فهرست مطالب

چشم پزشکی بینا - سال نوزدهم شماره 4 (تابستان 1393)

مجله چشم پزشکی بینا
سال نوزدهم شماره 4 (تابستان 1393)

  • تاریخ انتشار: 1393/05/22
  • تعداد عناوین: 13
|
  • فرید کریمیان*، کاملیا شهابی، محمدرضا اسدالهی، مهدی طباطبایی، محمد آقازاده امیری، ساناز اسلامی صفحه 299
    هدف
    بررسی مقایسه ای عیب انکساری پیش بینی شده (Phoropter Predicted Refraction: PPR) توسط ابرومتر Zywave، عیب انکساری ذهنی (سابجکتیو) و طرح جراحی پزشک (Surgical Plan) جهت مشخص کردن روش قابل اعتماد رفراکشن برای برنامه ریزی جراحی Surface Ablation.
    روش ها
    در این مطالعه آینده نگر، 94 چشم نزدیک بین و یا نزدیک بین توام با آستیگماتیسم (48 بیمار) کاندید جراحی رفرکتیو سطحی با لیزر اگزایمر به روش Customized مورد مطالعه قرار گرفتند. اعمال جراحی در فاصله زمانی فروردین ماه تا تیر ماه سال 1391 توسط یک متخصص چشم (ف. ک) در مرکز جراحی چشم پزشکی نگاه در تهران انجام شد. عیب انکساری به روش های ذهنی (سابجکتیو) و پیش بینی شده (PPR) توسط ابرومتر Zywave اندازه گیری شد. طرح جراحی (Plan) بر اساس رفرکشن ذهنی تنظیم شده و سن بیمار، توسط پزشک محاسبه شد. پس از آن این افراد تحت جراحی رفرکتیو اگزایمر سطحی قرنیه به روش Customized با سیستم Zywave با دستگاه Bausch Lomb217z قرار گرفتند. شش ماه پس از جراحی، رفرکشن باقی مانده این افراد اندازه گیری شد. مقدار رفرکشن واقعی (Exact) با توجه به رفرکشن باقی مانده و رفرکشن در نظر گرفته شده در Plan (که جراحی بر اساس آن انجام شده بود)، به عنوان شاخص اصلی مطالعه محاسبه و در نظر گرفته شد. در نهایت هر یک از مقادیر رفرکشن قبل از عمل (PPR)، ذهنی و Plan با شاخص اصلی مقایسه شدند.
    یافته ها
    تفاوت میانگین نزدیک بینی میان نزدیک بینی Exact با نزدیک بینی ذهنی 0.51±0.11 (0.03 P=) و با میانگین نزدیک بینی PPR و0.07±0.18 (0.01 P=) بود که این اختلاف در سطح خطای 5 درصد با مقادیر P به ترتیب P<0.001،وP=0.021 و P<0.001 بوده است که در هر سه مورد اختلاف از لحاظ آماری معنی دار می باشد اما کم ترین میزان اختلاف بین آستیگماتیسم PPR و Exact بود. ضرایب همبستگی بین مقادیر نزدیک بینی با نزدیک بینی Exact و هم چنین مقادیر آستیگماتیسم با آستیگماتیسم Exact در تمام موارد معنی دار بود. (با P<0.001 و سطح خطای 1 درصد) بیش ترین ضریب همبستگی بین نزدیک بینی و آستیگماتیسم Exact با نزدیک بینی و آستیگمات Plan بود. ضریب همبستگی بین نزدیک بینی Exact با نزدیک بینی ذهنی، PPR و طرح جراحی پزشک به ترتیب 0.95، 0.92 و 0.96 بود. ضریب همبستگی بین آستیگماتیسم Exact با آستیگماتیسم ذهنی، PPR و طرح جراحی پزشک به ترتیب 0.89، 0.83 و 0.90 محاسبه شد.
    نتیجه گیری
    میانگین نزدیک بینی PPR با میانگین نزدیک بینی Exact محاسبه شده یکسان بود و محاسبه Plan از روی رفرکشن ذهنی فرد با لحاظ کردن سن او بیش ترین دقت را در تعیین برنامه اصلاح نزدیک بینی داشت. در مورد آستیگماتیسم، در تمام مقادیر آستیگماتیسم تعیین شده اختلاف معنی داری با آستیگماتیسم واقعی Exact وجود داشت.
  • آزاده دوزنده*، محمدرضا جعفری نسب، بهاره بهداد، محمدعلی جوادی، سپهر فیضی، مهدی یاسری صفحه 305
    هدف
    مقایسه لنزهای آکریلیک هیدروفوب Three-piece و One-piece با لنزهای پلی متیل متاآکریلات (PMMA) پس از جراحی لنزکتومی به همراه برداشتن کپسول خلفی و ویترکتومی قدامی برای درمان آب مروارید مادرزادی و تکاملی اطفال.
    روش پژوهش: در این مطالعه هم گروهی تاریخی، بیماران مبتلا به آب مروارید مادرزادی یا تکاملی که در فاصله زمانی سال های 1371 تا 1391 توسط یک جراح مجرب (م- ج) در یک مرکز خصوصی تحت عمل لنزکتومی به همراه برداشتن کپسول خلفی، ویترکتومی قدامی و نصب لنز اتاق خلفی قرار گرفته بودند، برای ورود به مطالعه انتخاب شدند. بیماران بر اساس نوع لنز داخل چشمی به سه دسته بیماران دارای لنز PMMA، لنز (Alcon MA60-AC) Three- piece و (Alcon SA60-AT) One-piece تقسیم شدند. بهترین دید نهایی، آستیگماتیسم اولیه و نهایی بیماران و عوارض بعد از عمل مثل یووییت، عوارض مربوط به لنز داخل چشمی و کدورت مجدد مسیر بینایی بین سه گروه مقایسه گردید.
    یافته ها
    در این مطالعه 67 چشم از 39 بیمار مورد بررسی قرار گرفت. لنزهای PMMA، Three- piece (Alcon MA 60) و One – piece (Alcon SA 60) به ترتیب در 27، 22 و 18 چشم قرار داده شد و بیماران به ترتیب به مدت 49±101، 55±74 و 42±38 ماه پی گیری شدند. بین سه گروه از نظر بهترین دید نهایی اختلاف وجود نداشت. (0.823 =P) آستیگماتیسم یک ماه پس از عمل در گروه بیماران دارای لنز PMMA، بیش تر از سایر گروه ها بود ولی در انتهای دوره پی گیری اختلاف آماری معنی دار بین سه گروه وجود نداشت. از نظر بروز یووییت پس از عمل، کدورت مجدد مسیر بینایی و نیاز به کپسولوتومی لیزری نیز اختلاف معنی داری بین این سه گروه مشاهده نشد.
    نتیجه گیری
    گرچه لنزهای تاشونده یک پارچه یا سه پارچه هیدروفوب آکریلیک در داخل کپسول عدسی، لنز انتخابی برای اصلاح آفاکی کودکان بعد از جراحی لنزکتومی به همراه برداشتن کپسول خلفی و ویترکتومی قدامی می باشد ولی در صورتی که لازم باشد لنز در شیار مژگانی قرار داده شود نصب لنزهای هیدروفوب سه پارچه و یا PMMA روشی ایمن و موثر است.
  • سیدجواد هاشمیان، محمد سلیمانی*، علیرضا فروتن، محمود جوشقانی، محمدجعفر قائم پناه، محمد ابراهیم جعفری صفحه 312
    هدف
    ارزیابی ایمنی، کارایی، پایداری و قابلیت پیش بینی نتایج جایگذاری لنزهای داخل چشمی فاکیک کلاژن کوپلی مر (Posterior Chamber Collagen Copolymer Phakic Intraocular Lens: PIOL) برای اصلاح نزدیک بینی و نزدیک بینی آستیگماتیسم همراه با قوزقرنیه.
    روش پژوهش: این پژوهش بر روی 22 چشم مبتلا به قوزقرنیه مربوط به 14 بیمار که تحت عمل جراحی جایگذاری لنز کلامر قابل جایگذاری قرار گرفته بودند، انجام شد. حدت بینایی دور اصلاح نشده (Uncorrected Visual Acuity: UCVA) و اصلاح شده (Best Corrected Visual Acuity: BCVA)، رفراکشن و عوارض جانبی اندازه گیری و نتایج بالینی طی یک دوره پی گیری به مدت شش ماه ارزیابی شد.
    یافته ها
    میانگین معادل کروی (Spherical Equivalent: SE) و سیلندر قبل از عمل بیماران از 2.63±4.98- و 0.99±2.77- دیوپتر به ترتیب به 0.51±0.33- و 0.65±1.23- دیوپتر در پایان 6 ماه پی گیری رسید. قبل از عمل میانگین بهترین حدت بینایی (BCVA) بر اساس تابلوی اسنلن 0.20±0.63 لوگمار بود. میانگین UCVA و BCVA در پایان پی گیری به ترتیب 0.23±0.76 و 0.21±0.85 لوگمار بود. میانگین شاخص های ایمنی و کارایی به ترتیب 0.32±1.40 و 0.34±1.24 بود. هیچ یک از بیماران در BCVA پس رفت نداشتند. در 17 چشم (77.3 درصد) پیش رفت دید به اندازه یک یا بیش از یک خط دید حاصل شد. پانزده چشم (68.2 درصد) 0.5± دیوپتر و 20 (90.9 درصد) چشم 1.00± دیوپتر از رفرکشن معادل کروی ایده آل، فاصله داشتند. تغییراتی در رفرکشن آشکار در حدود 0.21±0.09 دیوپتر (دامنه تغییرات 0.25- و 0.75+) از 1 هفته تا 6 ماه بعد از عمل حاصل شد.
    نتیجه گیری
    نتایج مطالعه حاضر نشان دهنده ایمنی، کارایی و قابلیت پیش بینی نتایج ICLوهای توریک (Toric) برای اصلاح نزدیک بینی و نزدیک بینی آستیگماتیسم همراه با قوزقرنیه بود. رفراکشن بیماران به پایداری زودرس رسید و در طول دوره مطالعه هم چنان پایدار باقی ماند.
  • فرزان کیان ارثی، زهرا محمدی*، سید محمد قریشی، حشمت الله قنبری، هادی کریم زاده، مسعود سهیلیان صفحه 323
    هدف
    بررسی الگوهای بالینی و سبب شناسی یووییت در شهر اصفهان.
    روش پژوهش: در این مطالعه توصیفی، 2016 بیمار مبتلا به یووییت ارجاع شده به درمانگاه چشم پزشکی بیمارستان فیض اصفهان در فاصله زمانی 13 سال (آذر 1391-1378) از نظر سن، جنس، ویژگی های بالینی، آناتومیک و سبب شناختی مورد بررسی قرار گرفتند.
    یافته ها
    نسبت بیماران زن به مرد در جمعیت مورد مطالعه 1.2 به 1و میانگین سنی بیماران 33.76 سال بود. یووییت قدامی شایع ترین نوع آناتومیک با شیوع 42.9 درصد و پس از آن به ترتیب یووییت خلفی (21.42 درصد)، میانی (19.3 درصد) و پان یووییت (16.31 درصد) قرار داشتند. شایع ترین علل در انواع آناتومیکی در یووییت قدامی علل ناشناخته (50 درصد) و بیماری فوکس هتروکرومیک ایریدوسیکلیت FHI)) (32.8 درصد)؛ در یووییت خلفی توکسوپلاسموزیس (90.5 درصد)، در یووییت میانی علل ناشناخته (81.5 درصد) و در پان یووییت بیماری بهجت (48.3 درصد) و علل ناشناخته (ایدیوپاتیک) (32.2 درصد) بودند. در 43.89 درصد موارد از کل بیماران، علت یووییت ناشناخته (ایدیوپاتیک) بود. از علل شناخته شده، توکسوپلاسموزیس (نوع مادرزادی) شایع ترین عامل ایجادکننده یووییت در این بیماران بوده و پس از آن بیماری بهجت و بیماری فوکس قرار داشتند. در 15.62 درصد موارد، بیماری زمینه ای سیستمیک مشاهده گردید که شایع ترین بیماری سیستمیک غیرعفونی بیماری بهجت و شایع ترین بیماری سیستمیک عفونی، توکسوپلاسموزیس بود. در مجموع عوامل غیرعفونی سهم بیش تری (76.5 درصد) را در سبب شناسی یووییت نسبت به عوامل عفونی به خود اختصاص دادند. سیر یووییت در 49.6 درصد مزمن و در 87.5 درصد موارد نوع یووییت، غیرگرانولوماتوز بود.
    نتیجه گیری
    الگوی بالینی و سبب شناسی در اصفهان تفاوت های بارزی با سایر مناطق دارد. برای مثال یووییت ناشی از توکسوپلاسما، بهجت و فوکس شیوع بیش تری دارد. عوامل محیطی، ژنتیکی و جغرافیایی ممکن است در این زمینه موثر باشند.
  • زهرا رحیمی، ابراهیم جعفرزاده پور*، علی میرزاجانی، مهدی خباز خوب صفحه 330
    هدف
    تعیین وضعیت عیوب انکساری و هم ترازی چشم ها در نوزادان و تعیین ارتباط عیوب انکساری با سن جنینی تولد.
    روش پژوهش: این مطالعه توصیفی- تحلیلی با روش نمونه گیری غیرتصادفی بر روی 150 نوزاد مراجعه کننده به مرکز بهداشتی- درمانی آیت در جنوب تهران انجام شد. نوزادان کم تر از 2 ماه سن داشتند. همه نوزادان تحت آزمون هیرشبرگ و سایکلورفرکشن قرار گرفتند.
    یافته ها
    شیوع نزدیک بینی 3.3 درصد و شیوع دوربینی 86 درصد بود. آستیگماتیسم با قدرت سیلندر 1 دیوپتر و بیش تر در 46.7 درصد نوزادان دیده شد. تنها سن جنینی تولد و مقدار آستیگمات چشم راست بین دو جنس تفاوت معنی داری داشت؛ به طوری که میانگین سن جنینی تولد در پسران 37.9 هفته و در دختران 38.4 هفته بود (P=0.035) و میانگین آستیگمات در چشم راست در دختران بالاتر بود. فقط یک نوزاد اگزوتروپی داشت و بقیه ارتوفوریک بودند.
    نتیجه گیری
    شیفت دوربینی در نوزادان مورد بررسی نسبت به جوامع مشابه در سایر کشورها، بیش تر بود ولی در مقایسه با یافته های سایر مطالعاتی که در گروه های سنی دیگر در ایران انجام شده اند کاملا قابل توضیح است. مشکلات هم ترازی چشم ها باید در کم تر از 1 درصد نوزادان دیده شود.
  • علیرضا برادران رفیعی*، رضا رئیس الساداتی، سعید حیدری کشل صفحه 337
    هدف
    معرفی لایه تغذیه کننده نوینی با منشا انسانی به منظور تسهیل کشت سلول های بنیادی.
    روش پژوهش: سلول های بنیادی سوماتیک خون بندناف از مادران با دوران کامل بارداری جداسازی شد. بیان نشانگرهای سطحی سلول بنیادی نظیر CD105،CD90، CD73، CD44،CD34،CD45 با روش فلوسیتومتری بررسی شدند. سلول های بنیادی لیمبال بر روی دو لایه تغذیه کننده که با میتومایسین C فعالیت میتوزی آن ها متوقف شده بود، کشت یافته و با استفاده از میکروسکوپ، مرحله کنتراست مورفولوژی سلول های بنیادی لیمبال مورد ارزیابی قرار گرفت. بیان نشانگرهای اختصاصی سلول بنیادی لیمبال:19، KRT3P63، ABCG2،Involucrin، Vimentin،CX43، KRT با استفاده از روش ایمونوسیتوشیمی و Real-Time PCR بررسی شد. کروموزوم ها نیز پس از همجواری مورد ارزیابی کاریوتایپ قرار گرفتند.
    یافته ها
    سلول های بنیادی سوماتیک خون بندناف دارای شکل دوکی با سرعت تقسیم بالا می باشند. بیان نشانگرهای سطحی بنیادی در آن ها مثبت بوده و نتایج نشان داد که سلول های بنیادی لیمبال کشت یافته بر سطح USSC دارای بیان مثبت برای P63ABCG2، KRT19،Involucrin، Vimentin، می باشند که با Real-Time PCR نیز مورد تایید قرار گرفت. نتایج بیان در گروه لایه تغذیه کننده 3T3 و USSC با یکدیگر مشابه بودند. نتایج کاریوتایپ نیز پس از گذشت 10 پاساژ متوالی، 44XX را نشان داد.
    نتیجه گیری
    سلول های بنیادی مشتق از خون بندناف توانستند حمایت از سلول های بنیادی لیمبال را بطور کامل و حتی مناسب تر از رده سلولی 3T3 انجام دهند. از این جهت که سلول های لایه تغذیه کننده USSC منشا انسانی دارد، دارای مزیت عمده نسبت به 3T3 می باشند.
  • خسرو رضایی، جواد حدادنیا* صفحه 352
    هدف
    ارایه یک الگوریتم سریع در استخراج خودکار و دقیق رگ های خونی شبکیه به منظور آسان سازی تحلیل تصاویر آن ها و کاهش میزان خطای تشخیصی.
    روش پژوهش: با بهره گیری از صافی انطباقی و آستانه گذاری مبتنی بر آنتروپی فازی، الگوریتمی کارآمد پیشنهاد شد که در مقایسه با شیوه های مشابه، از توانایی بالاتری در جداسازی برخوردار است. داده ها، مجموعه ای از 60 تصویر شبکیه با نمایه افراد بیمار و سالم از دو پایگاه داده STARE و DRIVE شامل 38 مرد و 22 زن با میانگین سنی 9.1±47.6 سال می باشند. در تصاویر نمایانگر بیماری، وجود بافت آسیب دیده، توسط دو پزشک متخصص تایید شد. در گام نخست، با طراحی صافی Wiener، مات شدگی تصاویر دریافتی از دستگاه افتالموسکوپ که ناشی از لرزش های دست حین تصویربرداری است، حذف می گردید. با انتقال تصاویر به محیط (Hue-Saturation-Value) HSV و انتخاب ماسک مکان شبکیه، تاثیر انعکاسات نوری محیط بر تصویر به حداقل رسید. استخراج پایه عروق خونی شبکیه چشم با استفاده از صافی انطباقی انجام شد. در نهایت، برای جداسازی عروق اصلی مربوط به شبکیه از سایر بخش های بافت براساس آنتروپی فازی، آستانه بهینه تعریف گردید.
    یافته ها
    به کارگیری روش های ترکیبی در پردازش اولیه تصاویر سبب شد که مرز دیسک نوری و انعکاسات تابشی افتالموسکوپ در تصویر خروجی ظاهر نشوند و دقت تا حد چشم گیری افزایش یافت (0.08±0.9475) و میانگین متوازن دقت و حساسیت معنی دار شد (0.05±0.7426).
    نتیجه گیری
    استخراج دقیق عروق خونی چشم، چشم پزشک را قادر می سازد تا مرحله پیش رفت بیماری احتمالی را تعیین کند و نحوه درمان متناسب با بیماری را پیشنهاد دهد.
  • نادیا شجاعی، ابراهیم جعفرزاده پور*، محمدرضا منصوری، مهدی یاسری، امیرکامران نیکوسخن صفحه 364
    هدف
    مقایسه وضعیت دید رنگ در افراد مبتلا به دیابت نوع 2 بدون رتینوپاتی دیابتی و گروه شاهد هم سن و هم جنس.
    روش پژوهش: این مطالعه به روش توصیفی- مقایسه ای بر روی 100 بیمار دیابتی (بدون رتینوپاتی دیابتی) و 100 فرد سالم هم سن و هم جنس بیماران در سال 1392 در درمانگاه علی ابن ابیطالب (ع) تهران انجام شد. دید رنگ به وسیله دو روش Ishihara و Farnsworth D-15 تعیین شد.
    یافته ها
    شیوع اختلال دید رنگ بر مبنای آزمون Farnsworth D-15 در بیماران دیابتی 26 درصد و در گروه شاهد 3 درصد بود و با آزمون ایشی هارا (Ishihara) در هر دو گروه 3 درصد بود.
    نتیجه گیری
    فراوانی اختلال دید رنگ بر پایه آزمون D-15 در بیماران دیابتی بدون رتینوپاتی، بسیار بیش تر از افراد سالم بود ولی آزمون ایشی هارا تفاوتی را در دو گروه نشان نداد. بنابراین به نظر می رسد که قبل از ایجاد تغییرات ساختاری در شبکیه، تغییرات عملکردی ناشی از دیابت ایجاد می شود. البته به نظر می رسد که آزمون دید رنگ ایشی هارا در بیماران دیابتی کاربرد چندانی نداشته باشد.
  • توحید جلیلی کهنه شهری*، ساره صافی صفحه 370
    بسیاری از اصطلاحات کاربردی در چشم پزشکی، برای اولین بار در فرهنگ پزشکی مسلمانان تدوین یافت. واژه های آناتومیک و پاتولوژیک از جمله رتینا به معنای شبکیه و کاتاراکت به معنای آب مروارید، در فرهنگ پزشکی مسلمانان توسعه یافتند. به قول محمد قاضی در مجله الضیاء، چشم پزشکی از ابتکارات اعراب (مسلمانان) بود. این علم با تلاش آن ها به اوج خود رسید و کوشش آنان در این علم، طی روزگاران متمادی در جایگاه نخست قرار داشت. تالیفات این دانشمندان تا آغاز سده هجدهم میلادی در دانشگاه های اروپا به عنوان نظر و دیدگاه نهایی در چشم پزشکی تدریس می شد و در این زمینه، کشفیات گران بهایی داشتند. نخستین بار، رازی واکنش مردمک به نور را بیان کرد و پور سینا در کتاب قانون به کالبدشکافی چشم همت گمارد و عضلات چشم و وظایف آن ها را شرح داد. احاطه ابن هیثم بر اطلاعات گسترده دانشمندان مسلمان در زمینه علوم طبیعی و قوانین نور باعث پیش رفت و دگرگونی در نظریات قدما و پایه گذاری علم اپتیک گردید. در این مقاله، مروری بر تاریخ چشم پزشکی در جهان اسلام انجام شده است.
  • سیدهاشم دریاباری صفحه 378
    به سختی می توان انجام جراحی های چشم را بدون استفاده از ویسکوالاستیک های چشمی (OVD) تصور نمود. در واقع، حضور و استفاده آن ها در جراحی به قدری گسترده شده است که اکثر جراح ها پیوسته به تاریخچه این مواد باورنکردنی و نقش آن ها در تکامل جراحی سگمان قدامی فکر می کنند. این قسمت به بررسی تاریخچه تکامل ویسکوالاستیک ها، جزییات تغییراتشان و نقش مهم آن ها در جراحی می پردازد و نیز مروری دارد بر ویژگی های ساختمان مولکولی این مواد و کیفیت فیزیکی آن ها که با وزن مولکولی، غلظت و سایر مولفه ها تغییر می کند. با این وجود، اهمیت ویژگی های شیمیایی ویسکوالاستیک ها قابل مقایسه با اهمیت فهمیدن تفاوت های پایه ای و مصارف مختلف از گروه های مختلف ویسکوالاستیک نیست.
  • کیوان خسروی فرد، حسین سالور صفحه 385
    جراحی های ترمیمی و پلاستیک چشم، به شدت به انواع ایمپلنت ها وابسته اند که شامل بافت خودی (اتوژن)، ایمپلنت های آلوژن (تهیه شده از دهنده انسانی)، ایمپلنت های آلوپلاستیک (غیرآلی- inorganic) و گرافت هایی از بافت های غیر انسانی می شوند. ایمپلنت ها به طور کلی برای یکی از 6 هدف زیر مورد استفاده قرار می گیرند: ترمیم حجم اربیت، ترمیم یا افزایش حجم قسمت استخوانی اربیت، به عنوان ایمپلنت یا پیوند در سیستم نازولاکریمال، افزایش گستره سطح ملتحمه سطحی، بازسازی موقعیت پلک طبیعی و بهبود وضعیت زیبایی دور چشم.
  • سیدهاشم دریاباری، محمدرضا جعفری نسب صفحه 394
    امروزه، جراحی رفرکتیو قرنیه به عنوان روش انتخابی برای اصلاح عیوب انکساری عمومیت یافته است و اکثر بیماران که در دهه های چهارم و پنجم زندگی خود به سر می برند، متقاضی انجام جراحی رفرکتیو جهت اصلاح عیوب انکساری می باشند.
    لیزیک (LASIK) و PRK (فتورفرکتیوکراتکتومی) برای تصحیح عیوب انکساری بیش تر جراحی های انکساری استفاده شده اند. تعدادی از این بیماران ممکن است دچار آب مروارید شوند ولی پس از عمل آب مروارید حدت بینایی عالی شبیه دیدی که بعد از عمل رفرکتیو داشتند، خواهند داشت. تجربه اولیه چشم هایی که سابقه PRK یا لیزیک جهت تصحیح نزدیک بینی داشتند نشان داده که پیش بینی وضعیت رفرکتیو پس از جراحی آب مروارید نسبتا ضعیف است. دو خطا در محاسبه قدرت لنز داخل چشمی چشم هایی که قبلا تحت جراحی LASIK/PRK قرار گرفتند وجود دارد:- خطای اول: محاسبه قدرت قرنیه است جایی که KR اندازه گیری شده بعد از جراحی رفرکتیو، قدرت واقعی قرنیه را نشان نمی دهند. به همین دلیل قدرت قرنیه بعد از LASIK/PRK نیاز به تصحیح دارد. این که چه فرمولی استفاده می شود، مهم نیست.
    - خطای دوم: پیش بینی تخمین موقعیت لنز (Estimated Lens Position) ELP است که به طور شایع در فرمول های نسل سوم محاسبه لنز داخل چشمی به ویژه SRK/T، Haffer Q و Holladay استفاده می شود که در آن ELP به عنوان عملکردی از KR می باشد، در حالی که در فرمول Haigis از الگوی متفاوتی جهت ELP و از طول محوری چشم و عمق اتاق قدامی استفاده می شود و شعاع قرنیه در این مورد کاربرد ندارد.
    با روش استاندارد و استفاده از KR پس از لیزیک، قدرت لنز داخل چشمی معمولا کم تر از حد تخمین زده می شود در نتیجه بیمار به دوربینی پس از عمل آب مروارید مبتلا می شود.
    این مطالعه در مورد تغییرات پس از لیزیک نزدیک بینی و نحوه تصحیح آن ها هنگام محاسبه لنز داخل چشمی بحث می کند. PRK نیز تغییراتی مشابه در قرنیه ایجاد کرده و نیاز به تصحیح دارد. تعداد خیلی کمی از بیماران پس از لیزیک دوربینی یا کراتکتومی شعاعی (RK) نیاز به انجام جراحی آب مروارید دارند که این موارد نیز مورد بحث قرار خواهد گرفت.
  • علیرضا برادران رفیعی، صهبا فکری صفحه 403
|
  • Karimian F.*, Shahabi C., Asadollahi Mr, Tabatabaie M., Aghazadeh Amiri M., Eslami S Page 299
    Purpose
    To study the validity and reliability of subjective refraction, predicted phoropter refraction (PPR) measured by Zywave aberrometer, and final surgical plan applied for laser vision correction.
    Methods
    This prospective study was conducted on 94 myopic or myopic astigmatic eyes (48 patients) who were candidates for refractive surgery in Negah Eye Hospital from April 2012 to July 201. Subjective refraction and PPR by Zywave aberrometry were measured and complete ophthalmic examination were performed in all participants. Surgical correction of refractive error was then planned, based on the subjective refraction and the patient’s age. The patient underwent customized surface ablation using the Bausch & Lomb 217 z excimer machine. At 6 months postoperatively, subjective refraction was measured to determine residual refraction. The “exact refraction” was defined as the refraction used for surgery added by postoperative residual refraction. This “exact” amount was compared with the preoperative subjective refraction, PPR and surgical plan.
    Results
    The mean difference between “exact” myopia and subjective refraction, PPR, and surgical plan were 0.110.51D (P=0.03), 0.18±0.70D (P=0.01), and -0.060.46D (P=0.01), respectively. The difference between “exact” myopia and myopia in subjective refraction and PPR was significant. The mean difference between “exact” astigmatism and astigmatism in subjective refraction, PPR and surgical plan were statistically significant (P<0.05). The lowest difference was between “exact” astigmatism and PPR astigmatism. (P=0.021). The correlation coefficient between “exact” myopia and subjective, PPR, and surgical plan myopia were 0.95, 0.92 and 0.96, respectively. Also, the correlation coefficient between “exact” astigmatism, subjective, PPR and astigmatism in plan were 0.89, 0.83 and 0.90 respectively. As indicated, the strongest correlation was observed between excat myopia and astigmatism, and PRP myopia and astigmatism.
    Conclusion
    The mean myopia measured by Zywave aberrometer was comparable with exact myopia. Planning the myopic refractive correction based on the patient’s subjective refraction and adjusted by age was the most accurate method to achieve the least amount of residual refraction. There was no significant difference between exact astigmatism and preoperative astigmatism measured by the three methods.
    Keywords: Surface Ablation, Aberrometer, Subjective Refraction
  • Doozandeh A.*, Jafarinasab Mr, Behdad B., Javadi Ma, Feizi S., Yaseri M Page 305
    Purpose
    To compare the results of three-piece and one- piece hydrophobic acrylic posterior chamber intraocular lens (IOL) with poly methyl metacrylate (PMMA) IOL implanted during lensectomy, posterior capsulotomy and anterior vitrectomy for congenital or developmental cataract.
    Methods
    This is a historical cohort study conducted on patients with congenital or developmental cataract who underwent lensectomy, posterior capsulotomy and anterior vitrectomy between 1992 and 2012. Main outcomes were best-corrected visual acuity, early and final astigmatism, and postoperative complications including uveitis and visual axis opacification.
    Results
    A total of 67 eyes of 39 patients were included in the study. PMMA, three-piece (Alcon MA60 - AC) and one-piece (Alcon SA60 – AT) IOLs were implanted in 27, 22 and 18 eyes, respectively. The mean followup period was 101±49, 74±55 and 38±42 months, respectively. Best-corrected visual acuity was not significantly different among groups (P=0.823). Although early postoperative astigmatism was higher in the PMMA group, there was no significant difference among the study groups in the long term follow-up. The rate of postoperative uveitis, visual axis opacification and a need for laser capsulotomy was comparable in all groups.
    Conclusion
    Although in-the-bag foldable acrylic IOL implantation is preferred during lensectomy, posterior capsulotomy, and anterior vitrectomy for congenital or developmental cataract, PMMA posterior chamber intraocular lenses can still be a safe and acceptable alternative, especially when sulcus fixation of the intraocular lens is scheduled.
    Keywords: Acrylic, Intraocular Lens, Pediatric Cataract, Poly Methyl Metacrylate
  • Hashemian Sj, Soleimani M.*, Foroutan A., Joshaghani M., Ghaempanah J., Hassanpoor N., Jafari Me Page 312
    Purpose
    To evaluate the safety, efficacy, stability and predictability of posterior chamber collagen copolymer phakic intraocular lens (PIOL) implantation to correct myopia and myopic astigmatism in keratoconusaffected patients.
    Methods
    Uncorrected (UCVA) and best-corrected (BCVA) distance visual acuity, refraction and complications were evaluated in 22 keratoconic eyes of 14 patients who underwent Implantable Collamer Lens (ICL) (STAAR Surgical Inc.) implantation. The outcomes were evaluated during a 6 month follow up.
    Results
    Mean preoperative spherical equivalent (SE) and cylinder decreased from 4.98±2.63 and -2.77±0.99 diopters (D) preoperatively to -0.33±0.51 and −1.23±0.65 D at the end of 6-month follow up, respectively. Preoperatively, the mean Snellen decimal BCVA was 0.63±0.20. The mean UCVA was 0.76±0.23 and BCVA was 0.85±0.21 at the final follow up. The mean safety and efficacy indices were 1.40±0.32 and 1.24±0.34, respectively. No line of BCVA was lost; 17 eyes (77.3%) gained 1 or more lines. Fifteen 68.2%) of the eyes were within±0.50 D and 20 (90.9%) were within±1.00 D of the desired spherical equivalent refraction. There was a change in manifest refraction of 0.09±0.21 (range, -0.25 to +0.75) from week 1 to month 6 postoperatively.
    Conclusion
    Toric ICL was safe, effective, and predictable to correct myopia and myopic astigmatism associated with keratoconus. The achieved refraction remained stable during the course of the study.
    Keywords: Astigmatism, Phakic Intraocular Lens, Toric Implantable Collamer Lens
  • Kianersi F., Mohammadi Z.*, Ghoreishi M., Ghanbari H., Karimzadeh H., Soheilian M Page 323
    Purpose
    To analyze the clinical patterns and etiologies of uveitis in Isfahan.
    Methods
    The records of 2016 patients with uveitis who had been referred to the Feiz tertiary eye care center, Isfahan, between 1999 and 2013 were classified and analyzed with respect to demographic, clinical, anatomical, and etiological characteristics.
    Results
    At the onset of uveitis, the mean patient age was 33.76 years. Female to male ratio was 1.2/1.0. Anterior uveitis was the most common diagnosis (42.9%) followed by posterior uveitis 21.42%), intermediate uveitis (19.3%), and pan uveitis (16.31%) in descending order. Overall, non-infectious causes were more frequent etiology of uveitis (76.5%) as compared to infectious causes. Up to 43.89% of the patients had no identified etiologies. The most common known etiology was toxoplasmosis, followed by Behcet disease and Fuchs’ heterochromic iridocyclitis (FHIC). The most common etiology was idiopathic 50%) and FHIC (32.8%) in anterior uveitis, toxoplasmosis (91.1%) in posterior uveitis, idiopathic (81.5%) in intermediate uveitis, and Behcet disease (48%) and idiopathic (32%) in posterior uveitis. In 15.62% of cases, a systemic disease was diagnosed which included Behcet disease (the most common non-infectious systemic disease) and toxoplasmosis (the most common infectious systemic disease). Considering the course of uveitis, 49.6% were chronic. In 87.5%, uveitis was non-granulomatous.
    Conclusion
    Significant differences were seen in the clinical and etiologic pattern of uveitis in Isfahan. For example, a higher frequency of uveitis caused by Toxoplasmosis, Behcet and FHI was observed. Environmental, genetic and geographical factors may contribute to this observed difference.
    Keywords: Causes, Clinical Pattern, Epidemiology, Isfahan, Uveitis
  • Rahimi Z., Jafarzadehpour E.*, Mirzajani A., Khabazkhoob M Page 330
    Purpose
    To determine refractive errors and ocular alignment in newborns and small infants and to investigate the relation among these parameters and the infant's age.
    Methods
    A descriptive study using non-randomized sampling was conducted on 150 infants from a healthcare center in the south of Tehran. All infants who were younger than two months of age underwent Hirschberg test and cyclorefraction.
    Results
    The prevalence of hyperopia was 86%; 3.3% had myopia and 46.7% had astigmatism > 1.00 diopter. There was a significant difference between boys and girls in terms of astigmatism in the right eye and gestational age (P<0.05). Mean astigmatism was greater in the right eye in girls.
    Conclusion
    The hyperopic shift was higher in our study as compared to studies performed in other countries. Our findings can be explained by other Iranian studies conducted on other age groups.
    Keywords: Refractive Error, Infant, Newborn, Hirschberg Test
  • Baradaran, Rafii Ar*, Raeisossadati R., Heidari, Keshel S Page 337
    Purpose
    The 3T3 feeder layer cells are commonly used for stem cell maintenance and expansion. Although feeder free systems are recently being developed for embryonic stem cells culture, deciphering the ability of new sources of feeder cells is still important for accurate expansion of epithelial stem cells. This study was aimed to introduce a new feeder layer for the culture of human limbal stem cells which can be applied for therapeutic corneal regeneration. For this purpose, the potential of unrestricted somatic stem cells (USSCs) isolated from umbilical cord blood was investigated.
    Methods
    Human limbal stem cells were co-cultured with mouse 3T3 fibroblasts in addition with human unrestricted somatic stem cell (USSC), isolated from full term-pregnant women. The expression of surface markers including CD73, CD90, CD105, CD45, CD34, and CD44was evaluated using flowcytometry. Lmbal stem cells were cultured on two feeder layers in which mitotic activities were inhibited using mitomycin C. The morphology of cultured cells was assessed using phase-contrast microscopy. Furthermore, stem cell characteristics were assessed using immunocytochemistry and real-time PCR for stem cell markers including p63, KRT19, KRT3, Cx43, vimentin, involucrin and ABCG2. Additionally, chromosomal karyotype analysis was preformed.
    Results
    Cord blood somatic stem cells with spindle-shaped morphology can be quickly split up. The results demonstrated that limbal stem cells cultured on USSC surface were positive for ABCG2, 63 and KRT19. These results were confirmed by real-time PCR analysis. Limbal stem cells grown on a USSC feeder layer maintained a stem cell-like phenotype, comparable to cells grown on a 3T3 feeder layer. Karyotype analysis of USSCs and Limbal stem cells represented a normal 44XX karyotype.
    Conclusion
    USSC could successfully support the growth of human limbal stem cells even better than 3T3 feeder cells. Since USSC are derived from human beings, it has an advantage over 3T3.
    Keywords: Cornea, Feeder Layer, Limbal Stem Cells, Umbilical Cord Blood, USSC
  • Khosro Rezaee, Javad Haddadnia* Page 352
    Purpose
    To develop a fast algorithm for automatic accurate extraction of blood vessels from retinal images in order to facilitate image analysis and minimize the rate of diagnosis error.
    Methods
    We proposed an efficient algorithm using adaptive filter and thresholding technique which are based on fuzzy entropy. The data included retinal images from 60 index normals and patients (including 38 men and 22 women) obtained from STARE and DRIVE databases. The mean subject age was 47.6±9.1 years. In images from index patients, the presence of abnormal tissue was confirmed by two specialists. Initially, image blurring caused by vibrations during image capturing was eliminated using designed Wiener filter. The impact of optical reflection in each image was minimized through transferring images into the HSV space and selecting the spatial mask for retina. Extraction of retinal blood vessels was done using adaptive filtering. Finally, to separate the main artery of the retina from the rest of the tissues, the optimal threshold was obtained which was defined by the fuzzy entropy technique.
    Results
    By using combined methods in pre-processing step of retinal images, the optic disc border and radiant reflections of ophthalmoscope disappeared in the output image. Therefore, the accuracy (0.9475±0.08) and F-measure (0.7426±0.05) increased significantly.
    Conclusion
    Fast and accurate extraction of blood vessels in the retinal images enables the ophthalmologist to predict disease progression, hence suggesting appropriate treatment modality.
    Keywords: Retinal Vessels, Image Processing, Wiener Filter, Adaptive Filter, Fuzzy Entropy
  • Shojaee N., Jafarzadehpour E.*, Mansouri Mr, Yaseri M., Nikoosokhan Ak Page 364
    Purpose
    To evaluate color vision in patients with type II diabetes mellitus without diabetic retinopathy and compare the results with those of age- and sex- matched normal individuals.
    Methods
    This descriptive, comparative study was conducted on 100 diabetic patients without any sign of retinopathy and 100 age- and sex-matched normal subjects. Color vision was evaluated using Ishihara and Farnsworth D-15 color vision tests.
    Results
    Farnsworth D-15 color test showed that 26% of diabetic patients and 3% of normal subjects had color vision defect. Using Ishihara test, 3% of the subjects in each group had color vision defect.
    Conclusion
    D15 color test revealed a color vision defect in spite of the normal retinal appearance in diabetic patients. It means that functional changes may be detected with proper color vision test before any structural changes in retina. We recommend Farnsworth D-15 test for this purpose.
    Keywords: Diabetes Type II, Color Vision Deficiency, Diabetic Retinopathy
  • Jalili Kohnehshahri T.*, Safi S. Page 370
    Majority of practical terms in ophthalmology were compiled firstly in Muslims` medical dictionary. Anatomical and pathological terms such as retina and cataract were improved in this lexicon. Mohammad Ghazi, in journal of Azziae, has considered ophthalmology as an innovation which was firstly introduced by Muslim Arabs. Their attempts promoted this science and retained it the best for a long time. The publications of these scientists had been taught at European universities as the final notions on ophthalmology till the beginning of the eighteenth century. They also had valuable discoveries in this regard. Razi, for the first time, explained pupillary light reflex and Pur Sina (Avicenna) by performing eye autopsy illustrated eye muscles and their function in The Canon of Medicine. Ibn al-Haytham`s broad knowledge of light rules and natural sciences, acquired from Muslim scientists, resulted in revolution and progress of preceding concepts and developed optic science. In this paper the history of ophthalmology in Islamic world is reviewed.
    Keywords: History of Ophthalmology, Islamic Ophthalmology