در سازه های معماری به جا مانده از گذشته بناهایی به چشم می خورد که با این که کارکرد اصلی خود را از دست داده است، اما سبک معماری آن اصالت این میراث را حفظ کرده و چیزی از ارزش های آن نکاسته است، با این وجود آنچه اصالت معماری این میراث را به خطر می اندازد بی توجهی به حفظ کالبدی این بناست، تا جایی که سایه شوم نابودی را بر سر این آثار هوار کرده و رفته رفته رخت وداع از میراث فرهنگی را به تن آن ها می کند.

از جمله این آثار می توان به کبوترخان یا برج کبوتر محلی اشاره کرد، جایی که برج های خشت و گلی حکم آشیان کبوتران را داشت و کارکرد آن مانند آشیان طبیعی کبوتران روی درختان و بام خانه ها بود.