای توصیه می گردد.

با توجه به شیوع بسیار بالای کمر درد مزمن و اهمیت تشخیص و درمان آن و عوارض شناخته شده درمان ناصحیح این بیماران و به منظور تعیین نظر متخصصین ارتوپدی و مغز و اعصاب کشور درباره بیماران دچار کمر درد مزمن این تحقیق در سال 1378 انجام گرفت.
تحقیق به روش توصیفی و حجم نمونه بر اساس محاسبات آماری 394 نفر تعیین و نمونه ها به طور تصادفی انتخاب شدند. نظر پزشکان درباره پذیریش، منشاء جسمانی و روانی بیماری، روش تشخیص با منشاء روانی و نوع درمان و اقدام بعد از درمان غیر جراحی را با استفاده از پرسشنامه ای که اعتبار آن تایید شده بود، جمع آوری گردید. پرسشنامه با پست ارسال و پیگیری های بعدی دریافت پاسخ ها به عمل آمد.
از پرسشنامه های ارسالی تعداد 177 پرسشنامه تکمیل شده واجد شرایط دریافت گردید. 6.98% پزشکان این بیماران را پذیرش داده و این بیماران بیش از 30% مراجعین آنها را تشکیل می دهند. 86% پزشکان منشاء بیماری را جسمانی تلقی نموده و مهم ترین علت آن را منشاء شغلی دانسته اند. با این حال منشاء کمردرد، روانی تشخیص داده شده و متخصصان فشار روانی، افسردگی و اضطراب را مهمترین منشاء بروز درد کمر ذکر کرده اند.
نتیجه گیری و توصیه ها: پزشکان مورد بررسی، بیماری را بیشتر با منشاء جسمانی تلقی نموده و حتی در مواقعی که منشاء کمر درد مزمن، روانی تشخیص داده شده، اقدامات بعدی اقدامات جسمی بوده است. با توجه به اهمیت موضوع و محدودیت های این نوع تحقیق، تحقیقات بیشتری برای شناخت علت این نوع نگرش ها و اقدامات لازم برای تغییر آنها توصیه می گردد.

با توجه به خطرات ناشی از فاضلابهای بیمارستانی و عدم توجه به دفع صحیح اینگونه فاضلابها در شهر تهران، به نظر می رسد بررسی چگونگی دفع فاضلابهای بیمارستانی از اهمیت شایانی برخوردار است. به منظور تعیین کیفیت پساب خروجی بیمارستانهای زیر نظر دانشگاه علوم پزشکی شهید بهشتی، این تحقیق در سال 1377 انجام گرفت.
این بررسی در 12 بیمارستان به روش توصیفی انجام گرفت. نحوه دفع فاضلاب بیمارستانی و میزان کارایی دستگاه تصفیه در بیمارستانهایی که دارای سیستم تصفیه فاضلاب بودند، بررسی شد. نموه برداری در سه نوبت به طور تصادفی در فصول مختلف و در هر نوبت سه بار از فاضلاب خام و پساب خروجی به عمل آمد. پارامترهای SS، COD، BOD، کلیفرمها و تعداد کیست و تخم انگل های ژیاردیا و اسکاریس در این نمونه ها مورد مطالعه قرار گرفتند.
بررسی نشان داد 5 بیمارستان (مسیح دانشوری، مفید،امام حسین، مدرس، مهدیه) دارای تصفیه خانه فاضلاب به روش هوادهی و لجن فعال می باشند. میزان پارامترهای مورد بررسی در پساب خروجی کلیه بیمارستانها اگرچه در مقایسه با پساب خروجی کاهش یافته است ولی میزان آن از حد استاندارد بالاتر می باشد. در این میان تصفیه خانه بیمارستان مسیح دانشوری به نسبت از کارایی بیشتری برخوردار است زیرا میزان کاهش شاخص آلاینده ها در فاضلاب خروجی نسبت به فاضلاب خام چشمگیر است. مقدار کلیفرم ها در نمونه ها بیش از 2400 عدد می باشد که از حد استاندارد (1000 در 1000 میلی لیتر) بیشتر است. هیچ یک از تصفیه خانه ها به جز بیمارستان مسیح دانشوری توانایی حذف انگل ژیادردیا را نداشته است. تخم اسکاریس در پساب خروجی بعضی از بیمارستانها یافت نشد که ممکن است به علت سنگین بودن جرم و ته نشینی آنها باشد.
نتیجه گیری و توصیه ها: به طور کلی تصفیه خانه های فاضلاب بیمارستانهای مذکور بازده مناسبی نداشته و نتایج بدست آمده از این تحقیق حاکی از وضعیت اسفناک دفع فاضلاب در بیمارستانهای تهران می باشد.

با توجه به وفور بیماری های قلبی-عروقی و روند رو به افزایش آن و اهمیت شناخت پاتوژنز بیماری و تناقضات موجود در مورد نقش عوامل عفونی در بروز بیماری و نبود تجربه ای در این مورد در کشور و به منظور تعیین رابطه بین عوامل عفونی هلیکوباکترپیلوری، کلامیدیا و سیتومگالوویروس با بروز بیماری های قلبی- عروقی، این تحقیق بر روی مراجعین به یک بیمارستان خصوصی در سال 1379-1378 انجام گرفت.
تحقیق به روش مورد-شاهدی بر روی تعداد 200 نفر شامل 100 نفر مبتلا به بیماری قلبی- عروقی و 100 نفر تحت عنوان گروه شاهد انجام شد. در این افراد میزان سرمی IgG ضد کلامیدیا، هلیکوباکترپیلوری و CMV تعیین و ارتباط هر یک از آنها با بروز بیماری، بررسی شد.
از 200 مورد بررسی شده، میزان سرمی IgG ضد سیتومگالوویروس در گروه شاهد 86 و در گروه مورد 88 درصد(NS)، در مورد کلامیدیا در گروه های فوق به ترتیب 22 و 23 درصد (N.S) و در مورد هلیکوباکترپیلوری به ترتیب 54 و 71 درصد بود (P<0.02).
نتیجه گیری و توصیه ها: در این تحقیق مشخص شد که وجود هلیکوباکترپیلوری شانس بروز بیماری های قلبی- عروقی را تا میزان دو برابر افزایش می دهد. با توجه به نتیجه فوق و وجود رابطه هلیکوباکترپیلوری با بروز بیماری قلبی- عروقی، مطالعات تحقیقی بیشتر مانند مشخص نمودن هلیکوباکتر در جدار عروق مبتلا به روش رنگ آمیزی هیستوشیمی و یا جستجوی عامل عفونی به روشPCR و پیگیری بیماران توصیه می شود.

با توجه به احتمال آلودگی بیشتر کارکنان آزمایشگاه و امکان انتقال این آلودگی ها به سایر افراد و عدم وجود آمار دقیق این آلودگی ها در ایران، شیوع انگل های روده ای در کارکنان آزمایشگاه های تشخیص طبی بیمارستان های دانشگاه علوم پزشکی شهیدبهشتی در سال 1378 بررسی شد.
تحقیق به روش توصیفی انجام گرفت. از آزمایشگاه های نمونه 320 نفر به طور تصادفی انتخاب شدند. نمونه مدفوع هر نفر به روش گسترش مستقیم،تغلیظ فرمالین- اتر و رنگ آمیزی زیل نیلسون اصلاح شده، مورد ارزیابی قرار گرفت. شیوع آلودگی در آن مشخص و میزان واقعی آن در جامعه با احتمال 95 درصد تعیین گردید.
تحقیق روی 320 نفر (62% زن و 38% مرد) انجام گرفت. شیوع آلودگی به انگل های روده ای 51.9% و شیوع انگل های بیماری زا 10.3% بود. شایع ترین انگل بلاستوسیتیس هومینیس (40%) بود. میزان آلودگی به انتامیبا هیستولیتیکا و ژیاردیالامبلیا به ترتیب 5.6% و 5.3% گزارش شد.
نتیجه گیری و توصیه ها: آلودگی انگل های روده ای در کارکنان آزمایشگاه بالا و بیش از حد انتظار است. تحقیقات مداخله ای و تحقیق برای شناخت علل بالا بودن آلودگی توصیه می شود.

میگرن یک بیماری فامیلی، شایع و ناتوان کننده است که موجب سر درد دوره ای اغلب یک طرفه و ضربان دار می شود. شیوع آن در گزارش های مختلف متفاوت است. با توجه به تناقضاتی که در مورد دوز بالا و پایین والپروات سدیم در پیشگیری از حملات میگرن وجود دارد، این تحقیق مقایسه ای بر روی مراجعین به بیمارستان لقمان در سال 1379 انجام گرفت.
تحقیق به روش کارآزمایی بالینی از نوعcross-over روی تعداد 60 نفر انجام گرفت. تشخیص سر درد میگرنی بر اساس معیار انجمن بین المللی سر درد و در سه درجه خفیف، متوسط و شدید از نظر شدت سر درد انجام گرفت. بیماران به طور تصادفی به دو گروه مورد (دریافت کننده 400 میلی گرم) و شاهد (دریافت کننده 1000 میلی گرم) تقسیم شدند. بعد از 8 هفته درمان، دو گروه با هم تعویض گردیدند. تاثیر دارو بر شدت، مدت و تعداد حملات به صورت دو سوکور بررسی و ثبت شد با آزمونMc NEMAR تاثیر هر دوز، مورد قضاوت آماری قرار گرفت.
نتیجه گیری و توصیه ها: والپروات سدیم با دوز 400 میلی گرم اثر درمانی بهتر و عوارض کمتری در پیشگیری از میگرن دارد. با این حال به دلیل حضور حملات، توصیه می شود تحقیق بر روی علل آن صورت گیرد.

با توجه به شیوع و اهمیت ضرب و جرح در دوران بارداری و عوارض جسمی و روحی کوتاه مدت ناشی از آن و به دلیل وجود تناقضاتی در این راستا، تحقیقی به منظور تعیین عوارض کوتاه مدت ناشی از ضرب و جرح روی خانمهای باردار مراجعه کننده به مراکز پزشکی قانونی شهر تهران در سال 78-1377 انجام گرفت.
تحقیق به روش توصیفی بر روی 104 نفر که با شکایت ضرب و جرح و جهت تعیین طول مدت درمان به طور مستمر مراجعه نمودند، انجام گرفت. مشخصات دموگرافیک و عوارض کوتاه جسمی مامایی و غیر مامایی و همچنین عوارض روانی شامل استرس زناشویی، اعتماد به نفس، اضطراب های رفتاری، فیزیولوژیک و شناختی، افسردگی و وضعیت سلامت عمومی روان از طریق مصاحبه، مشاهده و تکمیل 7 پرسشنامه جمع آوری گردید. شیوع عوارض در نمونه ها تعیین و میزان واقعی آن در جامعه برآورد گردید.
84.6% نمونه ها عارضه جسمی، 63.5% عوارض روانی و 55.8% آنها هر دو عارضه را نشان دادند. شیوع واقعی عوارض جسمی بین 77 تا 91% و عوارض روانی بین 58 تا 68% برآورد می گردد. عوارض جسمی مامایی شامل خونریزی واژینال 26%، مرگ جنین 9.6%، سقط 7.7%، زایمان زودرس 3.8% و عوارض جسمی غیر مامایی شامل خون مردگی و کبودی 71.2%، خونریزی از محل ضربه 14.4%، بستری شدن به علت جراحت 8.7% و شکستگی 2% مشاهده شد. عوارض کوتاه مدت روانی نیز شامل اضطراب رفتاری 68%، افسردگی 52%، استرس زناشویی 48%، عدم سلامت عمومی 45%، عدم اعتماد به نفس 24%، اضطراب فیزیولوژیک 14% و اضطراب شناختی در 9.6% موارد دیده شد. عارضه جسمی زمینه ساز عارضه روانی بود.
نتیجه گیری و توصیه ها: عوارض کوتاه مدت ضرب و جرح در خانمهای باردار جدی و قابل تامل است. نظر به شیوع، شدت عوارض و تبعات شناخته شده آن، توصیه می گردد تحقیقات وسیع تر در تمامی مراکز کنترل بارداری جهت تعیین شیوع و عوارض کوتاه مدت و بلند مدت ناشی از ضرب و جرح انجام و راهکارهایی برای کاهش مشکل در جامعه معمول گردد.

با توجه به اهمیت ارتقای کیفیت آموزش و بهبود برنامه درسی، تحقیق حاضر در نیمسال اول 78-1377 در دانشکده پزشکی دانشگاه علوم پزشکی شهید بهشتی، انجام گرفت.
تحقیق به روش توصیفی روی 384 دانشجوی علوم پایه پزشکی با روش ارزشیابی بر مبنای نظرسنجی از دانشجویان و اساتید در مورد مفید بودن برنامه و تسهیلات اجرایی فراهم شده و نیز بر مبنای مشاهده عینی برای تعیین میزان کاربرد علمی فنون اجرای روش های فعال توسط اساتید به عمل آمد. شاخصهای مفید بودن برنامه و نیز شاخصهای تسهیلات و امکانات جهت اجرای روش های فعال در یک طیف چهارگانه (خیلی زیاد، زیاد، متوسط و کم) بررسی و ثبت گردید. پاسخ های «خیلی زیاد و زیاد» دانشجویان و اساتید به عنوان مفید بودن برنامه روش های فعال و امکانات و تسهیلات فراهم شده و پاسخ های «متوسط و کم» به عنوان مفید نبودن و عدم وجود امکانات جهت اجرای برنامه تلقی گردید.عملکرد اساتید برای اجرای برنامه با قرار و اطلاع قبلی صورت گرفت. اساتیدی که حداقل دو سوم نمره را اخذ نموده بودند. یعنی خیلی زیاد، به عنوان اجرای موفق روش های فعال در نظر گرفته شدند.
384 دانشجو، 188 نفر (49%) پسر و 196 نفر (51%) دختر با میانگین سنی 20.1±1.6 سال و 34 استاد، 18 نفر (51%) مرد و 16 نفر (46%) زن با میانگین سنی 46.7±8.9 سال در این مطالعه وارد شدند. 135 نفر (35%) از دانشجویان، روش های فعال اجرا شده را مفید و 32% آنها امکانات و تسهیلات فراهم شده برای اجرای برنامه را کافی اعلام داشتند. 85.2% اساتید، روش های فعال اجرا شده را مفید و 70.6% امکانات و تسهیلات فراهم شده را جهت برنامه کافی اعلام داشتند. کاربرد فنون جهت اجرای روش های فعال در 70% از اساتید قابل قبول بود.
نتیجه گیری و توصیه ها: از نظر اساتید و ارزیابان، برنامه موفق اجرا شده است اما از نظر دانشجویان رضایت فراگیران از اجرای روش های فعال تامین نشده است. با توجه به اهمیت این گروه توصیه می گردد در یک تحقیق Action research نسبت به ارتقای کیفیت آموزش و بهبود برنامه های درسی جهت ایجاد تغییر در نگرش دانشجویان، اقدامات مقتضی صورت گیرد.

یکی از راهبردهای ارتقای سلامت آینده سازان جامعه، آموزش آنان می باشد و بلوغ به عنوان یک نقطه عطف در دوران زندگی یک دختر نوجوان مرحله مهمی از رشد و تکامل او به شمار می آید. تحقیقات نشان داده است که مرحله فوق مناسب ترین زمان جهت ارتقا و ایجاد نگرش مثبت بوده و می تواند سهم موثری در سلامت نسل آینده ایفا نماید، لذا به منظور تعیین میزان آگاهی و نگرش دختران نوجوان در مورد تغذیه کودک با شیر مادر این تحقیق در سال 78-77 در شهر تهران انجام گرفت.
در این مطالعه توصیفی، 5 ناحیه جغرافیایی شهر تهران (شمال، جنوب، شرق، غرب و مرکز) از طریق نمونه گیری تصادفی با توجه به تراکم جمعیت مناطق انتخاب شدند. سپس در مناطق مورد نظر با توجه به لیست مدارس، به طور تصادفی دبیرستانهای مورد نظر شناسایی و با مراجعه به آن مجددا به طور انتخاب تصادفی تعداد 630 دختر سال سوم دبیرستان انتخاب شدند. نمونه های مورد نظر با استفاده از پرسشنامه ای که حاوی سوالاتی در مورد وضعیت دموگرافیک و سوالاتی در مورد آگاهی و نگرش دختران دانش آموز در مورد تغذیه با شیر مادر بود، ارزیابی شده خصوصیات سن، تحصیلات والدین، شغل، بعد خانوار و سن مادر در هر یک از آنها ثبت گردید.
630 دختر نوجوان با میانگین سنی 16±0.8 سال، رتبه تولد 2.6±1.7 و بعد خانوار 5.4±1.5 وارد این مطالعه شدند. میانگین سنی مادر و پدر افراد مورد بررسی به ترتیب 40.7±7.2 و 47.1±5.1 بود. شغل 82.8% مادران نمونه مورد بررسی خانه دار و 17.8% آنان شاغل بودند. بالاترین درصد فراوانی تحصیلات مادر و پدر دختران دانش آموز شهر تهران به ترتیب 29.3 و 30.3 درصد در مقطع دیپلم و دانشگاهی بودند. آگاهی دانش آموزان دختر سال سوم دبیرستانی شهر تهران در گروه های خوب، متوسط، ضعیف و خیلی ضعیف به ترتیب 5.4، 57.9، 31.9، 4.8 درصد و میزان نگرش آنان در گروه های فوق الذکر به ترتیب 8.2، 71، 15.2، 5.6 درصد می باشد.
نتیجه گیری و توصیه ها: به نظر می رسد در حال حاضر میزان آگاهی و نگرش دختران دبیرستانی سال سوم شهر تهران در مورد تغذیه با شیر مادر، نسبتا مطلوب بوده و پیشنهاد می گردد جهت حفظ و ارتقای بیشتر، آموزش های سیستماتیک و کاربردی با توجه به فرهنگ و باورهای ارزشمند جامعه برنامه ریزی شود تا پایه های مستحکمی را جهت بقای سلامتی در نسل آینده پایه گذاری نماید.

برنامه پایش رشد به عنوان راهکار ارزشمندی برای از میان برداشتن سوء تغذیه پروتئین- انرژی به ویژه در کشورهای کمتر توسعه یافته به شمار می آید. با توجه به این واقعیت که وضعیت تغذیه ای کودکان زیر پنج سال تا حدود زیادی به دانش و رفتار تغذیه ای مادرانشان بستگی دارد، و این نیز به نوبه خود متاثر از آموزش های ارایه شده در برنامه پایش رشد می باشد، این بررسی جهت تعیین میزان آگاهی، نگرش و عملکرد تغذیه ای مادران مراجعه کننده به مراکز و خانه های بهداشت شهرستان ارومیه جهت شرکت دادن فرزندانشان در برنامه پایش رشد طراحی شده و در تابستان سال 1375 به اجرا در آمد.
در این مطالعه که به صورت توصیفی و مقطعی انجام گرفت، 80 مادر مراجعه کننده به مراکز بهداشتی- درمانی شهری و 135 مادر مراجعه کننده به خانه های بهداشت روستایی بطور تصادفی انتخاب گردیدند. اطلاعات مورد نیاز با به کارگیری پرسشنامه جمع آوری گردید.
تحقیق نشان داد 38.8 درصد از مادران شهری و 15.6 درصد از مادران روستایی از آگاهی اندکی درباره پایش رشد کودکانشان برخوردارند. همچنین 14درصد مادران شهری و 86.7 درصد مادران روستایی، پایش رشد کودک را از اولین ماه زندگی کودکانشان آغاز کرده بودند. 85 درصد مادران شهری و 96.3 درصد مادران روستایی، پایش رشد را کاری سودمند برای فرزند خود به شمار می آوردند.
نتیجه گیری و توصیه ها: اجرای برنامه پایش رشد از نظر ایجاد تغییرات رفتاری مناسب در مادران مراجعه کننده به مراکز بهداشتی- درمانی و نیز خانه های بهداشت روستایی ارومیه، فاصله نسبتا زیادی با انتظارات نظری از این برنامه داشته است. در پایان پیشنهاد شده است که برای پدید آوردن انگیزه در مادران سیستم نظارت و سرپرستی برنامه پایش رشد باید منظم تر و کارآتر عمل نماید.

ابتلا به میوپاتی ناشی از کورتیکوسترویید در افراد مبتلا به بیماری های مزمن ریوی اهمیت ویژه ای دارد. با توجه به اختلاف نظر در مورد میزان بروز میوپاتی در این بیماران و به منظور تعیین این میزان با تاکید بر الکترومیوگرافی،مطالعه ای به منظور بررسی میوپاتی در مبتلایان به بیماری های مزمن ریوی که تحت درمان با کورتیکوسترویید بودند، صورت گرفت.
مطالعه به روش توصیفی انجام گرفت. در یک گروه 72 نفری از بیماران مزمن ریوی که حداقل 2 ماه مصرف مداوم کورتیکوسترویید داشتند، در 4 مرحله بررسی های زیر صورت گرفت: بررسی تاریخچه و شرح حال، ارزیابی فیزیکی سیستم حسی- حرکتی الکترومیوگرافی در سه حالت (استراحت، انقباض خفیف و انقباض حداکثر عضلات) و نهایتا تست های تیرویید، آنزیم های عضلانی و الکترولیت های سرم. کسانی که ضعف بالینی داشته و در EMG آنها میوپاتی مشهود بود، به عنوان افراد مبتلا به استروییدمیوپاتی در نظر گرفته شدند، شیوع در نمونه تعیین و فاصله اطمینان مشخص شد. ارتباط مدت بیماری، دوز مصرفی و سن با بروز بیماری نیز تعیین گردید.
در 72 بیمار مورد مطالعه میانگین مدت مصرف دارو 47.3±10 ماه و میانگین دوز مصرفی 10.5±2.8 میلی گرم در روز بود. 41 نفر از ضعف عضلانی شکایت داشتند (56 درصد) که از این تعداد 68 درصد دچار ضعف عضلانی بالینی بودند (39 درصد از کل). در 23 نفر، وجود میوپاتی علاوه بر علایم بالینی به وسیله الکتروکاردیوگرافی هم تایید شد، لذا در 31.9 از افراد طبق شواهد بالینی و الکتروکاردیوگرافی میوپاتی وجود داشت، در حالی که تست های آزمایشگاهی طبیعی بودند. رابطه ای بین دوز روزانه دارو، نوع بیماری ریوی و جنسیت با میوپاتی به دست نیامد. با این حال افراد دچار میوپاتی به طور محسوسی مدت طولانی تر دارو مصرف کرده بودند و سن بالاتری داشتند.
نتیجه گیری و توصیه ها: مصرف کورتیکوسترویید در دراز مدت، حتی با دوز پایین، می تواند با ایجاد میوپاتی همراه باشد. میزان استروییدمیوپاتی در بیماران ریوی قابل توجه و بالاتر از تصور موجود است. احساس ضعف عضلانی در این بیماران علامتی مهم و جدی است که اغلب با ضعف عضلانی بالینی توام است و باید مورد توجه قرار گیرد. الکترومیوگرافی، تغییرات میوپاتیک را به خوبی نمایش داده و در مراحل خفیف تا شدید استروییدمیوپاتی، از ارزش تشخیصی بالایی برخوردار است.

با توجه به شیوع آلوپسی آره آتا و عوارض شناخته شده عدم درمان و ناشناخته بودن پاتوژنز بیماری و وجود همراهی و ارتباط بیماری های آلوپسی آره آتا و اختلافات موجود در این زمینه، این تحقیق در بیماران مراجعه کننده به درمانگاه پوست بیمارستان بوعلی در سالهای 79-1378 انجام گرفت.
تحقیق حاضر به روش مورد-شاهدی بر روی 70 نفر شامل 35 نفر شاهد و 35 نفر مورد انجام گرفت.گروه شاهد و مورد از لحاظ سن و جنس مشابه بودند.تشخیص آلوپسی آره آتا بر اساس معیارهای بالینی صورت گرفت.برای تمامی افراد تست های عملکرد تیروییدT3، T4، TSH، T3RU و تست ANA درخواست شد. معیار تشخیص بیماری های تیرویید وجود علایم بالینی به همراه نتایج آزمایشگاهی مطابق با علایم بالینی بود. سپس نتایج حاصل بررسی و با استفاده از تست Fisher مورد قضاوت آماری قرار گرفت.
70 نفر مورد بررسی قرار گرفتند. در هر یک از گروه ها، 18 نفر (51%) زن و 17 نفر (49%) مرد در سنین 10±23 سال قرار داشتند. هیچ یک از افراد گروه شاهد مبتلا به بیماری های تیرویید نبودند در حالی که 11.4% افراد گروه مبتلا به بیماری های تیرویید بودند که اختلاف دو گروه از نظر آماری معنی دار است (p>0.06).
نتیجه گیری و توصیه ها: بیماری های تیرویید همراهی و ارتباط معنی داری با بیماری آلوپسی آره آتا دارند. انجام یک تحقیق تجربی برای تعیین تاثیر درمان بیماری های تیرویید بر وضعیت آلوپسی آره آتا پیشنهاد می شود.

با توجه به دخالت کلامیدیاتراکوماتیس در ایجاد پاتولوژی در لوله های فالوپ و شیوع عامل لوله ای در ایجاد نازایی و احتمال متفاوت بودن یافته های ما با دیگر کشورها، به لحاظ شرایط عرفی حاکم بر زندگی جنسی، تعیین رابطه بین عفونت کلامیدیاتراکوماتیس (ردیابی شده توسط روش ایمنولوژیک (EISAو ناباروری لوله ای (تشخیص داده شده با لاپاراسکوپی) در زنان نازای مراجعه کننده به مرکز درمانی صارم تهران هدف این تحقیق قرار گرفت.
مطالعه به روش تحلیلی از نوع مورد- شاهدی صورت گرفت. تجزیه تحلیل آماری با آماره های fisher exact test t-test، chi-square انجام گرفت. 30 زن فاقد انسداد لوله ای با 35 زن دارای انسداد لوله ای مورد بررسی قرار گرفتند. این دوگروه از لحاظ سن سن شوهر، مدت ازدواج، مدت نازایی، سابقه استفاده از روش های پیشگیری، سابقه حاملگی و سابقه عمل آپاندیسیت با همدیگر همخوان گردیدند.
با لحاظ مرز 100 واحد در میلی لیتر، اختلاف معنی داری بین دو گروه از نظر IgG و IgM مثبت حاصل نشد. در هیچ فردی از دو گروه IgA مثبت یافت نشد. با تغییر مرز به 200 واحد در میلی لیتر، بین دو گروه از نظر IgG اختلاف معنی داری نبود و در این مرز در هیچکدام از دو گروه IgM و یا IgA مثبت به دست نیامد. با محاسبه دوز میانگین ایمنوگلوبولین ها، فقط در رده IgM اختلاف معنی داری بین دو گروه مشاهده گردید. اختلاف معنی داری بین افراد فاقد انسداد لوله ای با افراد دسته های مختلف دارای انسداد لوله ای نیز به دست نیامد.
نتیجه گیری و توصیه ها: با توجه به مطالب بالا چنین استنباط می گردد که در جامعه مورد بررسی در این تحقیق، رابطه ای معنی دار بین آنتی بادی های ضد کلامیدیا تراکوماتیس و نازایی با عامل لوله ای وجود ندارد. جهت تایید نهایی یافته فوق تحقیقات دیگری مورد نیاز می باشد.

با توجه به شیوع و روند رو به افزایش سقط و نقش عوامل باکتریال و تناقض های موجود در رابطه با عفونتهای مایکوپلاسمایی،این تحقیق به منظور تعیین شیوع سقطهای مایکوپلاسمایی در بانوان مبتلا به سقط مراجعه کننده به بیمارستانهای تهران در سال 1378 انجام گرفت.
تحقیق به روش توصیفی انجام شد و محصول سقط بانوانی که قبل از هفته بیستم حاملگی با علایم سقط به مراکز درمانی مراجعه کرده بودند و اندیکاسیون کورتاژ تخلیه ای داشتند، مورد بررسی باکتریولوژیکی قرار گرفت. از محیطهای PPLO مایع حاوی اوره و آمپی سیلین با PH=5.5 برای اوره آپلاسما اوره آلیتیکم و PPLO مایع حاوی آرژنین با PH=7 بدون آنتی بیوتیک برای مایکوپلاسماهومینیس و باکتری های دیگر از جمله لیستریا مونوسیتوژنز به عنوان محیط انتقال استفاده شد. همچنین از محیط های جامد اختصاصی PPLO و PALCAM جهت جداسازی باکتری های مورد نظر استفاده نمودیم.
طی مدت مورد نظر 114 خانم مبتلا به سقط در سنین 30±10 سال مراجعه و مورد بررسی قرار گرفتند، که در 73.7% موارد میکروارگانیسم جدا شد و از این بین 8.8% اوره آپلاسمااوره آلیتیکم، 7% مایکوپلاسماهومینیس و 84.2% میکروارگانیسم های دیگر جدا گردید.
نتیجه گیری و توصیه ها: با توجه به شیوع عفونتهای مایکوپلاسمایی و اینکه ممکن است با علایم عفونت ژنیتال همراه نباشند، در موارد سقط، بدون در نظر گرفتن علایمی مثل تب، شوک سپتیک و یا سوزش و خارش، نمونه گیری باید از محصول سقط انجام شود.

با توجه به گزارش های متفاوت از شیوع آلودگی با شپش سر، عوارض شناخته شده آن و وجود اطلاعاتی مبنی بر تاثیر حشره کش های کوپکس، اکتوپار و سیت، این تحقیق روی دانش آموزان مدارس ابتدایی شهریار در پاییز و زمستان 1372 انجام شد.
تحقیق در مرحله نخست به روش توصیفی روی تعداد 1921 نفر دانش آموز دختر و پسر که به طور تصادفی انتخاب شدند، انجام و با معاینه بالینی به وسیله متخصص حشره شناسی و با مشاهده شپش بالغ، نوزاد و رشک روی سر آنان به عنوان آلوده تلقی گردیدند. در مرحله دوم، تحقیق به روش کارآزمایی بالینی روی تعداد 48 دانش آموز آلوده صورت پذیرفت. این دانش آموزان به طور تصادفی به سه گروه تقسیم شدند. در گروه اول پودر کوپکس (حاوی پرمترین)، در گروه دوم شامپو اکتوپار (حاوی گامابنزن) و در گروه سوم شامپو سیت (حاوی پیراتروم) همراه با دستورالعمل مصرف، تجویز شد و پس از یک هفته با معاینه مجدد دانش آموزان، وجود یا عدم وجود آلودگی تعیین گردید.
از 1921 فرد مورد بررسی، آلودگی در 15.8% آنها (شامل 8.2% پسر و 24.3%) دختر مشاهده شد. موی بلند شانس بروز آلودگی را 2.4 برابر در دختران افزایش داد. پودر کوپکس در 18.8، شامپو اکتوپار در 56.2 و شامپو سیت در 93.7 درصد موارد موجب رفع آلودگی گردید (P<0.0005).
نتیجه گیری و توصیه ها: شیوع آلودگی جدی بوده و انجام تحقیق های مشابه در سایر مناطق پیشنهاد می گردد. با توجه به مقاومت زیاد شپش ها نسبت به حشره کش کوپکس و حتی شامپو اکتوپار، استفاده از شامپوهای مناسب تر توصیه می شود.

نظر به اهمیت کم خونی، فقر آهن و کم خونی فقر آهن به عنوان یکی از مهمترین مشکلات سلامت عمومی در جهان و عدم اطلاع از وضعیت منطقه، تحقیق حاضر به منظور تعیین شیوع فقر آهن، کم خونی و کم خونی فقر آهن در دانش آموزان دبیرستانی طی سالهای 78-1377 انجام گرفت.
تحقیق به روش توصیفی روی 799 نفر، 466 دختر و 333 پسر، انجام شد. نمونه ها به روش تصادفی چند مرحله ای انتخاب و اطلاعات دموگرافیک و سابقه پزشکی آنان جمع آوری و با اخذ 10 سی سی خون وریدی، هموگلوبین، هماتوکریت، MCV، MCH، MCHC، فریتین، آهن و TIBC به روش استاندارد اندازه گیری شد.شیوع فقر آهن،کم خونی و کم خونی فقر آهن طبق آخرین معیارهای W.H.O در نمونه ها تعیین و میزان واقعی آن با تعیین فاصله اطمینان برآورد گردید.
شیوع کم خونی، فقر آهن و کم خونی فقر آهن در کل دانش آموزان مورد بررسی به ترتیب 13.9%، 34.5%، 7.6% (در دختران 16.3%، 43.7%، 10.5%، 21.6%، 3.6%) بود. شیوع موارد فوق در دختران بیش از پسران مشاهده گردید. شیوع کم خونی در حد متوسط و فقر آهن بالا بود. همچنین علت نیمی از کم خونی ها، فقر آهن بود.
نتیجه گیری و توصیه ها: مطالعه برای شناخت علل به وجود آورنده فقر آهن و نیز تحقیق مداخله گر در این زمینه قویا توصیه می شود.