ماه مبارک رمضان را شاید بتوان یکی از سخت ترین دوران اسارت نام برد. در این ماه مشکلات بچه ها چندین برابر می شد و تحمل مشکلات این دوران واقعا فقط در سایه لطف الهی میسر می شد. عراقی ها به روزه گرفتن ما اعتقادی نداشتند و به همین دلیل غذای ما را طبق روال همیشگی در ساعتهای مقرر توزیع می کردند. ما هم مجبور بودیم این غذا را ساعتها در آسایشگاه بدون هیچ گونه وسیله سرمازا و در هوای داغ عراق نگهداری کنیم. از طرف دیگر مقدار این غذا خیلی کم بود. این غذاها که از ظهر تا هنگام اذان مغرب و از عصر تا اذان صبح در آسایشگاه می ماندند اکثرا فاشد می شدند. با خوردن این غذاها بیش از 90 درصد بچه ها اسهال می گرفتند. اسهال،