نویسنده را پیش تر با مجموعه داستان «سپیدرود زیر سی و سه پل» و رمان «بند محکومین» می شناسیم. نویسنده ای که غالب آثارش دارای دو ویژگی زبانی است: تاق وار گی و ایجاز. در مجموعه داستان «یحیای زاینده رود» که سال 1397 از نشر پیدایش منتشر شده و به چاپ سوم رسیده است، ویژگی دوم زبانی بیشتر به چشم می آید: اثر، تراش خورده است. این شکل از تراش خوردگی را می توانیم به مثابه یک تندیس هنری بپذیریم.

کتاب یحیای زاینده رود در حجم کوچک خود، مجسمه «دروازه دوزخ» است که «آگوست رودن» اواخر قرن نوزدهم ساخت. یک اثر حجیم پنج متری که بالای آن مردی (به ظاهر، دانته) موشکافانه به پایین نگاه می کند و نمی کند. نگاه می