اتفاقات مدارس دهه 60 با این روزها خیلی فرق می کند. آن روزها تمام هم و غم دانش آموزان این بود که جوراب سپید به پا کنند و انگشتری نقره ای بر دست. وقتی در کلاس بی هوا باز می شد و خانم ناظم با اخم های درهم خود وارد کلاس می شد، قلب خیلی از دانش آموزان به تپش می افتاد. انگار که برایشان آخر دنیا بود. خانم ناظم زیر چشمی تک تک دانش آموزان را زیر نظر داشت و با صدای بلند داد می زد کیف ها روی میز. دانش آموزان هم آب دهانشان را قورت می دادند و با دستانی لرزان کیفشان را از زیر نیمکت بیرون می کشیدند. کسی جرات نداشت حتی کنار دستی اش را نگاه کند. خیلی ها که آینه، انگشتر و دستبند همراه داشتند خوب می دانستند که