سوره انعام:این سوره را «انعام» نامیدند چون اولا: در این سوره کلمه انعام بیش از هر سوره دیگر -6بار-به کار رفته، ثانیا: احکام مربوط به احشام و چهارپایان که همان «انعام» باشند طی 15 آیه – آیات 136 تا 150- به طور مشروح بیان شده است. گفته شده یکی از علل نامگذاری این سوره به «انعام» توجه دادن انسان های اندیشمند به جهان شگفت انگیز حیوانات و چهارپایان است تا به اهمیت و منافع و برکات سرشار آن ها برای انسان ها پی برده و آن را نشانه قدرت و رحمت الهی بدانند و نظرشان به جنبه های سودمند این مخلوقات جلب شود. سوره «انعام» از نظر قاریان کوفی دارای 165 آیه و از نظر قرا شام و حجاز 166 و 167 آیه است، که نظر اول مشهورتر است. این سوره قبل از هجرت در مکه نازل شده و از سوره های مکی شمرده می شود. یکی از ویژگی های این سوره آن است که در میان سوره های بلند تنها سوره ای است که به صورت دفعی و یک جا نازل شده است. همچنین در این سوره حکم فقهی چند موضوع آمده که عبارتند از: 1-حرمت گوشت میته و حیوانی که ذبح شرعی نشده باشد.2-حرمت خوردن خون 3-حرمت گوشت حیوانی که بدون ذکر نام خدا ذبح شود 4-حکم اضطرار، به معنای مباح و حلال شدن آنچه درشرایط عادی حرام اعلام شده در مواقع اضطرار.

سوره «انعام» مطالب زیادی را در بر دارد که امهات آن عبارتند از: 1- احکام و مسائل مربوط به چهار پایان و انعام 2- توحید، صفات الهی، خداشناسی و نشانه های عظمت، قدرت و رحمت او 3- مساله وحی، نبوت و رسالت، بویژه رسالت و نبوت پیامبر اسلام(ص) 4- مساله معاد، حشر، نشر ثواب و احوال و اوضاع روز قیامت 5- ارائه نشانه های توحید ضمن طرح داستان حضرت ابراهیم و محاجه های عقلی آن حضرت با کفار و بت پرستان 6- توصیه های موکد اخلاقی همچون؛ احسان و نیکی به پدر و مادر، توجه و رسیدگی به ایتام، کیل و توزین کامل و عادلانه و ایفای حقوق مردم در معاملات، رفتار از روی عدل و داد در همه امور، نهی از شرک، کشتن فرزندان، انجام کارهای زشت و فاحشه در خفا و علن و قتل و آدم کشی 7- دعوت به اصول سه گانه دین یعنی؛ توحید، نبوت و معاد 8- اشاره به نعمت های سرشار و فراوانی که خداوند برای بشر ارزانی داشته است.