قبلا این همه باد نمیآمد حالاتوی خیابانهای تهران باید مراقب باشی که کلاهت را باد نبرد. تقریبا روزی نیست که در و پنجره نلرزد و شبی نیست که کابلهای برق تا صبح تار نزنند. تا چند سال پیش این موقع سال دست به دعا میشدیم که بادی بوزد و دود گازوئیل و طعم سرب توی هوا و بوی سمی بنزن را پاک کند و دستی به سر و روی آسمان بکشد اما حالاباد است که یکه تازی میکند. حالاکه هوا طعم سرب ندارد و بوی بنزن و چرک گازوئیل ندارد، انگار حسودیاش شده باشد، هر روز آستینها را پر از گرد و غبار میکند و بر سر و روی شهر میپاشد. طفلک خانمهای خانهدار کهنه و دستمال از دستشان نمیافتد. یکسره از کولرهای آبی شکایت دارند که خاک بیرون را فوت میکند روی وسایل خانه.