فهرست مطالب
مجله جراحی استخوان و مفاصل ایران
سال هشتم شماره 1 (پیاپی 30، زمستان 1388)
- 64 صفحه،
- تاریخ انتشار: 1388/11/20
- تعداد عناوین: 9
-
- مقالات پژوهشی اصیل
-
صفحه 1
پیش
زمینهاستفاده از چسب های فیبرینی، پیشینه گسترده ای در پزشکی و ترمیم اعصاب محیطی دارد. ویژگی های فیزیکی این نوع چسب ها استفاده از آنها را محدود ساخته است. در این مطالعه، کارآیی و ویژگی فیزیکی چسب فیبرینی تهیه شده از پلاسمای خون یک دهنده انسانی در ترمیم عصب تیبیال پشتی موش صحرایی بررسی گردید.
مواد و روش هادر یک مطالعه آزمایشگاهی- حیوانی، عصب تیبیال پشتی 40 موش صحرایی قطع گردید. موش ها به 5 گروه تقسیم شدند: در گروه «الف» هیچ گونه ترمیمی صورت نگرفت. در گروه «ب» دو سرعصب با یک بخیه و در گروه «ج» دو سر عصب به وسیله سه بخیه به هم نزدیک شدند. در گروه «د» ترمیم با یک بخیه و چسب فیبرینی، و در گروه «ه» ترمیم به وسیله چسب فیبرینی به تنهایی صورت گرفت. در طول 8 هفته پیگیری، شاخص عملکردی عصب تیبیال اندازه گیری شد. در پایان مطالعه نیروی چسبندگی، التهاب و میزان تشکیل اسکار سنجیده شد.
یافته هامیزان بهبود عملکرد در هفته هشتم در گروه های «الف» و «ه» نسبت به گروه های «ب» و «ج» به میزان قابل توجهی پایین تر بود (0.03=p). هیچ یک از حیواناتی که به وسیله چسب فیبرینی ترمیم شدند، جداشدگی نداشتند و نیمی از حیوانات گروه «الف» دچار جداشدگی کامل شدند که به میزان قابل توجهی بیشتر از سایر گروه ها بود (.0.002=p). از نظر میزان التهاب و بافت اسکار بین گروه ها تفاوت معنی داری وجود نداشت.
نتیجه گیریچسب فیبرینی تولید شده، استحکام لازم را دارد و می تواند در درازمدت، دو سر عصب را در کنار هم نگاه دارد.
کلیدواژگان: عصب تیبیال، چسب فیبرینی، آزمون مواد -
صفحه 9پیشزمینهشکستگی اینترتروکانتریک جزء شکستگی های شایع در افراد سالمند بالای 70 سال می باشد. با وجود آن که تثبیت شکستگی، بهترین درمان است، ولی عوارض آن به دلیل سن بالا و مشکلات همراه بسیار بالا می باشد. هدف از این مطالعه، گزارش نتایج درمان جراحی شکستگی اینترتروکاننتریک هیپ بود.مواد و روش هادر یک مطالعه توصیفی آینده نگر، کلیه بیمارانی که به علت شکستگی اینترتروکانتریک طی دو سال در دو بیمارستان آموزشی اهواز تحت عمل جراحی تثبیت داخلی با روش پیچ و پلاک دینامیک (DHS) قرار گرفته بودند، بررسی شدند. 84 بیمار با میانگین سنی 4/73 سال (98-59 سال) تحت مطالعه قرار گرفتند که از این تعداد 34 (5/40%) مرد و 50 (5/59%) زن) بودند. بیماران حداقل به مدت یک سال مورد پیگیری قرار گرفتند.یافته هاهشت بیمار (5/9%) کوتاهی اندام بیش از 2 سانتی متر داشتند. 4 بیمار (7/4%) دچار عارضه بیرون زدگی وسیله شدند. 8 بیمار (5/9%) دچار بدجوش خوردن شکستگی به صورت بدشکلی واروس، 1 بیمار (1/1%) دچار نکروز آواسکولار سرفمور، 13 بیمار (4/15%) عفونت عمل، و 2 بیمار (3/2%) دچار بدجوش خوردگی شکستگی محل شدند. 9 بیمار (7/10%) طی 24 هفته فوت کردند. 10 بیمار (9/11%) تحت عمل جراحی و تثبیت مجدد قرار گرفتند. میانگین زمان برگشت به فعالیت قبل از عمل 5 هفته بود.نتیجه گیریعوارض شکستگی های اینترتروک هیپ، حتی پس از تثبیت با پیچ و پلاک بالا می باشد. به جز درصد بالاتر عفونت، سایر یافته ها با مطالعات مشابه در پیشینه تحقیق، هسمو است.
کلیدواژگان: شکستگی هیپ، تثبیت شکستگی، عوارض -
صفحه 14مقدمهشکستگی های هیپ در افراد مسن بسیار شایع و پرهزینه هستند. یکی از مشکلات اساسی در این شکستگی ها، میزان پایین بازگشت بیمار به سطح فعالیت قبل از عمل می باشد. هدف از این مطالعه، بررسی نتایج درمانی بیماران دچار شکستگی های اینترتروکانتریک بود.مواد و روش هااین مطالعه به صورت توصیفی گذشته نگر انجام شد و بیمارانی که بین سال های 1373 تا 1383 به دلیل شکستگی اینترتروکانتریک به مرکز آموزشی درمانی اختر مراجعه و تحت جراحی قرار گرفته بودند، وارد مطالعه شدند. بیماران پس از تکمیل برگه رضایت نامه کتبی معاینه شدند و برای آنها «نمره هیپ هاریس» (Harris hip score) و توانایی انجام فعالیت روزانه(Activity of Daily Living) تعیین شد. سپس از هیپ آسیب دیده پرتونگاری مجدد انجام و با عکس های قبلی مقایسه گردید.یافته هااز مجموع 293 بیمار، 194 مورد (2/66%) مرد و 99 مورد (9/33 %) زن بودند. میانگین سنی 67/6 ± 65 سال و مدت زمان پیگیری یک سال بود. در بررسی های پرتونگاری در 252 بیمار (86 %) جوش خوردگی کامل و در 158 بیمار (54%) راستای مناسب دیده شد. در مقیاس نمره دهی هیپ هاریس، 222 بیمار (8/75%) نمره بالای 60 داشتند و فقط 90 بیمار توانایی انجام فعالیت روزانه قبل از عمل را دوباره به دست آوردند.نتیجه گیریدرمان جراحی شکستگی اینترتروکانتریک در سنین بالا با عوارض نسبتا زیاد و نتایج نامناسب و موفقیت پایین بازگرداندن بیمار به حالت قبل از شکستگی همراه است.
کلیدواژگان: فعالیت روزانه، شکستگی های هیپ، تثبیت شکستگی -
صفحه 20پیشزمینهدرمان سندرم توراسیک اوت لت به دو روش غیرجراحی و جراحی صورت می گیرد. در مواردی که درمان غیرجراحی موثر نباشد، استفاده از روش های جراحی ضرورت دارد. در این مطالعه دو روش جراحی بالای ترقوه ((supraclavicular و زیربغلی(transaxillary) با یکدیگر مقایسه شدند.مواد و روش هادر یک مطالعه گذشته نگر، تعداد 69 بیمار مبتلا به سندرم توراسیک اوت لت که از سال 1379 تا 1387 تحت جراحی قرار گرفته بودند، بررسی شدند. در 26 بیمار این سندرم به صورت دوطرفه بود. 63 مورد با روش بالای ترقوه برای بار اول، 32 مورد با روش زیر بغلی برای بار اول و 7 بیمار با روش بالای ترقوه برای بار دوم جراحی شدند. عوارض جراحی به مدت 24 ماه پیگیری شدند.یافته هاعوارض بعد از عمل در دو گروه جراحی مورد ارزیابی قرار گرفتند. ضایعاتی نظیر پنوموتوراکس، هموتوراکس، ضایعات عروقی در دو روش جراحی شبیه هم بودند ولی ضایعات موقت و دایم در شبکه بازویی در روش زیربغلی بیش از روش بالای ترقوه بود.نتیجه گیریروش جراحی بالای ترقوه به علت دید مستقیم جراح و دسترسی مناسب به محل فشردگی روی شبکه بازویی و به علت کاهش عدم موفقیت بعد از عمل جراحی، نسبت به روش زیر بغلی ارجحیت دارد.
کلیدواژگان: سندرم توراسیک اوت لت، جراحی، عوارض -
صفحه 25
پیش
زمینهدررفتگی مفصل هیپ به دلایل مختلف اتفاق می افتد. جهت نامناسب استابولوم یکی از علل شایع این عارضه است. این تحقیق به منظور بررسی تاثیر زاویه تمایل استابولوم بر وقوع دررفتگی این مفصل انجام شد.
مواد و روش هاتحقیق به روش مقطعی انجام شد. تمامی بیمارانی که طی دو سال در یک بیمارستان آموزشی درمانی تهران تحت عمل جراحی تعویض کامل مفصل هیپ قرار گرفتند، به مدت 1/18 ماه (25-3 ماه) بعد از عمل پیگیری شدند و بروز دررفتگی در آنها تعیین گردید. میزان زاویه تمایل استابولوم با استفاده از پرتونگاری رخ لگن اندازه گیری و رابطه بروز دررفتگی با متغیرهای سن و جنس بررسی شدند.
یافته هاتعداد 132 مورد تعویض کامل مفصل هیپ طی مدت پیگیری وارد مطالعه شدند. چهار بیمار (3%) دچار دررفتگی شدند و در همه آنها، زاویه تمایل بیشتر از 50 درجه بود. متغیر جنس در بروز دررفتگی نقش زیادی ندارد؛ اگرچه سن بالا، خطر بروز دررفتگی را افزایش می دهد.
نتیجه گیریزاویه تمایل بیشتر از 50 درجه جزء استابولوم، یکی از عواملی است احتمال دررفتگی مفصل هیپ پس از آرتروپلاستی را افزایش می دهد.
کلیدواژگان: آرتروپلاستی، تعویض مفصل هیپ، دررفتگی مفصل هیپ، استابولوم -
صفحه 30
پیش
زمینهشکستگی های استابولوم جزو شکستگی های شایع می باشند و چالش های زیادی در استفاده از دو روش جراحی و غیرجراحی برای درمان وجود دارد. با توجه به اینکه درمان نادرست این شکستگی ها می تواند عوارض زیادی برای بیمار داشته باشد، هدف از این مطالعه، مقایسه نتایج درمان شکستگی های بی ثبات استابولوم به دو روش جراحی و غیرجراحی بود.
مواد و روش هادر یک مطالعه گذشته نگر، 40 بیمار با شکستگی بی ثبات استابولوم که طی سال های 86-1384 در یک مرکز آموزشی درمانی مشهد درمان شده بودند، مورد بررسی قرار گرفتند. میانگین سن بیماران 5/34 سال (50-20 سال) بود. بیماران به دو گروه 20 نفره جراحی و غیرجراحی تقسیم شدند. سن، جنس، نوع و مکانیسم شکستگی، صدمات همراه، زمان جوش خوردن رادیولوژیک، ترومبوز وریدهای عمقی، استخوان سازی نابجا، آسیب های عصبی، آمبولی چربی، دامنه حرکتی مفصل هیپ، هزینه و رضایت مندی بیماران با سیستم نمره دهی «هاریس» بررسی گردید.
یافته هانتایج نشان داد بین عملکرد دو گروه درمان جراحی و غیرجراحی تفاوت معنی داری وجود نداشت. اگرچه میزان استخوان سازی نابجا و آسیب های عصبی بعد از عمل در گروه جراحی بیشتر بود ولی تفاوت آنها معنی دار نبود. در مرحله پیگیری زمان جوش خوردن رادیولوژیک در گروه غیرجراحی کمتر، و هزینه ها در گروه غیرجراحی به طور معنی داری بیشتر بود (p
کلیدواژگان: استابولوم، شکستگی های استخوان، پیامد درمان - مقالات موردنگاری
-
صفحه 36
شکستگی منفرد توبروزیته کوچک هومروس بی نهایت نادر است. در این مقاله یک مورد شکستگی منفرد توبروزیته کوچک که به شکل حاد تشخیص و با جااندازی باز و تثبیت داخلی درمان شده بود گزارش شده است.
کلیدواژگان: هومروس، شکستگی های استخوان، تثبیت داخلی شکستگی -
صفحه 40در این گزارش یک پسر 16 ساله با عفونت محل زخم جراحی که در اثر تصادف اتومبیل دچار شکستگی استخوان پا و از بین رفتن بافت نرم ساق پا شده بود، معرفی می شود. پس از کشت از محل زخم، باکتری اسینتوباکتر بومانی جداسازی و شناسایی شد و چندین بار تلاش درمانی امپریکال بیمار با آنتی بیوتیک های متعدد، بی نتیجه ماندکلیدواژگان: عفونت زخم، شکستگی باز، مقاوم به دارو
-
مجموعه خلاصه مقالات هفدهمین کنگره سالانه انجمن جراحان ارتوپدی ایران (20 تا 24 مهر 1388)صفحه 44
-
Page 1Background
The use of fibrin adhesive has broad background in medicine and peripheral nerve repair. The physical properties of these adhesives has restricted their usage. This experiment studied the performance and physical characteristics of fibrin glue (which is prepared from single donor human plasma) in the repair of posterior tibial nerve of rat.
MethodsIn this study posterior tibial nerves of 40 rats were transected. In group A no repair was performed; in group B repair was done by one microsuture; in group C repair was done by three microsutures; in group D by one suture plus fibrin adhesive; and in group E repair was done just with fibrin adhesive. After 8 weeks of follow-up Tibial Function Index; and at the end of the study adhesive strength inflammation and scar formation were measured.
ResultsFunctional recovery in the eighth week for groups A and E were significantly lower than groups B and C (p=.03). No rat repaired with fibrin adhesive had dehiscence while half of rats in group A had complete dehiscence - was significantly higher than the others groups (p=.002). Inflammation and scar tissue were similar between the groups.
ConclusionThe produced fibrin adhesive provides required adhesive and could hold nerve stumps in long term.
-
Page 9BackgroundIntetrochanteric hip fracture commonly affects over 70 years old people. While the best acceptable treatment is early fixation the complication rate is fairly high because of patient's older age and associated age-related comorbidities. We would like to report our experience with the outcome of fixation of such fractures in our locality.MethodsIn a deh1ive study all the intertrochanteric fractures treated with compression screw-plate system during a 2 year period in two hospitals of Ahwaz were studied. 84 patients with mean age of 73.4 (range of 59 to 98 years) were assessed. 34 (40.5%) male and 50 (59.5%) female constituted the study group. Patients with a minimum of one year follow-up were evaluated.ResultsThe complications consisted of 8 (9.5%) varus 8 (9.5%) shortening 4 (4.7%) fixation "cut-out" 1 (1.1%) AVN 13 (15.4%) wound infection and 2 (2.3%) non-union 9 (10.7%) mortality in 24 weeks. 10 (11.9%) underwent re-operation and re-fixation. The average time to returning to pre-fracture activity was 5 months.ConclusionComplication rate is relatively high in intetrochanteric hip fractures even after screw-plate fixation. Except for high infection rate in our series the overall results are similar to the other reports in the literature.
-
Page 14BackgroundHip fracture in older population is frequent and often costly. The patients however do not commonly regain their pre-fracture activity levels. We are reporting the outcome of surgery in intertrochanteric hip fractures during a ten-year period.MethodsThis is a retrospective study of the intertrochanteric hip fractures treated from 1994 to 2004 in one teaching hospital of Tehran-Iran. The cases were called in for a full hip examination evaluation of their activity levels and also measurement of Harris Hip Scores (HHS) as well as radiographic assessment.Results293 patients comprised of 194 males (66.2%) and 99 females (33.9%) with a mean age of 656.67 years were studied. The cases had a one-year of follow-up. 252 (86%) cases had obtained union. Acceptable ligament was observed in 158 (54%) cases. Harris Hip Scores over 60 points was seen in 222 (75.8%). Only 90 patients had returned to their pre-operative activity level.ConclusionPatients with intertrochanteric hip fracture do not often return to pre-fracture activity of daily living.
-
Page 20BackgroundThoracic outlet syndrome is treated using non-surgical or surgical approaches. Surgical treatment is necessary if non-surgical treatments fail. In this study we compared the supraclavicular and transaxillary approaches for surgery of the brachial plexus.MethodsWe retrospectively studied 69 patients undergoing surgery to treat thoracic outlet syndrome from 2001 to 2008. Twenty six patients had bilateral thoracic outlet syndrome. Sixty three cases were operated with supraclavicular approach for the first time 32 cases were operated with transaxillary approach for the first time and 7 cases were reoperated with supraclavicular approach. The complications were evaluated for 24 months.ResultsPneumothorax hemothorax vessels injury in transaxillary and supraclavicular approach were the same but permanent and transient brachial plexus injury in transaxillay approach were more than supraclavicular approach.ConclusionSupraclavicular approach for surgical treatment of thoracic outlet syndrome provides better access to braxial plexus and there is less need for reoperation compared to transaxillary method.
-
Page 25Background
Dislocation of total hip arthroplasty may happen for different reasons. Abnormal acetabular orientation is a common reason for such occurance. We would like to report the effect of acetabular inclination on incidence of dislocation.
MethodsIn a cross-sectional study all cases of total hip arthroplasty performed in a 2-yaer interval in one educational hospital in Tehran were followed and assessed for possible dislocation in a 18.1 months (3-25 months) of follow-up. The inclination angles of acetabular components were measured and the relationship of dislocation with gender age and this angle was evaluated.
Results132 cases entered the study. 4 patients (3%) encountered dislocation; and all 4 had inclination angles of over 50 degrees. Gerder did not seem to play an important role. Older age however was probably contributing to risk of dislocation.
ConclusionInclination angle of over 50 degree in acetabular component position is one of the factors making it more likely for the hip arthroplasty to dislocate.
-
Page 30Background
Acetabular fracture is a common injury with unclear treatment outcome. We are reporting the results of treatment of unstable acetabular fractures comparing operative with non-operative treatment in a small group of patients.
MethodsIn a retrospective study in a teaching hospital 20 cases of unstable acetabular fracture treated with open reduction and internal fixation were compared with 20 cases who had been treated non-surgically. The mean age was 34.5 years old (20-50 yrs old). The early clinical resuts including complications and also treatment costs were compared in those two groups.
ResultsThere was no significant difference in the level of function between the two groups.There was a higher rate of heterotopic ossification and nerve injury in the operated cases but not statistically significant. The time to fracture union was less in the non-operated cases. The hospital cost was significantly higher in the non-operative group (p
-
Page 36
Isolated fracture of the lesser tuberosity of humerus is rare. In this study we report one case of isolated fracture of lesser tuberosity that was diagnosed acutely and was treated with open reduction and internal fixation.
-
Page 40This is the report of a foot infection following debridement of an open fracture. The acinetobacter which was grown from the wound did not respond to many doses of regular antibiotics
©2000-2024 magiran.com All Rights Reserved.