فهرست مطالب

چشم پزشکی بینا - سال هفدهم شماره 2 (زمستان 1390)

مجله چشم پزشکی بینا
سال هفدهم شماره 2 (زمستان 1390)

  • 196 صفحه،
  • تاریخ انتشار: 1390/09/15
  • تعداد عناوین: 13
|
  • مقالات پژوهشی
  • سپهر فیضی*، محمد پاکروان، پرویز ملکی فر، محمدعلی جوادی صفحه 93
    هدف

    مقایسه فشار داخل چشمی اندازه گیری شده توسط دستگاه تحلیل کننده پاسخ چشمی (Ocular Response Analyzer، ORA) با تونومتر گلدمن (Goldmann Applanation Tonometer; GAT) و ارزیابی تاثیر ویژگی های آناتومیکی و بیومکانیکی پیوند بر روی مقادیر فشار داخل چشمی در چشم های مبتلا به قوز قرنیه که تحت عمل جراحی پیوند نافذ قرنیه (Penetrating keratoplasty; PKP) قرار گرفته اند.

    روش پژوهش

     این مطالعه مقطعی، بر روی 45 چشم مبتلا به قوز قرنیه که تحت عمل جراحی پیوند نافذ قرنیه قرار گرفته بودند، صورت گرفت. در همه چشم ها، فشار داخل چشمی با استفاده از تونومتر گلدمن (IOP GAT) و هیسترزیس قرنیه ای (CH: corneal hysteresis)، عامل مقاومت قرنیه ای (CRF: corneal resistance factor)، فشار داخل چشمی مرتبط با گلدمن (IOPg: Goldmann-related IOP) و فشار داخل چشمی جبران شده برای قرنیه (IOPCC: cornea-compensated IOP) با استفاده از تحلیل کننده پاسخ چشمی و ضخامت مرکزی پیوند (Central Graft Thickness: CGT) اندازه گیری شد. جهت ارزیابی هم خوانی بین نتایج حاصله از تونومترها، از نمودارهای Bland-Altmanو Mountain Plot استفاده گردید. ارتباط انحنای قرنیه و آستیگماتیسم و ضخامت مرکزی پیوند و بیومکانیک قرنیه با فشار داخل چشمی با استفاده از تحلیل آماری رگرسیون بررسی گردید.

    یافته ها

    متوسط سن بیماران 1 / 6 ± 8 / 29 سال و میانگین مدت زمان پی گیری بعد از جراحی 4 / 35 ± 2 / 91 ماه بود. متوسط هیسترزیس قرنیه و عامل مقاومت قرنیه ای و ضخامت مرکزی پیوند به ترتیب 1 / 2 ± 2 / 10 میلی متر جیوه، 2 / 2 ± 1 / 10 میلی متر جیوه و 7 / 27 ± 4 / 565 میکرومتر بود. فشار داخل چشمی با استفاده از تونومتری گلدمن و فشار داخل چشمی مرتبط با گلدمن و فشار داخل چشمی جبران شدن برای قرنیه به ترتیب 4 / 2 ± 2 / 12 و 5 / 3 ± 1 / 15 و 3 / 3 ± 8 / 15 میلی متر جیوه بود (001 / 0 > P). محدوده 95 درصد هم خوانی بین GAT IOP و IOPg، از 6 / 3 - تا 3 / 9 میلی متر جیوه بود. هیسترزیس قرنیه و عامل مقاومت قرنیه ای برخلاف ضخامت مرکزی پیوند یا آستیگماتیسم کراتومتریک به طور مستقیم و معنی داری با IOPGAT و IOPg و IOPcc رابطه داشت.

    نتیجه گیری

    بیومکانیک پیوند بیش از معیارهای آناتومیکی بر روی مقادیر فشار داخل چشمی تاثیر دارد. نتایج فشار داخل چشمی پس از پیوند نافذ قرنیه با تحلیل کننده پاسخ چشمی به طور معنی داری از گلدمن بالاتر بود.

  • فریده درودگر، سید محمد قریشی*، فیض الله نیازی، اذن الله آذرگشب صفحه 101
    هدف

    مقایسه اندازه گیری فشار داخل چشم با استفاده از تونومتری گلدمن، تونومتری پاسکال و پنوماتومتری غیرتماسی (Air Puff) قبل و پس از عمل جراحی عیوب انکساری قرنیه و تعیین میزان تغییر در اندازه فشار چشم پس از عمل جراحی.

    روش پژوهش

     این مطالعه مشاهده ای - تحلیلی و آینده نگر، بر روی افراد نزدیک بین و نزدیک بین آستیگمات که داوطلب عمل جراحی عیوب انکساری قرنیه به روش فوتورفرکتیوکراتکتومی (PRK) بودند، انجام گرفت. پس از انجام معاینات کامل چشمی با اسلیت لامپ، پاکی متری و پنتاکم، فشار داخل چشم به سه روش تونومتری گلدمن (GAT)، تونومتری پاسکال (DCT) و پنوماتومتری غیر تماسی (air puff) قبل و 2 ماه پس از عمل جراحی اندازه گیری و نتایج به دست آمده با یکدیگر مقایسه گردیدند. متوسط فشار داخل چشم قبل و پس از عمل بین سه روش و میانگین فشار داخل چشم قبل و پس از عمل بین هر روش مقایسه و میزان تفاوت فشار داخل چشم قبل و بعد از عمل بین روش ها محاسبه شد.

    یافته ها

    این مطالعه بر روی 402 چشم از 201 بیمار شامل 162 زن و 39 مرد با میانگین سنی 03 / 7 ± 07 / 28 (48 - 18) سال انجام شد. میانگین فشار داخل چشم قبل از عمل با استفاده از تونومتری گلدمن، 79 / 2 ± 44 / 15 و 2 ماه پس از عمل برابر 63 / 2 ± 04 / 12 میلی متر جیوه بود (001 / 0 > P). میانگین فشار داخل چشم به روش تونومتری پاسکال قبل از عمل 39 / 3 ± 81 / 16 میلی متر جیوه و 2 ماه پس از عمل 91 / 2 ± 57 / 13 میلی متر جیوه حاصل شد (001 / 0 > P). میانگین فشار داخل چشمی در روش پنوماتومتری غیرتماسی قبل از عمل 36 / 3 ± 13 / 16 و 2 ماه پس از عمل PRK، ا 29 / 3 ± 01 / 11 به دست آمد (001 / 0 > P). میزان تغییر میانگین فشار داخل چشم قبل و پس از عمل در هر سه روش معنی دار بود (001 / 0 > P). بیش ترین میزان تفاضل بین مقادیر پیش و پس از عمل در روش پنوماتومتری غیرتماسی دیده شد که از تفاضل به دست آمده از روش های تونومتری پاسکال و گلدمن به میزان معنی داری بیش تر بود (001 / 0 > P)، اما تفاوت معنی داری بین دو روش تونومتری پاسکال و گلدمن وجود نداشت (77 / 0 = P). به عبارتی تخمین کم تر از اندازه واقعی در تونومتری پاسکال و گلدمن تقریبا به یک میزان و کم تر از پنوماتومتری غیرتماسی بود.

    نتیجه گیری

    در هر سه روش ذکر شده فوق، عمل جراحی فوتورفرکتیوکراتکتومی باعث تخمین کم تر از اندازه واقعی مقدار فشار داخل چشم پس از عمل می گردد که می تواند به علت تغییرات بیومکانیک قرنیه باشد.

  • محمدعلی جوادی*، محمدرضا جعفری نسب، سپهر فیضی، فرید کریمیان، نسیم عموهاشمی صفحه 108
    هدف

    گزارش یافته های بالینی و مقایسه نتایج روش های مختلف جراحی در درمان بیماران مبتلا به کراتیت تاخیری ناشی از گاز خردل (MGK).

    روش پژوهش

    در این پژوهش مداخله ای مقایسه ای گذشته نگر، بیماران مبتلا به کراتوپاتی تاخیری ناشی از گاز خردل که در جریان جنگ تحمیلی عراق علیه ایران مجروح شده بودند، وارد مطالعه گردیدند. علایم و یافته های بالینی بیماران بررسی شده و مداخلات دارویی و جراحی برای بهبود خشکی چشم، ایسکمی لیمبوس، نقص سلول های بنیادی ناحیه لیمبوس (LSCD) و درگیری های قرنیه ای انجام شد. پیوند الوگرافت ملتحمه ای لیمبوس از فرد زنده وابسته (lrCLAL) در مقابل پیوند الوگرافت کراتولیمبال از جسد (KLAL) و پیوند قرنیه نافذ (PKP) در مقابل پیوند قرنیه لایه ای (LKP) از نظر نتایج بالینی و میزان بقای پیوند مقایسه شدند.

    یافته ها

    به طور کلی 175 چشم از 90 بیمار مرد با محدوده سنی 68 - 34 سال برای مدت متوسط 101 ماه پی گیری شدند. شایع ترین درگیری چشمی، بلفاریت مزمن و خشکی چشم بود. اختلالات عروق ملتحمه و ایسکمی لیمبوس به ترتیب در 4 / 27 درصد و 7 / 29 درصد چشم ها مشاهده شد. نقص سلول های بنیادی ناحیه لیمبوس نیازمند پیوند سلول های بنیادی، در 1 / 41 درصد چشم ها رخ داد. شایع ترین علامت درگیری قرنیه، کدورت استرومای قدامی قرنیه در مرکز و محیط (9 / 58 درصد) و به دنبال آن نازک شدن استرومای قرنیه (36 درصد)و نورگ زایی در آن (4 / 27 درصد)بود. پیوند الوگرافت ملتحمه ای لیمبوس از فرد زنده وابسته در 32 چشم (3 / 18 درصد) و پیوند الوگرافت کراتولیمبال از جسد در 40 چشم (9 / 22 درصد)انجام شد. میزان بقای پیوند در ماه 40 در گروه lrCLAL ا 1 / 39 درصد و در گروه KLAL ا 7 / 80 درصد به ترتیب با میانگین مدت 9 / 24 و 8 / 68 ماه بود (02 / 0 = P). ا 30 چشم (1 / 17 درصد) مورد پیوند قرنیه نافذ و 51 چشم (1 / 29 درصد) تحت پیوند قرنیه لایه ای قرار گرفتند. شکست پیوند قرنیه در 9 مورد (30 درصد) از موارد PKP و 6 مورد (8 / 11 درصد) از موارد LKP مشاهده شد. میزان بقای پیوند در ماه 28 در گروه پیوند قرنیه نافذ 39 درصد و در گروه پیوند قرنیه لایه ای 3 / 90 درصد به ترتیب با میانگین مدت 6 / 29 و 85 ماه بود (001 / 0 > P).

    نتیجه گیری

    در مقایسه مداخلات جراحی با روش های پیوند آلوگرافت ملتحمه ای لیمبوس از فرد زنده وابسته lrCLAL و پیوند نفوذی قرنیه، اختلالات لیمبوس و قرنیه در مصدومان شیمیایی ناشی از گاز خردل به ترتیب به بهترین نحو با انجام پیوند آلوگرافت کراتولیمبال از جسد و پیوند قرنیه لایه ای قابل درمان است

  • علیرضا برادران رفیعی*، مهدی اصلانی، حسین حسن پور، مرجان زارع جوشقانی، حسین جمالی، محمد زارع، بهرام عین الهی، فرید کریمیان صفحه 120
    هدف

    ارزیابی نتایج جراحی و پیامدهای بینایی اتوگرافت ملتحمه - لیمبوس (CLAU) در بیماران با کمبود یک طرفه و کامل سلول های بنیادی لیمبوس (LSCD) با تاکید ویژه بر مشکلات جراحی، عوارض و نحوه برخورد درمانی.

    روش پژوهش

     در این گزارش موارد مداخله ای آینده نگر، 26 بیمار با نقص سلول های بنیادی ناحیه لیمبوس یک طرفه کامل شیمیایی یا حرارتی تحت عمل جراحی پیوند ملتحمه لیمبوس همراه با پیوند پرده آمنیون قرار گرفتند. در چشم هایی با کدورت شدید قرنیه، پیوند نافذ قرنیه (PKP) انجام گرفت و حدت بینایی، شفافیت، رگ سازی قرنیه و عوارض مورد ارزیابی قرار گرفتند.

    یافته ها

    پیوند نفوذی قرنیه در 18 چشم صورت گرفت. بهترین دید اصلاح شده قبل از پیوند ملتحمه لیمبوس، 45 / 0 ± 28 / 2 - لوگمار و در آخرین معاینه به 52 / 0 ± 64 / 0 - لوگمار در موارد پیوند قرنیه و 13 / 0 ± 35 / 0 - لوگمار در موارد بدون پیوند قرنیه تغییر یافت. شفافیت و رگ زایی قرنیه که قبل از جراحی 4 + بود، سه ماه بعد از جراحی، به ترتیب به 8 / 0 ± 7 / 1 و 7 / 0 ± 1 / 2 بهبود یافت. بیماران برای مدت زمان متوسط 03 / 7 ± 27 / 16 (34 - 6) ماه پی گیری شدند. متوسط زمان ترمیم اپی تلیوم 1 / 4 ± 8 / 8 (20 - 5) روز بود. ترمیم طولانی تر در 5 چشم به علت لنتیکول کوچک (2 مورد)، در معرض بودن (2 مورد) و دست اندازی ملتحمه (1 مورد) بود. متوسط زمان ترمیم نقص اپی تلیوم روی پیوند نافذ قرنیه 5 / 5 ± 8 / 8 (25 - 4) روز بود. نقایص پایدار اپی تلیوم (PED) در 6 مورد روی داد که به علت قطع لنتیکول (2 مورد) لنتیکول با اندازه کوچک (2 مورد) و در معرض بودن مزمن (2 مورد) بود. عوارض مرتبط با لنتیکول شامل لنتیکول ضخیم (4 مورد) آویزان شدن ملتحمه بر روی لنتیکول (2 مورد)، جابه جایی (4 مورد) و نازکی پیش رونده (2 مورد) و اندازه کوچک (2 مورد) و ترفاین ناخواسته لنتیکول (2 مورد) بود.

    نتیجه گیری

    پیوند ملتحمه لیمبوس به همراه پیوند پرده آمنیون با یا بدون پیوند نافذ قرنیه در بازتوانی آناتومیکی و بینایی چشم ها با نقص سلول های بنیادی ناحیه لیمبوس کامل یک طرفه موثر است. این جراحی شفافیت قرنیه را افزایش و رگ زایی آن را کاهش می دهد. لنتیکول ها باید با دقت به کار گرفته شوند تا از عوارض مرتبط با آن ها اجتناب گردد

  • محمدرضا جعفری نسب، سپهر فیضی، محمدعلی جوادی*، فرید کریمیان، پرویز ملکی فر، محمدرضا سروش صفحه 130
    هدف
    گزارش نتایج طولانی مدت پیوند قرنیه ای لایه ای (LKP) در بیماران مبتلا به کراتیت ناشی از گاز خردل و مقایسه میزان بینایی بین دو زیرگروه که تحت درمان هم زمان یا متوالی پیوند سلول های بنیادی و قرنیه قرار گرفته اند.
    روش ها
    در این مطالعه گذشته نگر، مقایسه ای و مداخله ای، 52 چشم از 37 مرد جانباز ایرانی که بازمانده جنگ شیمیایی و مبتلا به کراتیت دیررس ناشی از گاز خردل (MGK: mustard gas keratitis) بودند، مورد ارزیابی قرار گرفتند. نتایج پیوند قرنیه ای لایه ای توسط معیارهایی از قبیل بهترین دید اصلاح شده، عیب انکساری، کراتومتری و شفافیت پیوند بررسی شدند. عمل پیوند سلول های بنیادی برای زیرگروهی از این بیمارانی که نیازمند عمل بودند، قبل و یا هم زمان با پیوند قرنیه ای لایه ای انجام شد. دو زیرگروه که مورد هر دو عمل پیوند سلول های بنیادی و قرنیه ای لایه ای به صورت هم زمان یا متوالی قرار گرفته بودند، از لحاظ نتایج بالینی و میزان بقا پیوند مورد مقایسه قرار گرفتند.
    یافته ها
    میانگین سنی بیماران در زمان جراحی و مدت زمان پی گیری به ترتیب 2 / 8 ± 4 / 43 (68 - 34) سال و 6 / 19 ± 4 / 41 (107 - 19) ماه بود. بهترین دید اصلاح شده قبل از عمل 48 / 0 ± 51 / 0 لوگمار (از شمارش انگشتان در 5 / 1 متری تا 20 / 20) بود که پس از عمل به 18 / 0 ± 33 / 0 لوگمار (03 / 0 = P) افزایش یافت. معادل کروی عیب انکساری به طور متوسط قبل از عمل 5 / 1 ± 40 / 2 - دیوپتر بود که بعد از عمل تغییر نیافت (7 / 3 ± 52 / 1 - دیوپتر، 77 / 0 = P). بین نتایج بعد از عمل از لحاظ BSCVA، عیب انکساری کراتومتری و ماندگاری پیوند قرنیه در دو گروه درمانی به صورت متوالی و هم زمان، اختلاف معنی داری وجود نداشت، ولی گروه دوم نتایج بهتری در مورد ماندگاری پیوند سلولی بنیادی داشت.
    نتیجه گیری
    پیوند قرنیه ای لایه ای را می توان به عنوان یک روش قابل قبول برای پیوند قرنیه در قربانیان جنگ شیمیایی در نظر گرفت. وقتی هر دو مورد پیوند سلول های بنیادی و قرنیه ای لازم باشد، روش هم زمان می تواند نتایج بهتری از مداخله متوالی داشته باشد.
  • فرید کریمیان، سپهر فیضی*، امیر فرامرزی، نسیم عموهاشمی، آزاده دوزنده، مهدی یاسری صفحه 139
    هدف

    ارزیابی میزان هم خوانی در اندازه گیری کراتومتری و برآمدگی مرکزی سطوح قدامی و خلفی قرنیه بین دستگاه های گالیله، ارب اسکن II و توپوگرافی بر اساس پلاسیدو.

    روش پژوهش

     در این مطالعه آینده نگر مقایسه ای، 184 چشم از 92 بیمار که داوطلب جراحی عیوب انکساری بوده و به طور هم زمان به وسیله دستگاه های گالیله، ارب اسکن II و توپوگرافی بر اساس پلاسیدو مورد بررسی قرار گرفته بودند، مقایسه شدند. مقادیر کراتومتری و یافته های نقشه های سطوح قدامی و خلفی قرنیه با استفاده از آزمون های آنالیز واریانس و t زوجی مورد تحلیل آماری قرار گرفتند.

    یافته ها

    میانگین مقادیر کراتومتری با دستگاه های گالیله، ارب اسکن و توپوگرافی قرنیه به ترتیب 49 / 1 ± 30 / 44 دیوپتر، 47 / 1 ± 11 / 44 دیوپتر و 56 / 1 ± 60 / 44 دیوپتر بود. حداکثر میانگین اختلاف بین 3 دستگاه در میزان sim K و آستیگماتیسم کم تر از 5 / 0 دیوپتر حاصل شد. در ارزیابی بهترین کره منطبق شده (BFS) قدامی و خلفی، هم خوانی بین گالیله و ارب اسکن II به ترتیب 96 / 0 و 95 / 0 محاسبه شد. حداکثر برآمدگی قسمت مرکزی قدام قرنیه اندازه گیری شده توسط ارب اسکن II و گالیله، به ترتیب 1 / 5 ± 17 / 9 میکرومتر و 78 / 1 ± 2 / 3 میکرومتر بود. حداکثر فرورفتگی قسمت مرکزی سطح خلفی قرنیه به وسیله ارب اسکن II و گالیله به ترتیب 33 / 9 ± 84 / 33 و 78 / 3 ± 81 / 6 میکرومتر حاصل شد.

    نتیجه گیری

    با وجود اختلاف معنی دار در متوسط مقادیر کراتومتری، می توان از هر یک از این سه روش برای اندازه گیری این متغیرها استفاده کرد، زیرا این اختلاف ها از نظر بالینی معنی دارنمی باشند. اما در تعیین حداکثر برآمدگی سطح قدامی و خلفی بین مقادیر به دست آمده توسط گالیله و ارب اسکن، تفاوت بسیاری وجود دارد.

  • حسین ضیایی، مرضیه کتیبه*، مریم صباغی، مهدی یاسری صفحه 148
    هدف

    مقایسه کیفیت زندگی (QOL) بیماران نزدیک بین که مورد عمل جراحی فوتورفرکتیوکراتکتومی قرار گرفتند و بیماران نزدیک بین که از عینک یا لنز تماسی استفاده می کردند.

    روش پژوهش

     در این مطالعه کوهورت گذشته نگر، 106 بیمار نزدیک بین که از عینک یا لنز تماسی استفاده می کردند با 102 بیمار نزدیک بین که تحت عمل جراحی فوتورفرکتیوکراتکتومی قرار گرفته بودند، از نظر کیفیت زندگی و معاینات دید اصلاح نشده، بهترین دید اصلاح شده و رفرکشن مورد مقایسه قرار گرفتند. کیفیت زندگی بیماران با استفاده از پرسش نامه 25 - VFQ در قالب 25 سوال مربوط به 12 جنبه متفاوت (امتیاز صفر تا 100) در دو گروه مقایسه شده و مورد تحلیل آماری قرار گرفت.

    یافته ها

    میانگین امتیاز کلی کیفیت زندگی در بیمارانی که از عینک یا لنز تماسی استفاده می کردند و گروهی که تحت عمل جراحی فوتورفرکتیوکراتکتومی قرار گرفته بودند به ترتیب 7 / 10 ± 1 / 86 و 4 / 4 ± 97 بود (001 / 0 > P). در اغلب جنبه های مختلف کیفیت زندگی شامل سلامت کلی، دید کلی، دید نزدیک، دید دور، عملکرد اجتماعی، سلامت ذهنی، محدودیت ایفای نقش، وابستگی به دیگران، رانندگی و دید محیطی گروهی که تحت جراحی فوتورفرکتیوکراتکتومی قرار گرفته بودند از وضعیت مطلوب تری برخوردار بودند (001 / 0 > P).

    نتیجه گیری

    مشکلات بینایی و تنش های ناشی از آن در بیمارانی که مورد عمل جراحی فوتورفرکتیوکراتکتومی قرار می گیرند به مراتب کم تر از بیمارانی است که از عینک یا لنز تماسی استفاده می کنند و انجام جراحی فوتورفرکتیوکراتکتومی موجب بهبود کیفیت زندگی بیماران می شود.

  • مرضیه کتیبه*، آرمن اسکندری، حسین ضیایی، محمدعلی جوادی صفحه 155
    هدف

    بررسی جنبه های گوناگون آموزش دستیاران چشم پزشکی با استفاده از شبیه ساز EYESI در بیمارستان لبافی نژاد.

    روش پژوهش

    این مطالعه کیفی به بررسی جنبه های فنی، اثربخشی و پیامدهای آموزشی استفاده از دستگاه شبیه ساز EYESI پرداخته است. با بررسی منابع اطلاعاتی، ابزار لازم شامل مصاحبه، مشاهده و پرسش نامه چند گزینه ای نیمه ساختار یافته برای مطالعه جنبه های فوق الذکر تعیین شد. با استفاده از این ابزار اعتبار صوری، محتوایی، اثربخشی، میزان پذیرش شبیه ساز و چالش های مدیریتی بررسی گردید. در پایان پیشنهادات، راهکارها و کاربردهای آتی این روش آموزشی شرح داده شدند.

    یافته ها

    طبق نظر دستیاران اعتبار صوری و محتوایی شبیه ساز 08 / 85 و 87 / 70 (از 100 امتیاز) بود. امتیازات داده شده توسط فلوشیپ ها برای اعتبار صوری و محتوایی به ترتیب 60 و 66 / 80 بود. 2 / 63 درصد از دستیاران معتقد بودند که دستگاه شبیه ساز وسیله بسیار مفیدی در آموزش دستیاران بوده و 75 درصد فلوشیپ ها آن را مفید ارزیابی کردند. همه مصاحبه شوندگان معتقد بودند که آموزش با شبیه ساز ضروری می باشد. هم چنین 80 درصد اساتید معتقد بودند شبیه ساز مذکور زمان آموزش را کاهش و کیفیت آنرا افزایش داده است. به علاوه، اساتید ابراز کردند که دستیارانی که با شبیه ساز آموزش دیده اند از آمادگی مطلوبی پیش از ورود به اتاق عمل برخوردارند، هماهنگی میان چشم، دست و پای آنان در زمان جراحی بهتر شده و حتی میزان عوارض جراحی کاهش پیدا کرده است.

    نتیجه گیری

    شبیه ساز EYESI اعتبار صوری و محتوایی مطلوبی دارد و در بهبود مهارت های دستیاران موثر می باشد. پایش روند آموزش با استفاده از ابزارهای عینی و برگزاری کارگروه های چند تخصصی برای دستیابی به بهترین برنامه آموزش مبتنی بر شبیه ساز، از اهداف آینده به شمار می روند.

  • مقالات مروری
  • سپهر فیضی*، محمد زارع جوشقانی، طلیعه منتهایی صفحه 162
    پس از پیوند قرنیه، عیب انکساری قابل قبول و شفاف بودن آن از اهمیت خاصی برخوردار است. آستیگماتیسم قرنیه شایع ترین عارضه جراحی پیوند نفوذی قرنیه (PK: penetrating keratoplasty) می باشد که با کاهش حدت بینایی، آنیزومتروپی و دیپلوپی یک چشمی همراه بوده و می تواند موجب عدم رضایت از یک پیوند قرنیه موفقیت آمیز گردد. اگر آستیگمات بالا در یک پیوند قرنیه شفاف موجب محدودیت حدت بینایی گردد، آن پیوند ناموفق تلقی می شود. اقداماتی که حین عمل جهت کاهش آستیگمات بعد از کراتوپلاستی انجام می شود شامل تریفاین گرد و مرکزی و با اندازه مناسب، بخیه های مناسب با کشش یکسان و روبروی هم قرار گرفتن بافت دهنده-گیرنده می باشد. دستکاری بخیه جهت به حداقل رسانیدن آستیگمات زودرس بعد از عمل نیز می تواند بطور موثر آستیگماتیسم بعد از PK را کاهش دهد. در صورتی که مقدار آستیگمات باقیمانده بعد از برداشتن بخیه ها، قابل ملاحظه باشد و با روش ها اپتیکی مانند عینک و لنز تماسی سخت اصلاح نگردد، مداخلات جراحی بیش تر شامل برش های شل کننده (Relaxing)، بخیه های فشاری (Comprossion sutures)، جراحی های لیزری رفراکتیو و کارگذاری حلقه های داخل استرومایی قرنیه، برداشتن گوه ای (wedge resection) و کارگذاری لنزهای داخل چشمی توریک ضرورت می یابد. در صورتی که آستیگمات با استفاده از یک یا چند روش مذکور کاهش نیابد، انجام کراتوپلاستی نفوذی مجدد اجتناب ناپذیر است. هیچ یک از روش های ذکر شده به عنوان روش مطلوب مطرح نشده و جراحان قرنیه برای رسیدن به یک نتیجه قابل قبول ممکن است نیازمند به استفاده از دو یا چند روش گردند. این مقاله مروری به بررسی روش های مختلف اصلاح آستیگمات بعد از پیوند نفوذی قرنیه به همراه بررسی معایب و مزایای هر یک می پردازد.
  • محمدعلی جوادی*، سپهر فیضی، امیر فرامرزی صفحه 171
    بیماران مبتلا به قوز قرنیه سهم عمده ای از بیماران سگمان قدامی را تشکیل می دهند. تاکنون بیماری زایی بیماری به طور کامل روشن نشده است. با این حال یکی از علل مطرح، کاهش پیوند بین مولکول های کلاژن در قرنیه مبتلایان به قوز قرنیه نسبت به افراد عادی می باشد. درمان های موجود به طور عمده برای اصلاح عیب انکساری حاصله می باشد. اخیرا کلاژن کراس لینکینگ با استفاده از ریبوفلاوین و اشعه ماورا بنفش به منظور کاهش سیر بیماری معرفی شده است. هدف از این مقاله مروری بررسی این نوع درمان از نظر کارایی، نتایج بالینی، محدودیت ها و عوارض می باشد.
  • گزارش موارد بیماری
  • سپهر فیضی*، آزاده کنعانی، حامد اسفندیاری صفحه 178
    هدف

    معرفی بیمار مبتلا به جذام با ضایعات قرنیه در هر دو چشم.

    معرفی بیمار

    آقای 70 ساله ای از 7 سال پیش به دلیل بیماری جذام دچار اختلال عصبی هر دو دست به صورت چنگالی شدن دست ها و کاهش حس اندام ها گردیده بود. از 2 سال پیش بیمار دچار کاهش بینایی هر دو چشم شده بود که با توجه به کاهش شدید حس قرنیه در هر دو طرف و عدم توانایی در بستن کامل چشم ها، با تشخیص زخم قرنیه ناشی از جذام تحت عمل جراحی لترال تارسورافی قرار گرفته بود.

    نتیجه گیری

    عوارض چشمی یکی از شایع ترین تظاهرات بیماری جذام است. تشخیص و درمان دارویی زودهنگام و در صورت نیاز جراحی، می تواند باعث کاهش عوارض و حتی مرگ و میر ناشی از این بیماری شود

  • عباس باقری*، آزاده کنعانی، محمدعلی فقیهی صفحه 182
    هدف

    معرفی بیماری با شکایت از یک توده پلکی که منجر به تشخیص بیماری فعال سارکوییدوز در وی شد.

    معرفی بیمار

    آقای 54 ساله ای با توده پلکی در کانتوس خارجی چشم چپ از 6 ماه قبل، مراجعه نمود. بیمار تحت نمونه برداری از توده قرار گرفت و گزارش آسیب شناسی، التهاب گرانولوماتوز همراه با سلول های غول پیکر tuton بود. برای بیمار با شک به سارکوییدوز رادیوگرافی قفسه صدری، گالیم اسکن و نمونه برداری ریه انجام شد. بررسی های انجام شده نشان دهنده لنف آدنوپاتی دوطرفه در ناف ریه های بیمار و افزایش جذب در اسکن گالیم (ریه ها، غدد اشکی و بزاقی) و ابتلای ایشان به بیماری فعال سارکوییدوز بود. وی با تشخیص بیماری سارکوییدوز تحت درمان با پردنیزولون قرار گرفت و سیر بهبودی مشاهده شد.

    نتیجه گیری

    در بیماری سارکوییدوز، اعضا مختلف بدون درگیر می شوند و گاهی این بیماری با تظاهرات ناشایع مانند ضایعات پوستی، بیش از ظهور علایم ریوی ظهور می کند

  • حسن رزمجو، لیلا رضایی*، علیرضا دهقانی، اکرم ریسمانچیان، علیرضا پیمان، محمدرضا اخلاقی، محمد ایزدی صفحه 186
    هدف
    بررسی بالینی بیماران مبتلا به گلوکوم زاویه بسته حاد دارویی مراجعه کننده به بیمارستان فیض اصفهان در سال های 1389 - 1387.
    گزارش موارد
    در یک مطالعه گذشته نگر، 7 بیمار مبتلا به گلوکوم زاویه بسته حاد به دنبال مصرف داروی توپیرامات بررسی گردیدند. همه بیماران زن بودند و میانگین سنی آن ها 28 / 33 (44 - 19) سال بود. متوسط بهترین دید اصلاح شده در حد شمارش انگشتان در فاصله 3 متری بود. متوسط عیب انکساری بعد از شفاف شدن کافی قرنیه 5 / 6 (3 - تا 12 -) دیوپتر، متوسط فشار داخل چشمی (IOP) ا 71 / 44 (60 - 34) میلی متر جیوه و میانگین زمان طبیعی شدن فشار داخل چشمی 30 / 12 (23 - 8) ساعت بود.
    نتیجه گیری
    گلوکوم زاویه بسته و میوپی حاد از عوارض جدی مصرف توپیرامات بوده که هر دو عارضه، با قطع درمان قابل برگشت می باشند. اطلاع از سوابق دارویی در ارزیابی بیماران مبتلا به گلوکوم حاد دوطرفه زاویه بسته به خصوص در زنان مهم است.
|
  • Feizi S.*, Pakravan M., Malekifar P., Javadi Ma Page 93
    Purpose

    To compare intraocular pressure (IOP) readings measured by the Ocular Response Analyzer (ORA) with those measured by the Goldmann applanation tonometer (GAT) in keratoconic eyes following penetrating keratoplasty (PKP) and to evaluate the influence of anatomical and biomechanical properties of the grafts on IOP measurements.

    Methods

    This cross-sectional study was conducted on 45 keratoconic eyes undergoing PKP. IOP was measured using the GAT (IOP GAT); corneal hysteresis (CH), corneal resistance factor (CRF), Goldmann-related IOP (IOPg), and cornea-compensated IOP (IOPcc) were obtained using the ORA; central graft thickness (CGT) was measured by ultrasonic pachymetry. Bland-Altman and mountain plots were used to evaluate agreement between the tonometers. The correlation of graft curvature and astigmatism; central graft thickness (CGT); and corneal biomechanical properties with IOP readings was investigated using multivariate regression analysis.

    Results

    Mean patient age was 29.8±6.1 years and mean follow up was 91.2±35.4 months. Mean CH, CRF, and CGT were 10.2±2.1 mmHg, 10.1±2.2 mmHg, and 565.4±37.7 m, respectively. Mean IOP GAT, IOPg, and IOPcc were 12.2±2.4, 15.1±3.5, and 15.8±3.3 mmHg, respectively (P<0.001). The 95% limit of agreement between IOP GAT and IOPg ranged from -3.6 to 9.3 mmHg. CH and CRF, but not CGT or keratometric astigmatism were significantly associated with IOP GAT, IOPg, and IOPcc.

    Conclusion

    Graft biomechanics had more influence on IOP values as compared to anatomical features. In comparison to GAT, the ORA seem to overestimate IOP in post-PKP eyes.

    Keywords: Intraocular Pressure, Ocular Response Analyzer, Penetrating Keratoplasty
  • Doroodgar F., Goreishi M.*, Niyazi F., Azargashb E Page 101
    Purpose

    To compare the preoperative and postoperative measurement of intraocular pressure (IOP) using goldman applanation tonometry (GAT), the air puff and pascal dynamic contour tonometers (PDCT) in eyes undergoing myopic and myopic astigmatic photorefractive keratectomy (PRK).

    Methods

    In a descriptional -analytic and prospective study, a complete examination was performed at the slit lamp, followed by pachymetry and pentacam imaging in patients scheduled for PRK.IOP was measured in myopic and myopic astigmatic eyes before and 2 months after PRK by GAT, PDCT and the air puff tonometer in a randomized sequence at similar times. 1) Before PRK the difference among the 3 tonometers in IOP measurement was compared 2) After PRK the difference among the 3 tonometers was compared in the same manner 3) The difference between pre-operative and post-operative measurements for each instrument was measured 4) Finally dissimilarity of changes from preoperative to postoperative among the 3 instruments was compared.

    Results

    The study included 402 eyes (201 patients, 162 females, 39 males) with mean age of 28.77.03 (18-48). Mean tonometry before PRK with GAT, PDCT and air puff was: (15.442.79), and (16.813.39), (16.313.36) respectively. Mean IOP after PRK with GAT, PDCT and Air puff was: (12.04±2.63), (13.57±2.91) and (11.01±3.29) respectively. The difference between 3 tonometer in IOP measurement was statistically significant (P<0.001). In the same manner the difference between 3 tonometer was statistically significant post operatively (P<0.001). There was statistically significant difference between mean pre-operative and post operative measurement taken by the three instruments (P<0.001). There was no statistically significant difference between mean changes preoperative with postoperative measurement taken by PDCT and GAT (P= 0.778). Briefly PDCT and GAT underestimate IOP approximately equally. There was a significant difference between mean changes preoperative with postoperative measurement taken by Air puff compared with GAT, and air puff compared with PDCT (P<0.001).

    Conclusion

    Measurements of IOP may be underestimated after PRK, by GAT, PDCT and Air puff. This underestimation probably relate to biomechanical changes of the cornea after surface ablation.

    Keywords: Photorefractive Keratectomy (PRK), Central Corneal Thickness (CCT), Intraocular pressure (IOP)
  • Javadi Ma*, Jafarinasab Mr, Feizi S., Karimian F., Amoohashemi N Page 108
    Purpose

    To report the clinical findings and compare the outcomes of different surgical techniques evolved over time in a large series of patients with delayed-onset mustard gas keratitis (MGK).

    Methods

    This interventional retrospective case series includes patients with complications of delayed MGK. Medical and surgical interventions to address dry eye, limbal ischemia and limbal stem cell deficiency (LSCD), and corneal complications were reviewed. Outcomes of limbal stem cell transplantation techniques such as living-related conjunctival-limbal allograft (lrCLAL) and keratolimbal allograft (KLAL), as well as corneal transplantation techniques including penetrating keratoplasty (PKP) and lamellar keratoplasty (LKP) were compared.

    Results

    A total of 175 eyes of 90 patients (all male) aged 34 to 68 years were included. Mean follow up was 101 months. The most common ocular complication was chronic blepharitis and dry eye. Conjunctival vascular abnormalities and limbal ischemia were observed in 27.4% and 29.7% of eyes, respectively. LSCD necessitating stem cell transplantation developed in 41.1% of eyes. The most common corneal signs were central and peripheral anterior stromal opacity (58.9%) followed by corneal stromal thinning (36.0%) and neovascularization (27.4%). lrCLAL was performed in 32 eyes (18.3%) and KLAL in 40 (22.9%). The rejection-free graft survival rate was 39.1% in the lrCLAL group and 80.7% in the KLAL group at 40 months with mean duration of 24.9 and 68.8 months, respectively (P=0.02). 30 eyes (17.1%) underwent PKP and 51 (29.1%) received LKP. Corneal graft failure was observed in 9 (30%) PKP and 6 (11.8%) LKP eyes. The rejection-free graft survival rate was 39.0% in the PKP and 90.3% in the LKP group at 28 months with a mean duration of 29.6 and 85.0 months, respectively (P<0.001).

    Conclusion

    Chemical warfare victims may ultimately develop significant ocular involvements requiring some sorts of surgical intervention. Limbal and corneal abnormalities can best be managed by KLAL and LKP, respectively.

    Keywords: Mustard Gas, Stem Cell Transplantation, Graft Survival, Treatment Outcome
  • Baradaran, Rafie Ar*, Aslani M., Hasanpoor H., Zare Joshaghani M., Jamali H., Einolahi B., Karimian F Page 120
    Purpose

    To report the outcomes of conjunctival-limbal autograft (CLAU) in patients with unilateral total limbal stem cell deficiency (LSCD) emphasizing surgical problems, complications, and their management.

    Methods

    In this prospective interventional case series, CLAU combined with amniotic membrane transplantation as a graft was performed on 26 patients with unilateral total LSCD due to chemical or thermal injuries. Penetrating keratoplasty (PKP) was performed on eyes with dense corneal opacification. Main outcome measures were visual acuity, corneal transparency and vascularization, and complications.

    Results

    Optical PKP was performed on 18 eyes. Best spectacle-corrected visual acuity (BCVA) was 2.28±0.45 LogMAR before CLAU which improved to 0.64±0.52 LogMAR and 0.35±0.13 LogMAR at final follow-up in eyes with and without PKP, respectively. Corneal transparency and vascularization, which were graded as 4+ before surgery, improved to a mean of 1.7±0.8 and 2.1±0.7 three months after surgery. Mean epithelial healing time was 8.8±4.1 (range 5 to 20) days. Longer healing occurred in 5 eyes due to small lenticules (n=2), exposure (n=2), and conjunctival encroachment (n=1). Mean healing period for epithelial defects over PKP was 8.8±5.5 (range 4 to 14) days. Persistent epithelial defects occurred in 8 cases with cut lenticules (n=2), small-sized lenticules (n=2), and chronic exposure (n=4). Lenticule-related complications were thick lenticules (n=4), conjunctival mantle encroachment (n=2), dislodging (n=4), progressive thinning (n=2), small size (n=3), and accidental trephination (n=2).

    Conclusion

    CLAU combined with AMT with or without PKP is effective in anatomical and visual rehabilitation of eyes with unilateral total LSCD. This procedure increases corneal transparency and decreases vascularization. The lenticules should be handled carefully in order to avoid most common lenticule-related complications.

    Keywords: Stem Cell, Limbal Stem Cell, Limbal Stem Cell Deficiency, Limbal Stem Cell Transplantation, Conjunctival Limbal Autograft
  • Jafarinasab Mr, Feizi S., Javadi Ma*, Karimian F., Malekifar P., Soroush Mr Page 130
    Purpose
    To report the outcomes of manual lamellar keratoplasty (LKP) in patients with delayed-onset mustard gas keratitis (MGK) and compare visual outcomes between subgroups with simultaneous or sequential KLAL and LKP.
    Methods
    In this retrospective, interventional study, 52 eyes of 37 male survivors of chemical warfare with MGK who underwent LKP were included. The results were evaluated with respect to best spectacle-corrected visual acuity (BSCVA), refractive error, keratometric readings and graft clarity. Eyes with sequential versus simultaneous surgery were compared in terms of BSCVA, refraction, corneal graft surface stability, and stem cell and corneal graft survival rates.
    Results
    Mean patient age at the time of surgery was 43.4±8.2 (36-48) years, and mean follow-up period was 41.4±19.6 (19-107) months. Mean preoperative BSCVA was 0.51±0.48 logMAR, which increased to 0.33±0.18 logMAR (P=0.03). Mean preoperative spherical equivalent refractive error was -2.40±1.5 diopters (D), which remained unchanged postoperatively (-1.52±3.7 D, P=0.77). No significant difference between sequential and simultaneous surgery subgroups was observed in BSCVA, refraction, keratometry readings, or corneal graft survival (90.3% and 89.9%, respectively; P=0.68). However, the simultaneous group had statistically better stem cell survival.
    Conclusion
    LKP can effectively improve BSCVA in MGK. The simultaneous approach is superior to sequential surgery when both stem cell and corneal transplantation are indicated.
    Keywords: Mustard Gas, Keratitis, Lamellar Keratoplasty, Manual Dissection
  • Karimian F., Feizi S.*, Faramarzi A., Amohashemi N., Dozandeh A., Yaseri M Page 139
    Purpose

    To evaluate agreement between Galilei, Orbscan II, and placido disk-based topography in terms of keratometry readings, and anterior and posterior elevation.

    Methods

    In this prospective comparative study, 184 eyes of 92 keratorefractive surgery candidates were evaluated with Galilei, Orbscan II, and placido disk-based topography. Keratometry readings and anterior and posterior elevation maps were compared using ANOVA and paired t-test.

    Results

    Mean keratometry reading by Galilei, orbscan II and corneal topography was 44.301.49 D, 44.111.47 D, and 44.601.56 D, respectively. The maximum difference in SimK and astigmatism obtained three devices was less than 0.5 D with respect to the anterior and posterior best fitted sphere, the agreement between the Galilei and orbscan II was 0.96 and 0.95, respectively. Maximum elevation of the anterior central cornea was 9.175.1  by orbscan II and 3.21.78  by Galilei. Maximum depression of the posterior central cornea was 33.849.33 m and 6.813.78 , respectively.

    Conclusion

    Despite a significant difference in mean keratometry readings, the three devices can be used as the difference in measurements was not clinically significant. However a large amount difference was found between Galilei and orbscan II interms of anterior and posterior maximum elevation values.

    Keywords: Galilei, Orbscan II, Placid Disk, Based Topography, Mean keratometry, Elevation Map
  • Ziaei H., Katibeh M.*, Sabbaghi M., Yaseri M Page 148
    Purpose

    The Impact of Photo Refractive Keratectomy Compared with Using Glasses or Contact Lens on Patient’s Quality of Life (QOL) in Myopia.

    Method

    In this retrospective cohort study, 102 myopic patient who had undergone PRK (at least 6 months ago) and 106 myopic patients using glasses or contact lens were included. Changes in vision related QOL, uncorrected and best corrected visual acuity (UCVA, BCVA) and refraction were compared between the two groups. QOL was assessed using the VFQ-25 questionnaire which contains 25 questions in 12 subscales (score: 0-100).

    Result

    Total QOL score in patients using glasses or contact lens, and patients who had undergone PRK was 86.1±10.7 and 97±4.4 respectively (P≤0.001). In most subscales including general health, general vision, near activities, distance activities, social function, mental health, role difficulties, dependency, driving and peripheral vision, patients who had undergone PRK received higher scores and was in a better condition (P≤0.001).

    Conclusion

    Visual problems and consequential stresses are significantly decreased in patients who have undergone PRK compared with patients who use glasses or contact lens. PRK is associated with a significant increase in QOL.

    Keywords: Quality of Life, Myopia, Refractive Surgical Procedures
  • Katibeh M.*, Eskandari A., Ziaei H., Javadi Ma Page 155
    Purpose

    To assess various aspects of integrating a virtual reality (VR) simulator in the training of ophthalmology residents

    Methods

    In this qualitative study, some aspects of the VR EYESI simulator as a health technology were assessed. Data was collected using a multiple-choice questionnaire and several deep interviews addressed to users and administrators of simulator training. Face and construct validity were measured as a score out of 100. Scores were given by 19 novice residents and 4 experienced fellowship candidates.

    Results

    Residents gave a score of 85.08 for face validity and a 70.87 for the construct validity of the EYESI simulator. Fellowship candidates scored its face and construct validity at 60 and 80.66, respectively. 63.2% of residents believed that the simulator is a very useful training tool and 75% of fellowships viewed it as useful. Eighty percent of interviewed attending physicians believed that the simulator reduced the time and improved the quality of training. They also stated that residents who were trained with the simulator were adequately prepared for entering the operating room and showed better eye-hand coordination. All the stakeholders strongly believed that simulation is a necessary method of education.

    Conclusion

    The EYESI simulator is an up-to-date virtual reality medium that enjoys good face and content and face validity. It was also shown to be an effective method of training since it decreased the time and improved the quality of training.

    Keywords: Residency Training, Phacoemulsification, Virtual System
  • Feizi S.*, Zare Joshaghani M., Montahaei T Page 162
    In addition to graft clarity, an acceptable refractive error is essential to consider a corneal transplant successful. The most common complication of penetrating keratoplasty (PK) is postkeratoplasty astigmatism which can result in decreased visual acuity, anisometropia, and mono-ocular diplopia. These complications can cause patient dissatisfaction, in spite of a successful transplant. Intraoperative measures to reduce post-PK astigmatism include round and central trephination with an appropriate size, evenly distributed suture tension, and perfect apposition of recipient and donor corneas. Suture manipulation in the early post operative period can effectively reduce astigmatism. If graft astigmatism is significant after complete suture removal and cannot be corrected using glasses or rigid gas-permeable contact lenses, further interventions such as relaxing incisions, compression sutures, laser refractive surgery, intrastromal corneal ring implants, wedge resection, and toric intraocular lens implantation can be considered. If these approaches fail to reduce astigmatism, then repeat PK becomes inevitable. A combination of the above mentioned approaches may be necessary to achieve an acceptable outcome.
    Keywords: Penetrating Keratoplasty, Post Keratoplasty Astigmatism, Vector Analyser
  • Javadi Ma*, Feizi S., Faramarzi A Page 171
    Patients with keratoconus constitute a large proportion of patients suffering from anterior segment disorders. As of this time, however, its pathogenesis has not yet been elucidated. A reduction in cross-link between collagen molecules has been observed in keratoconic eyes as compared to normal ones. Present approaches only address refractive errors resulting from the abnormal abnormal corneal shape. Recently, collagen cross-linking using riboflavin and ultraviolet has been introduced to slow down the disease progression. The purpose of the present study is to review the efficacy, clinical outcomes, limitations, and complications of collagen cross-linking.
    Keywords: Collagen Cross, Linking, Riboflavin, Ultraviolet, Keratoconus
  • Feizi S.*, Kanani A., Esfadiari H Page 178
    Purpose

    To report a known case of leprosy with bilateral corneal scars.Case Report: We present a 70 year-old man who had developed claw hand deformity and loss of sensation in the extremities secondary to Leprosy since 7 years ago. Two years ago, he presented with loss of vision due to lagopthalmos and loss of corneal sensation for which he had undergone lateral tarsorrhaphy at the time.

    Conclusion

    Ocular manifestations are one of the most common complications of Leprosy. Timely diagnosis and proper management can significantly decrease the burden of the disease.

    Keywords: Leprosy, Corneal Scar, Neurotrophic Keratitis
  • Bagheri A.*, Kanani A., Faghihi M Page 182
    Purpose

    To describe a patient with eyelid sarcoidosis.

    Case Report

    A 54 year-old patient was referred for an eyelid mass from 6 months ago.Excisional biopsy showed inflammatory granuloma with tuton gaint cells. Chest radiograph demonstrated bilateral hilar adenopathy, increased absorption on gallium scan was noted and bronchoalveolar lavage confirmed a diagnosis of sarcoidosis. Treatment with prednisolone was started leading to clinical improvement.

    Conclusion

    Sarcoidosis is a multisystemic disorder and may have uncommon manifestations such as skin lesions before pulmonary signs develop.

    Keywords: Eyelid Nodule, Gallium Scan, Sarcoidosis
  • Razmju H., Rezaei L.*, Dehghani Ar, Rismanchian A., Peyman Ar, Akhlaghi Mr, Izadi M Page 186
    Purpose
    To evaluate all cases of drug induced angle closure glaucoma cases who presented to Feiz Hospital, Isfahan during 2008-2010.Case Report: In this retrospective case series, we present 7 cases of drug induced angle closure glaucoma after administration of Topiramate. All patients were female. The average age of patients was 33.28 years old (ranging from 19 to 44). With sufficient corneal clarity, mean BCVA was 20/400 and mean refractive error was -6.50 (rang -3.00 to-12.00) diopters. Mean intraocular pressure was 44.71 (rang 34 to 60) mmHg. Mean time normalization of intraocular pressure was 12.30 (rang 8 to 23) hours.
    Conclusion
    Acute myopia and acute angle closure glaucoma are serious adverse effects of Topiramate, both of which are reversible with immediate discontinuation of the drug. So, taking a complete drug history and thinking about culprit drugs is critical in the evaluation of such cases.
    Keywords: Topiramate, Myopia, Angle Closure Glaucoma