حبه های زغال را اول کمی شعله می دهند و بعد در آتشگردان گذاشته و با شدت چرخانده و به حرکت درمی آورند و حرکت هر چه بیشتر باشد نور و روشنایی هم بیشتر خواهد شد و سرانجام هم شعله خواهد کشید.

اما اگر حرکت در کار نباشد همان شعله هم کم کم رو به خاموشی می گذارد.

انسان ها هم همینطورند یعنی خداوند ابتدا شعله ای از فطرت در نهاد آنها قرار داده است، حال اگر اهل حرکت و تلاش و کوشش باشند و به قول عرفا، اهل سیر و سلوک باشند، آن فطرت نیز فروغ بیشتری خواهد یافت و در حقیقت هر چه پیش روند موهبت و لطف حق را بیشتر نصیب می برند.

از این رو حضرت امام رحمة الله علیه می فرمودند:

ناکرده سلوک موهبت یعنی چه

یعنی تو که اهل تلاش و کوشش و سیر و سلوک نیستی چه توقعی داری که الطاف الهی را نصیب ببری