نشریه سیاست دفاعی
پیاپی 46 (بهار 1383)

نقش زبان به عنوان یکی از پایه های اصلی عملیات روانی بسیار وسیع است و استفاده از آن در اسکال مختلف عملیات روانی کاربرد ویژه ای دارد. به همین علت کاربرد زبان به عنوان یک ابزار عملیاتی با قابلیت های هجومی و دفاعی دور از انتظار نیست. کلام انسان (مکتوب و غیر مکتوب) حاوی مجموعه ای از ریزترین یا کلی ترین رگه های معنایی است که برآمده از ذهن و احساس اوست.

توسعه نه تنها یک دلمشغولی مهم برای دولتها در عرصه های داخلی است بلکه در عرصه بین المللی نیز جایگاه خاصی دارد. در کنار جلوه گاه این امر به عنوان یک حق در زیر مجموعه حقوق همبستگی (نسل سوم حقوق بشری)، معاهدات خلع سلاح و کنترل تسلیحات نیز از تسهیل آن به عنوان یک تعهد قرارداری برای دولتها یاد کرده اند. در این نوشتار، ضمن بررسی نگرش حقوق بین الملل موضوعه (حقوق بین الملل به معنای پوزیتیویستی آن) نسبت به توسعه صلح آمیز در ابعاد مختلف نرم افزاری و سخت افزاری آن (زیر ساخت، دانش یا فناوری)، به تقابل آن با ممنوعیت های تولید و توسعه سلاحهای کشتار جمعی خواهد پرداخت.

پیامدهای اقتصادی و هزینه های عظیم اشغال عراق در کنار پیامدهای انسانی و سیاسی آن از جمله عوامل تعیین کننده و تاثیرگذار بر تصمیم گیری سران کاخ سفید خواهد بود که در پیگیری اهداف استراتژیک آن کشور در قالب استراتژی جدید آمریکا در منطقه خاورمیانه موثر است. برآورد هزینه های سنگین جنگی در برخورد با کشورهای سوریه و ایران و پیامدهای مالی و اقتصادی گسترده و گاهی غیر قابل جبران آن روند و اهداف استراتژی مزبور را با محدودیت ها و تنگناهای عملی روبرو می کند.

پیدایش هر اصطلاح، زاییده شرایط خاصی می باشد. تغییر آن شرایط ممکن است به حذف، زوال و یا تحول مفهوم یا مصداق آن اصطلاح یا کلید واژه منجر گردد. میلیتاریسم اصطلاحی است که با توجه به بار مفهومی و مصداق خاص خود، از ادبیات سیاسی - نظامی قابل حذف نمی باشد، گر چه تغییر شرایط می تواند مفهوم و مصداق آن را متحول سازد. در این مقاله تلاش بر آن است که تحولات مفهومی و محتوایی اصطلاح میلیتاریسم را بررسی نماییم و در نهایت تاثیر این مقوله را بر روابط بین الملل مرور کنیم.

موضوع اصلی مقاله حاضر، آموزش مدیریت بحران است و به ویژه استفاده از فنون شبیه سازی را با تاکید بر دو عنصر مطرح می کند: تعاملی بودن (تصمیماتی که شرکت کنندگان در دوره شبیه سازی می گیرند، بخشی از واقعیت مورد تمرین را برای سایر شرکت کنندگان تشکیل می دهد) و تنش روانی (استفاده از فنون مختلف برای اینکه شرکت کنندگان تحت اجرای دو فشار روانی قابل توجهی قرار بگیرند و بدین وسیله، شباهت صحنه تمرین با واقعیت عینی به حداکثر برسد).