پس از زلزله بم، طیف وسیعی از «سمن»های (سازمان های مردم نهاد) خارجی و ایرانی برای کمک رسانی به این شهرستان آمدند؛ عده ای با تکیه بر دانش مدیریت بحران، تجارب اندوخته گذشته، مطالعات انجام شده و برنامه ریزی و عده ای شتابزده و با کمترین دانش و برنامه ریزی. عده ای پس از چندی رفتند و عده اندکی هم، سال ها ماندند. فضای نسبتا بازی که دولت اصلاحات به وجود آورد و گستردگی فاجعه بم نیز آن را قوت بخشیده بود، موجب شد سمن هایی که بسیاری در همین دوره شکوفا شده بودند، با ممانعت های اندکی وارد بم شوند و به فعالیت بپردازند. افزون بر اینها، چون سازمان های داخلی به هیچ عنوان نمی توانستند پاسخگوی نیازها باشند، دولت