از قیصر امین پور به بهانه های مختلف- پس از مرگ ناهنگام اش- صحبت شده و هر بار، اشارتی رفته به وجهی ازکار وی، کار شاعری اش، روزگار هنری اش، نگاهش به جهان و زادمان و بالیدن کلامی اش.

می خواهم این بار به بهانه کلید خوردن نخستین جایزه ملی قیصر در حوزه کلام موسیقایی، به سراغ وجهی ازکار وی بروم که بر همه گیری شعرش و پذیرش کلام اش توسط عامه مردم بسیار مؤثر افتاده. امین پور را بیشتر در حوزه تصنیف سازی می شناسیم تا ترانه سرایی و شاید به این دلیل باشدکه جنس شعر وی تناسب بیشتری دارد با قالبی که روزگاری با غزلیات رهی معیری، دل می ربود از مردم کوچه و بازار و آنچه که اکنون سرمایه غنی تصنیف سازی معاصر می نامیمش، از همان روزگار و اندکی پیش و اندکی پس از آن، رخ نموده به نگارساز و یار آواز.