ما بودیم و شنبه ای که همیشه یک روز زودتر یقه مان را می گیرد که بدو بیا تحریریه! شوخی هم نیست. کار روزنامه اصلا جدی ترین کار دنیاست. یعنی نشد و نرسیدم و فلانی تلفنش را جواب نداد، نداریم. باید بنویسیم، خیلی هم خوب بنویسیم. آن هم ظهر جمعه که از قدیم حس چرت شیرین عصرگاهی، فیلم تماشا کردن و مهمانی رفتن به آن گره خورده است. خلاصه که بگویم برایتان فقط عشق می تواند کاری کند که ناهار خورده و نخورده بزنی بیرون و برسی تحریریه، آن هم در یک روز پرمشغله. آن قدر که یادت برود گزارش هواشناسی و شعر و ضرب المثل و هر چیز دیگری را بیاوری وسط پشت صحنه. فکر کنم دست تان آمد که این جمعه دیروزی با همه هفته های قبلی برای