سریال «همه چیز آنجاست» اتفاقاتی در خانواده های فرهمند، نعمت الله، فانی و چند خانواده دیگر را به نمایش می گذارد و در کنار همه این افت و خیزها و ماجراها در واقع روایت آدم های متفاوت در جامعه ما و نگاه آنها به مفهوم خانواده است.

در این سریال مردی را می بینیم که به همسرش خیانت می کند، جوانی که برای ازدواج با دختر مورد علاقه اش دست به هر تلاشی می زند، مادرانی که سال ها در کنار همسرانشان با خوب و بد آنها ساخته اند، پدرانی که ازدواج فرزندانشان را سخت می گیرند و در مجموع آدم هایی که تعریف متفاوتی از خانواده و البته ازدواج دارند.

در بخشی از سریال دختر یکی از همین خانواده ها با مادرش درباره رفتارهای ناخوشایند نامزدش درددل می کند. دختر اصرار دارد که نامزدش سختگیر و نامهربان است و اگر به رفتارهای مالکانه اش ادامه بدهد، نامزدی آنها به ازدواج منجر نخواهد شد اما درست نقطه مقابل او مادری بسیار ساده گیر قرار دارد که بسیار ساده از کنار رفتارهای هرچند ناخوشایند همسرش عبور و دخترش را به همراهی و مدارا دعوت می کند.

دیالوگ این مادر دختر که چالش بسیاری از مادران و دختران امروز است، نمونه تصویری و دراماتیک از تفاوت های بین زنان دو نسل جامعه ماست.

زنانی که همواره تحت تاثیر آموزه های تربیتی در همان مسیری قرار داشته و دارند که مادرانشان پیموده اند و دختران امروز می کوشند از شبیه شدن داستان زندگی خود با مادرانشان فرار کنند تا بتوانند زندگی متفاوت تری را تجربه کنند؛ زندگی تعاملی که مملو از بخشندگی و گذشت یکسویه نباشد.

همین تفاوت دیدگاه با مختصات مردانه درباره پدران و پسران نیز قابل مشاهده است که نمی توان از یک سریال تلویزیونی توقع داشت به آنها پاسخ بدهد؛ مثلااین که زوج های دیروز به استناد محفوظ ماندن خانواده، مسیر درستی را پیش گرفته بودند یا این که زنان قربانیان اصلی تداوم زندگی خانوادگی خود بوده اند؟ دختران و پسران امروز با وجود دانش و معلوماتی که به آن مجهز هستند، در چه مواردی دچار اشتباه می شوند که خانواده دیگر مفهوم گذشته را ندارد.

همه چیز آنجاست تصویری ملموس از خانواده های ایرانی به نمایش می گذارد، اما آنچه در این سریال می بینیم و سرنوشت شخصیت های آن به دلیل کارکرد سریال به عنوان یک اثر نمایشی و قصه گو نمی تواند قابل استناد باشد اما بی شک تاثیرگذار خواهد بود.