والله، بالله، تالله هزار بار در هزار سخنرانی و مصاحبه و یادداشت و مقاله و گزارش، صاحب نظران و جامعه شناسان و روزنامه نگاران و سیاسیون گفتند و نوشتند و هشدار دادند و انذار کردند که کاری نکنیم و طوری نشود که اقشار آسیب پذیر به خیابان ها بیایند که عوارض و پیامدهای سنگین دارد، این عوارض سنگین از نظام تا کیان کشور را در بر می گیرد. متاسفانه به عمق این سخن دلسوزانه توجه نشد و چون خواستند که پیشگیری کنند، پول پاشی کردند و بدتر شد و مرتبا بر شعارهای سطحی محروم نوازی تکیه شد چنانچه گویی یک گرسنه می تواند روی سفره خالی زن و بچه اش سخنان زیبای مسوولان را بگذارد! و حالا که پولی در بساط نیست چگونه می شود،