گفته می شود پل جوادیه بناست تا یکی از نمادهای معماری مدرن پایتخت در آستانه دهه 90 باشد. ایده اولیه طرح، بر اساس فرم سوزن قطار شکل گرفته که با توجه به عبور پل از روی چند خط متقاطع راه آهن و حضور پررنگ قطار در منطقه، ایده بی ارتباطی نیست.

الهام گرفتن از چنین ایده ای، اما برای ساختن یک نماد هم تراز نمادهایی هویتی مثل برج آزادی یا برج میلاد، به هیچ عنوان کافی نیست. بنابراین باید در ساختمان این پل دنبال ویژگی های فرمالیستی دیگری گشت که بار هویتی بیشتری از «سوزن قطار» داشته باشند.

فرم نمای جنوبی کمان کششی ستون پل، به نوعی این تصور را به وجود می آورد که جهت غالب حرکتی پل، از جنوب به شمال ترسیم شده و نمای جنوبی ورودی پل، کارکردی دروازه مانند دارد.

منظره این پل از قطارهای ورودی و خروجی از محور غربی ایستگاه مرکزی راه آهن دیده می شود. همچنین پل جوادیه یکی از معدود ساختمان هایی است که از هواپیماهای پرواز داخلی در حال فرود به فرودگاه مهرآباد، قابل مشاهده و تشخیص است. باید منتظر ماند و دید آیا پل جوادیه نماد تازه ای برای تهران خواهد شد یا نه؟