رویای ساخت هواپیمای سه بعدی در حالی به واقعیت تبدیل شده است که فناوری چاپ سه بعدی تا همین چندسال پیش تنها برای ساخت نمونه های اولیه پلاستیکی از قطعات اصلی مورد استفاده قرار می گرفت. اما در حال حاضر 20 درصد آنچه که توسط چاپگرهای سه بعدی ساخته می شود، به عنوان محصول نهایی روانه بازار می شود و پیش بینی می شود تا سال 2020 این سهم به 50 درصد افزایش یابد.

چنین رشد خیره کننده ای مدیون پیشرفت هایی است که به چاپگرهای سه بعدی مدرن اجازه می دهد تا قطعات مختلف با جنس های متفاوت از آلیاژهای تیتانیومی مرغوب برای ساخت هواپیما گرفته تا شیشه، پلاستیک، بتون و حتی شیرینی خامه ای را تولید کنند و به این ترتیب با کاهش شدید ضایعات تولید، باعث صرفه جویی در هزینه ها و کاهش قیمت تمام شده محصولات شوند. این مساله به خصوص در ساخت اجزای بدنه هواپیما، که در آن بیش از 90 درصد یک قطعه گرانقیمت تیتانیومی بلاءاستفاده می ماند، از اهمیت زیادی برخوردار است.

این بار برای اثبات توانایی هایی فناوری چاپ سه بعدی در صنعت هواپیمایی، مهندسان دانشگاه Southampton، نخستین هواپیمای چاپ شده جهان را به پرواز درآوردند. کل ساختار این هواپیمای بدون سرنشین توسط ماشین حرارت لیزری نایلونی EOS EOSINT P730 ساخته شده و قسمت های پلاستیکی یا فلزی آن هم به کمک فن لایه بندی متوالی روی هم سوار شده اند. قسمت های مختلف بدنه این هواپیما که SULSA نام دارد، بدون استفاده از هرگونه ابزاری به آسانی در چند دقیقه به یکدیگر متصل و در نهایت به هواپیمای الکتریکی مبدل شده اند که طول بال های آن به بیش از 2 متر می رسد و از سیستم خلبان خودکار خود استفاده می کند تا پرواز با سرعت 160 کیلومتر بر ساعت را به اولین رکورد یک هواپیمای چاپی تبدیل کند. نخستین هواپیمای چاپی جهان درحالی پرواز خود را با موفقیت به پایان رسانده است که به گفته سازندگانش در حالت عادی، حدود چند ماه طول می کشد تا طرح اولیه یک هواپیما به نمونه قابل پرواز آن تبدیل شود، اما با استفاده از فرآیند چاپ سه بعدی، کار طراحی و ساخت این هواپیما طی چند روز به مرحله نهایی رسیده و هواپیما پرواز هم کرده است.