هنوز دنده سه موتور را چاق نکرده بود که گفتم: بهت نمی خوره رو موتور کار کنی، شغل دومته؟ گفت نه بابا، داستان داره. گفتم: پس کار می کنی دستت تو جیب خودت باشه؟ گفت: بیست و سه ساله دستم تو جیب خودمه. گفتم: ماشاا... گفت: حوصله تو سر نمی برم قصه شو بگم؟ گفتم: من خودم قصه نویس دردای مردمم. گفت: وا! گفتم: روزنامه نگارم گفت: آهان، پس محکم گوش کن به کارت میاد. آقام استاد دانشگاه بود. دکترای دامپزشکی. ما سه تا بچه بودیم. عاشق یکی از دانشجوهاش شد. توی یه سفر با هم آشنا شدن. یعنی یه سمینار علمی بود توی یونان، رفتن بعد اونجا با هم قهوه خوردن. بعد آقام عاشقش شد و اومدن تهران و ازدواج کردن. صحبت ده ساله پیشه. گفتم: خب.