فهرست مطالب
مجله جراحی استخوان و مفاصل ایران
سال نهم شماره 3 (پیاپی 36، تابستان 1390)
- تاریخ انتشار: 1390/05/18
- تعداد عناوین: 7
-
-
صفحه 94پیشزمینهتغذیه کافی و مناسب نقش مهمی در قدرت و سلامت استخوان ها دارند. در کنار اجزای اصلی معدنی استخوان نظیر کلسیم، فسفر و ویتامین «د»، سایر مواد مغذی مثل بورون و فلوراید نیز تاثیرگذار هستند. هدف از انجام پژوهش حاضر بررسی تاثیر مواد مطرح بر خواص مکانیکی بافت های استخوانی و هورمون های متابولیکی استخوان در موش صحرایی بود.مواد و روش هادر این مطالعه 34 موش نر ویستار به 5 گروه: «کنترل» (گروه 1: 8 موش); «فلوراید» (گروه 2: 7 موش)، «فلوراید، بورون» (گروه 3: 7 موش)، «فلوراید، کلسیم، ویتامین د» (گروه 4: 5 موش)، و «فلوراید، بورون، کلسیم، ویتامین د» (گروه 5: 7 موش) تقسیم شدند. بورون به مقدار 23/1 میلی گرم، کلسیم و ویتامین «د» 210 میلی گرم 55 واحد و فلوراید 7/0 میلی گرم به ازای هر موش روزانه به مدت 8 هفته به آب آشامیدنی اضافه شد. سپس نمونه های استخوانی و خون بطنی جمع آوری شد. تغییر در خواص مکانیکی فمور و مهره پنجم کمر بررسی گردید.یافته هانتایج نشان داد ترکیب فلوراید و بورون مناسب ترین تاثیر را بر خواص مکانیکی و هورمون های مرتبط با متابولیسم استخوان داشت. تجویز فلوراید و بورون آثار مثبت بیشتری به ویژه بر روی سفتی و استحکام استخوان حتی در مقایسه با مصرف کلسیم و ویتامین «د» به جای گذاشت.نتیجه گیریدر درمان مشکلات تراکم استخوان در انسان، استفاده همزمان از فلوراید و بورون می تواند نقش داشته باشد و مطالعات حیوانی بیشتری را برای تعین نقش درمانی و عوارض آنها طلب می کند.
کلیدواژگان: بورون، کلسیم، فلوراید، ویتامین د، استخوان و استخوان ها -
صفحه 102پیشزمینهاستئوتومی پروگزیمال تی بیا عمل مناسب برای جلوگیری از پیشرفت آرتروز کمپارتمان داخلی زانو است. روش جراحی معمول برداشتن قسمتی از استخوان تی بیا به صورت گوه بسته است. هدف این تحقیق بررسی نتایج کوتاه مدت استئوتومی گوه باز پروگزیمال تی بیا با پلاک «تی باترس» و گوه فلزی بود.مواد و روش هادر این مطالعه از نوع بررسی متوالی موردها 60 بیمار (67 زانو، 27 مرد، 33 زن) در یک مرکز درمانی کرمان تحت استئوتومی گوه باز پروگزیمال تی بیا با پلاک «تی باترس» و گوه فلزی قرار گرفتند. بررسی پرتونگاری با اندازه گیری محورهای آناتومیکال و مکانیکال، ارتفاع پاتلا با شاخص «اینسال- سالواتی»، شیب پشتی پلاتوی تی بیا و بررسی بالینی با برگه «نمره گذاری زانو» انجام گرفت.یافته هامیانگین زاویه آناتومیک تیبیوفمورال از 8/6- به 32/4+ درجه رسید. 26 (3/43%) بیمار به گرافت استخوانی نیاز داشتند. میانگین اندازه گوه 07/11 (15-8) میلی متر بود. میانگین شاخص «نمره گذاری زانو» از 5/75 به 73/98؛ میانگین زاویه شیب پشتی تی بیا از 95/1±05/8 به 54/1±68/8 درجه؛ و میانگین ارتفاع پاتلا از 06/1 به 97/0 رسید. پنج مورد شکستگی،3 مورد ورود پیچ به داخل زانو،1 مورد ورود پیچ به داخل مفصل تیبیوفیبولار، 1 مورد اصلاح ناکافی و 2 مورد عفونت محل جراحی داشتند. مواردی از آسیب عصب پرونئال، جوش نخوردگی، اصلاح بیش از حد، شکستگی پلاک و عارضه محل دهنده گرافت استخوانی و ترومبوز ورید عمقی مشاهده نشد.نتیجه گیریدر روش استئوتومی گوه باز پروگزیمال تی بیا با پلاک گذاری میزان استفاده از گرافت کمتر بود، بهبود قابل توجهی در شاخص «نمره گذاری زانو» مشاهده شد و ساده و ایمن بود.
کلیدواژگان: تی بیا، استئوتومی، ژنوواروم -
صفحه 109پیشزمینهتشخیص نهایی هر تومور وابسته به بیوپسی و جواب آسیب شناسی می باشد. بیوپسی در تومورهای عضلانی اسکلتی می تواند به روش مرکزی با سوزن بزرگ یا باز انجام شود. در بیوپسی مرکزی با سوزن بزرگ آسیب بافتی بسیار اندک و مشکلات جراحی بعدی و هزینه کمتر است؛ ولی مشکل این روش نمونه بافتی اندک است. هدف از این مطالعه مقایسه نتایج بیوپسی سوزنی در تومورهای استخوانی با بیوپسی باز بود.مواد و روش هادر یک مطالعه آینده نگر 57 بیمار مشکوک به تومور استخوانی که طی دو سال به به دو مرکز درمانی مشهد مراجعه نمودند تحت بیوپسی باز قرار گرفتند. در همان جلسه قبل از شروع عمل جراحی، بیوپسی مرکزی با سوزن بزرگ نیز انجام و گزارش بیوپسی باز با بیوپسی مرکزی با سوزن بزرگ مقایسه شدند. همچنین گزارش آسیب شناسی دو روش بیوپسی پس از جراحی با یکدیگر مقایسه گردید.یافته هادقت تشخیصی بیوپسی سوزنی برای تومورهای استخوانی 2/77%، برای تومورهای خوش خیم 2/69%، برای تومورهای بدخیم اولیه 7/82%، برای ضایعات خوش خیم شبه تومور 50% و برای تومورهای ثانویه (متاستاتیک) 100% بدست آمد. دقت تشخیصی بیوپسی باز در تمامی موارد تومورهای استخوانی 100% ارزیابی شد.نتیجه گیریبیوپسی مرکزی با سوزن بزرگ یک روش دقیق و با هزینه کم در تشخیص تومورهای استخوانی می باشد، اما احتمال خطا در تشخیص نوع تومور در این روش وجود دارد.
کلیدواژگان: بیوپسی مرکزی با سوزن بزرگ، بیوپسی، تومورهای استخوانی -
صفحه 116پیشزمینهدر مورد تجویز منظم داروهای ضدانعقاد برای جلوگیری از ترومبوز ترومبوپروفیلاکسی در بیمارانی که به صورت غیرجراحی با گچ یا آتل کوتاه پا درمان می شوند، توافق نظر وجود ندارد. هدف از این مطالعه بررسی میزان بروز ترمبوز رگ های عمقی در این بیماران و لزوم انجام ترومبوپروفیلاکسی بود.مواد و روش هادر یک مطالعه مقطعی، 95 بیمار دچار پیچ خوردگی مچ پا یا شکستگی با ثبات پا یا مچ پا که تحت درمان گچ گیری بودند، از نظر تشکیل ترومبوز وریدی اندام تحتانی بررسی شدند. روزهای 7 تا 14 پس از شروع درمان، سطح D-dimer اندازه گیری شد. اگر سطح D-dimer بالاتر از μg/ml 2/0 بود، نتیجه تست مثبت و بیمار تحت بررسی با سونوگرافی داپلر قرار گرفت تا تشکیل ترمبوز رگ های عمقی بررسی گردد. همچنین تاثیر عوامل مستعد کننده در تشکیل ترمبوز رگ های عمقی بررسی گردید.یافته هااز 95 بیمار، 46 نفر دارای حداقل یکی از عوامل مستعد کننده بروز ترمبوز رگ های عمقی بودند. در 21 بیمار (1/22%) آزمون D-dimer مثبت بود. سونوگرافی داپلر نشان داد که در 3 بیمار ترمبوز رگ های عمقی تشکیل شده بود. همچنین بین افزایش احتمال بروز ترمبوز وریدی و وجود عوامل مستعد کننده متعدد (≥3) ارتباط آماری معناداری وجود داشت (01/0=p).نتیجه گیریترمبوز رگ های عمقی عارضه شایع به دنبال گچ گیری زیر زانو نیست و پروفیلاکسی روتین در مواردی که بیمار کمتر از سه عامل مستعد کننده دارد، ضروری نمی باشد.
کلیدواژگان: ترمبوز رگ های عمقی، بی حرکتی، آسیب های مچ پا، آسیب های پا -
صفحه 124پیشزمینهشکستگی استخوان ران از شایع ترین شکستگی ها به دنبال ضربه می باشد و می تواند منجر به عوارض طولانی مدت و ناتوانی وسیع شود. در این مطالعه نتایج درمان شکستگی های تنه استخوان ران به دو روش پلاک گذاری و میله داخل استخوانی قفل شونده به روش باز مقایسه شدند.مواد و روش هادر یک مطالعه کارآزمایی بالینی، 63 بیمار دچار شکستگی تنه استخوان ران با روش پلاک گذاری و 61 بیمار با روش میله داخل استخوانی قفل شونده در دو بیمارستان آموزشی اهواز مطالعه شدند. میانگین سنی بیماران 1/31 سال (60-15 سال) و مدت زمان پیگیری یک سال بود.یافته هامیانگین زمان جوش خوردگی در گروه میله گذاری 8/19 هفته و در گروه پلاک 6/21 هفته بود. در گروه میله گذاری 2 مورد عفونت، 5 مورد جوش نخوردگی و 2 مورد نارسایی وسیله؛ و در گروه پلاک گذاری این موارد به ترتیب 10، 5 و 9 مورد بودند. 59 بیمار در گروه میله گذاری و 45 بیمار در گروه پلاک گذاری دامنه حرکتی زانو بیش از 90 درجه بدست آوردند. شایع ترین شکایت در گروه میله گذاری، لنگش در 35 بیمار (4/57%) بود.نتیجه گیریباتوجه به عوارض بالای پلاک گذاری نسبت به میله داخل استخوانی باز در شرایط مساوی و در مواردی که میله گذاری بسته مقدور نمی باشد جهت تثبیت شکستگی های تنه استخوان ران میله گذاری داخل استخوانی باز نسبت به پلاک گذاری ارجح می باشد.
کلیدواژگان: شکستگی های فمور، تثبیت شکستگی، بالغ -
صفحه 133پیشزمینهشکستگی دیستال رادیوس از شایع ترین شکستگی های استخوان های بلند است که در سنین مختلف دیده می شود و علی رغم روش های درمانی متعدد، چالش ها و اختلاف نظرهای زیادی در درمان آن وجود دارد. هدف از این مطالعه مقایسه نتایج درمان جااندازی بسته با گچ کوتاه و گچ بلند ساعد در نوع A2 شکستگی دیستال رادیوس بود.مواد و روش هادر یک مطالعه کارآزمایی بالینی تصادفی، نتایج درمان 50 مورد جااندازی بسته با گچ کوتاه ساعد با 50 مورد جااندازی بسته با گچ بلند ساعد در شکستگی با ثبات و خارج مفصلی انتهای رادیوس در طی یک سال در سه مرکز آموزشی مشهد مقایسه شدند. پس از جااندازی، پرتونگاری کنترل انجام شد. گچ بلند در هفته 4 کوتاه گردید و هردو نوع گچ در هفته 6 باز شدند. بیماران از نظر دامنه حرکات ساعد، آرنج، وضعیت جوش خوردگی، عوارض شکستگی، رضایت از نوع گچ و پایداری مفصل رادیو اولنار تحتانی در هفته های 6 و 18 بررسی شدند.یافته هاشدت شکستگی در هر دو گروه مشابه بود. هیچ مورد جوش نخوردگی بدجوش خوردگی غیرقابل قبول، آتروفی سودک، سندرم کمپارتمان و کارپال تونل دیده نشد. رضایت مندی در گچ کوتاه وجود داشت و بیماران گچ بلند تمایل به کوتاه کردن گچ داشتند. حرکات ساعد و آرنج در بیماران با گچ کوتاه بهتر بود.نتیجه گیریجااندازی با گچ کوتاه ساعد به اندازه گچ بلند موثر و عوارض آن کمتر است، از سوی بیماران بهتر تحمل می شود و نتایج آن در کوتاه مدت ارجح می باشد. بنابراین استفاده از جااندازی بسته با گچ کوتاه ساعد در موارد شکستگی پایدار پیشنهاد می گردد.
کلیدواژگان: شکستگی رادیوس، بی حرکتی، بزرگسال -
صفحه 139
کندرودیسپلازی پانکتاتا که با کلسیفیکاسیون منقوط اپی فیز طی سال اول تولد و تاخیر در استخوانی شدن آن به همراه اختلالاتی مانند کاتاراکت و کوتاهی اندام ها مشخص می گردد، می تواند با دررفتگی مفصل ران یا کوکسا وارا همراه باشد. در این گزارش یک مورد از این نوع دیسپلازی اسکلتی نادر مطرح می گردد که به علت تشخیص دررفتگی مفصل ران دو طرف به مدت طولانی با پاولیک هارنس درمان شد. استفاده از سونوگرافی و ام آرآی قبل از انجام عمل جراحی برای جااندازی باز، موقعیت صحیح سر غضروفی هر دو فمور در استابولوم و وجود کوکسا وارای واضح دو طرفه را نشان داد.
کلیدواژگان: کندرودیسپلازی پانکتاتا، مفصل ران، دررفتگی مفصل ران
-
Page 94BackgroundOptimal nutrition plays a role in formation and maintenance of bone. Besides major components of mineralization such as Ca P and Vitamin D other nutrients like Boron and Fluoride have also beneficial role. In this study we are reporting the effect of these elements on metabolic hormones and biomechanical parameters of bone in rat.Methods34 male wistar rats were divided into five groups: Control diet Fluoride Fluoride+Boron Fluoride+ Ca+D and Fluoride+B+Ca+D. Boron equal to 1.23 mg Ca and Vit D 210 mg-55 IU and F 0.7 mg/rat/day was added to their drinking water for 8 weeks. The serum level of the above elements was analyzed. The change in mechanical properties of femur and fifth vertebral body were also tested.ResultsThe addition of F+B intake revealed significant effects on bone mechanical changes properties and bone metabolic hormones. These findings suggested that combined intake of the above two elements had beneficial effect on bone stinffness and breaking strenght compared with Ca+Vit D supplementation.ConclusionDealing with health problems related to the skeletal system in humans this paper justifies further investigation into the role of Boron and Fluoride in bone mass and strength.
-
Page 102BackgroundHigh tibia osteotomy remains an acceptable method for prevention of medial comportment knee osteoarthritis. The conventional technique is a closing wedge osteotomy. We planned to study short-term results of a medial open wedge high tibia osteotomy using T-Buttress plate and a metal wedge.MethodsIn this case series study 60 patients (76 knees 27 male and 33 female) underwent an open wedge high tibia osteotomy surgery using a T-Buttress plate and a metal wedge in a in a teaching hospital in Kerman-Iran. Patients were assessed clinically and radiographically including Modified Hospital for Special Surgery Knee Scoring System (HSSKS) anatomical and mechanical limb alignment Insall-Salvati patellar height index and proximal tibia posterior slope angle.ResultsThe mean tibia-femoral angle changed from -6.8 to +4.33 degrees. 26(43.3%) patients needed iliac cancellous graft. The mean metal wedge size was 11.07 mm (8-15 mm). The mean Modified HSSKS promoted from 75.5 to 98.73. The observed complications were: fracture in five intraarticular screw penetration in four (one in proximal tibia-fibular joint) infection in two and under-correction in one patient. There was no non-union proneal nerve injury over-correction plate failure deep vein thrombosis and bone graft donor site complication. The mean posterior tibia slope changed from 8.05±1.95 to 8.68±1.54 degrees and patellar height index changed from 1.06 to. 97.ConclusionThis procedure is a safe and reliable technique and lessened the need for an autograft. Significant improvement in score of Modified HSSKS was seen post operatively.
-
Page 109BackgroundThe final diagnosis of the tumors depends on the biopsy and the pathology result. The musculoskeletal tumor biopsy can be performed either by core needle biopsy or by open biopsy technique. The procedural cost is lower and the technique is simpler in core needle biopsy but tissue sample may not be enough. In this study we will compare the results of core needle biopsy with open biopsy in musculoskeletal tumors.MethodsIn a prospective study 75 patients with skeletal lesions were scheduled for open biopsy. A needle biopsy was also done before starting the operation in the same operating session. The pathology reports of core needle biopsy and open biopsy were then compared. The final pathology report following the definitive surgery was also compared with either of those two biopsy techniques.ResultsThe diagnostic accuracy of core needle biopsy for skeletal tumors was 77.2%. The value for benign tumors was 69.2% for primary malignant tumors 82.7% for tumor-like benign lesions 50% and for metastatic tumors 100%. The accuracy of open biopsy was 100% for all tumors.ConclusionNeedle biopsy is an accurate and low cost method for diagnosis of skeletal tumors but possibility of failure is present in very few cases.
-
Page 116BackgroundThe use of prophylaxis for deep vein thrombosis (DVT) in patients with ankle trauma treated with below knee cast is a controversial issue. The purpose of current study was to investigate the incidence of DVT to look into the necessity of thromboprophylaxis in these patients.MethodsNinty five patients with stable fractures of the foot or ankle or ankle sprains contributed in this cross-sectional study. The level of D-dimer was determined between 7-14 days post-casting. If the level of D-dimer was higher than 0.2 µg/mL the result of the test was considered positive and patient was referred for further examination for DVT using doppler ultrasonography. The role of risk factors in the development of DVT was evaluated.ResultsThere were 46 patients with at least one DVT risk factor. The D-dimer test was positive in 21 patients (22.1%). Based on the doppler ultrasonography 3 patients developed DVT. There was a statistically significant relation between the presence of multiple risk factors (≥3) and increased risk of DVT development (p=.01).ConclusionDVT is not a common complication in below knee casting and routine thromboprophylaxis is not necessary in patients with less than 3 risk factors.
-
Page 124BackgroundFemoral fracture is one of the most common long bone fractures in the body that can lead to long term complications and significant disability unless properly treated. The aim of this study was to compare the results of plating with open interlocking nail in closed femoral shaft fractures.MethodsIn a clinical trial study 63 cases of type A and B femoral shaft fractures treated with plating and 61 with open interlocking nail fixation were evaluated in two training hospital in Ahvaz-Iran in a one-year follow-up. The mean age of patients was 31.1 years (15-60 years).ResultsThe mean union time in the "nailed group" was 19.8 weeks and in the "plated group" 21.6 weeks. The complications in the "nailed group" included 2 infection 5 nonunion and 2 device failures while the same complications were 10 15 and 9 respectively in the "plated group". 59 patients in the "nailed" and 45 in the "plated group" had obtained over 90 degrees of knee motion. The most common complication that was observed in the "nailed group" was limping in 35 patients (57.4%).ConclusionTreatment of type A and B femoral shaft fractures in adults will result in less number of complications and better range of motion when treated with interlocking nailing.
-
Page 133BackgroundDistal radius fracture is among the most common fractures of the long bones that are seen in all age groups. Presence of different treatment protocols explains the challenge and controversy in treatment.MethodsIn a clinical trial study on 100 patients with stable extra articular distal radius fractures 50 cases were randomly treated with short and 50 with long arm casts in a one year period in three training hospitals in Mashhad-Iran. All the long casts were changed to short casts in the forth week and all the casts discontinued in the sixth week and the patients assessed for the elbow range of motion forearm supination-pronation union malunion the patient satisfaction and distal radioulnar joint stability in the 6th and 18th weeks after treatment.ResultsThe severity of fractures in both groups was similar. We didn’t find any case of nonunion unacceptable malunion regional pain syndrome carpal tunnel syndrome or compartment syndrome. All the patients with short arm cast were satisfied in contrast to the other group. Range of motion had been better saved in short arm cast and in younger patients.ConclusionThis study shows that the effectiveness of short arm cast is the same as long arm cast; the complications are fewer than long arm cast and the patient's satisfaction is better in short arm cast. So we suggest closed reduction and short arm cast for the treatment of stable extraarticular A2 type of OTA distal radius fractures.
-
Page 139
Chondrodysplasia punctata characterized by transient and stippled calcification in epiphyses during first year of life and delay of their ossification and disorders such as cataract and short limbs could present with congenital dislocation of hips or coxa vara. In this case report a case of this rare skeletal dysplasia is introduced that had been treated with pavlic harness as bilateral CDH for long time. Ultrasonography and MRI before open reduction of hips demonstrated reduced cartilaginous femoral heads in acetabulums and bilateral coxa vara.