سوم راهنمایی از تهران

سلامی به پروردگارم. به او که ابتدای هرکلام و مفهوم هر سلامی است. به او که مهربان ترین مهربانان است. اویی که چنان مهر و محبتش را در جهان به نظاره گذاشته که همگی نقل کلامشان ذکر اوست. اما من، من که خداوند لطف اش را در حقم به کمال رسانده و مرا اشرف مخلوقات قرار داده، با نهایت بی معرفتی به دنیا دل بستم.

من در دلم اما امید به کرم او دارم. بی درنگ دست به دعا برمی دارم و در پیشگاهت طلب بخشایش می نمایم و مدام ذکر «الهی من لی غیرک» می گویم و بی اختیار برگونه هایم قطرات اشک پشیمانی می غلتد که شاید دلم را از هرچه غیر او شستشو دهد.

ای غفارالذنوب، ای ارحم الراحمین به بزرگی خود نگاه کن و مرا به کوچکیم ببخش و از تارهای تنیده شده شیطان نجاتم ده که هیچ شریک و همتایی برای تو نمی توان یافت و بحق، تنها تو لایق سجودی.

یا ارحم الراحمین