هرگاه سخن از زنان شاهنامه می شود، نام زنانی به میان می آید که یا محبوب و معشوق مردان بزرگ شاهنامه اند یا چون گردآفرید پهلوانی کرده، در برابر پهلوانان و یلانی مانند سهراب ایستاده اند. بی گمان رودابه، مادر رستم و همسر زال، زن بزرگی است که عشق را به گونه ای بی همانند تجلی می بخشد؛ آن گاه که طناب گیسو فرو می افکند تا زال به آن بیاویزد و از روزن عشق، به خانه قلب رودابه ورود کند یا سودابه در حمایت از شوی خویش کاووس را از دامی وامی رهاند که پدرش برای کاووس گسترده است و اگرچه عاشق و واله فرزند شوی خویش می شود؛ اما این عشق در تقدیر او نوشته شده و سودابه را چاره ای نیست جز پذیرش تقدیر. نیز سخن از منیژه،